web analytics
11:11 Dubbele getallen
Tweelingzielen

Tweelingzielen

Tweelingzielen.

angelsdreams3 AnGel-WinGs.nl

In het begin van ons bestaan waren we verenigd met onze tweelingziel.
Later werd onze ziel gesplitst in 2 tweelingzielen.
Onafhankelijk van elkaar moesten we de reis door het universum aanvaarden.
Dankzij onze vrije wil mochten we ons ontwikkelen door ervaringen op te doen en uiteindelijk Spiritueel Volgroeit terug te
keren naar onze Oorsprong.
Dan pas mogen beide zielen weer herenigd worden.

Voordat we aan onze reis begonnen waren er eenvoudige, objectieve en zelfregulerende wetten ingesteld, die zouden gelden voor
het gehele universum. Deze wetten worden de Universele Wetten genoemd. Een van de belangrijkste wetten voor ons was de wet
van karma, “Wat je zaait, zul je oogsten”.
Iedere ingreep van ons op deze wet zou door onszelf, te allen tijde, vereffend moeten worden, zonder enige uitzonderingen.
Deze wet heeft neutrale eigenschappen en is in principe onveranderlijk.
De wetten waren zelfregelend, zodat er geen controle nodig was. God hoefde niet de grote controleur te spelen, want dat deden
de wetten zelf. Zo ook de wet van karma. De zielen gingen op reis en zouden pas terugkeren, als de wet van karma door hun
vrije wil overwonnen was.
Dat waren de spelregels.
Daar gaat de parabel “van de verloren zoon” in het nieuwe testament over!

Uiteindelijk zijn wij, na nog al wat stommiteiten, op aarde terecht gekomen, als gevolg van onze eigen vrije wil. Het verhaal
gaat dat wij “gevallen” Engelen zijn. Daar zijn we zelf verantwoordelijk voor. Er valt niemand iets te verwijten, behalve
onszelf. Ons vertwijfeld afvragen waarom God ons hier zo laat lijden, is de zaak volledig op zijn kop zetten. En de geestelijke
die troost biedt door te zeggen, dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn, had beter bakker kunnen worden.
Wijzelf waaien stof op door onze danspasjes in het stuifzand.
Zoals ik ooit eens gehoord of gelezen heb, “God registreert alles, maar God regisseert niets, dat tegen onze vrije wil ingaat”.
Na het scheppen van de voorwaarden en de randvoorwaarden is God “onze Vader” geworden, die zich verheugd in elke terugkeer
van elke vertrokken ziel.
Tweelingzielen volgen onafhankelijk van elkaar hun eigen traject. Misschien is jouw tweelingziel nog nooit op aarde geweest.

000leolovemute44 AnGel-WinGs.nl

Een herkenbare ontmoeting tussen ons en onze tweelingziel is pas mogelijk als de ene ziel de ander herkent. Dat wil zeggen,
dat wij de sluiers van onze emoties en van onze persoonlijkheid, die we hier op aarde zo weelderig bezitten goeddeels overwonnen
hebben.
Een ontmoeting met onze tweelingziel komt sporadisch voor en is dan ook over het algemeen vluchtig van aard.
Pas in onze laatste incarnatie op aarde bestaat er de kans op ’n werkelijke ontmoeting met onze tweelingziel.
En de definitieve hereniging volgt pas als we de Hoogste Lichtsferen mogen en willen verruilen voor de Goddelijke Sferen.
Beide tweelingzielen versmelten zich vlak voor deze overgang en er wordt uit hen een nieuwe ziel geboren. Deze nieuwe ziel
wordt, voordat zij op reis gaat, gesplitst in twee tweelingzielen

imagety AnGel-WinGs.nlAls we duizenden keren op aarde zijn geweest, dan mag je aannemen dat we heel wat rollen hebben gespeeld in dit aardse theater.
Schurkenrollen, macho’s, liefdevolle moeders, dieven, verkrachters, koningen, knechten, machtswellustelingen, schrijvers,
incestplegers, monniken, verpleegsters, wetshandhavers, priesters, medicijnmannen, slavenhandelaren, zwakzinnigen, soldaten,
spionnen, en bedenk de rest zelf maar.
Iedere keer gereïncarneerd met een andere persoonlijkheid en andere omstandigheden, maar vaak in hetzelfde theatergezelschap.
Onze gedragingen werden en worden vaak bepaald door eigen belang en angst. Wat onze keuzes en gedragingen voor anderen betekenden,
was en is voor ons meestal niet interessant. In duizenden levens hebben we veel veroorzaakt bij anderen, soms ten goede, soms
ten kwade. En de positieve of negatieve ervaringen die anderen hebben opgedaan door ons gedrag, wel dat mogen we later zelf
ook eens ervaren. Dat heet karma! Niets gebeurt voor niets en voor alles is een reden.
Met andere woorden;
-Met schade en schande, wijs worden.
-Wat je zaait, zal je oogsten.
-Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet.
Het is belangrijk om je deze wet van “oorzaak en gevolg” bewust te worden. De oorzaak kan in vorige levens opgebouwd zijn,
om het gevolg in dit leven te presenteren. Dat lijkt toch bloedeerlijk, of niet soms? “Slachtoffers” van wat dan ook in dit
leven, hebben “ooit in vorige levens” door hun eigen vrije wil, de gebeurtenissen in dit leven in werking gezet. De eventuele
daders ervan zijn niet goed te praten. En de slachtoffers mogen, door ons, niet aan hun lot overgelaten worden. Als slachtoffers
hun daders uiteindelijk kunnen vergeven, dan hebben ze een wonder van Liefde verricht. Ingelost karma komt niet meer terug.
Niet begrepen karma blijft je achtervolgen. Steeds minder subtiel, steeds duidelijker. En dat het jou overkomt is dus geen
toeval. Toeval bestaat niet. Neem je je karmische verantwoordelijkheid, of vlucht je in de slachtofferrol?

lovers6 AnGel-WinGs.nl

De begrippen karma en reïncarnatie zoals die gewoonlijk gebruikt worden hangen nauw samen met ons tijds- en causaliteitsbegrip. Reïncarnatie of wedergeboorte betekent dat we meerdere levens hebben. Dingen die we in onze vorige levens gedaan hebben liggen vast en bepalen het heden; dit is ons Karma.

Aan dit idee liggen twee opvattingen ten grondslag:

Tijd bestaat uit een causale opeenvolging van gebeurtenissen; het verleden veroorzaakt de gebeurtenissen in het heden.
Deze opvatting leefde zeer sterke in de 19e-eeuwse westerse natuurkunde en wordt determinisme genoemd. Ik vermoed dat mensen zoals Blavatsky en Steiner, die in onze cultuur de reïncarnatie gedachte gepropageerd hebben, veel sterker door deze opvatting beïnvloed zijn dan ze zelf in de gaten hadden.
Het verleden staat vast en is onveranderlijk. Dit in tegenstelling tot het heden waarin men over een zekere mate van vrijheid in verantwoordelijkheid beschikt. Hoewel er over dit laatste veel discussie bestaat vermoed ik dat de meeste mensen toch wel geneigd zijn dit te geloven.
Het is duidelijk dat het idee van vrijheid en eigen verantwoordelijkheid in het heden op gespannen voet staat met het determinisme van punt 1.

Problemen

Het tweede punt schept filosofische problemen: waarom zou een mens op het ene moment wel vrij zijn (heden) en op het andere niet (verleden)?

Wij hebben sterk de neiging om het moment dat we nu ervaren – het heden – extra waarde toe te kennen; hier is geen enkele logische reden voor. Alle momenten zijn gezien vanuit het standpunt van de eeuwigheid gelijkwaardig. We kunnen dit een verduidelijken door na te denken over de manier waarop we een film bekijken.

Iemand die in een bioscoop zit bekijkt een film plaatje voor plaatje. De gebeurtenissen in de film worden lijken dan causaal en tijdgebonden: het plaatje dat op een bepaald moment gezien wordt is het meest belangrijke. Het is echter ook mogelijk om de film te ontrollen en al de plaatjes tegelijkertijd te zien. Dit werpt een heel ander licht op de film: alle plaatjes zijn nu gelijkwaardig.
Op deze laatste manier kunnen we ook naar onze werkelijkheid kijken. Ieder moment is dan gelijk en heeft dezelfde eigenschappen. Maar is deze manier van kijken ook juist? En, indien dit zo is, ligt dan alles, zoals het verhaal op de film, ook vast?

Laten we eens kijken wat de moderne natuurkunde hierover te vertellen heeft.

jij AnGel-WinGs.nl

Tijd in de natuurkunde

Hoewel binnen de huidige natuurkunde diverse opvattingen over tijd bestaan, is er een duidelijke trend naar een minder lineair tijdsbegrip. Ook de 19e-eeuwse opvattingen over determinisme en causaliteit worden langzaamaan losgelaten.

Ik zal hier drie opmerkelijke dingen noemen:

– Hoe ziet de wereld eruit als ik op een lichtstraal reis?

Iedere natuurkundige weet dat dit de vraag was die de jonge Einstein zichzelf stelde en die uiteindelijk leidde tot de ontwikkeling van de relativiteitstheorie. Het theoretische antwoord op deze vraag is echter minder bekend.
Stelt u zich eens voor dat u op een nacht naar de sterren staat de kijken. De meeste sterren staan vele lichtjaren weg. Dat wil zeggen dat hun licht jaren nodig heeft gehad om uw ogen te bereiken. Op jaren uiteen liggende tijdstippen in het verleden zonden de sterren hun lichtstralen uit om zich in het heden in uw oog te verenigen – een mooie gedachte.
Maar dat is uw standpunt. Vanuit het licht bezien ziet alles er heel anders uit. Voor alles wat met de lichtsnelheid beweegt, het licht zelf dus, staat de tijd stil. Het moment waarop de lichtstraal de ster verliet en uw oog raakt is een en hetzelfde. Evenmin is er nog afstand. Het heelal verliest als het ware zijn dimensies van tijd en ruimte en schrompelt ineen tot een enkel punt waarin alles wat die ene lichtstraal ooit meemaakte en tegenkwam is samengeperst.

– De Big Bang

Verreweg de meeste sterrenkundigen nemen aan dat zo’n 10 tot 15 miljard jaar geleden een soort oerexplosie plaatsvond waaruit het heelal is ontstaan. Als gevolg hiervan dijt het heelal sindsdien uit. Dit begin stelt men zich niet voor als een reusachtige massa die op een bepaald moment explodeerde, maar als een punt van een oneindig hoge temperatuur en dichtheid dat aan het begin van de tijd met de lichtsnelheid begon uit te dijen.
De meest aanvaarde theorie is dat de tijd begon te lopen op het moment dat deze uitdijing begon, maar dat het oer-punt zelf buiten de tijd ligt. Het heeft dus onjuist om te zeggen dat dit punt in het verleden ligt: mens kan evengoed zeggen dat het nu is en in de toekomst zal zijn. In feite stuiten we hier op een beperking van de taal die het ons moeilijk maakt om niet-tijdgebonden fenomenen te beschrijven.

We kunnen dus op grond hiervan stellen dat het heelal in wezen uit twee gedeeltes bestaat: de aan de tijdruimte gebonden wereld die wij ervaren, en het tijdloze oerpunt waaruit de wereld die wij kennen is voortgekomen.
Zelf denk ik dat voor de mens hetzelfde geld. Dat ieder mens, diep in zichzelf, een punt heeft wat los staat van tijd en ruimte.

lovers doves AnGel-WinGs.nl

– Antimaterie

In het begin van de zestiger jaren ontdekte Richard Feynman dat het tot dan toe niet goed begrepen gedrag van deeltjes die men antimaterie noemt goed beschreven kon worden door aan te nemen dat het hier om gewone materie gaat met een negatieve tijd-as: hun verleden is onze toekomst, hun toekomst ons verleden. Aanvankelijk werd dit gewoon als een soort rekentruc geïntroduceerd, doch tegenwoordig neemt men steeds meer aan dat deze tijdsomkering werkelijk is.
Het feit dat het gedrag van deze deeltjes niet voorspelbaar is betekent voor ons dat het verleden iets is wat niet vaststaat.

Er lijkt zelfs een soort tijdsymmetrie te bestaan. Een gammafoton, dat in een soort tijdloze toestand verkeert, kan zich bijvoorbeeld spontaan splitsen in een elektron (materie) met een positieve tijd-as en een positron met een negatieve (antimaterie) tijd-as.

Reïncarnatie in de tijdruimte

thehands15 AnGel-WinGs.nl

Als de tijd niet werkelijk is hoe kan dan een aan tijd gebonden proces zoals reïncarnatie dat wel zijn? Ik zal hierop een antwoord trachten te geven door de begrippen reïncarnatie en karma te beschrijven vanuit een minder tijdgebonden standpunt. Omdat onze hele taal doordrongen is van het tijdsbegrip zullen mijn formuleringen logisch gezien niet helemaal correct zijn. Ik hoop dat de lezer van dit stukje daar doorheen kan kijken en het idee achter mijn woorden probeert te ontdekken.

Laten we mijn tijdloze ik, dat steeds weer in de tijd incarneert, de over-ziel noemen. Dit is het punt in ons dat los staat van de tijdruimte. Deze over-ziel kunnen we ons voorstellen als een ster die naar alle kanten stralen uitzendt. Iedere straal symboliseert een incarnatie ergens in de tijdruimte; en iedere incarnatie vertegenwoordigt een bepaald facet van de over-ziel. Al die incarnaties tezamen vormen de weerspiegeling in de tijdruimte van die over-ziel.

Vanuit mijn tijdgebonden standpunt kan ik nu wel spreken over reïncarnatie en vorige levens, maar in werkelijkheid is dit niet juist. Vanuit het standpunt van de over-ziel vinden alle incarnaties tegelijkertijd plaats. Iedere incarnatie heeft zijn eigen vrijheid en verantwoordelijkheid.

Laat ik een voorbeeld geven om het verschil tussen beide opvattingen duidelijk te maken. Stel iemand heeft last van hoogtevrees. Hij gaat naar een regressietherapeut en ja hoor: hij blijkt in een vorig leven te pletter zijn gevallen. Deze gebeurtenis wordt een aantal malen doorleefd en de hoogtevrees blijkt verdwenen te zijn.

De traditionele opvatting is dan dat het doodvallen in een vorig leven een angst heeft doen ontstaan die op de een of andere manier niet goed verwerkt is en zich in dit leven manifesteert als hoogtevrees. Het weer bewust maken en het opnieuw doen doorleven van de oorzaak van die angst zorgt voor een oplossing.

Ik denk dat de werkelijkheid anders in elkaar zit.

Er is ergens iemand in de tijdruimte die bezig is te vallen. Hij heeft angst. Die angst is zo groot dat er een noodkreet door de tijdruimte heen gezonden wordt die wordt opgevangen door een incarnatie met een verwante psychische structuur. Een incarnatie van dezelfde over-ziel. Deze ervaart de noodkreet als hoogtevrees. Op het moment dat hij in regressie gaat verbindt hij zijn eigen bewustzijn met dat van de vallende persoon en verzacht zijn lot hiermee. Gedeelde smart is halve smart.

Dit verklaart ook waarom regressietherapeuten soms, tot hun eigen verbazing ontdekten, dat oorzaken van psychische problemen soms niet in het verleden maar in de toekomst liggen.

Een belangrijk verschil met de traditionele opvatting is dat de communicatie altijd in twee richtingen plaatsvindt: als persoon A een invloed heeft op B, heeft B ook altijd een invloed op A, ook al leven ze eeuwen van elkaar.
Dit betekent dat het verleden niet vast ligt.

Lees: een niet lineair model van tijd

Karma

Wat is nu karma?

De over-ziel ziet zichzelf weerspiegelt in de tijd door middel van vele incarnaties. Al die incarnaties zijn met elkaar verbonden via die over-ziel: het geheel is een dynamisch web. Zodra een incarnatie iets doet heeft dat gevolgen voor alle andere incarnaties, en volgt er een reactie.

Dit proces van actie en reactie is karma. Wij ondervinden gevolgen van de daden van andere incarnaties. Als er bijvoorbeeld een incarnatie besluit om als een monnik door het leven te gaan, kan een andere daarop reageren met seksuele uitspattingen.

Dit is karma. Maar we zijn hier geen slachtoffers van; we kunnen signalen teruggeven door de tijdruimte heen.

Laat meer zien

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥