Een Teken

Het zou toch een teken moeten zijn

Witte bloemenbladeren
Stralen in hun zijn
De pure zuiverheid
Als een verblindend ravijn
Van Schoonheid in een
Wereld vol Pijn
En levenslessen
Onbegrijpelijk soms, dat
schoonheid zo dichtbij
Het lelijke verkeren kan
Dat tranen, verzouten tot stille
verharde stenen die dragend
op het hart
zoveel pijn verdragen kunnen dat
Hardheid de zon vanuit de bloemen schone bladeren
de perfektheid
Van het leven aanduiden
Het zou toch een teken moeten zijn
Dat er na regen altijd zonneschijn komt?