Aliens vs Femi paradox
Aliens vs Femi paradox
Er zijn meer dan 500 miljard bewoonbare planeten in de Melkweg. Er is echter nog steeds geen hoop voor de mensheid om in contact te komen met buitenaardse beschavingen in de nabije toekomst.
Bovendien is er geen bewijs om te bewijzen dat dergelijke contacten mogelijk konden zijn in het verleden. Sceptici verwijzen naar de Fermi-paradox: zelfs als buitenaardse wezens bestaan, is het onmogelijk voor mensen om hen ontmoeten.
In 1950 werd de VS natuurkundige en Nobelprijswinnaar Enrico Fermi aan het dineren met zijn collega’s. De mensen hadden het over het bestaan van buitenaardse beschavingen. Iemand zei dat er duizenden van dergelijke beschavingen in het heelal zijn. “Wel, waar zijn ze?” Fermi gevraagd.
Inderdaad, het verbeelden van de grootte van het heelal valt z.g.a. buiten het menselijk bewustzijn. Maar we hebben nog steeds geen feiten om te bewijzen dat we niet alleen staan in de grenzeloze ruimte.
Britse academicus Michael Hart stelde 25 jaar later vast dat als
andere beschavingen hadden bestaan, dan zouden ze met de menselijke beschaving contact
hebben opgenomen een lange tijd geleden. Aangezien dergelijke contacten nooit hebben
plaatsgevonden, betekent dit dan dat buitenaardse beschavingen niet bestaan?
Echter, wie zegt dat intelligente buitenaardse wezens moeten communiceren met mensen?
Misschien hebben ze daar gewoonweg de technologie niet voor. Het is ook mogelijk dat ze niet willen communiceren met ons.
Op dit moment zijn er vijf theorieën in de wereld met verklaarbare redenen waarom de buitenaardsen
niet in direct contact wensen te komen met mensen.
Theorie 1. Andere beschavingen leven in zwarte gaten.
De theorie werd bedacht door Vyacheslav Dokuchaev, een professor van het Institute
of Nuclear Research van de Russische Academie van Wetenschappen. Volgens hem kunnen
er planeten in massieve zwarte gaten bestaan. De planeten draaien om de kern – de zogenaamde singulariteit –
op een stabiele baan. De kracht van eigenheid geeft hen licht en warmte, wat betekend dat de planeten
bewoond kunnen zijn. Echter, de wezens die het kunnen bewonen zijn dan niet in staat zijn om communicatie met
de Aarde te verkrijgen, want het is vrijwel onmogelijk om het zwarte gat zwaartekracht te overwinnen.
Theorie 2. Er zijn maar weinig andere beschavingen.
Carlos Cotta en Alvaro Morales van de Universiteit van Malaga, Spanje, zijn ervan overtuigd dat vreemdelingen zonder enige twijfel bestaan. Net als mensen, sturen ze ruimtesondes naar het heelal om deze te verkennen. Aangezien er geen vreemde ruimtesonde de aarde heeft bereikt tot nu toe, betekent dat alleen dat er zeer weinig van deze beschavingen bestaan.
De onderzoekers hadden zelfs een wiskundig model, waaruit bleek dat indien een dergelijke sonde werd ontworpen om te werken voor 50 miljoen jaar, het aantal buitenaardse beschavingen zou variëren van 100 tot 1.000. Als een sonde word ontworpen om te werken voor 100 miljoen jaar, zouden er niet meer dan tien buitenaardse beschavingen bestaan.
Theorie 3. Aliens zijn bang voor ons.
Volgens Adrian Kent van het Perimeter Institute in Ontario, Canada, dat ruimte beschavingen in strijd zijn met anderen, om hun natuurlijke rijkdommen. Daarom kunnen zij bewust hun eigen bestaan verbergen voor “concurrenten.”
Theorie 4. Andere beschavingen hebben niet het niveau bereikt van de inter-planetaire vluchten.
Mensen zijn niet in staat om zelfs Mars te bereiken. Het is niet uitgesloten dat buitenaardse wezens niet het stadium van de technologische ontwikkeling die de ruimte vluchten naar andere planeten mogelijk maakt hebben bereikt is..
Theorie 5. De dichtheid van de verdeling van de intelligente beschavingen in het heelal is zeer laag.
Dit standpunt wordt gedeeld door Reginald Smith van de Bouchet-Franklin Institute. De wetenschapper concludeerde dat als een beschaving op zoek is naar andere vormen van leven voor 1000 jaar (we doen het al bijna 100 jaar), dat het nummer van de beschavingen die wonen in het gebied van de Melkweg, niet groter kan zijn dan 200. De planeten, waar ze wonen, zijn zo ver van elkaar dat het praktisch onmogelijk is om signalen uit te wisselen tussen hen.
