Schimmels die straling ‘eten’ groeien op de muren van de verwoeste nucleaire reactor van Tsjernobyl

6 februari 2020Laatste update: 6 februari 2020

2 minuten lezen

In 1991 waren wetenschappers verbaasd toen ze een ontdekking deden …

In de griezelige omgeving in de verlaten kerncentrale van Tsjernobyl zagen onderzoekers met afstandsrobots pikzwarte schimmels die op de muren van de nucleaire reactor nr. 4 groeiden en zelfs blijkbaar radioactief grafiet uit de kern zelf afbraken. Bovendien leken de schimmels naar stralingsbronnen toe te groeien, alsof de microben zich tot hen aangetrokken voelden!

De schimmels worden- cryptococcus neoformans genoemd –

Meer dan tien jaar later verwierven professor Ekaterina Dadachova van de Universiteit van Saskatchewan (toen aan het Albert Einstein College of Medicine in New York) en haar collega’s enkele van de schimmels en ontdekten dat ze sneller groeiden in aanwezigheid van straling in vergelijking met andere schimmels . De drie geteste soorten, Cladosporium sphaerospermum , Cryptococcus neoformans en Wangiella dermatitidis, hadden allemaal grote hoeveelheden pigmentmelanine, dat – op veel plaatsen – in de huid van mensen wordt gevonden. Mensen met een donkere huidskleur hebben er veel meer van. Het is bekend dat melanine licht absorbeert en ultraviolette straling afvoert, maar in de schimmels leek het ook straling te absorberen en om te zetten in chemische energie voor groei, misschien op een vergelijkbare manier als planten het groene pigment chlorofyl gebruiken om energie uit fotosynthese te bereiken .

De stralingconversie van de schimmel kan ook worden gebruikt om elektrische apparaten van stroom te voorzien, waarbij het wordt aangeprezen als een mogelijk biologisch antwoord op zonnepanelen
Deze microfoto toont Cryptococcus neoformans met behulp van een licht India-preparaat voor inktkleuring. CDC / Dr. Leanor Haley

“Dus de schimmels die erin groeien zijn radiotrofe schimmels, die rijk zijn aan melanine. Melanine absorbeert straling en zet het om in andere vormen van energie (inclusief elektrisch). Het werkt als een stralingsbeschermer in onze huid, maar is ook aanwezig in ons zenuwstelsel, inclusief onze ogen (in het netvlies), onze oren en in de substantia nigra in onze hersenen.

(Een reden dat paddestoelen, die valt onder de planeet pluto-net als kernenergie etc, ook straling opnemen, daarom eet niet te vaak paddestoelen, ook al worden champignons gekweekt, ik heb ergens gelezen dat ze graag groeien op plekken waar veel straling is…?)

Om meer te weten te komen over de stralingsminnende schimmels van Tsjernobyl, stuurden onderzoekers van het Jet Propulsion Laboratory in 2016 acht uit het gebied verzamelde soorten naar het International Space Station (ISS), op zoek naar hoe de organismen zouden reageren. De ISS-omgeving stelt bewoners bloot aan 40 tot 80 keer meer straling dan op aarde. Onderzoekers die dit onderzochten hoopten dat de schimmels moleculen zouden produceren die kunnen worden aangepast voor medicijnen die aan astronauten kunnen worden gegeven om hen te beschermen tegen straling tijdens langdurige missies. De resultaten van het experiment moeten nog worden gepubliceerd.

Terug op aarde merkte Dadachova in een krant van 2008 op dat de stralingsminnende schimmels van Tsjernobyl vrijwel zeker niet de eerste voorbeelden in hun soort zijn.

“Er zijn grote hoeveelheden sterk gemananiseerde schimmelsporen gevonden in vroege kalkafzettingen in een tijd dat veel soorten dieren en planten uitstierven. Deze periode valt samen met het oversteken van de ‘magnetische nul’ van de aarde, wat resulteert in het verlies van zijn ‘schild’ tegen kosmische straling. ‘

Dit roept een intrigerende mogelijkheid op – misschien zijn er plaatsen in de kosmos waar melanine-bevattende organismen gedijen in omgevingen die overspoeld zijn met straling? Waar energie te oogsten valt, kan het leven gewoon een manier vinden …