De Raaf
Als kind vond ik een gewonde raaf in de weilanden, die moest dus natuurlijks mee naar huis!
Ik sleepte van alles mee naar huis altijd! Heb heel wat kraaien gehad die op mijn schouder zaten in mijn kinder tijd.
Heerlijk vond ik dat, een kraai dat paste bij mij. Ze vlogen dan op den duur weg natuurlijk omdat ik ze ook vrij liet in onze mega grote tuin.
De raaf was een wat ander verhaal, die was groots!
Hij kon nooit meer vliegen en zat in een hok in de tuin jarenlang.
Ach ja heeft hij nog genoten? Ik denk nu van niet, hij was te verwilderd en al wat ouder toen ik hem vond. Die ging niet makjes op je schoudertje zitten krassen.
Maar hij beet nooit oid…
En hij zat altijd droog en veilig en kreeg te eten.
Ik vind het prachtige dieren!
Ze ruiken ook zalig,, mocht graag mijn neus in hun nekveren stoppen! 😉
Jeetje ben ik nu een heks?
Ik hou van zwart, zwarte raven en kraaien en katten..
Oh jeeh… waar is mijn bezem?
🙂
Nou goed nee ik hou niet van wicca! Niks voor mij, maar ja ik denk dat ze in de middeleeuwen dat vast gedacht zouden hebben!
:O
Oh en ik had ook duifjes natuurlijk!
Die ruiken ook heerlijk alleen iets minder wild (heb ik honger oid nu?)
