Ik heb hier een brief voor mijn moeder
”Lang geleden is het alweer.
Mijn oma die op een gegeven moment helaas in een verzorgingshuis zat.
Ze hield zo van verjaardagen en feestjes omdat haar kinderen dan allemaal bij haar waren.
Ze kreeg acht kinderen en bracht mij ook nog eens groot.
Ze had een warm en liefdevol moederhart.
Hield van zorgen voor anderen.
Gewoon een schat van een mens.
Mijn oom hield op een dag een feest en mijn oma moest daar ook bij zijn natuurlijk.
Ze was opgehaald en daar zat ze dan.
We waren blij dat ze daar nog bij kon zijn.
Ondertussen konden we dansen op muziek en dat deden wij dan ook.
Hoe het kwam en wie het aanvroeg dat wist niemand.
We weten het nog steeds niet…
Maar iemand vroeg het nummer aan van Andre Hazes, ”Ik heb hier een brief van mijn moeder”.
De hele sfeer sloeg om. Pijnlijk en rauw.
Hoe dom van iemand om juist dat nummer aan te vragen, terwijl onze oma er gelukkig nog bij kon zijn.
Mijn oom was boos, dat nummer moest uit.
Onze angst om oma te verliezen was al zo groot, ze was zo broos inmiddels en oud.
Hoe kon iemand zo onnadenkend zijn, om juist dat nummer aan te vragen.
Daarbij, hielden wij allen niet zo van Nederlandstalige nummers, maar dit hakte er flink in op dat moment.
Wie kon weten dat wij, onze familie, oma, een tante, en mijn moeder, allen moeders, in zo korte tijd na elkaar en daarna zouden verliezen?
Niemand.
En als ik nu dat nummer nog wel eens hoor, springen de tranen me elke keer weer heftig in de ogen.
Vreemd toch?
Of niet.”
