De vos
De vos
Lacht
Mij toe
En vroeg
Waarom dan niet met mij?
Een glimlach was mijn antwoord
Waarom jij?
Na alles wat je mij aandeed?
Na alles wie je speelde en was?
Maar lachte de vos
Ik was toch lief en aardig altijd
Oh ja heel erg lief en aardig beaamde ik
Ik schonk hem een glimlach
Heel erg van dat alles
maar dan andersom
Ja maar ik!
Ik ben toch geweldiger dan al die anderen
Anders had je al die anderen al..
Ho riep ik uit,
ik wil alleen speciale
en In jou heb ik mij danig vergist…dit terzijde maar…
Oh dus niet ik
Oh nee zeker niet zei ik
Dat gevoel is dood zei ik
Hoe dat kon vroeg hij
nou je deed zus en zo
En toen dat en dat en toen je zoveel loog
Oh ik loog nooit riep hij verbolgen uit
Ik somde wat op
Oh maar dat was niet waar
Zei hij glimlachend alsof hij nog een vos mocht spelen
Ik hield zijn halsbandje omhoog
Maar toch zei ik..jij bent het dus niet…de uitverkorene
je speelde het…meer was het niet
Oh nee siste hij venijnig
Nee van alles, jij
Allerminst
Je kon goed googelen, meer niet
Hij brulde
Pakte zijn staart en
Stampte rondom ons…
Ik was niet meer onder de indruk
Ik kende hem van haver tot gort immers
Speel die leeuw bij anderen
Niet bij mij
Ken die leeuw die niets voorstelde
Geen liefde kende
Geen eerlijkheid
Leugens riep ik uit…
Zijn mij te min…
Je vind het leuk om met mij te spelen zei hij nog
Och zei ik en keek naar mijn nagels
niet echt
Heb meer te doen
Ik klapte mijn vleugels uit en vloog weer
ver weg
van die hel
Die hij was
Verleden tijd
Besefte hij dat ook maar eens…
