Het was een feestje
Een avondje uit, gezellig met een hele groep vrienden.
Eerst bij een vrienden avond en erna, in de binnenstad.
En gelukkig hebben we tegenwoordig de vriendenvinder…altijd handig voor onderweg bv.
Dus als moeder zijnde, check ik dat wel eens, als ik totaal geen taal of teken meer krijg, en ik weet dan wel ongeveer waar mijn zoon uithangt, dus als ik hem daar aanwezig zie via de mobiel, is het prima toch?
Nu geeft dat ding wel eens een locatie verderop aan!
Niet zo handig als je, je grote kind in een lugubere steeg waarneemt, waar geen kroeg te bekennen was!
Dat was een tijdje terug en inmiddels weet je ook dat je de vriendenvinder ook niet al te serieus moet nemen!
Maar toch…alsnog!
Het was al laat en ik had net nog de vriendenvinder gecheckt, mijn zoon was nog in de stad!
Scheelt weer belkosten en minuten en hij zou in die herrie toch niet opnemen immers…
Wie hoort dan zijn moeder nog bellen?
Nee, in geval van nood kun je beter 112 bellen, die is dan sneller bereikbaar.
Anyways, ik luisterde nog naar muziek en was op zoek naar een paar mooie laarzen via internet.
Ja sorry winkels, maar in de nacht zijn jullie niet open, dus dan maar zo.
Het is ook sneller kijken natuurlijk, 24 op een page… hups ”je glee der bij langus” en je ziet direct wat je wel en niet zo leuk vindt, nu vind ik weinig leuk!
Uiteindelijk vond ik ze dan toch, een paar mooie lange zwarte laarzen met een bredere kuitinhoud, want dankzij paardrijden ooit, gaat dat er dus nooit meer af en dankzij fitness nu, wordt het alleen maar erger…
Diepe zucht.
Maar ineens hoor ik iets in de tuin, ik doe de muziek zacht en luister, ja alweer! Gestommel bij de achterdeur.
Mijn hart schoot me in de keel want, mijn zoon was nog in de stad!
Ik loop stoer richting het raam 
en pak mijn mobiel om eventueel heel stoer 112 te bellen mocht er een inbreker in de tuin zijn!
Ik heb nooit die verlammende angst gevoelt zoals net… Begrijp nu waarom vrouwen verlamd van angst raken als ze bv verkracht worden… ik denk dat je net een lappenpop wordt van de zenuwen die door je hele zijn gieren. Bedoel volgens mij denk je dan echt niet meer aan een trap in het kruispunt oid…
Ik heb ook nog een trage adrenaline kick, dus die komt dan vrij slow up, dan krijg ik de volle mep en gaat dan zga ff niet meer liggen!
Er stond dus iemand aan mijn achterdeur te morrelen, iemand met knalrode krullen, nou mijn zoon had die niet.
Mijn hand gaat naar mijn keel van schrik, de schreeuw komt niet, ik sta effe op slot… een enge kerel in mijn tuin met knalrode krullen!
Mijn hart bonst in mijn strot… en ineens zie ik de grijns van mijn zoon!
Hij draagt een clownspruik… gekregen van de boys… dat moest etc.
We konden er wel smakelijk om lachen, werkelijk!
Maar ik was al zolang niet meer alleen, dat dit voor mij een beetje to much was…
Wat een schrik! Ik riep nog uit Gij schavuit!!!!! Wat doet gij mij anen!
En die vriendenvinder deugt echt niet!
