Alles over Atlantis

Atlantis ging 26.000 jaar geleden ten onder. De inwoners van Atlantis waren hoogbegaafde, transparante wezens met weinig emotie. Zij konden in contact treden met andere kosmische dimensies en beschikten daardoor over een ongelooflijke technische kennis. Ze konden reizen in fijnstoffelijke ruimteschepen. Ze konden de materie oplossen, gewichtsloos maken en elders herplaatsen.Een kosmisch jaar, van 26.000 aardse jaren, wordt nu afgesloten. We staan aan het begin van het Aquariustijdperk, een tijdperk van vrijheid, gelijkheid en broederschap, van liefde en wijsheid. Direct contact met onze gids, levitatie, reizen in de Kosmos, wordt weer mogelijk.Liefdevol geven de meesters van de Witte Broederschap hun informatie om ons in deze turbulente overgang te begeleiden. Zij vertellen ons over de Wet van Karma en laten de grote lijnen zien. De oorzaak van veel recente gebeurtenissen ligt in Atlantis. Wat is onze taak? Wat is de zin van ons leven? Hebben we religies nodig? Waarom zijn er rassen en talen? Waarom zijn er piramides gebouwd? Wat zijn UFO’s en graancirkels? We krijgen antwoorden die bijdragen tot onze bewustwording.De meesters van de Witte Broederschap zijn lichtwezens in de Kosmos. Eens waren zij mensen als jij en ik. Zij hebben het pad van incarnatie en reïncarnatie voltooid.

Bestond het rijk Atlantis?

Wetenschappers hebben hier nog steeds geen antwoord op, maar volgens vele esoterici, gevoelige mensen, helderzienden, regressietherapie en nog veel meer mensen is het gewoon een feit. Angelic en ik geloven er zelf ook in en denken bijvoorbeeld dat Reiki uit Atlantis komt en dat sommige lichtwezens daar van afstammen.

Plato

Men zegt dat Plato de eerste was die over Atlantis schreef. Hij beschreef de hoofdstad, hoe rijk het was aan natuurlijke bronnen en waarin voedsel in overvloed was. Hoge bergen beschermden de oude hoofdstad tegen de noordenwind. Er regeerden 10 koningen over dit paradijsje en de bewoners leefden harmonieus met elkaar. De stad zelf was opgebouwd in een streng geometrisch uitgebouwd systeem. Daar bestaan verschillende beschrijvingen van.

In zijn kritias beschreef Plato de kronieken van Atlantis. Het gaat over Solon die circa 560 voor Christus naar Hellas (tegenwoordig Griekenland) en het verhaal te horen kreeg van de priesters van de Godin Neith van Sais (beschermgodin van de wetenschap) dat de oude tempelarchieven al duizenden jaren eerder geschreven waren. Hierin stond geschreven over een continent achter de zuilen van Hercules (in het algemeen wordt aangenomen dat dit de straat van Gibraltar is) verzonken zou zijn. Het heet daar niks voor niks de Atlantische oceaan. Er zijn grote onderzeese bergruggen gevonden die wijzen op de positie van het rijk Atlantis die dus verzonken zou zijn. In veel boeken waaronder de Bijbel werd ook gesproken van een zondvloed, grote overstromingen die het aanzien van Moeder Aarde drastisch veranderden en het aantal bewoners van onze planeet in die dagen liet afmenen tot een klein aantal overlevenden.

De Atlantische mens

Eerst leefde men in harmonie met elkaar, evenals in het nog oudere Lemurië. Communiceren deed men telepathisch en minimaal met woorden, woorden of beter gezegd klanken werden meer gebruikt om te helen. Onder andere de stem was een belangrijk healing instrument, evenals andere vormen van vibraties, zoals bijvoorbeeld via je handen energie overbrengen, klank en licht therapie en men werkte ook met geuren en kruiden. Algemene informatie vindt plaats via gedachten lezen. Ook het fysieke lichaam was minder zwaar, het was veel lichter en transparanter. Eigenlijk waren hun bevoorrecht.
Waarom ging het verkeerd?

Ze leefden dus harmonieus maar gingen op onderzoek uit. Het lichaam verzwaarde zich en was men aanvankelijk ongeslachtelijk, nu begon men geslachtelijke kenmerken te krijgen. Tot die tijd werden kinderen puur door middel van de gedachtekracht van verschillende mensen verwekt, die zich op de geboorte van een kind concentreerden en het feitelijk materialiseerden. Later werd dit een sexuele aangelegenheid. De dualiteit was geboren.
Er vond een tweedeling plaats tussen goed en slecht, respectievelijk de zonen van de Ene, en de zonen van Belial. De dualiteit groeide op tot volle wasdom. In diezelfde tijd verbeterde de techniek in hoog tempo. Men had na verloop van tijd de beschikking over technieken waar men heden ten dage nog veel van kan leren. Zo had men voertuigen waarmee ze onder water maar ook in de lucht kunnen vliegen. Men kon ook intergalactische reizen maken, en voorzagen hun luchtschepen en andere voertuigen draadloos van energie, vergelijkbaar met een afstandsbediening. Naast deze technische kennis kreeg men de beschikking over allerhande methodes om zich zelf en anderen te helen. Ze wisten hoe je moest genezen met frequentie genezing, d.m.v. geluid, licht, resonatie, en het woord.

Men wist ook wanneer zijn laatste dagen waren aangebroken en dit werd door de juiste vorming van lichamen letterlijk gedragen. Vier personen legden zich neer op de grond, en die- gene die komt te overlijden werd op deze vier mensen gelegd, waarmee de overgang naar een andere dimensie vergemakkelijkt werd.

Hun technische en esoterische kennis kon ook ten kwade gebruikt worden, en dat was het begin van het einde. De zonen van de Ene en de zonen van Belial groeiden steeds meer uit elkaar en de dualiteit was compleet. Het einde was in zicht…

Het einde

Zoals ook hier kan je dus zien dat vele technieken en energieën op twee manieren gebruikt kunnen worden, ten goede en ten kwade. Zoals bijvoorbeeld de nucleaire energie. De zonen van de Ene streefden het goede na, de zonen van Belial wilden alles bezitten en waanden zich God, dus ontstonden er twee kampen, de dualiteit ten top. De zonen van de Ene wilden aan de samenleving hun dienstbaarheid tonen, en voor het bereiken van hun hoge doel benaderden ze het vanuit positiviteit. De zonen van Belial daarentegen waren machtsbelust, en heel ego gericht bezig, streefden naar bezit en materie. Het verhaal gaat dat de zonen van de Ene een kristal in een piramide hebben waarmee ze grote delen van Altantis van energie voorzien. De zonen van Belial wilden deze energie in hun bezit hebben en gingen experimenteren door gebruik te maken van hetzelfde proces, echter zonder dit te beheersen. Details zijn enorm belangrijk voor het werken met grote energieën. Dit ging dus verkeerd waardoor er een ramp plaatsvond.

Wat heeft Atlantis met onze tijd?

Er zijn vele raakvlakken en herkenningen met onze tijd. In het begin waren er niet veel mensen op aarde. Men leefde van de jacht waar men een dagtaak aan had. De enige wetten die gelden waren de natuurwetten. Geld bestond ook niet (hmm beter dan de euro) je bouwt een hut op een plaats waar jij het wilt en hoef dat niet te kopen of te huren. Men leefde in vrede en harmonie en hielp elkaar waar nodig, net zoals de weinige natuurvolken nog doen en de mensen die daar bewust voor kiezen.(woongemeenschappen) Alles wat men nodig had vond men in de natuur, er was overvloed. Nu is alles anders en draait veel om geld en macht, heel arrogant dus om de aarde als een bezit te zien en ons zelf niet te zien als een geheel.

Vanuit de oertijd gezien kwam er steeds meer een splitsing tussen rijk en arm, overheersers en onderdrukten enz. Er ontstond meer een deling tussen goed en kwaad, de dualiteit. En natuurlijk hadden we dualiteit nodig. Er bestaat immers slechts licht als er donker is, je kan pas weten wat warm is als je koude kent, vreugde als je verdriet kent etc. Dus het heeft een functie. Persoonlijk moeten we streven naar het juiste evenwicht, en net als dat voor ons persoonlijk geldt, geldt dat ook voor Moeder Aarde, waarvan wij een deel van zijn en die we met onze energieën voeden. Maar helaas is niet iedereen in staat om te streven naar dit evenwicht.

Als we om ons heen kijken of naar onszelf kunnen we zien dat er een duidelijke splitsing valt waar te nemen. Je ziet mensen die niet meer positief kunnen denken en zich zelfs fanatiek richten op zelfvernietigende zaken. Oorlogen die gevoerd worden in de naam van waar men in gelooft, leiders godsdienst etc.

Fanatiek alleen maar geloven in de eigen goedheid is het andere uiterste, en eveneens fataal. Een juiste balans hierin vinden is het beste. Hier had Atlantis dus ook mee te maken met de strijd tussen het goede en het kwade.

Doordat we Moeder Aarde met onze energieën voeden heeft dit weerslag op onze planeet die dit dus ook laat merken door aardbevingen overstromingen en andere rampen. Alle rampen en catastrofes nemen in aantal toe, hetzelfde geld voor oorlogen en terroristische acties zoals op 11-9-2001 er een van vele zijn. Toch moeten we ons beseffen dat we in een bijzondere tijd leven. Niet lezen hoe de media het ziet maar met onze eigen ogen waarnemen. Juist nu reïncarneren veel mensen die eerder in Atlantis of Lemurië leefden. Veel mensen hebben herinneringen aan Egypte en Mexico waar veel Atlantiërs naar toe waren gevlucht toen het continent dreigde te verzinken. In die tijd kreeg het negatieve de overhand evenals bij andere rampen op wereldniveau, dit moeten we nu verhinderen. Er wordt veel meer met licht gewerkt dan voor de aanslagen van 11-9-2001 men probeert een mantel der liefde over moeder aarde heen te leggen. Hierbij worden we geholpen door oude zielen die gereïncarneerd zijn of ons op een andere niveau de helpende hand bieden om licht te verspreiden

Atlantis – Aura energie De Atlantische genezers kenden de macht van het den ken over het lichaam en ontwikkelden unieke methoden voor het diagnostiseren van kwalen. Zorgvuldig bestudeerden zij de aura van de patient, op zoek naar aanwijzingen voor zijn of haar emotionele of psychische toestand.

De aura is een energieveld dat het lichaam doordringt en omgeeft en voor helderzienden zichtbaar is als een aureool van fluctuerend kleurrijk licht. Deze kleuren worden intenser of veranderen onder invloed van onze emoties, mentale concentratie of denkinspanningen.

Al in zijn vroegste jeugd was Edgar Cayce in staat dit kleurrijke energieveld om andere mensen heen waar te nemen. Pas als jonge volwassene drong het tot hem door dat aura’s niet voor iedereen zichtbaar zijn. Hij genoot van gesprekken met andere mensen die aura’s konden waarnemen, waarbij zij met elkaar van gedachten wisselden over hun waarnemingen en de mogelijke betekenissen van de kleuren.

Cayce ontdekte dat de aura, steeds als iemand blootstaat aan stress, van kleur en vorm verandert, en dat deze veranderingen de scherpe waarnemer aanwijzingen geven over zijn of haar eventuele gevoelens van angst, onzekerheid, hebzucht, zorg en andere verontrustende emoties. Deze veranderingen van vorm en kleur werden in Atlantis benut: honden leerden de aura van mensen waar te nemen en aan te slaan als iemand in een moeilijke situatie leugens verkocht. Al vroeg in de religieuze kunst schilderde men aureolen om het hoofd van heiligen.

Tegenwoordig is het bestaan van deze energievelden aangetoond met behulp van aurafotografie, een verder ontwikkelde vorm van kirlianfo-tografie. In 1961 publiceerde Valentina Kirlian een wetenschappelijk ver-slag waarin zij het werk beschreef van haar echtgenoot, de elektrotechnicus Semyon Davidovitsj Kirlian, die had ontdekt dat hij, als hij een object onder lichte spanning zette en dan een foto maakte, de elektrische ontlading van dat object in de vorm van een krans van kleurrijk ‘vlammend’ licht zichtbaar kon maken. Hij deed dit met bladeren, insecten, dieren en mensen.

De kirlianfotografie is een in potentie waardevol diagnosehulpmiddel, ter-wijl de aurafotografie ons goede diensten kan bewijzen bij het verkennen van onze spirituele dimensies, al was het alleen maar omdat wij westerlin-gen altijd eerst moeten zien voordat we geloven.62 Naast hun unieke methoden voor het diagnostiseren en voorkomen van ziekten ontwikkelden de Atlantiers een verscheidenheid aan methoden ter verlichting van lichamelijke aandoeningen. In eerste instantie zochten zij in hun rijke natuur naar geneeskrachtige planten.

Zij zagen de stralende kleu-ren van de vegetatie rondom hun sprankelende bronnen en experimenteer-den met het water daaruit. Zo leerden ze dat de aangename smaak van het De werken van de volgende auteurs leverden een bijdrage aan de informatie die nodig was voor Atlantis.

Geluidslevitatie In de beginperiode van hun beschaving, toen hun lichaam en geest volledig bewust en evenwichtig op elkaar afgestemd waren, vervolmaakten de Atlan-tiers de methode van geluidslevitatie voor het optillen van de grote en zware objecten die in hun monumenten en bouwwerken werden verwerkt.

Zo maakten zij gebruik van intensieve groepsconcentratie om de energie van geluidsgolven te benutten voor het zonder mechanische hulpmiddelen optil-len en op hun plaats brengen van kolossale steenblokken. 3 Om dergelijke verbazingwekkende prestaties te volbrengen, haakten verscheidene mensen de armen ineen en begonnen op het geluid van trommels en bekkens rond-om een steenblok te dansen, waarbij zij op een exact voorgeschreven manier luidkeels recitaties uitspraken.

Terwijl zij hun aandacht concentreerden op het zware steenblok, gebruikten zij hun geweldige mentale kracht in combi-natie met de energie uit de geluidstrillingen om het zware object te ‘manipu-leren’. Op den duur slaagden ingenieurs erin gongs te maken die waren af-gestemd op de juiste eigenfrequentie van de trillende moleculaire massa, als aanvulling en uiteindelijk zelfs vervanging van de trillingen van de luide stemmen en stampende voeten. 4 Ais er op zo’n gong werd geslagen waar-van de toon zodanig was afgestemd dat de trillingen resoneerden met de te verplaatsen steenmassa, en het geluid langdurig werd aangehouden terwijl iedereen zich bleef concentreren, werd de zwaartekracht overwonnen en kon het zwevende object naar de gewenste plaats worden gebracht.

Het is mogelijk dat het vermogen om zware objecten met behulp van geluidstril-lingen en mentale concentratie te verplaatsen nog werd gepraktiseerd bij de bouw van de Egyptische piramiden, want in Soemerische kleitabletten wordt verklaard dat ‘geluid steenblokken kan verheffen’. Op kleinere schaal kunnen we nog reconstrueren hoe de Atlantiers hun voordeel deden met geluidstrillingen en mentale energie. Zo hebben Russi-sche onderzoekers geexperimenteerd met geconcentreerde geestkracht, waarbij mensen kleine objecten konden verplaatsen zonder ze aan te raken (telekinese). 5 Een ander voorbeeld is afkomstig uit het dorp Shivapur in het westelijk deel van India, waar bezoekers kunnen participeren in het ophef- fen van een brok graniet dat bijna zestig kilo weegt.

Na zorgvuldig te zijn geïnstrueerd, posteren elf personen zich rondom dit brok graniet, dat ze slechts met de rechterwijsvinger aanraken. Onder het luidkeels reciteren van de naam van Qamar Ali Derwisj, de beschermheilige van de nabije moskee, komt het brok graniet langzaam van de grond, totdat het met een bons terug-valt. Andere klanken hebben geen enkele invloed op de macht die de aardse zwaartekracht over dit brok graniet uitoefent.

6 Overleveringen uit zowel Midden- als Zuid-Amerika vertellen ons dat er heellang geleden gebruik werd gemaakt van geluid om immense bouwblokken van steen op te heffen en te vervoeren. Een oud Chinees gedicht luidt: In de Oude Tijd konden rotsen lopen Is dit waar of onwaar? In de Oude Tijd konden rotsen lopeno Dit is waar, niet onwaar.

7 Op diverse andere manieren treedt de energie in geluidstrillingen aan het licht. In 1891 startte John Worrell Keeley een motor in zijn laboratorium in New York met de energie uit de geluidstrillingen van vioolsnaren. AIleen als de juiste noten werden gespeeld, startte de motor, die zich op zes meter afstand van de viool beyond. Omgekeerd waren valse noten van de viool voldoende om de motor te doen afslaan. Keeley experimenteerde ook met innovatieve, geslaagde procedures voor het overwinnen van de zwaarte-kracht, maar ondanks zijn ongeëvenaarde resultaten (of misschien juist daardoor) werd hij het mikpunt van genadeloze spot.

Op een avond was hij zo ontmoedigd en depressief dat hij al zijn paperassen verbrandde, zijn mo-dellen en apparaten vernietigde en stiere Van recentere datum is het ge-bruik van geluidstrillingen in een ruimteveer. Een zwevend brok glas werd met behulp van geluidsgolven veilig op zijn plaats gehouden terwijl het bij wijze van proef werd verhit tot het was gesmolten en de vorm van een fraaie lens kreeg.

Deze verbazingwekkende proef slaagde dankzij het feit dat in een ruimteveer geen zwaartekracht aanwezig is, zodat er minder intense ge-luidstrillingen nodig zijn om iets op zijn plaats te houden door middel van mentale kracht. Ais deze procedure geperfectioneerd is, zullen optische in-genieurs er ongetwijfeld in slagen dunnere, gecompliceerdere lenzen te ver-vaardigen met minder lagen materiaal .

 

9 Elektromagnetische transduction, piezo-elektrische kwartskristallen en speciale fluitjes zijn andere voorbeelden van de energie van geluidstrillin-gen. Ze brengen aIle ook sterke ultrasone trillingen voort die buiten het be-reik van ons gehoor vallen. Sonar, een uiterst nuttig hulpmiddel voor het in kaart. brengen van de oceaanbodem, is een bekende methode voor het benut-ten van ultrasone trillingen. Bij oordeelkundig gebruik kunnen ultrasone trillingen worden benut om de vibraties van vloeistofmoleculen te versnel-len, hitte te genereren, vaste stoffen te splijten en ziektekiemen te doden.

Vltrasone trillingen vormen ook de basis voor een diagnostische techniek die artsen in staat stelt beelden van inwendige organen te verkrijgen. Als de trillingen sterk genoeg zijn, kunnen mensen en dieren er zelfs door worden gedood, zoals ook geldt voor krachtige infrasone trillingen beneden de men-selijke gehoorgrens.

1O Nu we volop bezig zijn om weer vertrouwd te raken met de kracht van geluidsgolven, kunnen we wellicht gemakkelijker begrij-pen hoe het mogelijk was dat de Atlantiers deze kracht benutten voor het verplaatsen van immense rotsblokken. Gassen en lasers Het yolk van Atlantis experimenteerde voortdurend met de winning van energie uit natuurlijke bronnen.

Na de laatste conferentie, gehouden in 50.722 v.Chr., toen zij pogingen deden om hun land te bevrijden van de ge-vaarlijke grote dieren die heel Atlantis onder de voet dreigden te lopen, werkte de ene generatie geleerden na de andere intensief aan de ontwikke-ling van wapens ter verdediging tegen de monsters. Tot de eerste pogingen in die richting behoorden gifgassen. Zodra de eerste partijen gereed waren , voor gebruik, maakten optimistische Atlantiers gebruik van de wind om de-ze gifgassen te laten doordringen in de grotten waarin de gevreesde dieren huisden.

11 AIleen de jonge dieren stierven, maar grillige windvlagen joegen de levensgevaarlijke gassen terug naar de mensen die het resultaat van hun poging afwachtten.

Tegelijkertijd stormden de gestoorde volwassen dieren de grotten uit en vielen woedend iedereen aan die ze te pakken konden krij-gen. Honderden jaren bleven de Atlantiers op zoek naar doeltreffender me-thoden om met deze monsters af te rekenen. Ze ontwikkelden verscheidene soorten explosieven, die weliswaar grote vemietigingskracht bezaten, maar bijna even moeilijk te beheersen waren als de dieren zelf.

12 Edgar Cayce be-schrijft ‘vervaarlijke staven’ (die aan lasergeweren doen denken) die de At-lantische technici vanuit een centraal punt op de verscheurende dieren richt-ten.

13 Het intense licht uit deze ‘staven’ doodde een aantal dieren, maar lang niet genoeg om het probleem de baas te worden.

Lasers behoren tot de vele dingen in de readings van Cayce die voor de periode waarin hij ze be-schreef heel onwaarschijnlijk leken, maar die inmiddels heel plausibel zijn geworden. De laser werd in de jaren zestig opnieuw uitgevonden, ruim der-tig jaar nadat Cayce ze had beschreven. Kernenergie Voortgezette proeven leidden uiteindelijk tot de ontwikkeling van de tech-nologie voor het gebruik van kemenergie. Zeevarende kooplieden brachten uit mijnen nabij in zee uitmondende rivieren uraniumert e naar de labo-ratoria in Atlantis. Een van die mijnen was gelegen i Gabon 1 West-Afri-ka, niet ver van Atlantis, waar in de prehistorie intensie In ouw is bedre- Yen.

Vermoedelijk met raad en daad bijgestaan door hun buitenaardse be-zoekers stelden de Atlantische geleerden het gevaarlijke materiaal bloot aan intense zonne-energie en slaagden erin het atoom te splitsen. Niet veellater beschikte Atlantis over kemenergie.

14 Deze kracht bleek waardevol voor de strijd tegen de monsters, maar volgens Cayce leidde het misbruik ervan al spoedig tot aardbevingen en hevige vulkaanuitbarstingen, die rond 50.700 v.Chr. de stoot gaven tot de eerste cataclysmische verwoesting van de (eer-ste) Atlantische beschaving.

15 Ook in de laatste beschavingsperiode van At-lantis was er kemenergie beschikbaar, want de gruwelijke gevolgen van de vemietingswapens die de Atlantiers tijdens hun oorlog in India gebruikten, zijn tot in aIle bijzonderheden in de Mahabharata en de Ramayana beschre-ven.

16 In die geschriften wordt de voorstelling opgeroepen van een verwoed . conflict dat culmineerde in de verblindende explosie van een machtige born, waama er een rookzuil opsteeg die zich langzamerhand in steeds wijder uit-bollende cirkels verdikte. Brandende olifanten stortten ter aarde; door de lucht vliegende vogels werden in een klap wit. Menselijke overlevenden haastten zich rivieren in, in een poging zich van de radioactieve as die neerdwarrelde te ontdoen. Later vielen hun nagels en haren uit. Onder de prehistorische steden Mohenjodaro en Harappa (nu in Pakistan gelegen) werden in onze tijd geraamten opgegraven die radioactief bleken te zijn.

17 Vit de houdingen van deze overblijfselen kon worden opgemaakt dat zij zijn gevallen toen zij voor iets onbekends op de vlucht waren.

18 Er zijn nog andere verhalen over verwoestingen die blijkbaar het gevolg waren van het gebruik van atoombommen in de prehistorie. In 1947 ver-richtten archeologen opgravingen in het dal van de Eufraat. Nadat zij door talloze cultuurlagen heen hadden gegraven, legden zij een cultuur van hol-bewoners bloot die op een hard oppervlak van gesmolten glas hadden ge-leefd. De samenstelling van deze bodemlaag onder hun nederzettingen kwam vrijwel overeen met die van de woestijnbodem in Alamogordo in New Mexico, zoals die na de eerste atoomproef was geworden.

19 Zecharia Sitchin gelooft dat buitenaardsen verantwoordelijk waren voor enkele atoombomexplosies op het schiereiland Sinai’, die zich daar in het jaar 2023 v.Chr. moeten hebben voorgedaan. Soemerische teksten beschrijven een dichte wolk die opsteeg naar de hemel, gevolgd door ‘hete rukwinden’ en een gruwelijke storm die alles verschroeide.

20 In de periode die erop volgde stierf a11es uit, op enkele ziekelijke planten aan de oevers van de Eufraat en de Tigris na.

21 Toen aan dr. Robert Oppenheimer – de man die de leiding had van het Manhattan Project dat tot de constructie van de eerste modeme atoomborq. leidde – na de eerste geslaagde atoomproef werd gevraagd of dit de eerste atoomexplosie ooit was geweest, zou hij naar verluidt hebben ge-antwoord dat het de eerste in de moderne geschiedenis was

.22 Kristalenergie Gedurende hun langdurige beschavingen ontwikkelden de Atlantiers nog andere methoden om energie te genereren. Deze zijn voor ons nog tamelijk nieuw. Tijdens de periode van moeizaam herstel omstreeks 48.000 v.Chr. maakten de toenmalige geleerden graag gebruik van de hulp van buitenaard-se wezens bij hun onderzoek naar het benutten van zonne-energiemet be-hulp van kristallen .

23 Zij installeerden een enorm blok van nauwkeurig in vorm geslepen bergkristal in de piek van een toren waarin een installatie voor het omzetten van lichtenergie was ondergebracht. Op die hoogte, ho-ven aardse obstakels die belemmerend konden werken, konden de facetten van het kristal het zonlicht invangen en bundelen, zoals onze paraboolspie-gels dat ook kunnen. Dit bouwwerk in Atlantis was bekleed met een materi-aal dat verwant is aan chrysotiel (het mineraal waaruit asbest wordt gewon-nen), mogelijk antigoriet.

24 Edgar Cayce beschreef het kristal en de behui-zing ervan gedetailleerd, met de toevoeging dat het dak boven de steen uit-schuifbaar was om naar behoefte zonlicht toe te kunnen laten.

25 De Atlantische ingenieurs gebruikten deze zonne-energie voor een verschei-denheid aan nuttige machines die geen milieuvervuiling veroorzaakten. Omstreeks 28.000 v.Chr. deed zich een tragisch ongeval voor toen grote hoeveelheden van deze onderaards opgeslagen energie explodeerden. De daardoor veroorzaakte schokgolf verstoorde het labiele seismische even-wicht in de aardkorst en vormde de aanzet tot aardbevingen die de altijd ge-vaarlijke vulkanen tot uitbarsting brachten.

De kennis van de energiewin-ning via kristallen bleef echter zorgvuldig bewaard en gedurende een groot deel van de twintigduizend jaar lange geschiedenis van de derde en laatste beschaving in Atlantis leverde de zon opnieuw schone energie aan de Atlan-tiers. Het is mogelijk dat er in het noordelijk deel van de Atlantische Oceaan nog altijd kristallen functioneren die energiestromen omzetten en in bepaalde banen leiden. In 1989 meldde de bemanning van een Sovjetrussische onder-zeeer, bezig met het filmen van de oceaanbodem, dat de machines plotse-ling stilvielen, terwijl de instrumentnaalden trilden en zelfs achterwaarts uit-sloegen. Dit gebeurde enkelen honderden kilometers ten oosten van de Azo-ren.

De bemanning gedroeg zich vreemd en voelde zich niet lekker. Deze stand van zaken hield een minuut of vijftien aan, waama de omstandigheden weer normaal werden. Het was alsof de onderzeeer binnen het bereik van een geheimzinnig veld van energie was gekomen. De gezagvoerder vroeg en kreeg toestemming om de haven van Ponta Delgada op de Azoren binnen te lopen en daar zijn hevig geschrokken bemanningsleden toe te vertrouwen aan de hoede van psychiaters. Ook de bemanningen van schepen en vliegtuigen die door de Bermudadrie-hoek – een groot gebied in de

Atlantische Oceaan ten oosten van Florida en de Bahama’s – varen of er overheen vliegen, vertellen dergelijke verhalen. Er zijn veel schepen en laagvliegende vliegtuigen in de Bermudadriehoek verdwenen: geregeld vallen er ‘zomaar’ machines of motoren uit, beginnen kompassen in het rond te tollen en gedraagt ook andere navigatieapparatuur zich grillig of weigert volledig dienst. Op 9 november 1956 verdween een patrouille-bommenwerper van het type P5M met een bemanning van tien koppen.

De missie van de vlucht was geheim, maar aan boord was een in-strument voor het bestuderen van de dichtheid van magnetische stromen of aardmagnetische afwi jkingen.

26 De mogelijkheid be staat dat we later meer bijzonderheden aan de weet zul-len komen over de geslaagde toepassingen van kristallen in Atlantis, met name over de omzetting van zonne-energie in fysische energie. Volgens de readings van Edgar Cayce zijn er archieven over hun zonlichtconvertoren toegankelijk op drie plaatsen op aarde. Een daarvan is het onderzeese deel van Atlantis bij Bimini; een ander archief bevindt zich in de Egyptische ‘Tombe der Archieven’ die deel uitmaakte van de Archiefzaal, die nog niet is ontdekt. Deze Archiefzaal bevindt zich tussen – of langs – de toe gang vanaf de Sfinx tot de tempel – of de piramide; uiteraard in een eigen piramide.

27 Met betrekking tot het derde archief zei Cayce in een reading van 20 december 1933:

In Yucatan bevindt zich hetzelfde embleem. Laten we dit ophelderen, want dit zal wellicht gemakkelijker te vinden zijn, want zij zullen naar dit Amerika worden gebracht, naar deze Verenigde Staten. Een deel ervan zal worden overgebracht, naar onze bevindingen, naar het Pennsylvania State Museum. Een [ander] deel zal worden overgebracht naar de instanties te Washington die voor het behoud van dergelijke vondsten verantwoordelijk zijn, of naar Chicago.

28 Van dit alles is nog niets concreet aan het licht gebracht, hoewel recent on-derzoek het bestaan van holle ruimten onder de Sfinx en eromheen heeft aangetoond. Magneetvelden en leys De Atlantiers respecteerden hun omgeving en kwamen door toedoen van hun wichelroedelopers op de hoogte van het feit dat het he Ie aardoppervlak wordt omspannen door een netwerk van natuurlijke energiestromingen. De bron van deze tellurische energie is het gesmolten ijzer in de buitenste man-tel van de aardkem. De onophoudelijke trillingen van vrije elektronen in dit vloeibare ijzer genereren een stroom die een magnetisch veld opwekt. 29 De intensiteit van dit magnetisch veld aan het oppervlak van de aarde varieert zowel van plaats tot plaats en van dag tot dag als over langere perioden. De-ze sterkte – weergegeven op isomagnetische landkaarten – wordt zowel ho-rizontaal als verticaal gemeten. De schommelingen in het aardmagnetisch veld verstoren radioverbindingen en zijn soms verantwoordelijk voor het ontstaan van het Noorderlicht (Aurora borealis): onwaarschijnlijk mooie en steeds veranderende ‘vlammen’ van gekleurd licht in zachte pasteltinten bo-yen de poo1cirkel. In ons tijdsgewricht neemt de sterkte van het aardmagne-tisch veld iedere honderd jaar met circa 6 procent af. Ais deze trend zich in het huidige tempo voortzet, zal er over vijftienhonderd jaar helemaal geen aardmagnetisch veld meer zijn. 30 Opgemerkt is dat UFO’s zich vaak in rechte lijnen – met magnetische ken-merken – ten opzichte van het aardoppervlak verplaatsen.31 Het is waar-schijnlijk dat Atlantis van buitenaardse bezoekers heeft geleerd de fluctu-erende magnetische energiestromen° rondom de aarde te benutten als ‘ba-nen’ ter voortstuwing. Er zijn geen aanwijzingen dat er in de prehistorie nog een beschaving is geweest die geavanceerd genoeg was om de ‘magneetba-nen’ te construeren die tegenwoordig bekend zijn als leys. De leys in Enge-land zijn tamelijk bekend, maar deze volmaakt rechte lijnen – die door men-sen zijn aangelegd – zijn op elk continent vanuit de lucht te zien. Ze strek-ken zich over afstanden van vele honderden kilometers uit door de meest uiteenlopende terreingesteldheden, met inbegrip van diepe dalen en linea recta tegen steile heIlingen op. In het Verenigd Koninkrijk en elders zijn de locaties van kerken, grafheuvels, kruispunten, begraafplaatsen, grensstenen, kastelen en doorwaadbare plaatsen aanwijzingen voor het verloop van de leys. Hoewel die herkenningspunten in het landschap op aanzienlijke afstan-den van elkaar zijn gelegen, zijn ze nauwkeurig uitgelijnd in een richting.

32 Latere beschavingen hebben grote del en van de leys overdekt met wegen, maar aangezien ze recht over aIle natuurlijke obstakels heen lopen – zoals stei1e heuvels – en niet de contouren van heuvels en dalen volgen, kan dit niet hun enige oorspronkelijke doel zijn geweest. Over het nut van leys is weinig bewaard gebleven, behalve dat er raadselachtige energiestromen (wellicht gekanaliseerde tellurische energie) langs deze banen hebben ge-vloeid.

Gelet op de onvoorstelbare inspanningen en tijd die de aanleg van deze leys moet hebben gekost, moeten ze een fu~ctie hebben gehad die voor onze voorgangers meer dan de moeite waard was, wellicht als communicatiever-bindingen of krachtlijnen voor het transport van mensen en goederen. Oude legenden verhalen dat soms, als de zon recht op een van deze banen neerscheen, drui’den loskw,amen van de grond en zich langs deze banen ver-plaatsten?

33 In Australie verplaatsen de aboriginals zich langs lange, kaars- rechte routes die zij al duizenden jaren hebben gebruikt. Wanneer zij deze oude paden volgen, doen zij onder het lopen nieuwe energie op, zodat zij langere en moeilijkere voetreizen kunnen maken dan over nieuw gebaande wegen. Het bewustzijn van mensen op locaties met veel natuurlijke energie voert extra kracht toe aan hun lichaam als zij vol overtuiging gel oven dat een handeling uitvoerbaar is.

34 Ais zij werkten met een combinatie van men-tale energie en geluid, is het voorstelbaar dat de Atlantiers en hun nakome-lingen ook in staat waren zware objecten en zichzelf langs leys door de lucht te verplaatsen. Ook in China wemelt het van de leys. In dit land is de kracht van het aard-magnetisme bekend gebleven toen de rest van de wereld daar allang geen herinnering meer aan bewaarde. De Chine zen noemen het de ‘drakenkracht’ en houden er terdege rekening mee in de discipline die bekend is als feng shui, de kunst van plaatsing enharmonisatie (geomantie).

Om zich een idee te vormen van de kracht van het magnetisch veld op een bepaalde locatie, analyseren zij de kenmerkenvan het landschap en betrekken ook allerlei as-trologische invloeden in hun overwegingen. Aan de hand van het eindresul-taat van hun analyse orienteren de Chinezen ieder bouwwerk zorgvuldig met het oog op waterpartijen, heuvels, boomgroepen en rotsblokken in de naaste omgeving, om te zorgen dat alles in harmonie is met de geometrie van het aardoppervlak.

In het verleden ontstond op deze vindingrijke en zorgvuldige manier een harmonieus landschap met een delicaat even wicht dat in staat was een grote bevolking te voeden en huisvesten. In navolging van volken uit de prehistorie bouwden de Chinezen steden, woningen en graftombes waar zij en de gees ten van hun voorouders in harmonie met de natuur konden leven en voordeel hadden van de energie die het product is van de subtiele krachten van het aardse magnetisme.

Hoewel het aardmagnetisch veld momenteel veel zwakker is dan in de tijd dat de Atlantiers er gebruik van maakten, beginnen onze hedendaagse ge-leerden iets van de kennis uit het verleden te herontdekken bij hun experi-menten met deze potentiele krachtbron.

Een aantal jaren geleden meldde Lowell Ponte, een voormalige onderzoeker van het Pentagon die zich had . gespecialiseerd in buitenlandse wapentechnologie, dat de sovjets een krachtbron hadden gebouwd die bedoeld was om een verandering te be-werkstelligen in het aardmagnetisch veld op de lengtegraad van de piramide van Gizeh, die ook de lengtegraad is van het Griekse Saloniki. Kort daarna, in 1978, werd Saloniki getroffen door krachtige aardbevingen.

35 De onverwachte experimentele resultaten van onze hedendaagse onderzoe-kers van het aardmagnetisme en het verband tussen magnetisme en tijd ma· ken duidelijk dat we nog lang niet toe zijn aan het ten volle benutten van de· ze beschikbare bron van energie.

De Atlantis~he beschaving heeft veel ell veellanger dan de onze bestaan voordat zij in staat was tijd en ruimte te manipuleren of gebruik te maken van de sterke stromingen van magnetische energie rondom de aarde. In een poging een eind te maken aan de Tweede Wereldoorlog heeft de Amerikaanse marine – in het kader van het zogehe-ten Rainbow Project – eens een poging gedaan om een schip onzichtbaar te maken voor radarinstallaties.

Naar aanleiding van de problemen die twee proeven teweegbrachten, een experiment op 22 juli en een op 12 augustus 1943, werd dit project radicaal afgebroken. Op de eerstgenoemde datum lag het schip dat voor de proeven werd ge-bruikt, de USS Eldridge, in de haven van Philadelphia toen de enorme ge-neratoren die een sterk magnetisch veld rond het schip moesten opwekken voor korte tijd werden ingeschakeld.

Meteen verdween het schip van de ra-darschermen, maar … het was ook onzichtbaar geworden voor het menselijk oog! Nadat de generatoren waren uitgeschakeld, bleken de bemanningsle-den mentaal flink van slag te zijn geraakt. Sommigen hadden op gruwelijke wijze de dood gevonden, waarbij hun lichaam leek te zijn ge’integreerd in het ijzer van waterdichte schotten; andere lijken werden brandend aange-troffen of zweefden door de lucht.

36 * Ondanks uitgebreide rehabilitatieprogramma’s bleven de overlevenden voorgoed mentaal gedesorienteerd, zodat zij als ‘mentaal ongeschikt’ naar huis werden gestuurd.

37 Soortgelijk geheim onderzoek is gedurende drie de-cennia verricht op de niet meer gebruikte luchtmachtbasis van Montauk op Long Island. De onderzoekers hebben zich uiteindelijk gerealiseerd dat hun proefnemingen met magnetisme, met het doel tijd en ruimte te manipuleren, onherstelbare schade toebrachten aan de desbetreffende mensen, en het pro-ject werd gestaakt.

38 Er werd gefluisterd dat er ‘wezens van Sirius’ bij deze uiterst geheime onderzoekingen betrokken waren

39, en dat er nog andere buitenaardsen een rol bij hadden gespeeld.

40 Er is tellurische energie gemeten bij oude steencirkels en andere heiligdom-men op de snijpunten van leys, plaatsen waar zowel kosmische als telluri-sche energie voorhanden is. Deze oude heilige plaatsen vallen vaak samen met centra van magnetische activiteit waar de energiestromen die vlak bo-ven het aardoppervlak cirkelen, op elkaar inwerken.

41 Markeringsstenen die op de een of andere astronomische gebeurtenis zijn uitgelijnd – zoals de op-komst van de zon of de maan, of de opkomst van een sterrenconstellatie bij een solstitium – zijn ook omgeven door een zwak energieveld dat ervan uit lijkt te gaan. Onze vroege voorouders richtten megalieten op of bouwden tempels of kerken boven locaties waar diepe onderaardse stromen elkaar kruisten. Deze monumenten werkten min of meer als acupunctuumaalden die spiralende energiestromen uit de kosmos en het inwendige van de aarde naar de biosfeer van de aarde brachten.

42 Langzamerhand beginnen onze ge-leerden verklaringen voor deze verschijnselen te vinden, nu zij ontdekken dat deze stenen zuilen een soort elektrische energie aantrekken. In het verle-den is op sommige plaatsen zelfs kennelijk zoveel hitte ontstaan dat de ste-nen met elkaar versmolten, zoals het geval is bij Maughold op het eiland Man.

43 De nakomelingen van de Atlantiers – die de krachtvelden in de locaties met sterke magnetische energie bespeurden – gebruikten deze plaatsen voor reli-gieuze activiteiten en bouwden er uiteindelijk tempels. Met het verstrijken van de eeuwen bouwden nieuwe beschavingen, die eveneens de krachten van deze oeroude heilige plaatsen hadden ontdekt, hun godshuizen op zulke locaties, bovenop de oorspronkelijke fundamenten .

44 De kathedraal van Chartres en vele andere heiligdommen staan op zulke krachtige prehistori-sche locaties.

Ook de meeste kleine kerken op kruispunten in Engeland staan op plaatsen waar gedurende meer dan tweeduizend jaar religieuze ac-‘l tiviteiten hebben plaatsgevonden. Sterrenkracht Terwijl sommige onderzoekers van Atlantis gebruikmaakten van de natuur-lijke stromen van energie die door het aardoppervlak vloeien, concentreer-den andere geleerden zich op de astrologie en de astronomie. Intensief op-geleide academici bestudeerden aandachtig de sterrenhemel, in de overtui-ging dat de zon, de maan en de sterren – als expressievormen van de ene en almachtige god – invloed hadden op de aarde en haar bewoners.

Op de bo-venste verdieping van de Poseidontempel in de Stad der Gouden Poorten hadden deze astrologen en astronomen de beschikking over een uitstekend geoutilleerd observatorium. Zij gebruikten hun tijd voor het zo accuraat mo-gelijk vastleggen van de bewegingen van hemellichamen en groepen ster-ren, in de hoop aan de hand hiervan de wensen van de goden te kunnen voorspellen die over de ‘bewoners van de sterren’ heersten . ..-::-

45 De tekens van de dierenriem en de namen van de sterrenconstellaties waar-aan de tekens hun namen hebben ontleend stammen uit de tijd van voor 10.000 v.Chr., toen de Atlantische astronomen van de Poseidontempel (wel-Iicht geholpen door buitenaardsen) bepaalde sterrenconstellaties begonnen te zien als de persoonlijke eigenschappen van goden, waardoor ze als die-renriemtekens een eigen leven gingen lei den.

Toen zij de constellaties na-men begonnen te geven, hielden zij bijvoorbeeld rekening met de verering van de Pleiadanen voor de stier en noemden hun plaats van oorsprong Tau-rus (Stier). Duizendenjaren later, toen de Soemeriers met hun ‘hemelgoden’ samenwerkten, verdeelden zij de dierenriem in twaalf segmenten en ge-bruikten precies dezelfde namen voor de constellaties.

46 Op een kleitablet uit Soemerie dat tot de collectie van het Berlijnse Museum behoort (VAT.7847) begint de lijst van dierenriemtekens met het tijdperk Leeuw 46, dat loopt van 10.970 tot 8810 v.Chr. (het duurde dus 2160 jaar): De Griek-se geleerden, de bron van veel van onze informatie, dankten hun astronomi-sche kennis aan de Soemeriers, met inbegrip van de dierenriem en de ma-nier om zonsverduisteringen te voorspellen.

47 Fragmenten van de astronomi-sche kennis van de Atlantiers, die ooit werd bewaard in de enorme biblio-theken van de beschaafde wereld uit de prehistorie, waren ook toegankelijk voor de Griekse geleerden. Ook nu nog zijn resten van de astronomische kennis van de Atlantiers be-waard gebleven. De ‘god’ Atlas was een astroloog, wiens inzicht dat de we-reld een ronde bol is tot uiting komt in de my the dat hij de wereld op de schouders torste. In botten gegraveerde maankalenders uit de peri ode van 28.000 v.Chr. in westelijk Europa demonstreren hoe exact de waarnemingen van de sterrenkundigen uit die tijd zijn geweest, om van het vermogen van de toenmalige mensen om abstracte wiskundige berekeningen voor astrono-mische voorspellingen te maken maar te zwijgen.

48 Een fresco op het gewelf van een kapel van de Tempel van Dendera in Egypte, niet ver van Luxor (het vroegere Thebe), toont ons de dierenriemtekens zoals ze aan de hemel zichtbaar zijn geweest tuSsen 10.970 en 8810 v.Chr., met Leeuw op het punt van de nachtevening. Deze eeuwenoude tempel rust op het fundament van oudere gebouwen van vaar 3000 v.Chr.

In 1821 hebben archeologen het complete gewelf van de tempel met de dierenriem verwijderd en overge-bracht naar Frankrijk, waar het fresco nu te bewonderen is in het Louvre. Er was nog een andere reden voor het grote belang dat in Atlantis werd ge-hecht aan de ast£Onomie. De hoeveelheid energie in het aardmagnetisch veld wordt bei”nvloed door de relatieve posities van de zon, de maan en de overige planeten.

49 Zo is bij volle maan de magnetische activiteit rond het middaguur sterker, en minder sterk bij zonsondergang .

50 Bij een verduiste-ring, als de magnetische activiteit die normaal gesp£Oken wordt gestimu-leerd door het verduisterde hemellichaam afneemt, neemt ook de energie-stroom in sterkte af.

51 Voorkennis van verduisteringen of eclipsen was voor de Atlantiers van essentieel belang, want als er zich een eclips voordeed, nam de langs de leys stromende energie vrij plotseling in sterkte af en kwa-men aIle transporten langs deze banen stil te liggen. De kans bestond dus dat in de lucht zwevende mensen of objecten neer zouden storten.

Symbolen en hun energie – Enkele, dubbele en drievoudige spiralen – in Atlantis veelgebruikte symbo-len – waren afspiegelingen van de natuurkrachten en fysische energie. Overal waar de Atlantiers heen reisden, leerden de mensen die met hen te maken hadden deze symbolen in verband te brengen met onzichtbare krach-ten, en met Atlantis zelf, de opgerold slapende ‘slang’. Zoals de opgerOlde Slang het symbool was voor Atlantis, zo was de Draak het symbool voor China. De Ierse overlevering heeft een oerOud gezegde bewaard: ‘Kennis, onder de heerschappij van de Gouden Slang, was vooral te vinden in het Westen; wijsheid, iets van heel andere orde, was te vinden onder de heer-schappij van de Gouden Draak, in het Oosten. ,

52 De inheemse bevolking van de landen die door Atlantis werden bei”nvloed, bleven de Slang als een symbool van kracht zien, lang nadat dit machtige rijk was ondergegaan. Slangsymbolen sieren talrijke monumenten in het Verenigd Koninkrijk en Noord-Amerika. In het Oude Egypte stond het ser-pent met de gevorkte tong en dubbele penis model voor de eenheid van het hogere en lagere bewustzijn.

53 De Vikingen, afstammelingen van de zeeva-rende Atlantiers, tooiden de boeg van hun schepen met gebeeldhouwde slangen. De Azteken van Midden-Amerika aanbaden het heilige serpent, en toen een vreemdeling met een witte baard uit de oceaan in het oosten kwam .en hun beschaving bracht, gaven zij hem de naam Quetzalcoatl. Quetzal stond voor de ‘quetzal-vogel’, de hemel, en coati betekende ‘slang’, het ser-pent dat model stond voor de ontzagwekkende krachten van de aarde. Grote kristallen die met zonne-energie waren geladen, verspreidden na zonsondergang in Atlantis een blauwwit licht om de duistemisop afstand te houden.

54 Dit vermogen tot het creeren van kunstlicht bestond nog ten tijde van het Oude Egypte, waar het de ijve-rige kunstenaars van die beschaving in staat stelde uren achtereen in donke-re graftomben en andere duistere ruimten te werken aan schitterende muur-fresco’s. Nergens is ooit een spoor gevonden van de roet van olielampen of brandende toortsen. Onze beschaving heeft inmiddels lampen ontwikkeld die werken met een mengeling van tritiumgas en fosfor: deze kunnen een generatie of nog langer zonder elektriciteit licht verspreiden.

55 Uit de vier natuurlijke elementen – aarde, lucht, vuur en water – genereer-den de Atlantiers energie om in hun behoeften te voorzien en de kwaliteit van hun leven te verbeteren. De aarde had niet alleen tellurische energie te bieden, maar ook materiaal voor gifgassen en kernenergie; de lucht plant geluidstrillingen voort; het vuur van de zon werd via het kristal gebundeld en geconverteerd in fysische energie; water bevatte de energie van rivieren, watervallen en getijdenstromingen. De beschaving van de intelligente, vin-dingrijke en intui”tief hoogbegaafde Atlantiers nam een hoge vlucht. bron. atlantis.com

Huwelijk

In overeenstemming met de morele waarden van het gezinsleven en het be-lang van de mogelijkheid om de tijd die hun op dit ondermaanse was ver-gund door te brengen met anderen, koesterden twee Atlantiers van verschil- . lend geslacht die liefde voor elkaar hadden opgevat, in de regel de wens om de rest van hun leven samen te blijven. Mannen of vrouwen die er de voor-keur aan gaven alleen te blijven, sloten zich gewoonlijk aan bij een tempel-gemeenschap, om hun leven te wijden aan hun spirituele en mentale ontwik-keling en aan het geven van geestelijke leiding aan anderen.5 In Atlantis werden homoseksuelen over het algemeen geaccepteerd. De Atlantiers ge-loofden in relncarnatie.

 

Zij gingen ervan uit dat iemand met een homoseksu-ele geaardheid na een eerder leven in een lichaam van een lid van het andere geslacht er de voorkeur aan gaf zich in dit nieuwe leven niet te verenigen met iemand van datzelfde geslacht. Omdat zij dus in feite trouw waren aan een vroeger aspect van zichzelf, werden zij over het algemeen bewonderd om hun loyaliteit

.6 Met andere woorden: stel dat u in dit leven een vrouw bent, maar dat u in een bevredigend vorig leven het lichaam van een man hebt gehad. De herinnering aan dit eerdere bestaan als man is hecht veran-kerd in uw onderbewustzijn. Dergelijke onbewuste herinneringen zijn zelfs sterker dan uw gehechtheid aan uw huidige status als vrouw. Uit zelfrespect geeft u er daarom in dit leven de voorkeur aan u niet te verenigen met een andere man.

Het huwelijk werd betiteld als een vereniging. Twee geliefden die zich wensten te verenigen, bezochten gewoonlijk een plaatselijke priester(es) die zijn of haar hoger ontwikkelde intuitie benutte om hun spirituele ontwikke-lingsgraad te beoordelen en zo vast te stellen in hoeverre de partners bij el-kaar pasten. Een huwelijk had een betere overlevingskans als beide partners eenzelfde niveau van spirituele (geestelijke) ontwikkeling hadden bereikt. Dit was vooral zo als, zoals af en toe gebeurde, de partners zich in eerste in-stantie om fysieke, seksuele redenen tot elkaar aangetrokken voelden.7 De Iroquois-, Cherokee- en Zwartvoet-Indianen – wier verre voorouders uit At-lantis stamden – pasten tot voor honderd jaar nog een soortgelijk gebruik toe. Paren die hoopten met elkaar te trouwen, hadden eerst een ontmoeting met de medicijnman van hun starn. Deze bestudeerde hun aura’s (het com-
plexe veld van in verschillende kleuren oplichtende energieen in en rondom hun lichaam) om vast te stellen welke kans van slagen deze beoogde combi-natie zou hebben.

Nadat de Atlantische priester had ingestemd met het huwelijk, gaf hij het paar zijn zegen en reikte hij hun ieder een ‘verenigingsarmband’ uit die zij om de linkerarm moesten dragen.8 Beide partners waren gelijkwaardig, hoe-wel de man de morele plicht had voor zijn vrouw te zorgen en over haar te waken als en zolang zij zwanger was.9 In de laatste periode van de derde At-lantische beschaving was het een man toegestaan twee vrouwen te hebben, misschien omdat er zoveel mannen buiten Atlantis moesten vechten. Zulke huishoudens waren echter in de regel harmonieus, want de kinderen werden opgevoed met de gedachte dat de tweede echtgenote van hun vader en haar kinderen hun genegenheid en respect verdiende, terwijl de tweede echtgeno-te zich inspande om de kinderen van de eerste vrouw te behandelen alsof het haar eigen kinderen waren.

Echtscheiding
Als een Atlantisch echtpaar niet gelukkig was met elkaar, keerden zij terug naar de priester, die dan probeerde hen te helpen om in harmonie met elkaar samen te leven. Bleek dat niet mogelijk, dan verwijderde hun geestelijk leidsman de verenigingsband om hun arm en gingen man en vrouw als ‘on-verenigbaar’ uiteen. De Atlantiers vonden het niet nodig dat iemand zijn of haar hele leven moest lijden voor een op jeugdige leeftijd genomen besluit, dat verkeerd bleek te zijn geweest.ll Ais een echtpaar dat kinderen had uit-eenging en geen van de partners bereid was de kinderen groot te brengen, werd die taak in de regel overgenomen door oudere mensen, wier eigen kin-deren al volwassen waren. Ook verwaarloosde wezen vonden onderdak bij oudere mensen die op kinderen gesteld waren.

Ben in onze ogen vreemde zede die bekend is als het ‘mannenkraambed’ (Fr.: couvade) was in prehistorische tijden populair genoeg om tot in onze tijd aan weerszijden van de Atlantische Oceaan te kunnen voortbestaan. Na de geboorte van een kind hield de nieuwbakken vader het bed en at een aan-tal dagen heel weinig, terwijl zijn vrouw voor hem zorgde. Na deze periode van licht vasten onderwierpen soms zijn vrienden en buren of de leider van de gemeenschap de jonge vader aan een beproeving, waarbij hem met een mes of andere scherpe instrumenten bijzonder pijnlijke verwondingen wer-den toegebracht.

Als hij deze behandeling moedig doorstond, oogstte hij de bewondering en het respect van alle leden van de gemeenschap; men ge-loofde dan namelijk dat zijn jongste kind niet of nauwelijks last zou hebben van pijn. Als hij echter deze bizarre behandeling niet goed doorstond, liepen zowel hij als de baby risico’s. Gedurende het eerste levensjaar van het kind zag de vader af van het gebruik van scherpe voorwerpen of de deelname aan agressieve activiteiten zoals de jacht, want men geloofde dat hij het kind emstig in gevaar kon brengen als hij zelf gewond mocht raken. We mogen aannemen dat couvade een gebruik is dat in Atlantis (het middelpunt van het verspreidingsgebied) is ontstaan en zich vandaaruit heeft verbreid. Zo was het in zwang in Mexico, onder de Cariben en de Arawaks in Midden-Amerika13 en ten oosten van Atlantis in Ierland, onder de Iberiers in het noordelijk deel van Spanje, in Frankrijk, en – tot zeer recent – onder de Bas-ken.14

Besnijdenis
Dit gebruik ontstond in het warme klimaat van Atlantis als een hygienische maatregel. Het heeft zich later naar Egypte verbreid, en Egyptische priesters verzekerden Herodotus in de vijfde eeuw voor Christus dat deze zede in de vroegste Oudheid was ontstaan. Overigens was besnijdenis in het oude Egypte zelf niet verplicht, tenzij een man de opleiding tot priester wilde vol-gen. Het ritueel werd gewoonlijk uitgevoerd als de jongen veertien jaar oud was, hoewel de keus zelf aan de ouders werd overgelaten.15 Vanuit Egypte verbreidde de rituele besnijdenis zich naar de Feniciers en de Hebreeen. Ig-natius Donnelly schrijft dat de Hebreeuwse rabbijnen ook toen er overal ter wereld al metalen messen beschikbaar waren de ceremonie met een stenen mes bleven uitvoeren. Donnelly meent dat dit een aanwijzing is dat het ge-bruik al in de Steentijd 16 moet zijn ontstaan.

Al meer dan 2000 jaar is men in de Westerse wereld gefascineerd door het verhaal over Atlantis, een raadselachtig welvarend eilandenrijk uit de oertijd, dat door een of andere ramp plotseling onder het zeeoppervlak verdween.

De bewoners waren goede ruiters en vooral vaardige zeelieden, die een machtige vloot van 1200 schepen bezaten waarmee ze alle oceanen doorkruisten. Ze beschikten bovendien over een hoge kennis van bouwkunst, astronomie, astrologie, wiskunde enzovoort.

Sinds het einde van de vorige eeuw zijn er niet minder dan 2000 boeken verschenen en tal van films en liederen gemaakt over dit mysterieuze paradijs op aarde, dat werd verzwolgen door de woeste golven van de zee.

Waar komt dit verhaal vandaan? Is het louter fantasie of liggen er ware historische gebeurtenissen aan ten grondslag? Voor zover bekend was de beroemde Griekse filosoof Plato (427-347 voor Christus) de eerste die over Atlantis schreef.

In zijn dialogen ‘Timaeos’ en vooral ‘Kritias’ vertelt Plato uitgebreid over een eiland, “groter dan Noord-Afrika en Klein-Azië bij elkaar”, waarvan de bevolking in overvloed en weelde leefde, zo’n 11.000 jaar geleden. De wijsgeer Plato zegt dat zijn verhaal op waarheid berustte.

De beroemde dichter en staatsman Solon uit Athene had het 200 jaar voordien aan zijn overgrootvader verteld. Tijdens een bezoek aan Egypte had Solon namelijk in de stad Saïs een priester ontmoet. Die vertelde hem uitvoerig over de overwinning van de Grieken op “een machtig leger dat, vanuit een ver punt in de Atlantische Oceaan, oprukte om Europa te veroveren.

De indringers kwamen van een eiland Atlantis, buiten de Zuilen van Hercules (de huidige straat van Gibraltar)”. In de onvoltooide dialoog “Kritias” geeft Plato een zeer gedetailleerde beschrijving van het centrum van het machtige Atlantis-rijk.

Omstreeks 9.500 voor Christus verdween het door een wereldwijde catastrofe naar de bodem van de zee en wiste daarmee haast ieder spoor van zijn bestaan uit: “De oude hoofdstad was rijk aan natuurlijke bronnen en er was voedsel in overvloed. Hoge bergen boden beschutting tegen de noordenwind en over de weiden zwierven dieren zoals olifanten en paarden, die dronken uit meren en rivieren.

Er regeerden 10 koningen over dit paradijselijke eiland en de bewoners leefden er in volmaakte harmonie”.Volgens Plato was de oude hoofdstad van Atlantis een streng geometrisch uitgebouwd systeem van concentrische cirkels met om beurten een ommuurd eiland en een kanaal, met een totale doorsnede van 22,5 km.

Op het cirkelvormige centrale eiland waren er sportterreinen, het koninklijk paleis en een tempel, toegewijd aan de zeegod Poseidon, beschermeling van de stad. Het hoofdeiland werd helemaal ingesloten door een cirkelvormig 183 meter breed kanaal.

Daarrond was opnieuw een ringvormig eiland, 365 meter breed, met een paardenrenbaan, een kazerne en een grote binnenhaven. Het was gescheiden door een even breed kanaal van de derde buitenste landring. Aan één kant liep een kanaal rechtstreeks van de zee doorheen dit geometrische complex tot een binnenhaven in het centrum. ….

Niet alléén bij de Griekse wijsgeer Plato is er sprake van een legendarisch land, dat ten onder ging door een verschrikkelijke ramp. Over de hele wereld zijn er naar schatting 500 mythische verhalen over een “aards paradijs” dat ten onder ging door een zondvloed, vuur aardbevingen.

In de Keltische en Germaanse mythologie wemelt het van verhalen over verzonken landen, o.m. voor de kust van het Franse Bretagne. We treffen eenzelfde scenario aan in mythen van Midden-Amerika, bij de eskimo’s en de Hopi-Indianen in Noord-Amerika, in de Boedhistische en Hindoeïstische godsdienst, en ook in de Bijbel.

Overbekend is het verhaal van “de Hof van Eden” met Adam en Eva en later de zondvloed, waaraan Noe met zijn Ark ontsnapte. Ze beschrijven allemaal in grote lijnen precies dezelfde geologische en klimatologische gebeurtenissen. Dat kan géén toeval zijn. Er zou wel eens één en dezelfde waar gebeurde catastrofe aan ten grondslag kunnen liggen.

Atlantische puzzel opgelost

In de Atlantische Oceaan LIGT het 4de chakra van de Aarde en 50.000 jaar geleden werd op het Eiland Atlantis geëxperimenteerd dat boven OP het 4de chakra van de Aarde lag.
De 4de Chakra = ”YIN + YANG” = de IK van de MENS. 1 levensboom werd verankerd en moest symbool staan voor de 10 Chakras van de Mens. De Ik van een Mens kan men niet verankeren, iedereen IS voor zich ZELF verantwoordelijk. Daarom ging toen de 4deAardse chakra klokwijs draaien.
Daardoor IS de 4de Chakra van de Aarde ANTI klokwijs gaan draaien en VERSCHOOF Eiland Atlantis met VORTEX kracht naar het magnetische middel punt van de Aarde de Noordkust van IJSLAND en begon de IJSTIJD periode. Daardoor IS de ”BIG BANG” ontstaan, omdat de Aarde 50.000 jaar geleden met VORTEX kracht het magnetische middelpunt van de Aarde uit balans raakte. Daardoor was de IJSTIJD een periode van negatieve REVOLUTIE ontstaan.

Het Creatieve/Scheppende 5de Bewustzijn van het Universum is hersteld en daarom kan het Universum de Mens + Aarde weer HELPEN omdat de negatieve Revolutie IJSTIJD periode NU eindelijk een positieve natuurlijke EVOLUTIE tijd wordt.
Daardoor verandert de Aarde nu met mysterieuze krachten van de Universum. Het IJS stond voor donkere negatief. LICHT staat voor Positief.
Daarom wordt de gehele Aarde ook weer overal opgewarmd zoals dit voorheen ook geweest is.

Daardoor IS de Atlantische puzzel NU opgelost.
Het magnetische middelpunt van de Aarde en de Bermuda driehoek wordt hersteld.
De Universum en de Mensheid en later ook de Aarde gaan terug naar hun eigen 5de ZELF Bewustzijn.

10 Aardse Chakras DWARS over de Aarde verspreid

* 1ste Chakra van de Aarde Peru Manchu Pincchu Andesgebergte Indianenbevolking INCA cultuur. Heilige vallei met de verborgen steden met een spiritueel verleden.
** 2de Chakra van de Aarde Midden Zuid Amerika, MAYA cultuur met oude piramides en Tempels. De Maya kalender is KENNIS VANUIT DE KOSMOS eindigt op 21-12-2012.
*** 3de Chakra van de Aarde Java Indonesië Uniek Azië Boeddhistische Tempel Boroburdur.
**** 4de Chakra van de Aarde Eiland Atlantis is verschoven en daardoor is de BIG BANG ontstaan. BEGRIJPEN = WETEN = BEWUSTZIJN.
***** 5de Chakra van de Aarde China Beijing Verboden stad en de Chinese muur en veel piramides.
****** 6de Chakra van de Aarde Tibet provincie van China. De 14de Daila Lama.
******* 7de Chakra van de Aarde Egypte Piramide complex.
******** 8ste Chakra van de Aarde Israël Jeruzalem
********* 9de Chakra van de Aarde Italië Rome Vaticaanstad ********** 10de Chakra van de Aarde Engeland Glastonbury is een spirituele center

Het Universele Bewustzijn heeft de wereld en Piramides, Beelden, Tempels op een bovenmenselijke manier gecreëerd. Dus NIET alles is door mensenhanden gebouwd.

brond A. Corbee

In de Atlantische Oceaan lag Atlantis en dáár ligt de 4de chakra van de Aarde. Heel langgeleden werd op het eiland Atlantis geëxperimenteerd, daar werd toen ook zwarte magie als toverij erbij gebruikt. Ook werd een levensboom verankerd, die symbool moest staan voor de 10 Chakras van de Mens, maar dé menselijke EGO zit in de 4de chakra en die ging toen bij de mens ANTI klokwijs draaien. Dáárdoor ontstond er verwarring, angst en negativiteit. Door die contra EGO is Atlantis met VORTEX krachten naar de bodem van de Atlantische Oceaan gezogen. In de 10 Chakras van de Aarde zit andere kennis in als bij een Mens. Die plaats noemen ze NU de Bermuda driehoek, omdat daar ook bij vliegtuigen en schepen instrumenten weigerden en kompassen gingen anti klokwijs draaien, daardoor zijn vliegtuigen + schepen met passagiers verongelukt.

BERMUDA DRIEHOEK

*
1ste Chakra van de Aarde
Peru Manchu Pincchu Andesgebergte Indianenbevolking INCA cultuur.

**
2de Chakra van de Aarde
Midden Zuid Amerika, MAYA cultuur met oude piramides en Tempels. De Maya kalender is KENNIS VANUIT DE KOSMOS eindigt op 21-12-2012.
***

3de Chakra van de Aarde
Java Indonesië Azië Boeddhistische Tempel Boroburdur.

****

4de Chakra van de Aarde
Atlantis is de 4de chakra van de Aarde.

*****

5de Chakra van de Aarde
China Beijing Verboden stad en de Chinese muur.

******

6de Chakra van de Aarde
Tibet provincie van China. De 14de Dali Lama.
*******

7de Chakra van de Aarde
Egypte Piramide complex.

********

8ste Chakra van de Aarde
Israël Jeruzalem

*********

9de Chakra van de Aarde
Italië Rome Vaticaanstad

**********

10de Chakra van de Aarde
Engeland Glastonbury is een spirituele center

De levensboom:

Het Universele Bewustzijn heeft in de hele wereld mysterieuze Piramides, Beelden, Tempels en Gebouwen gecreëerd.
Dus NIET alles is door mensenhanden gebouwd.

BRON:
www.spiritualwisdom.nl

Arkansas kristallen en hun verbinding met Atlantis

Geplaatst op 18 februari 2013Geplaatst door admin

Gedurende 20.000 jaar leefde men in Atlantis in harmonie en vrede, dit tijdperk wordt ook wel het Gouden Tijdperk van Atlantis genoemd. Veel mensen die toen leefden zijn ook nu weer op Aarde geïncarneerd. De beschaving uit het Gouden Tijdperk bereikte de hoogste frequentie fysiek mogelijk, tot er oorlog kwam. In deze tijd werd er misbruik gemaakt van de Kristallen.

De kristallen ontwaken nu langzaam uit hun slaapstand. De activiteit van de kristallen vortex versnelt. Op verschillende plaatsen op aarde bevinden zich kristallen vortexen. Één van de meest belangrijke is die van Arkansas. Veel ongewone fenomenen worden nu in deze kristallen vortex opgemerkt sinds ze langzaam weer opnieuw geactiveerd worden, zoals het vallen van vogels uit de lucht.

In Arkansas bevindt zich de grootste voorraad natuurlijke kwarts op het noordelijk halfrond, zo’n 270 kilometer lengte, de op één na grootste voorraad ter wereld. Onder de aarde bevinden zich enorme kristallen tot wel 40 meter in lengte en kristallen grotten van een schoonheid waar wij geen voorstelling van kunnen maken. Deze grote kristallen, wat we ook wel Moeder kristallen noemen worden beschermd en kunnen niet door de mijnbouw bereikt worden, ze zijn zeer oud en worden al millennia in een slaapstand gehouden. Ze werden door de Atlantiërs geprogrammeerd en worden nu weer langzaam geactiveerd. Er bevindt zich hier een enorm netwerk van hyperdimensionale tunnels die naar enorme kloven en kristallen grotten leiden. Op dit moment hebben wij nog niet de kennis om deze te kunnen waarnemen. Wat ook bijzonder is aan deze plek is de unieke combinatie magnetische mineralen, waterhoudende lagen die geladen zijn met radium en diamanten. Dit geeft een hele bijzondere energie en daarom is de kristallen vortex van Arkansas de meest krachtige van deze aarde. Hierdoor werden de Atlantiërs tot dit gebied aangetrokken en bouwden de Siriërs en Pleiadiërs hier hun ondergronds bases, ook bevindt zich hier een kolonie van de blauw-getinte Lemuriërs, deze vormen samen de hoeders van de slapende kristallen.

Kristallijne energie is een almachtige krachtbron die vele implicaties heeft. De kristallijne structuur is multidimensionaal en coherent en bestaat in zowel materie als antimaterie. Dit vormt de matrix van elk bestaansniveau. Kristallen zijn krachtige zenders en ontvangers en door het ontwaken ontstaat een uitgebreid communicatienetwerk. De twee meest krachtige vortexen op deze planeet bevinden zich rond Arakansas en Brazilië. In Brazilië bevinden zich twee grote kristallen in Bahia en in Minas Gerais, deze zijn net zoals die in Arkansas gekweekt door inwoners van Atlantis en Lemurië. Het activeren van de kristallen vortex van Arkansas is belangrijk voor de kristallijne transformatie van Moeder Aarde en voor ons Ascensie proces. Vele kristal kinderen kunnen door deze bijzondere energie op aarde incarneren.

Wat de Arkansas kristallen ook zo’n bijzondere energie geeft is de zeer zeldzame vorm van goud die zich onder deze kristallen in de aarde bevindt. Het gaat om een vorm van kristallijn elektrum. Het meeste hiervan is inmiddels gewonnen en naar buiten de Aarde vervoerd, maar de voorraden in Arkansas zijn nog in tact. Deze worden beschermd. De grote Atlantische Tempelkristallen zijn met hulp van Arcturiaanse technologie gemaakt van een legering van kwarts, zilver en goud. De frequentie van het kristallijne elektrum kan dimensionale velden in combinatie met specifieke soorten kwarts buigen en kneden zodat de atomaire structuur wordt getransformeerd. Op deze manier werden door de Atlantiërs in de buurt van leylijnen vaak wormgaten gecreëerd om dimensionale tunnels in de Aarde te maken.

De overgang naar het kristallijne tijdperk vindt nu plaats, ons proces en dat van Moeder Aarde naar Ascensie gaat in een stroomversnelling. Het is belangrijk om je angst en je schuldgevoel los te laten, velen van ons zijn aanwezig geweest ten tijden van het misbruik van de kristalenergie op Atlantis. Vanuit een hoger perspectief heeft deze gebeurtenis moeten plaatsvinden, het is zo bedoelt, het was niet het hoogste goed, maar nu kunnen we vanuit het hoogste goed creëren.

Hier volgt voor hen die dat leuk vinden nog wat specifiek informatie over de grote Moederkristallen die zich op onze Aarde bevinden, doorgegeven door Aartsengel Metatron:

De drie kristallen in Arkansas zijn nu afgestemd op een systeem dat de overige vijf meester kristallen in Brazilië, Mount Shasta, Bimini en de twee Arcturische kristallen onder het Titicacameer omvat. Dit zijn speciale healing-, wijsheid-, energie- en transportkristallen, die werden gebruikt in de Helingtempel, de Tempel van Klank en Licht, de Tempel van Kennis, de Tempel van de Ene, de Tempel van Thoth, de Robijnen Tempel van Vuur en de Tempel van Regeneratie.

De kristallen werden specifiek geplaatst in gebieden die extreem belangrijk zijn voor de Nieuwe Aarde die verrijst na Ascensie. Ze bevinden zich in gebieden die gemakkelijk konden worden bereikt via het Atlantische interdimensionale tunnelstelsel. Ze zijn gedefinieerd en geplaatst als volgt:

Arkansas: 1. Blauwe Kristal van Kennis, 2. Smaragd Kristal van Healing, 3. Platinum Kristal van Communicatie

Bimini-bank: 1. Het Robijnen Vuurkristal van Energie

Brazilië: 1. Gouden Kristal van Healing Regeneratie, 2. Violette Kristal van Klank

Mount Shasta: 1. Het Kristal van Multidimensionale Interface.

Tiajuanaco meer Titicaca, Bolivia: 1. Zon-Maan Kirstal van Licht, 2. Kristal van Toth.

Geen van de kristallen werkte op volle kracht voor 2012, alleen het Blauwe Kristal van Kennis, het Smaragden Kristal van Healing en het Zon-Maan Kristal werken sinds 2012 op volle kracht. De anderen ontwaken daarna en er zal een herstart proces beginnen, gevolgd door nieuwe downloads en herprogrammering. Deze herprogrammering zal met name plaatsvinden met het Bimini-Vuurkristal, dat voor 2020 niet geheel functioneel zal zijn.

Hun energieën zullen aan elkaar gekoppeld worden met de Kwantum Kirstallijnen frequentie van de Ascensie en worden verbonden met de energetische patronen van de Gouden Zonneschijf, die de nieuwe blauwdruk vertegenwoordigt, het DNA zogezegd, voor het 144-raster. Het gezamenlijke effect van het kristal-ontwaken, de voltooiing van het 144-raster en de voltooiing van de 12-helix Gouden Zonneschijf zal de aarde voorbereiden op de Ascensie en de nieuwe planeet van het kristallijnen veld.

De eerste fase vertegenwoordigt wijsheid en de tweede fase zal de healing van Atlantis zijn en de verbinding met het nieuwe Gouden Tijdperk. Er zal een gouden ruit worden gevormd tussen Brazilië, het Titicacameer, Arkansas en Mount Shasta en in 2020 zal dit een vijfpuntige ster worden die een wereldwijd netwerk zal vormen met alle oneindigheidspunten op de planeet.

De ontwakende kristallen, te beginnen in Arkansas, zal de poort openen voor de ontvankelijke dimensie die de terugkeer markeert van de sterrenbroeders. Eigenlijk zijn ze in werkelijkheid nooit weggeweest.

Tenslotte: De Atlantische Kristallen openen de etherische poort, de dimensionale portalen waardoor de mensheid van koolstof-gebaseerd leven zich kan verbinden met diegenen van bio-plasmisch leven. Wij bestaan in beiden binnen de multidimensionale parallel. Diegenen die zich verbinden met het blauwe kristal zal mettertijd vreugdevol en makkelijk hun eigen multidimensionaliteit kunnen ervaren.

Binnen de energie van de Arkansas Vortex bevindt zich een kristallijnen energie zoals we niet meer hebben ervaren sinds het gouden Tijdperk van Atlantis 20.000 jaar geleden. Binnen de kwantum kristallijnen frequentie kun je helen wat geheeld moet worden. Binnen deze opkomende energie kun je je kunnen verbinden met een levende kristallijnen kracht die zal helpen met onze merkabische expansie naar onze multidimensionale Goddelijkheid. Naar het Goddelijke Zelf, en die tijd is NU
Dat jullie in interessante tijden mogen leven

Jullie staan op een kruispunt. Jullie zijn hier eerder geweest, maar toch lijkt het er deze keer op dat jullie een nieuwe weg zullen inslaan. Jullie leven in een bijzonder interessante tijd op de Nieuwe Aarde. Er wordt op dit moment veel van mensen gevraagd. Jullie worden geconfronteerd met beperkingen en denken dat jullie vastzitten. Wij zeggen jullie dat jullie daarmee worden geconfronteerd om te voorkomen dat jullie sneller vooruit gaan dan jullie aan kunnen. Binnen het veld van polariteit waarin jullie leven, kunnen jullie alleen het verleden duidelijk zien. Het heden is op zijn best wazig en de toekomst is volledig verborgen. Hierdoor hebben jullie het gevoel vast te zitten en in het geheel niet meer in beweging te zijn, ook al gaat jullie vooruitgang met de snelheid van de Liefde. Gezien vanuit jullie perspectief gebeurt er niets, gezien vanuit het perspectief van de kosmos groeien jullie in een oogwenk.

De Atlantis samenhang

In zijn werk met deze prachtige familie van Lichtwerkers is de Hoeder zich sterk bewust dat de mensen die deze boodschap lezen degenen zijn die met de hoogst mogelijke snelheid in beweging zijn. Jullie willen zo graag de volgende fase bereiken dat jullie niet zien dat je veel beperkingen zelf creëert. Jullie zijn degenen die er op stonden om vooraan in de klas te zitten. Veel van jullie komen uit de dagen van Atlantis. Jullie hebben elfduizend jaar gewacht op de kans om precies op dit raakpunt van tijd, ruimte en alternatieve werkelijkheden hier aanwezig te zijn. De meesten van jullie die dit materiaal lezen, hebben minstens één leven in Atlantis doorgebracht en sommigen van jullie hebben in die speciale tijd een beslissende rol gespeeld. Het is nu duidelijk te zien dat Atlantis in jullie collectieve bewustzijn leeft. Dagelijks kunnen jullie films, verhalen en ontdekkingen over Atlantis zien. Dat komt doordat jullie je op hetzelfde trillingsniveau bevinden als toen. Na de val hebben jullie stuk voor stuk de verplichting op je genomen om terug te keren en andere keuzen te maken wanneer de collectieve trilling van de mensheid ooit dat niveau weer zou bereiken. En zullen we jullie eens wat vertellen. jullie hebben het gehaald. Atlantis is teruggekeerd.

Twee problemen waardoor Atlantis is verzonken

Het is jullie doel om Thuis te creëren aan jullie kant van de sluier. Maar in deze fase van jullie ontwikkeling zijn er twee potentiële beperkingen die jullie vooruitgang kunnen laten ontsporen waardoor jullie terug kunnen vallen in dezelfde problemen die geleid hebben tot de uiteindelijke vernietiging van Atlantis. Vergeet alsjeblieft niet dat in Atlantis een wonder van technologie samenging met een spirituele basis, waardoor mogelijkheden ontstonden om in ware kracht te staan. Niemand legde het erop aan om doelbewust de energie zo te misbruiken dat het op de vernietiging van dit grote land zou uitlopen. Net als de tijd waarin jullie nu leven, was jullie persoonlijke kracht in die tijd sterk toegenomen. Het probleem werd veroorzaakt door jullie tegenzin om de verantwoording op je te nemen en die kracht te gebruiken voor het creëren van je wereld. Dit is in jullie huidige leven op twee terreinen zichtbaar:

1. Angst voor kracht.

Dat is een basisangst waardoor mensen terugvallen in de oude energie. Dat wordt veroorzaakt door de angst om vooruit te gaan. Dit is de angst waardoor mensen hun kracht aan anderen weggeven. De verantwoordelijkheid om je kracht te gebruiken voor het creëren van je werkelijkheid, rust alleen bij jezelf. Je kunt die niet aan een ander geven of dat nu een spiritueel leider of een overheidsleider is. Tekenen daarvan zijn nu dagelijks te zien in jullie nieuws. Dit is de terugval waardoor sommige wereldleiders zo wanhopig proberen om de methoden van de oude energie toe te passen. [Kosovo, Afghanistan, etc.] Naarmate de collectieve trilling van de mensheid omhoog gaat, zal jullie kennis toenemen. Dat zal op alle vlakken plaatsvinden, van wetenschap tot humanistische studies, tot geneeskunde. Als natuurlijke weerstand tegen het oppakken van eigen kracht, zullen de meeste mensen zich verzetten tegen de vooruitgang in kennis. In jullie geschiedenis werd zelfs vuur, toen het door de holbewoners werd ontdekt, gezien als iets om bang voor te zijn. Zelfs vandaag aan de dag zijn mensen niet geneigd om iets te geloven, tenzij het eerst is omringd is mystiek. Dat is alleen maar om je eigen kracht voor jezelf te verbergen. De holbewoners accepteerden uiteindelijk het vuur toen ze dachten dat het een geschenk van God was.
De eigenschappen van de sluier die jullie dragen, houden jullie op een effectieve manier tegen om je ware kracht te zien. Dat betekent niet dat jullie die kracht niet bezitten.alleen maar dat jullie die niet kunnen zien. Jullie kunnen wel grote kracht in anderen zien, maar niet in jezelf. De kosmische grap is dat jullie zelf de “God” zijn die jullie zo wanhopig zoeken. Gebruik die kracht om op een veilige manier je eigen werkelijkheid te scheppen en kijk hoe de magie begint. Mensen hebben een ingewortelde angst om die kracht op te pakken. In plaats van je kracht op te pakken, zouden jullie die liever aan anderen geven. Jullie vechten nog steeds om de keuze aan wie je die kracht het best kan geven. Nu is jullie kracht onlangs toegenomen. Voeg aan dit mengsel toe een verhoogde druk doordat economieën aan het veranderen zijn, en je hebt de volmaakte omstandigheid waarin deze angst wortel kan schieten. In jullie recente geschiedenis waren het precies dezelfde omstandigheden waardoor Hitler en soortgelijke figuren hun kans schoon zagen om in naam van het leiderschap jullie kracht af te pakken. Jullie gaven hun de verantwoording voor jullie werkelijkheid en daardoor gaven jullie hun je kracht.

2. Spirituele rivaliteit.

Het tweede punt is zelfs nog gevaarlijker en zal waarschijnlijk het meest zichtbaar zijn onder degenen die “vooraan in de klas zitten”. Om spirituele rivaliteit te omschrijven is het eerst nodig om het woord “spiritueel” te definiëren. In tegenstelling tot wat mensen over het algemeen geloven, is spiritualiteit voor ons alles wat niet stoffelijk is. Het omvat geloofsystemen, ideeën en dat deel van jezelf (je hogere zelf) dat niet past in de fysieke “bel van biologie”. Spirituele rivaliteit, dat jullie vooruitgang heeft vertraagd, kwam op vele gebieden voor, onder andere in jullie eerlijke pogingen om een hogere trilling te bereiken. Jullie menselijkheid houdt jullie voor dat de hogere trillingen beter zijn dan de lagere. Wij her-inneren jullie eraan dat de een niet beter is dan de ander, ze zijn alleen maar verschillend.

Om dit punt te illustreren zullen we onze eigen trillingsstatus gebruiken. Het Engelengebied waarin wij wonen, heeft een veel hoger trillingsniveau dan dat niveau waarin jullie je bevinden. Maar zouden jullie je eventjes onze openingszinnen willen her-inneren, we vertelden jullie daarin dat wij zelfs met alle macht van de Hemel niet tot stand hadden kunnen brengen wat jullie hebben gedaan. We vertellen jullie vaak dat het voor ons een grote eer is om in het gezelschap te zijn van de meesters van het Speelbord. De waarheid is dat wij, engelen en mensen, verschillende manifestaties zijn van de energie die jullie God noemen. De een is niet beter dan de ander. We zijn gewoon anders en hebben andere doelstellingen.

In de dagen van Atlantis bevonden jullie je in een situatie waarin het volgens jullie nodig was om burgers in standen in te delen. Dit was een directe vorm van door de overheid opgelegde spirituele rivaliteit en was een belangrijke factor voor de val van een groot land. Gebruik je kracht van onderscheidingsvermogen bij alles wat je veld binnenkomt. Wees voorzichtig met alles wat in klassen en standen verdeelt of de ene trilling voor beter houdt dan de andere. We vragen jullie om uitermate voorzichtig te zijn voor alles en iedereen die beweert dat zijn weg de enige ware is. Er bestaan vele wegen naar de waarheid. Iedere weg is een verschillende smaak van de waarheid. Ze zijn geen van alle de enige weg. Neem de verantwoording op je om je eigen smaak van de waarheid te vinden en neem alleen datgene wat weerklank in je vindt. Dat is je ware kracht en de reden waarom je deze keer zelf vooraan in de klas bent gaan zitten.

We hebben het heel vaak gehad over de Universele Energie. Dat is de basisenergie die door alle dingen heen stroomt en waarvan alle dingen zijn geschapen. De toename in kracht zal een duidelijker begrip geven van deze basiswaarheid en al haar toepassingen. De beweging van deze energie is vermengend en zelfregulerend. Alles wat in overeenstemming is met deze energie zal ondersteund worden en alles wat tegen deze energie ingaat zal weerstand ondervinden en uiteindelijk verdwijnen. Kijk eens terug in jullie eigen geschiedenis, naar de gebeurtenissen die jullie Spel vorm hebben gegeven en kijk eens of die waren afgestemd op de Universele Energie. Als je iets controleert op spirituele rivaliteit is het handig om kijken naar de afstemming op de Universele Energie. Moedigen de dingen die je doet vermenging en zelfregulering van de energie aan of bevorderen ze afscheiding en apartheid?

Korte samenvatting

De tijden die voor ons liggen zitten vol mogelijkheden. Jullie zijn het Nieuwe Spel aan het creëren. Dit is de meest opwindende tijd op het Speelbord van de Vrije Keuze. De evolutie van de mensheid is op handen. Denk vol trots terug aan Atlantis. Jullie zijn hier om zowel persoonlijk als collectief voor verandering te zorgen en die zullen jullie ook tot stand brengen. De dagen die voor ons liggen zullen jullie voldoende gelegenheid bieden om vertrouwd te raken met je kracht. In die tussentijd vragen we jullie om twee eenvoudige dingen te onthouden:

1. Je bent God en je hebt de verantwoording om je scheppingskrachten te gebruiken.

2. Je bent niet de enige God.

We horen jullie lachen en we hopen dat jullie ons gelach horen. Met de meest oprechte eer en de diepste liefde vragen we jullie elkaar met respect te behandelen, voor elkaar te zorgen en goed samen te spelen—-

De Atlantische band en overtuigingen – de gevolgen

De betekenis van vertrouwen Als ik spreek over vertrouwen, dan spreek ik over het vertrouwen in het zelf. En als je even stilstaat bij de zin, vertrouwen in het zelf, dan komt direct de vraag op wat dit ‘zelf’ nu werkelijk is.

Stel je voor dat je geen flauw benul hebt wat het zelf is en dat wat het zelf is ook niet kan worden gedefinieerd door het verstand. Want het zelf kan niet worden bedacht of worden benoemd met woorden.

Het oneindige zelf kan alleen maar worden ervaren. Vertrouwen hebben betekent dan tegelijkertijd blind gaan voor iets dat niet benoemd kan worden en je daar volledig aan overgeven. En dan? Gesteld dat je zoveel vertrouwen in jezelf hebt en tot die overgave kan overgaan, wat gaat er dan gebeuren? Waarschijnlijk verandert dan je hele leven en jij erbij.

Nu is het zo dat zelfs mensen kunnen wennen aan steeds maar veranderingen in hun leven en als het goed bekijkt , veranderen mensen ook nog weleens in hun bestaan. Ze verhuizen, ze trouwen, ze nemen een baan en dan weer een andere. Waarom dan is er juist zoveel onrust, weerstand en soms zelfs angst wanneer het draait om veranderingen die met de overgave aan het zelf te maken hebben?

De emoties ontstaan wanneer wordt getoornd aan de heerschappij van de rede en het verstand. De emoties ontstaan als gevolg van herinneringen die zo pijnlijk zijn dat een leven in gevangenschap van de rede te verkiezen is boven een leven in vrijheid en compleetheid. In Atlantis was alles gestoeld op rede en verstand. De technologie van deze maatschappij had een enorme voorsprong op zichzelf genomen en zelfs nu zouden we kunnen leren van de technieken die daar werden toegepast.

De maatschappij was ook erg op elkaar ingesteld.

In Atlantis werd voor elkaar en met elkaar gewerkt. Alles werd gedaan voor en door het collectief. Sommige van de mensen in deze tijd hadden het gevoel dat ze meer waren dan alleen stof en rede en voelden dat nog meer kon worden bereikt door contact te leggen met hun eigen zielsessentie.

Het collectief zoals in Atlantis werkte en leefde vond dit zowel gevaarlijk als bijzonder interessant. Vandaar dat ze besloot tot een desastreuze oplossing. In het kader van het werken voor het collectief vond men dat degenen die in contact konden komen met andere dimensies of zelfs met hun eigen zielsessentie dit moesten delen met de anderen van de samenleving. Zij werden letterlijk en figuurlijk aan banden gelegd

. Een band om het hoofd, voorzien van elektroden, die felle lichten in het hoofd en vreselijke pijnen veroorzaakten, moest duidelijkheid geven over de vreemde connectie die deze heldere mensen hadden.

De idee was om de kennis door te geven, maar in feite was het een vreselijke martelmethode en een manier om tegen te gaan dat mensen uit het collectief en in zichzelf zouden stappen.

Het is een duistere periode uit de tijd van Atlantis en het heeft nadien zijn gevolgen gehad voor allen die gevoelig, helder of bewust naar aarde kwamen. Het leverde een keur van overtuigingen op die nog steeds leven in de spirituele wereld.

De overtuigingen zorgen ervoor dat verder gaan dan een bepaalde helderheid, gevoeligheid of bewustzijn gepaard gaat met alarmbellen, angsten en soms zelfs fysieke klachten.

Het verstand springt dan steeds weer in om leugens te verzinnen die het dieper zakken in het zelf tegen gaat. Het verstand doet dit niet omdat het slecht is, maar omdat het de taak heeft gekregen je te beschermen tegen deze ‘ongewenste’ verdieping.

Sommigen ervaren nog steeds dat de energetische beleving van de band van Atlantis hen fysieke klachten opleveren. In ergere gevallen veroorzaakt het depressies en psychische aandoeningen.

Hoofdpijn en migraine kunnen optreden als gevolg van het energetisch nog verbonden zijn aan de band van Atlantis.

Het idee dat bewustzijn en helderheid gratis moet worden gedeeld met de wereld is een gevolg van de oude Atlantische overtuiging dat alles wat iemand aan helderheid bezit automatisch bezit moet worden van het collectief. Aan de andere kant kan daar ook een machtspositie uit voortkomen als recalcitrante reactie op dezelfde overtuiging.

Zo zijn er meerdere Atlantische overtuigingen die leiden tot de verheerlijking van het klein zijn, slachtoffer zijn en vooral niet opvallen in de massa.

In Atlantis was het collectief van groot belang voor die maatschappij en kon opvallen leiden tot de dood of martelingen. In bijzondere gevallen kan de band van Atlantis energetisch nog zo aanwezig zijn dat het de verbeelding blokkeert.

De verbeelding is het gereedschap dat de schepper op aarde gebruikt om zijn creaties tot manifestatie te brengen. Bij het openen van de verbeelding ontstaan dan bijvoorbeeld hoofdpijnen, felle lichten in het hoofd en kan het er zelfs toe leiden dat iemand zijn lichaam (gedeeltelijk) verlaat.

Gevolg is een hoop pijn en frustratie en het scheppen lukt tot op bepaalde hoogte en daarna niet meer. Veranderingen hierin kunnen optreden als kan worden gekozen voor het voorbij gaan aan de Atlantische overtuigingen en vooral met veel liefde en compassie omgaan met jezelf. Vechten tegen de pijnen en de overige gevolgen heeft geen zin

. Antwoorden zijn niet langer in het verstand te vinden. Veranderingen kunnen adem voor adem worden toegestaan en de ziel kan adem voor adem worden uitgenodigd dichter bij de mens te komen. Adem voorbij de overtuigingen om uiteindelijk te kunnen versmelten met de zielsessentie. Uiteindelijk kan dan worden ervaren wat vertrouwen werkelijk betekent

. Love © Anita Boom-Van Doorn 2009 www.tremendra.com

Deze tekst mag in zijn geheel worden verspreid en mits het copyright en de website zijn toegevoegd.

— EEN STEM UIT ATLANTIS —

DE GODEN VAN ATLANTIS SPREKEN
HAAR LIGGING & LEVENDE LEGENDE

Remon -Reiziger in de Ruimte;

Inleiding & instructie:
Atlantis; u treft hier een grensverleggende studie en overdracht aan in de geheime leer. Meester Ankhmania, was Heer en Meester van Atlantis, een kosmische God zou u hem noemen en dat is hij ook. Op dit moment is hij nog steeds geestelijk bewaarder van de Grote Piramide van Cheops in Gizeh en beschermer van de werkelijke geheimen. Hij is de bezieling van de Ankh zelf. De Ankh qua vorm. Meester Ankhmania is na het verzinken van Atlantis verbonden gebleven met de Aarde, omdat de Aarde de kennis van Atlantis via piramide-energie nodig had, maar ook zijn kennis en wetenschap, die zoals u zult begrijpen, die van de mensheid van de Aarde ver, maar dan ook zéér ver, overstijgt. Synchroon lopend aan zijn grote liefde voor de planeet Aarde, haar noodzakelijke evolutie en haar mensheid tot op de dag van vandaag en zelfs ver in de toekomst.

DE EERSTE AANGESTELDE GOD.
Meester Ankhmania was de eerste aangestelde God van de Aarde zou je kunnen stellen, als vormgever van Atlantis, was hij eerder verantwoordelijk dan onze huidige God in dat tijdperk. Uit hem kwam de impuls om na het tijdperk van Lemuria, Atlantis te stichten en veel later daarna Egypte. Onze God Ariadne, van de Aarde, was soms wel aanwezig op Aarde, maar was nog niet definitief aangesteld door de hoogste kracht in het Universum; de Omnicreativiteit, de Schepper van het AL, van wie onze God Ariadne, een rechtstreeks kind is. Pas na de ondergang van Atlantis -250.000 jaar geleden- is onze God Ariadne, definitief aangesteld over onze planeet en liet Hij zielen uit Zichzelf geboren worden door Zich -voor de helft- op te splitsen in kleine stukjes Goddelijke Bezieling. Vaak niet groter dan een cel, een gen, daaromheen is onze ziel -en van al wat leeft op Aarde- gebouwd. Dat staat garant voor ons bestaansrecht en invulling van het hele rad van wedergeboorte.

De invulling van dat rad van wedergeboorte beslaat gemiddeld een periode van 250.000 tot 450.000 aardse jaren, voor sommigen zelfs 500.000 jaren, afhankelijk van uw tempo. Onze ziel, de Godsvonk, is eeuwig, is onschendbaar. Kan niet en nooit verloren gaan, het is diezelfde ziel die steeds weer opnieuw reïncarneert. Later, na het hele rad van wedergeboorte te hebben ingevuld en daarna het restant van uw bereikte afstemming in de astrale wereld te hebben ingevuld, kan u indien u dat kiest; of opgaan in de Godsbron om Hem met uw kennis te versterken- of u kiest voor een nieuwe cyclus op een andere planeet in de kosmos. En weer een andere planeet en weer en weer. Nu zijn er nogal wat planeten. dat bedoel ik, Remon, dus met: uw ziel is eeuwig, het eeuwige van de Schepping, van de kosmos, niet het beperkte ‘eeuwig’ van de mensheid van de Aarde. “Ik beloof u (3 jaren) eeuwig trouw, (als ik dat op kan brengen).” Maar pas op, u bent en blijft ten allen tijde verantwoordelijk voor uw uitspraken!

GEN(EN)SIS.

Die Godsvonk, daaromheen ontstond een stoflichaam, aangepast aan de Aarde, dat werden de mensen, bezield met een ziel, een stukje God, wat veel later werd omschreven als: “Naar Zijn Beeld en Gelijkenis Schiep Hij hen.” Dat slaat niet op het uiterlijk van God -zo God een vast uiterlijk heeft- want Hij kan elk uiterlijk aannemen. Het ‘uiterlijk van God’ aannemen op Aarde zou onmogelijk zijn gezien de steeds wisselende veranderingen en zeer hoge trilling van deze hoge kosmische kracht van Kennis en Liefde. U zou bovendien dat uiterlijk vastleggen en u daardoor beperken in evolutie. U zou ver van tevoren volledig verbranden vanwege het grote verschil in trilling, die ver en ver boven die van het atoom uitstijgt. Maar de bijbelse uitspraak van “Naar Zijn Beeld en Gelijkenis” slaat op het kleine afgesplitste stukje ziel, een gen, gekregen, goedgevonden en verstaan, van God, de bezieling van God, in elk mens, dier, mineraal en plant aanwezig. Geruime tijd na de ondergang van Atlantis, verscheen samen met God, het Genesis aan de horizon, de mensen kregen toen voor het eerst ‘Gen(en)’sis van God mee om te overleven op Aarde als mens met een ziel, die steeds weer leven na leven, het rad van wedergeboorten ging invullen om via dat Goddelijke ontwerp tot uiteindelijk kosmisch bewustzijn te kunnen komen. De hoogst haalbare afstemming voor een mens op Aarde!

Dit verhaal over Atlantis is dus het verhaal van ver vóór de eerste optekeningen in de veel later sterk verschreven bijbel. De zondvloed in de bijbel, zijn de naweeën van het vele water wat door het verzinken van Atlantis verplaatst is voordat de Aarde weer tot enige rust kwam. Ook: “De duisternis lag over de wateren,” is het stof dat zeer langzaam aan het zakken was na de atoomexplosie van Atlantis. “Er zij Licht;” het stof was gezakt naar de aardbodem, de Zon brak door. God Ariadne, trok Zijn Goddelijk Plan en gaf Zijn kinderen na het verzinken van Atlantis, opnieuw bestaansrecht.

DE ARK DES VERBONDS, DE HEILIGE GRAAL EN DE ANKH.
De Graalbeker. Wetenschappers zijn in de loop van de laatste honderd jaar bezig geweest om de herkomst van die Graalbeker te zoeken. Zij denken te weten, dat die Graalbeker in Engeland te vinden is. En anderen zeggen, dat hij in Frankrijk te vinden is. De Graalbeker stamt af samen met dat wat men toen een sarcofaag noemde -de Ark Des Verbonds- samen met de Ankh, uit Lemuria en Atlantis. De Graalbeker zelf heeft zijn bezieling gekregen in Atlantis. Zoals een edelsteen slaapt en niets doet, maar het leven krijgt wanneer u ermee gaat werken, zo is het met de Graalbeker ook geweest. De Ankh, de Graalbeker en de Ark Des Verbonds, speelden een belangrijke rol in Atlantis. Vele woningen, vooral van hogepriesters, hadden de vorm van een piramide in Atlantis. Zij waren is staat via die piramidevorm contacten aan te gaan en te onderhouden met vele kosmische krachten en ‘Goden’ die de Aarde veelvuldig bezochten in hun grote ruimteschepen. Zij stonden opnieuw aan de basis van -het eerder Lemuriaanse- en later Atlantische ras, wat moest leiden tot een conjunctuur van kosmisch bewustzijn. Kinderen werden uit kosmische vermengingen en mutaties geboren, maar het bewustzijn van die kinderen in Atlantis, was te vergelijken met een kind dat wij nu kennen op de leeftijd van 10 a 12 jaar. Het was direct zelfstandig, kon analytisch denken, kon combinaties maken. Zij hadden veel van de kosmonauten in zich.

TIJD, LEEFTIJD & LIGGING.

Veel is er geschreven over Atlantis, veel is er naar gevoel -maar zonder de juiste kennis te hebben- geopperd en als waarheid aangeboden in dikke boeken. Sommigen zaten dicht bij die waarheid, zij zijn het die ook in Atlantis geleefd hebben, hun wortels daar gekend hebben in hun eerste levens. Weer anderen pretenderen ‘het zeker te weten’ en zitten er totaal naast. Geldzucht en aandacht, spelen vaak een grote aardse rol, ik hoef maar één pagina te lezen van zo’n dik boek, of de andere verhalen over Atlantis op deze site, of verslagen op de TV, om te weten wie en wat met welke intentie en afstemming in bewustzijn, ik voor mij heb. Ook de juiste ligging, leeftijd en ‘hoe lang geleden’ van Atlantis is vaak ter discussie gesteld en met zekerheid deponeert men dan getallen die volkomen onjuist zijn in de hoop dat niemand het beter weet. Maar dat gaat niet op in deze serie “Bewust & Zijn.” Dan gaat men Atlantis beschrijven en wordt een ludiek eiland afgebeeld met veel water eromheen. Ach, dat zou best kunnen natuurlijk, dat er ook zo’n soort eiland was. Maar weet dan dat dat sterk afsteekt tegen de waarheid, niet slechts één eiland, Atlantis was groter dan het huidige Afrika! Al deze hypotheses zijn dan gedaan in dat wat de schrijvers ZELF bevatten kunnen in hun creativiteit, maar, niet in staat om al gericht grensverleggend te kunnen denken, al dan niet in -of via- een of meerdere regressie ervaringen, of nachtelijke uittredingen naar de trilling van Atlantis.

WANT DE WAARHEID OVER LEMURIA EN ATLANTIS,
IS FANTASTISCHER DAN U IN UW STOUTSTE DROMEN KAN BEDENKEN!

“BEWUST & ZIJN”
Dogmatisch ingestelde mensen zullen dan ook afhaken na kennisneming van dit artikel, het misschien veroordelen, maar zij kunnen nog niet anders, hun bewustzijn is niet toegankelijk voor deze hogere materie. Zeker die groep die dan zegt: ‘ja., maar dát staat niet in de bijbel, (dus is het niet waar).” Inderdaad, dat staat niet (meer, of heeft er nooit ingestaan) in de bijbel. Deels door onkunde van de kennis, deels door bewuste verwijdering omdat het niet in het plan van de kerken paste. Maar niet ik, Remon, maar u zelf selecteert zich dan uit en bent nog niet toe aan de hogere kennis. Dat is niet slecht, natuurlijk niet, maar dat is zoals het is en heeft te maken met het nog maar pas -of reeds al bereikte- evolutiepeil van uw ziel in het rad van wedergeboorten. We hebben het dan over jonge zielen (die nog niet zoveel levens hebben ingevuld) of gemiddelde zielen, oude zielen of zeer oude zielen, die bezig zijn met hun laatste leven op Aarde. Het is maar net wanneer u als ziel voor het eerst in het diepe bent gesprongen, begonnen bent met het invullen van dat rad van wedergeboorten. Pak hier uw kans, verdiept u zich in de hier aangeboden kennis en voeg het toe aan het bewustzijn van uw ziel en laat het daar rusten. U hoeft er verder niets mee te doen en uw bewustzijn zal gestegen zijn in dit leven. Maar nooit zal u meer kunnen zeggen: “dat heb ik niet geweten.” De serie “BEWUST & ZIJN” staat dat in haar bescheiden pogingen niet toe.

PLATO.
Men haalt Plato aan, maar weet dat de teksten van Plato ook zijn verschreven in de loop der eeuwen. Toch was Plato in een eerder leven wel degelijk een hogepriester in Atlantis en sprak hij met diep respect uit zijn regressiegevoel en verworven kennis. De mens Plato was in dat leven één van de Goddelijke Negen Meesters -Meester Manis- die de Aarde besturen onder Gods hand. Ook was hij veel en veel later de meer herkenbare reïncarnaties van farao Menes, Moses, Michael Angelo en -pas op, oordeelt u niet in een onterechte emotie- Napoleon. Hij gaf sturing in het karma van de wereld, daar waar zijn kracht nodig was. Christus Jezus, en Meester Boeddha, zijn twee van de andere Negen Meesters uit onze astrale wereld die ook een grote bijdrage hebben geleverd zoals u weet.

Maar ook de vele oude zielen onder hen die dit nu lezen, kennen hun basis in Atlantis. Jongere zielen zullen dit afwijzen, niet begrijpen, naar het rijk der fabelen verwijzen, waaronder vele ‘geleerden’, maar dat zijn gezien hun (karmische) beroepskeuze, ook nog heel vaak -tot bijna altijd- jonge zielen, waarmee ik niets af wil doen aan hun vaak grote kennis, maar die dan ten koste is gegaan van hun gevoel. Zij wijzen af omdat zij later dan de sterke trilling van Atlantis geboren zijn in hun eerste leven op Aarde en dus die hogere trilling missen en (dus) zelfs veroordelen. Gelukkig zijn daar steeds meer uitzonderingen op. “Hoog intelligent, betekent gevoelsarm” droeg de astrale wereld ons over. Een schommeling tussen 50/50% is heel goed, zij zijn het die dan ook nog in staat zijn om grensverleggend te kunnen denken, dit aanvaarden en het ook nog naar buiten durven te brengen.

DE KOSMISCHE MENS.
De bevolking van Atlantis bestond uit levensvormen, geïncarneerd op Aarde vanuit de kracht van Venus, vanuit de liefde en energie van Saturnus, vanuit de overlevering en de wijsheid van Mercurius en kende de techniek der verandering van Pluto. Uit de bezoekers van deze vier planeten ontstond een continent dat Atlantis genoemd werd. Later volgden vele andere planeten -in en zelfs buiten ons zonnestelsel- die zich ook vermengden met de toenmalige levensvormen in Atlantis die een voorbeeld waren geworden voor de kosmos. Er is zelfs sprake geweest op een bepaald moment dat bijna 100 verschillende planeten hun afgezanten stuurden, voor een kort verblijf, een langdurig bezoek, of een definitief bestaan op Aarde. De belichaming van de mens in Atlantis was meer kosmisch dan astraal, maar ook meer astraal dan stoffelijk. Ze kenden een vorm van ectoplasma, kneedbaar, beweegbaar en vervormbaar. Naarmate de periode van Atlantis verstreek, nam het lichaam van vele ‘mensen’ een vastere vorm aan, waardoor ook hun denken op bepaalde processen over het leven vaster werd. Ze vergaten hun verleden, ze verloochenden hun afkomst, kosmisch en planetair, werden mensen van de Aarde.

“BARBA PAPPA’S.”

Atlantis kende een zeer hoge beschaving, men kon zich daar al door de lucht verplaatsen, individueel en collectief. Men kon elke vorm aannemen die men wenste, ook die van water, zelfs die van vuur, een boom, een dier of iets anders. Intelligenties uit de astrale wereld -ze weten daar alles. – hebben ons wel eens overgedragen: “de toenmalige ‘mens’ in Atlantis, is op uw wereld te vergelijken met een huidige serie voor kinderen, die u de “Barba Pappa’s” noemt, maar dan zo, dat zij ook nog alle denkbare vormen konden aannemen.” U moet het zien als een optelsom van een vermenging en mutaties tussen vele buitenaardse wezens, die in het niets leken op de huidige mens. In de periode van Atlantis was man noch vrouw aanwezig. Het was een universeel wezen, dat vanuit zichzelf tot schepping, materialisatie en vermenigvuldiging kon overgaan. Later hebben zij het geslacht via celdeling tot stand gebracht en man en vrouw gemaakt. Ten tijde van Atlantis was de lichaamstemperatuur van een ‘mens’ 38,5 tot 39 graden Celsius in de berekening van onze tijd. Onze huidige temperatuur is heden gezakt tot 37 graden.

DE LIGGING & LEEFTIJD VAN ATLANTIS ONTSLUIERD.
Dan de werkelijke feiten over Atlantis op een rij; haar ligging; Atlantis lag en ligt in de Noord-Atlantische Oceaan, in een lijn gelijk de evenaar, tussen Ivoorkust in Afrika en Venezuela in Zuid-Amerika. Atlantis was geen klein eiland als zodanig, maar een continent, groter dan het huidige Afrika. Atlantis kende een leeftijd van 5436 jaar lang in onze huidige berekening.

ATLANTIS. AÄRON.ANKH, ARK & ATOOM.
Aan het einde daarvan, 250.000 jaar geleden, (en niet anders, want daar zijn vele foute hypotheses over) is zij verzonken door een geweldige atoomexplosie. Deze atoomexplosie is veroorzaakt door een afgesplitste groep verharde mensachtigen die dachten alles zelf wel te kunnen en de toenmalige kosmische Goden niet meer nodig te hebben, maar ook zelf de macht wilden hebben. Die macht buiten zichzelf zochten, niet beseffend dat de werkelijke macht IN de hogepriesters en de Goden ZELF aanwezig was. De atoomexplosie werd veroorzaakt middels door de -toen al aanwezige- Ark Des Verbonds te openen, in deze sessie genoemd: de sarcofaag.

De Ark Des Verbonds is altijd al een kleine maar sterke atoomreactor geweest afkomstig van Pluto. De Plutonen gebruikten de Ark onder andere om zich aan het atoom op te laden tijdens hun aanwezigheid op onze planeet. Vele onbevoegden die niet de voorgeschreven kleding droegen (in de bijbel summier, maar wel dringend beschreven) zijn dan ook ogenblikkelijk verbrand toen zij de Ark ondeskundig aanraakten. De ingewijden, waaronder zeker Mozes, maar ook de hogepriester Aäron, hadden de kennis om via de Ark te kunnen materialiseren. Denkt u aan het vallen van de muren van Jericho, die via een ritueel van zeven keer om de stad heen lopen met de Ark des Verbonds, op onbegrijpelijke wijze ineenstortten.

Zo is bijna zeker dat via de Ark des Verbonds, het ‘manna uit de hemel’ (kosmische -voedzame- prana) voor het volk Israël tijdens de trektocht door de woestijn is gematerialiseerd. En wie weet, hoe -en waardoor- de Rode Zee zich kon splitsen zodat de Israëlieten doorgang hadden, maar het leek ook wel of hij zich op een bevel, plotseling kon sluiten. De Ark des Verbonds heeft altijd bestaan EN BESTAAT NU NOG, er zijn meerdere versies gemaakt door de tijden heen, de vroegste was zeer groot en niet verplaatsbaar of draagbaar. De verblijfplaats van de huidige Ark des Verbonds is (voorlopig) geheim dat zult u begrijpen, totdat het tijdperk is aangebroken waarin de mens zichzelf heeft leren kennen in dienstbaarheid aan de ander. Het heeft geen enkele zin expedities op te zetten, om de Ark des Verbonds te gaan zoeken!

DE HOOFDSTAD VAN ATLANTIS GENAAMD: STÉBÉ.

Atlantis kende als hoofdstad: Stébé. De hogepriesters en de buitenaardse ‘Goden,’ zaten in vergadering enkele seconden voor de explosie, toen één van hen plotseling opstond en de legendarische woorden sprak: “Verlaat de vergadering en keer samen met mij terug naar de astrale wereld om daar de vergadering voort te zetten.” De ontploffing was in werking gezet, niet meer tegen te houden, het was een feit. De mensheid had zijn voorsprong in evolutie -door de buitenaardsen gebracht- verkwanseld en was in één klap achter op geraakt. Vlak na de explosie is het karma van de mensen in werking getreden op de planeet Aarde.

Met deze voorkennis hoop ik dat de lezing wat gemakkelijker bij u binnenkomt. Willen wij alle menselijke hypotheses over Atlantis uit de weg gaan om geen tijd te verspillen, dan zou je eigenlijk iemand moeten spreken die daar aanwezig is geweest. Die het meegemaakt heeft, liever nog iemand die verantwoordelijk is geweest op zeer hoog niveau. Dat zou natuurlijk prachtig zijn als dat kan. Wel, u die de serie “BEWUST & ZIJN” volgt, weet wat er nu gaat komen. Inderdaad kan dat! Wij gaan contact leggen met de allerhoogste God van Atlantis; Meester Ankhmania. Via dieptrancemediamieke sessies, gedaan in de zomer van 1998, zijn deze uitgesproken voor een groep mensen op Aarde. De spreektaal is door mij niet omgezet in leestaal. Atlantis; de absolute enige echte waarachtige waarheid overstijgt de menselijke wetenschap en vele gissingen. En wie kan dat beter vertellen dan de hoofdpersoon zelf, ik draag u dan ook in groot respect over aan de kosmische Meester van Atlantis, die u zal meevoeren via het voorliggende tijdperk van Lemuria, als aanloop naar zijn en mijn -en voor velen van u- ons, geliefde Atlantis;
Meester Ankhmania.

“ATLANTIS. MIJN GELIEFDE ATLANTIS.”

Ik, Ankhmania, groet u in liefde vanuit de echo van het verleden.

Mijn lieve vrienden, zusters en broeders op Aarde, Lemuria en Atlantis! De kracht van de Goden van Lemuria was ongekend, is ongekend en zal in de evolutie altijd en altijddurend ongekend zijn. De communicatie met de Omnicreativiteit, de communicatie met de Goden in het Universum, waaronder de levensvormen van vele andere planeten, maar ook dat wat men later het astrale vlak zou noemen, was toen reeds intens aanwezig. Dat, wat op Aarde incarneerde in het tijdperk van Lemuria, had het bewustzijn van de Goden of evenaarde dat bewustzijn zo dicht mogelijk. Die Goden, hadden goedgevonden en verstaan, dat via kosmische copulaties bewustzijn, gedachten en diepe, diepe, gevoelens in en met elkaar zouden worden gedeeld. De extase, naar menselijke maatstaven misschien: de lift-up, de transcenderende kracht, was zo groot, dat velen niet meer in staat waren een lichaam op Aarde vast te houden. Hoewel het lichaam van de mens in Lemuria meer plasma dan vaste vorm kende, kende het wel degelijk een geringe mate van materie.

Door spiritualiteit en kosmisch bewustzijn te ontwikkelen transcendeerde die energievorm. Dat was positief. Immers: het stoffelijke doen opheffen en plaats laten maken voor het geestelijke; het grof stoffelijke -zo dat aanwezig zou zijn geweest op dat moment- ombuigen naar spiritualiteit, een diep gevoel en een groot bewustzijn. Maar daarmee kwam wel een eind aan het stoffelijke leven op Aarde. Als -en wanneer- er fouten gemaakt zijn in Lemuria, is het een fout geweest, dat te veel Goden met elkaar in een transfusie, een bundeling, een zielsversmelting en een transcendente lift-up gemaakt hebben en te weinig waarde aan het stoffelijke hebben toebedeeld. Dit zeg ik u, Ankhmania, opdat ge zult begrijpen, waarop Atlantis gebouwd is; Atlantis, mijn Atlantis, zoals ik vaak heb mogen zeggen. Atlantis, waarin ik in een geringe stoffelijke vorm hogepriester was, mocht communiceren met de (andere) Goden, anderen mocht aanstellen, anderen mocht wijden en mocht inwijden, anderen mocht leren en mijn kennis aan hen mocht overdragen. Mijn en ons Atlantis!
Al het leven, elke spiritualiteit, elk bewustzijn en elk gevoel, kwamen voort uit Lemuria. Telkens, wanneer er behoefte was aan spiritualiteit, kennis, bewustzijn of een diep gevoel, trok ik mij terug in mijn wooneenheid; deze is te vergelijken of is misschien zelfs een kopie, maar dan in omgekeerde volgorde van tijdperken, met de Grote Piramide van Cheops te Gizeh. Een piramidewoning, waarin ik mediteerde, waarin ik mijn gedachten en gevoel langs telepathische weg in verbinding bracht met de Goden. En telkens verliet ik het lichaam, dat ik had. Een lichaam dat bestond uit plasma, dat door materialisatie te verharden was, maar na enkele uren alweer zachter werd. Nadat de Zon was ondergegaan en telkens, wanneer de Zon opnieuw geboren werd en de dag begon, moest ik mijn lichaam opnieuw materialiseren. Wanneer de Zon op zijn hoogste punt aan de hemel stond, trad ik terug in mijzelf, in mijn woning en in dat wat ik vertegenwoordigde. Ik zocht contact met de (andere) Goden. De Goden, die buiten de planeet Aarde, in vele gevallen zelfs buiten ons zonnestelsel, vertoefden. En ik vroeg hen: “Zend mij, zend ons, zend de Aarde een afgezant van U.”

DE GODEN LANDEN IN ATLANTIS.
Zo zocht ik contact met Venus, Mercurius, Mars, Saturnus, Jupiter, Uranus, kortom: alle planeten, die zich in ons zonnestelsel bevonden. Zelfs de Kinderen van de Zon. Ze kwamen naar Atlantis. Enkelen in gematerialiseerde vorm; anderen in hun eigen vorm, onaantastbaar, niet te beïnvloeden door Atlantis. Maar ze kwamen, de een na de ander. Met hen vond een communicatie plaats, een communicatie met mij, Ankhmania. Ik vroeg hen het territorium van Atlantis te wijden met hun kracht en hun liefde. Zij deden dit maar al te graag. Immers een andere planeet dan de hunne, immers een gevoel, een bewustzijn, zonder om het even welke emotie, kon gematerialiseerd worden buiten zichzelf en buiten de eigen planeet. Een nieuw leven was geboren. Langzaam groeide Atlantis. En elke kosmonaut die naar Atlantis kwam, droeg daar iets van zichzelf aan bij, droeg bij aan bewustzijn, droeg bij aan verandering. En zo ontstond op de planeet Aarde gewijde grond. Uit het niets, het ogenschijnlijke niets, kwamen de Goden. Uit het niets is het iets geboren. Het ‘iets’ was: bewustzijn. Bewustzijn en gevoel. Op het iets bouwde ik, Ankhmania, het hoogaltaar, uit marmer en pure onyx gehouwen.

Met de hand boetseerde ik uit de aarde, uit leem, waaraan water was toegevoegd, een vorm. Terwijl ik de vorm boetseerde, ontstond helder in mijn geest de opkomst en de ondergang van Atlantis. Ik wist, dat Atlantis maar kort zou bestaan: iets meer dan vijfduizend en vierhonderd aardse jaren in vergelijking met uw huidige tijdsberekening. Maar ik vond, ik wist, ik dacht: dit is genoeg. En opnieuw vroeg ik aan de Goden: treed in trilling met mij. Geef vorm aan de vijfduizend jaar Atlantis. Laat spiritualiteit, laat uw bewustzijn, laat uw liefde het grondpatroon zijn. Maar laat tegelijkertijd dat, wat ge zijt, onaantastbaar worden. Vergist u zich niet. Zelfs de Goden uit het Universum materialiseerden zenders of brachten zenders mee. Veel van die meegebrachte zenders waren afkomstig van Mars. Immers Mars stond voor technologie. Die zenders werden aan het eind van Atlantis geplaatst. Daar, waar Atlantis zijn afbakening kende met de buitenwereld.

ATLANTIS. HET PARADIJS OP AARDE.
Atlantis was een paradijs. Velen zouden later, veel en veel later spreken over het paradijs. Velen zullen zichzelf in regressie herinneren ooit in dat paradijs geleefd te hebben, ernaar terugverlangend om met goede werken, spiritualiteit en geestelijk en kosmisch bewustzijn dat paradijs opnieuw te proberen terug te vinden. Totdat de mens ontdekt, dat het paradijs niet buiten, maar in zichzelf ligt. Want Atlantis was een paradijs, maar is ten onder gegaan, omdat de Atlantische mens veel later het paradijs buiten zichzelf zocht. Het was niet verkeerd een eerbetoon aan de Goden te bezigen, de Goden te eren. Uit stoffen, die gevonden werden in de natuur, de bast van bomen, de bloesem en de planten en dat met elkaar te vermengen, ontstond een stof, een welriekende stof. Als de stof langs telepathische weg warm gemaakt werd, kwam er geur vrij (wierook). Het lijkt een offer aan de Goden. Maar het was niets anders dan de herinnering aan Lemuria; immers stoffen bij elkaar brengen, bewustzijn en spiritualiteit bij elkaar brengen en dat verwarmen met liefde: verwarmd door de Zon, wanneer de dag zijn hoogste punt bereikt heeft en de Zon hoog aan de hemel staat.

DE AAPMENS ARRIVEERT IN ATLANTIS.

Zo werd Atlantis geboren. Vele kosmonauten besloten uiteindelijk in Atlantis te blijven, de een voor kortere, de ander voor langere tijd. Het volk van Atlantis bestond na verloop van tijd uit buitenaardse levensvormen. Pas later werd contact gezocht met levensvormen van de planeet Aarde zelf. Gij zou dit mensen kunnen noemen, maar ik zeg u: de benaming ‘aapmens’ was er dichter bij. Armen en benen, een plaatselijke beharing, een groot bewustzijn, als men de mogelijkheden van de planeet Aarde aan het bewustzijn zou koppelen of ermee zou vergelijken. Bewustzijn betekent: zelfstandig kunnen werken, zelfstandig kunnen denken, zelfstandig kunnen reageren, vooruit kunnen denken en anderen helpen. Bewustzijn betekent vooral: de problemen bij anderen en bij het zelf vroegtijdig onderkennen en maatregelen nemen. Actie en interactie, actie en reactie ontstonden. En dat hoorde allemaal bij dat, wat ik de aapmens noem.

Het volk van de buitenwereld kreeg toestemming om Atlantis te bevolken. Kosmische levensvormen gingen een kosmische copulatie aan met aardbewoners. Men deed dat door gedachten, wilskracht en een lijfelijk gematerialiseerd gevoel met elkaar in trilling te brengen. Het bewustzijn gleed over in elkaar; het bewustzijn van de één werd gelijk aan dat van de ander. Al snel werd de soort mens in Atlantis een nieuwe, gematerialiseerde vorm. De priesters, de hogepriesters, de Goden van Atlantis, hielden de vorm die ik plasma noemde. En ze leefden in pais en vree met elkaar. Ze leefden in een primair geluk. Zoals kinderen op uw wereld kunnen spelen, zo speelden zij met elkaar. Om soms in het rollenspel van de evolutie een ceremonie, een gewijde bijeenkomst te houden.

DE GEMATERIALISEERDE GOUDEN GRAALBEKER.
Ik, Ankhmania, had dat, wat gemaakt was uit de aarde, gematerialiseerd uit puur marmer. Van puur marmer was de Graalbeker een nieuwe stof geworden, waaraan Atlantis rijk was: puur goud. Maar het goud was te zacht, het goud was te puur. Het had de materialisatie nodig, het had de verharding van de Aarde nodig. De stoffelijke mens in Atlantis moest met het goud omgaan. Toen pas en niet eerder, stolde het goud, was het goud in staat een vaste vorm aan te nemen. Zo ontstond de eerste Graalbeker van puur goud. Uit de Aarde werd hij tot marmer, van marmer werd hij tot goud. De gouden beker werd geplaatst op het hoogaltaar. En ik, Ankhmania, zocht contact met de Goden. De Goden van Venus, de Goden van Saturnus, de Kinderen van de Zon en de Mercurianen. Een rituele handeling, het drinken van water, puur water uit een bron; het water werd gedronken, bladeren van de bomen werden gedeeld; het voedsel van Atlantis was geboren. De mens in Atlantis nuttigde het gebladerte. Hoe etherisch voor u misschien, zo stoffelijk voor hen op dat moment. Ze voedden zich met dat, wat de Aarde voortbracht.

DE EENHOORN IN ATLANTIS.
Een nieuw ras ontstond door mislukte copulaties. Copulaties tussen kosmische en stoffelijke krachten; gij zou dit thans de dierenwereld noemen. Het woord ‘mislukt’ is misschien oneigenlijk en anders bedoeld dan ‘mislukt’ in uw terminologie. Maar doordat voorbijgegaan werd aan de emoties van de stoffelijke mens zijn er kosmische krachten geweest, die de vorm veranderd hebben en hun intellect, hun gevoel, hun spiritualiteit en hun bewustzijn niet aan de nieuwe vorm wilden overdragen. Later in Atlantis gebeurde dit echter wel, maar op een totaal andere manier. Dat, wat ge dieren noemt, werden direct geboren en hadden rechtstreekse verbindingen met kosmonauten in ons Universum. (Zoals de Eenhoorn en vele andere soorten). Dit zeg ik u, Ankhmania.

Remon;
Walvissen, dolfijnen de eekhoorn en olifanten, zijn allen van oorsprong afkomstig uit het Universum. Maar ook de Eenhoorn, deze bestaat nog steeds op verschillende plaatsen op Aarde, IS BESLIST GEEN FABELDIER en leeft o.a. in Australië, Afrika, Rusland, Zuid-Amerika, Arabië en Europa. Ik heb foto’s van Eenhoorns -bij mij altijd met een hoofdletter- waarop een hollende kudde van ca. 28 Eenhoorns -met allen de hoorn in exact dezelfde stand, en dat lukt écht niet met een elastiekje..! Maar ook een foto van een Eenhoornveulentje met pas beginnende hoorngroei op de kop De hengst heeft een iets langere hoorn dan de merrie. De astrale wereld heeft bevestigd dat zij nog steeds op Aarde bestaan en teruggetrokken leven, met het advies: “laat deze dieren met rust”! Terug naar Meester Ankhmania.

PRIESTERS & PIRAMIDES.
Atlantis. Het samen nuttigen uit de beker schiep een verbond, het samen eten van de bomen. Het werd een nieuwe vorm van spiritualiteit, waarin de Goden niet meer als Goden maar als ieder ander mens, samen met anderen tot een gematerialiseerde vorm van het lichaam kwamen. De Goden deden zelfs het werk, dat de gewone mensen deden. Men bouwde steden waarin woningen gebouwd werden voor het volk. Vele priesters en hogepriesters gaven te kennen een duplicaat van mijn piramide te willen bezitten. Velen gaven te kennen hun oude lichamelijke vorm te willen behouden; die was bekend in de buitenwereld.

DE MANNELIJKE MENSAAP EN ZIJN MYSTIEKE BOUWWERKEN.
Dat wat de Aarde op dat moment voortbracht aan de soort mens, de mensaap, had zichzelf wooneenheden gebouwd. Sommigen bouwden hele hoge torens, anderen bouwden laag bij de grond. De verscheidenheid aan bouwwerken gaf Atlantis een mystiek aangezicht. Voor het eerst in de evolutie van de planeet Aarde, werden wooneenheden van verschillende soort bij elkaar gebracht in één wereld, in één bewustzijn en in een realisme dat in de evolutie niet snel meer terug te vinden zou zijn. Een realisme, waarin elk zijn eigen bewustzijn en zijn eigen identiteit wilde ontwikkelen. De mensaap splitste zich en er ontstond een mannelijke en een vrouwelijke soort. De mensaap bleef de mannelijke soort. (Remon; uit de vrouwelijke soort is veel later de mensheid gemuteerd en geboren.)

DE VROEGSTE VROUW.
Uit de splitsing, door kosmische copulaties, ontstond een nieuwe Atlantische mens: de vrouwelijke soort. Het was de vroegste, de echte, de enige soort, die ooit op de planeet Aarde bestaan had. De nieuwe soort mens was geboren. De kosmische, de soort uit de buitenwereld, en de nieuwe mens, leefden met elkaar in vrede en harmonie. Elk had zijn eigen taak. Niemand deed zijn taak tegen zijn eigen bewustzijn, tegen zijn bewustzijnsgroei of zijn eigen wilskracht in. Elk had zijn eigen verlangen om contacten te leggen met de Goden. Elk wist, dat dat laatste niet zo gemakkelijk was en dus vormde zich rond het hoogaltaar een groep, die rituele handelingen voorbereidde in Atlantis.

BEWUSTE KINDEREN IN ATLANTIS.
Kinderen werden geboren. Maar het bewustzijn van de geborenen in Atlantis was te vergelijken met dat, wat ge 8, 10, 12 jaar op Aarde noemt. Het ‘kind’ was zelfstandig, kon denken, kon combinaties maken; had dus veel van de kosmonauten in zich. Maar had ook het stoffelijke, het gematerialiseerde, maar het noodzakelijk -en vergist u zich daar niet in- het noodzakelijk gematerialiseerde voor het stoffelijke van Atlantis in zich. Materie is niet verkeerd. Materie is goed. Want spiritualiteit en stoffelijk beginsel samen maakten het oppervlak van Atlantis en het spirituele leven erop tot dát, wat Atlantis geworden is. Het één kan en zal nooit mogen bestaan zonder het ander.

ANKHMANIA IN ATLANTIS AANGESTELD.
Langzaam koos men zich tussen de hogepriesters, waar ik deel van uitmaakte, iemand die verantwoordelijk zou zijn voor de toekomst van Atlantis. Na een kleine mutatie viel die verantwoordelijkheid mij ten deel. Ik, Ankhmania, werd aangesteld door alle priesters en hogepriesters en het grootste gedeelte van de gewone mensen om Atlantis te leiden. Net als de kosmos, maar dan met de ervaring van verschillende planeten, tot een grotere planeet, tot een groter doel; tot een nieuw begin. Die aanstelling gebeurde ’s avonds.

Toen de volgende ochtend de Zon opkwam en de dag begon, was ik officieel Heer en Meester van Atlantis. Mijn taak was: de liefde, de vrede, het voedsel, de kosmische verbindingen, de rituele handelingen, maar ook de geboortes te reguleren. Immers voor copulaties zou toestemming gevraagd moeten worden. Elke kosmische copulatie in Atlantis gebeurde op of in de onmiddellijke omgeving van het hoogaltaar onder auspiciën van enkele, maar veelal meerdere hogepriesters. De verbinding, de collectiviteit en het grote bewustzijn, dat aan de kosmische copulatie werd toebedeeld, ging over in de nieuwgeborene. Het bewustzijn van elke geborene was op die manier groot.

Later, veel later, zou de mens zich afzonderen. Men zou spreken over intimiteit, over dat, wat men samen heeft. Maar samen zonder de Goden. Ge zou net zo goed kunnen zeggen: samen zonder uw God Ariadne, van uw planeet Aarde, samen zonder uw gids of geleidegeest. Als ge dit doet, zondert ge u af van alles. Ge richt u tot elkaar, misschien in liefde, maar niet tot de ander. Die moet het zelf doen zonder uw steun. Er is geen mogelijkheid tot een fusie of een transfusie met de Goden. In Atlantis gebeurde dit wel. Ik weet dit. Ik weet dit, omdat in de latere en in de na-Atlantische periode de mens in Atlantis zich ging afzonderen in wat men noemde intimiteit en de Goden verdreef als vijanden, die niets te maken hadden met dat wat men samen deed.

DE HOGEPRIESTERS EN HET HOOGALTAAR.
Maar ik wil teruggaan naar de glorie en de triomftocht van Atlantis, naar de kracht van de Goden, de copulatie op het hoogaltaar telkens, wanneer een rituele geboorte letterlijk dan wel figuurlijk, tot stand gekomen was. Letterlijk; de geboorte van een mensenkind, figuurlijk; de rituele geboorte van een nieuwe gedachte, een nieuw denkpatroon, dat door velen, soms door duizenden werd uitgewerkt en ontwikkeld, met maar één doel: het bewustzijn nog hoger, het contact met de Goden nog sterker te laten plaatsvinden. Alle rituele handelingen gebeurden op of rond het hoogaltaar. Veelal door hogepriesters, die door mij waren gezalfd en gewijd. Maar soms met de kracht van de zonnewende, soms op de dag, dat Atlantis geboren was. Soms, wanneer erom gevraagd werd, door de Goden uit de kosmos, kleedde ik mij in dat, wat men in Atlantis klederdracht zou kunnen noemen.

HET GEWAAD GEROOFD.
Het was niet meer dan een gewaad van aan elkaar geregen bladeren. Het was niet meer dan een aantal stenen, die in een gewaad waren verbonden. Maar het was een gewaad, waarin een diepe devotie, een sterk gevoel en een groot bewustzijn bereikt kon worden. Later zou dit gewaad geroofd worden, omdat men dacht, dat de krachten die ik bezat, in het gewaad zaten en niet in mijn bewustzijn. Op een dag heb ik het gewaad aangetrokken en begaf ik mij naar het hoogaltaar. Enkelen hadden de gouden Graalbeker op het altaar neergezet. Anderen hadden olielampen geplaatst. Weer anderen hadden water neergezet. De Goden waren lijfelijk en gedeeltelijk telepathisch aanwezig. Maar zelfs voor hen die telepathisch aanwezig waren, was er stoffelijke ruimte ingericht. Het was hun plaats, waar ze hun gedachten, hun gevoel al of niet op een kosmisch kristal, een bergkristal, een amethist of een aquamarijn konden richten.

Met een Atlantische groet;
Remon -Reiziger in de Ruimte

De Opgestegen Meesters (1)We kennen allemaal wel stukjes uit de bijbel, of we nou gelovig zijn of niet. We vieren Pasen en Pinksteren, Kerstmis en andere feestdagen. Vaak zijn feestdagen Bijbels gerelateerd. We vieren kerstmis omdat dat de geboortedag van Jezus is. We vieren Hemelvaartsdag om dat dat de dag was, waarop Jezus naar de Hemel ging. Volgens de Bijbel mogen alle kinderen weer thuis komen in Gods Koninkrijk. Dat wij ook weer wederkeren op aarde, daar wordt in de bijbel een beetje vaag over gedaan.Wie zijn nu dan de Opgestegen Meesters.

De opgestegen Meesters waren op Aarde, in de tijd van Atlantis. Voordat Atlantis verloren ging, hadden de mensen het bewustzijnsniveau van de 6e of 7e Dimensie. De opgestegen meesters verlieten de aarde, net voordat het elektromagnetisch veld van de aarde instortte. De Opgestegen Meesters zijn vervolgens afgedaald naar de verborgen stad onder het Gizeh platform, van de grote piramide van Gizeh, in Egypte. Daar leven en werken zij, in een dimensie, in een wereld die je met onze menselijke ogen niet kunt waarnemen. Vanaf dat moment worden wij mensen ondersteund door de liefde en wijsheid van de opgestegen Meesters, om onze groei van ons bewustzijn te waarborgen.

In de tijd van Atlantis waren wij multidimensionaal. De afgelopen periode zijn wij 3 dimensionaal geweest; in deze periode bestaat macht, disharmonie, dualiteit en jezelf willen bewijzen. Omdat we nu doorgroeien naar de 4e dimensie, groeien we ook door in ons bewustzijn van deze dimensie, die staat voor liefde, respect en eenheid. Dit alles wordt ondersteund door de opgestegen Meesters.De aartsengel Metatron, de aartsengel Michaël, st. Germain, Sananda (Jezus) zijn enkele voorbeelden van opgestegen Meesters. Zij zijn allen van de Melchizedek orde.

Drunvalo Melchizedek (Flower of life org.) is naar aarde gekomen om zijn wijze lessen te verspreiden. Wat er nu gebeurd is dat er meerdere opgestegen Meesters de menselijke fysieke vorm aannemen om naar aarde terug te keren om zo hun kennis, lees: onze eigen kennis, die we vergeten zijn en kwijtgeraakt; te helpen herinneren. Andere Opgestegen Meesters behouden hun energie-vorm en brengen hun boodschappen en dragen hun kennis uit dmv channelingen, zoals deze.Aartsengelen, Germain, Sananda of andere opgestegen Meesters gaan zich steeds meer identificeren met de mens. Zij maken zich bekend aan diegene die zich bewust worden van de Universele Christus. Andersom werkt het ook: zij die zich Bewust worden, identificeren zich met de opgestegen Meesters.

 

Wat zoveel betekent als: des te meer groepen (zielengroepen, monades) samenkomen, des te groter wordt het verspreiden van het Licht. Voor zowel de mensen, die dan in contact komen met hun Universele Christus, hun Hoger Zelf, hun I am Presence, danwel voor Moeder aarde, die dan steeds meer kan openen om Krachtplaatsen te creëren. Deze krachtplaatsen zijn Bundels van (wit) Licht, deze zullen opengaan om Moeder Aarde te zuiveren in eenheid en uniciteit met het Universum.In elk land van de wereld, zijn zich nu de zielengroepen aan het Herenigen.

Nu is het nog niet helemaal duidelijk voor velen onder ons, waarom dat precies gebeurt. Naarmate de tijd verstrijkt, zal dit duidelijker worden, dat deze Hereniging er is, voor deze groepen, om het Licht te verspreiden, de krachtplaatsen van Moeder Aarde te vinden en te openen, zodat wij allen kunnen opstijgen, in 2012, als ware wij opgestegen meesters zelf!De mensen onder ons, die zich langzaam bewust worden, zullen merken dat zij zich uitermate interesseren voor deze onderwerpen, krijgen Haast om te gaan doen waarvoor zij op Aarde gekomen zijn: de Verlichting van de Aarde en de mensen die daarop wonen.In Licht en Liefde,Marina

Bron: https://groups.msn.com/Sahasrara/channelingen.msnw?

De legendarische hoofdstad van Atlantis wordt in de regel aangeduid als de Stad der Gouden Poorten. Plato beschrijft de plattegrond zorgvuldig en ge-detailleerd, met inbegrip van de hoge, rijk gedecoreerde gebouwen. Wat hij beschrijft is zo radicaal anders dan wat er in zijn tijd op dit gebied bestond, dat er kennelijk veel moed en overtuigingskracht van zijn kant aan te pas moesten komen om deze stad toe te schrijven aan een beschaving in een ver verleden. Toch vertoont de Stad der Gouden Poorten opmerkelijk veel over-eenkomst met Gorsabad, de ommuurde stad van koning Sargon II in Soe-merie die in Plato’s tijd diep onder het zand begraven lag. De gedetailleerde Soemerische teksten maken melding van de welkome hulp van goden en godinnen bij het ontwerpen en bouwen van deze stad. De Stad der Gouden Poorten leek ook op de stralende hoofdstad van de Azteken in Mexico, en op Cuzco, de opmerkelijke hoofdstad van de Inca’s in Peru.De ommuurde stad
Plato meldt dat de god Poseidon en zijn sterfelijke vrouw Cleito hun kinde-ren grootbrachten in Atlantis, op een door een vlakte omgeven heuvel op minder dan negen kilometer van de Atlantische kust. Poseidon had het ste-delijke gebied rondom hun woning verdeeld in drie cirkels; de ringvormige grachten die deze cirkels van elkaar scheidden waren gevuld met water uit een in de bergen ontspringende rivier die zich door de vlakte kronkelde. Aardbevingen en zware uitbarstingen van nabije vulkaankegels hadden deze stad op zijn minst vier keer emstig beschadigd, maar de Atlantiers hadden haar telkens volgens dezelfde plattegrond herbouwd: drie grote cirkels van land, van elkaar gescheiden door drie brede, cirkelvormige grachten.l Dit ontwerp werd door andere oude beschavingen gedupliceerd. Carthago – aan de Noord-Afrikaanse kust langs de Middellandse Zee, had een nagenoeg identieke plattegrond; de hoofdstad van de Azteken, waar de gebouwen aan een uitgebreid netwerk van grachten waren opgetrokken, was volgens een vrijwel overeenkomstig ontwerp gebouwd. Recente radarbeelden, genomen vanuit het Amerikaanse ruimteveer, hebben onthuld dat er op de locatie van de huidige indrukwekkende gebouwen van Angor Wat in Cambodja al dui-zenden jaren geleden een stad moot hebben gelegen. Ook die prehistorische stad was omgeven door enkele volmaakt cirkelvormige grachten, net als de
Stad der Gouden Poorten. ‘

Zij bekleedden de dekstenen van de indrukwekken-de buitenste stadsmuur met koper; die van de middelste muur met tin, en die van de binnenste muur met stralend orichalcum5, een rozekleurige goudle-gering. De bekwame alchemisten van Atlantis associeerden bepaalde meta-len met bepaalde planeten en wisten dat de atomen waaruit ze bestaan in be-weging zijn. Zij meenden dat de trillingspatronen werden gedicteerd door de omloopbaan van de specifieke planeet waarmee een metaal was geasso-cieerd.6 Elk metaal werd geassocieerd met een (astrologisch) hemellichaam. De indrukwekkende met koper, tin of orichalcum beklede muren waren res-pectievelijk gewijd aan Venus, Jupiter en de Zon.? Orichalcum – ook wel ‘bergkoper’ genoemd – overdekte de binnenste muur van de stad. Het was in Atlantis een veelgebruikt metaal, maar waaruit het precies heeft bestaan is nog altijd een raadsel. Dankzij Plato weten we dat de priesters die Solon vertelden over Atlantis dit metaal niet uit eigen erva-ring kenden, hoewel zij wisten dat het ‘fonkelde als vuur,.8 In het Oud-Grieks – de taal van Solon – had het woord chalkos (de starn van orichal-cum) op aIle metal en betrekking. Orichalcum betekende letterlijk ‘goudme-taal’. Volgens Plato was orichalcum iets waarvan in zijn tijd alleen nog de naam bekend was, met de toevoeging dat dit edelmetaal kostbaarder was dan aIle overige metalen, behalve goud. Verwijzingen naar het orichalcum van Atlantis vinden we zes eeuwen v66r Plato’s tijd in de werken van Homerus, die het in zijn hymne op Aphrodite ‘goudmetaal’ noemt. Hesio-dus, een andere Griekse dichter van v66r Plato’s tijd (Hesiodus leefde eind achtste, begin zevende eeuw voor Christus) maakt er ook gewag van.

9
De mogelijkheid bestaat dat orichalcum een legering was van goud en me-taal uit meteorieten. In dat geval is iets ervan tot in onze eeuw bewaard ge-bleven. In 1916 kreeg het British War Office in India kleine olifantenbeeld-jes en wierookbranders in handen die van een raadselachtig metaal waren gemaakt. Deze oude voorwerpen waren eeuwenlang in hindoekloosters be-waard. De doorschijnende edelstenen en kristallen in de wierookbranders le-verden een dramatisch effect op als de wierook in een donkere kamer werd aangestoken, want terwijl de wierook zich verspreidde, gloeiden de edelste-nen en kristallen vurig op. Het British War Office kwam tot de conclusie dat het onbekende metaal een legering met een hoog percentage nikkel en wat goud was.lO Nikkel wordt gevonden in meteorietijzer, dat in Atlantis veel voorkwam. De bergen van Atlantis bevatten grote mineraalafzettingen, met inbegrip van zilver, goud, koper, tin, ijzer en zwavel. ledereen in Atlantis tooide zich graag met de gemakkelijk verkrijgbare kostbare metalen. Zelfs de gebouwen werden ermee verfraaid. Om te voorzien in hun eigen behoef-ten en die van hun buitenaardse bezoekers, dolven de Atlantiers ook goud en zilver in Afrika en Zuid-Amerika, en tin en koper in Peru en op de Britse Eilanden ….

De Poseidontempel
Dit heiligdom was zo groot – honderdtachtig meter lang, negentig meter breed en van een al even imposante hoogte -:: dat zelfs Plato erkent dat het bouwwerk er tamelijk ‘barbaars’ moet hebben uitgezien.14 De door Plato ge-geven beschrijving van de Poseidontempel maakt duidelijk dat het heilig-dom sterk verschilde van de sobere Griekse tempels die hij heeft gekend. Volgens hem waren de buitenmuren van dit mammoetgebouw bekleed met zilver en werd het bekroond door torens die met glanzend goud waren over-trokken. De azuurblauw betegelde patio was verfraaid met sierlijke fontei-nen en leende zich voor massale bijeenkomsten. Iedere nieuwe koning liet een gouden standbeeld van zichzelf en zijn echtgenote maken en opstellen rondom de tempel van Poseidon. IS Deze beelden stonden in lieflijke tuinen vol bloeiende struiken en hoge bomen uit aIle delen van de wereld.
De met goud overtrokken muur die de unieke tempe I en het omringende park16 oms loot, was een van de redenen waarom Atlantis-stad de Stad der Gouden Poorten werd genoemd17 – een naam die ook esoterische betekenis had. Veel ~.zienQ.en uit onze tijd noemen deze stad liever bij de offi-ciele naa~alidoce~n de eerste eeuw voor Christus meldde Diodorus Siculus dat <Ie slad in Moka Cercenes werd genoemd.18
Het door Plato beschreven interieur van de Poseidontempel was even luis-terrijk als de buitenkant. De zoldering was helemaal ingelegd met ivoor.

In de Stad der Gouden Poorten bouwden de Atlantiers ook verschel-dene houten gebouwen, maar Plato schrijft dat zij de voorkeur gaven aan de witte, zwarte en rode steensoorten die zij in de bodem onder de stad dol-ven.22 Het is indrukwekkend dat Plato wist dat wit, zwart en rood de domi-nante steenkleuren zijn op de vulkanische eilanden in de Atlantische Oce-aan, want veel hedendaagse historici gel oven dat de Griekse zeelieden uit Plato’s tijd zich nooit voorbij de ‘Zuilen van Hercules’ waagden. Bouwwer-ken uit steenblokken blijven veellanger in stand dan gebouwen van andere materialen. Bovendien was er minder kans dat ze zouden instorten tijdens de vele aardbevingen in Atlantis. Deze bouwwerken getuigden van de gea-vanceerde bouwmethoden die de Atlantiers hadden ontwikkeld toen zij op de instabiele bodem van hun land immense steenblokken hadden gemanipu-leerd voor de bouw van hun steencirkels en andere megalietbouwwerken. Voor de bouw van deze heiligdommen moesten zij niet alleen ‘onmogelijk zware’ steenblokken vervoeren, maar deze moesten bovendien met grote zorg op exact de juiste diepte worden ingegraven. Als een megaliet in de cirkel te diep in de grond stak, was dit steenblok niet goed ‘uitgelijnd’, wat ten koste ging van de energieconcentratie in dit heiligdom.
De Atlantische werklieden leerden ook hoe zij deze enorme steenblokken, waarvan sommige tientallen tonnen wogen, zo nauwkeurig vorm konden geven dat ze zonder cement exact in elkaar pasten. En dat terwijl het geen simpele rechthoekige steenblokken betrof, maar blokken van onregelmatige vorm, met soms wel acht of tien vlakken!

Tunnel van Atlantis
Naarmate de Atlantiers de oceaan rondom hun land intensiever gingen be-varen, bouwden zij grotere schepen en betrokken zij meer en meer goederen uit andere landen. Het stadsbestuur besloot de stad toegankelijk te maken vanuit zee en vice versa. En zoals ze bij alles deden, pakten ze het groot-schalig aan. Honderden arbeiders zwoegden jaren en jaren om een enorme tunnel te graven vanuit het stadscentrum naar de kust. Deze tunnel door-boorde de landringen en liep onder de grachten door en was volgens Plato dertig meter hoog en vijftien meter breed, zodat schepen ter breedte van zes meter met uitgestoken riemen aan weerszijden door dit ondergrondse kanaal konden varen.27 De schepen voeren vanuit de haven aan de kust door de tun-nel naar een onderaardse grot die recht onder het centrale eiland met de tem-pel was gelegen. Deze enorme grot had een wateroppervlak van ruim zeven hectare en was uitgerust met aanlegsteigers voor honderddertig schepen.28 Ais er een invasie dreigde, lieten schildwachten op de torens boven de grond zware sluisdeuren zakken, zodat de toegang tot de stad hermetisch werd afgesloten

De Incaltempel
Op enige afstand buiten de Stad der Gouden Poorten verhief zich de immen-se Tempel van Incal, die plaats bood aan duizenden gelovigen.33 Dit bouw-werk had de piramidevorm en was gebouwd zonder ramen. Wie door de naar verhouding kleine toegang de tempel betrad, had het gevoel in een na-tuurlijke grot te komen. Enorme kristallen hingen aan de gewelven als sta-lagtieten in een druipsteengrot. Zacht gereflecteerd licht creeerde een vredi-ge, voor meditatie gunstige atmosfeer. In het midden van deze tempel be-yond zich een podium van rood graniet met een middellijn van negen meter. Op dit podium rustte een immens blok bergkristal waaruit een constante gloed leek op te stijgen als een witte steekvlam, die tot een hoogte van zes meter reikte. Dit intense licht was niet schadelijk voor de ogen en straalde geen warmte uit, maar alles wat ermee in ‘aanraking’ kwam, werd erdoor gedesintegreerd. Dit merkwaardige ‘vuur’ werd benut voor zowel crematies als brandoffers die bedoeld waren om de gevreesde natuurgoden gunstig te
stemmen?

Piramide van Atlantis
Ter investering van de uit de kosmos en de aarde opgenomen energie bouwden de Atlantiers pi rami den boven locaties die zelf al centra waren van tellurische energie. Bij of in de top van zo’n pi-ramide werd een groot blok bergkristal gei”nstalleerd. De gebundelde kracht die dan beschikbaar was voor mensen die enige tijd in de piramide door-brachten, zorgde voor een versterkende ervaring die het bewustzijn ver-hoogde en het leervermogen verbeterde. Kennelijk waren pi rami den de bouwvorm die de voorkeur genoot van buitenaardse bezoekers, want die-zelfde vorm is aangetroffen in Mexico, Soemerie en Egypte, landen waar ook andere indicaties voor buitenaardse in vi oed zijn te vinden. De oudste piramiden in Egypte waren afgeknot, zodat het plateau geschikt was voor religieuze riten, maar de hitte dreef de gelovigen naar binnen en langzamer-hand werden afgeknotte piramiden vervangen door piramiden met een punt.4() De top van piramidevormen in Mexico en Soemerie was meestal af-geknot, niet alleen voor religieuze doeleinden, maar ook voor astronomi-sche observaties. Bij Palen que in Mexico staan niettemin twee voortreffelijk bewaard gebleven piramiden met een punt, net als de latere piramides van Egypte. En op tachtig kilometer ten zuiden van Florida is een piramide met punt ontdekt op een plaats waar de zee driehonderd meter diep is. Sonar-beelden hebben onthuld dat deze piramide even hoog is als een modern ge-bouw van twintig verdiepingen.

Verdedigingsmuren

Als daar noodzaak toe bestond, gebruikten de Atlantische bouwmeesters hun technologische vaardigheden voor de bouw van mammoetforticaties. Ze maakten gebruik van natuurlijke rotsformaties en lieten hun uit enorme steenblokken bestaande verdedigingsmuren erop aansluiten. Op die manier bouwden zij gigantische pieren die hun zeehavens omsloten en bovendien een goede bescherming boden tegen vijandelijke schepen. Toen uiteindelijk de gletsjers zich begonnen terug te trekken en het smeltwater de Atlantische Oceaan instroomde, bouwden zij in grote haast aanvullende barrieres, in een vergeefse poging de stijgende zee die hun huizen overspoelde en hun leven bedreigde tegen te houden. In 1977 hebben Russische onderzoekers ten noorden van Madeira foto’s kunnen maken van een paar van deze uitgebrei-de verdedigingslinies van de Atlantiers die nog steeds overeind staan, hoe-wel ze zich volledig onder water bevinden.42 Soortgelijke bolwerken zijn gevonden nabij de Canarische Eilanden en bij de Bahama’s. In het zuidwes-ten van Spanje bevestigen de door de Cro-Magnons aangelegde havens en muren van immense steenblokken de verbluffende technologische be-kwaamheden van deze mensen uit de prehistorie.
De Apache-Indianen bewaren de herinnering aan een van de ontzagwek-kendste verdedigingsmuren van hun Atlantische voorouders. Opperhoofd Asa Delugio heeft dit bouwwerk beschreven aan Lucille Taylor Hansen.
Lang geleden, toen de Middellandse Zee nog een kleine binnenzee was, stortte een rivier vanuit het westen er zijn water in uit. Daar waar deze rivier nabij de Atlantische Oceaan op hoge kliffen stuitte, splitste hij zich in tweeen. Een deel ervan zocht zich een weg om de rotsen heen, de rest stortte met oorverdovend gebulder van de kliffen in de diepte. De twee armen van de rivier verenigden zich weer aan de voet van de kliffen, waarna de rivier afboog naar links, zich door een kloof perste en verder stroomde naar de oceaan. Overal waar deze snelstromende rivier in aanraking kwam met het Oude Rode Land (Atlantis), werd kostbare landbouwgrond weggevreten en werden talloze mooie woningen meegesleurd de zee in. In een poging een eind te maken aan deze erosie gingen de Atlantiers over tot de bouw van een hoge beschermingsmuur langs de kust van Atlantis. De bouw van deze immense, hoge ‘dijk’ ter breedte van ruim anderhalve kilometer duurde ja-ren en jaren en kostte veel mensenlevens; uiteindelijk werd hij onder gigan-tische massa’s lava en aarde bedolven.

Alleen al het feit dat de mens zo gefascineerd raakt als hij over het water staart, vaak heel aandachtig peinzend over zijn verleden, zo ook is de mens bezig met zijn rusteloze zoektocht naar Atlantis.

Naturalist Rachel Carson heeft ooit verteld dat hij in de oceaan heeft geleefd, en in Atlantis, een droom van een superieure cultuur, kwam hij door dit momentum tot de realiteit dat zijn voortgang maar heel erg klein was in vergelijking tot de duizenden jaren van onze geregistreerde geschiedenis. Sinds Plato, het Verloren Continent van de Atlantische Oceaan vijfentwintig honderd jaar geleden voor het eerst beschreef, zijn meer dan twee duizend boeken geschreven over een legendarisch land dat niemand ooit heeft gezien.

Er zijn boeken over Atlantis om dit te bewijzen en weer anderen om het tegendeel te bewijzen. Aan de ene kant waren dit de wetenschappers, met uitgebreidde kennis, en aan de andere kant, de dromers, die op zoek waren naar een Shangri-La. Terwijl oceanograven, geologen en duikers zich over de Atlantische Oceaan verspreiden naar hun eeuwenlange zoektocht naar Atlantis, ging Edgar Cayce gewoon in trance en zag de visioenen van het magische land Atlantis, dat gedurende drie verschillende perioden van vernietiging werd getroffen en waarvan de laatste uitbarsting ongeveer elf of twaalf duizend jaar geleden plaatsvond.

Lees verder:

https://www://ontwaak.com

Atlantis en Edelstenen

Door de eeuwen heen hebben beschavingen de kracht van kristallen en stenen gebruikt voor vele uiteenlopende doeleinden.

De oudste legenden en overleveringen van kristalmagie voeren ons terug naar het raadselachtige verzonken continent Atlantis. Aangenomen wordt dat door de hoog ontwikkelde bewoners van dit continent kristallen werden gebruikt om de kosmische kracht te kanaliseren en aan te wenden.

Deze legendarische beschaving van hoogontwikkelde wetenschappen zouden kristallen hebben gebruikt als lichtbakens die als een telepatische communicatielijn met de voorzaten in het universum dienden. De Atlantiden zouden de kracht van kristallen voorts voor vele natuurkundige en praktische doeleinden hebben gebruikt. Een van de redenen voor de ondergang van dit grote continent zou, zo neemt men aan, gezocht moeten worden in het feit dat deze heilige kennis op den duur misbruikt werd en de verschrikkelijke kracht uit zelfzuchtige motieven werd aangewend. Gespeculeerd wordt dat voordat Atlantis verwoest werd, de onkreukbare wijzen de door het ras geërfde wijsheid wensten te verduurzamen. Zij durfden de kennis evenwel niet te boekstaven uit angst dat door een of andere geweldige ramp de documenten zouden worden vernietigd.
In al hun wijsheid programmeerden zij daarom bepaalde kristallen met de informatie en gaven deze terug aan de aarde. Zij vertrouwden erop dat wanneer de tijd rijp zou zijn deze kristallen weer aan de oppervlakte van de aarde zouden verschijnen en mensen naar zich toe zouden trekken die hun geest konden afstemmen om deelgenoot te worden van de erin opgeslagen wijsheid.

De overlevenden van Atlantis begonnen opnieuw en hielden de kennis van de kristallen in stand in Egypte, Zuid-Amerika en Tibet. Zij bouwden met behulp van kristaltheorieën piramiden naar voorbeeld van de grote tempels uit Atlantis. De volmaakte geometrische vorm van de piramiden gehoorzaamd de natuurkundige wetten van kristallen en richt universele energie met hoge frequentie op de planeet. Geloofd word dat de Grote Piramide in Egypte oorspronkelijk met een reusachtig kristal was afgedekt ten einde het aarden en praktisch aanwendbaar maken van deze kosmische kracht te vergemakkelijken.

Beschavingen kwamen op en gingen onder. De latente kennis van de kracht en mogelijkheden van kristalenergie is in de loop der tijden zo goed als mogelijk bleek verborgen gehouden voor degenen met kwade bedoelingen. Hoewel veel van de wijsheid verloren is gegaan, is een niet onaanzienlijk deel van de informatie bewaard gebleven en in alle tijden in verschillende culturen en beschavingen aan de oppervlakte getreden.
met dank aan de msn Atlantis groep.

Wij bedanken onze vele Gidsen en Helpers in de Geest.

Ik heb enkele van de herinneringen vastgelegd van mijn vroegere leven in Atlantis met de bijzondere hulp van mijn gidsen: White Cloud en White Eagle.

\”Dreams of Atlantis\” by Josephine Wall
Ik zie een ruime kamer in een koepelvormig gebouw. De vloer is geplaveid met zandsteen. Een groot kristal bevindt zich in een koepelvormig omhulsel op een zwart voetstuk dat de kamer domineert. Het wordt gebruikt om de stad van energie te voorzien. In mijn Atlantische leven had ik veel kennis en was opgeleid om een \”Hoeder van het Kristal\” te zijn, een priesteres zo je wilt (het is de beste omschrijving voor mijn positie). Ik werk in deze koepel en bescherm en werk met het kristal. Ik ben krachtig in mijzelf – ik ken mijzelf en dit is een belangrijk deel van het werk dat ik doe. De andere \”Hoeders\” zijn eveneens vrouwen, behalve één man, die heel spiritueel en wijs is. Hij is ook een beschermer

Mijn haar is lang en blond. Het is doorweven met gouden vlechten, zoals in Griekse tijden. Het is dik en golft in krullen langs mijn rug naar beneden. Mijn haar wordt verzorgd door Haarkunstenaars die worden opgeroepen. Het maakt deel uit van onze dagelijkse routine om ons haar te laten verzorgen. Deel van onze filosofie is dat \”het lichaam de Tempel is voor de Ziel\”, we moeten het respecteren. Dit betekent dat hygiëne en kleding de hoogste prioriteit heeft. Ik draag een lang wit doorzichtig gewaad, aan de voorkant gekruist met rond de taille een bladgouden riem. Mannen dragen zowel lange als korte panden, sommigen hebben bovenstukken, anderen niet – het is allemaal van hetzelfde witte doorschijnende materiaal.

Het is als ons uniform, maar in deze tijd wordt het niet zo geclassificeerd, maar meer als een gevoel van verworvenheid om deze gewaden te dragen, een teken van onze volwassenheid en spiritualiteit. Er worden andere kleuren gedragen van hetzelfde doorzichtige materiaal, maar dat zijn de kleuren van mensen die behoefte hebben aan heling, overeenkomstig het bepaalde chakra dat uit balans was en de vereiste kleur die nodig was voor de heling.

Ik heb geen echtgenoot. Over het algemeen bestonden in deze tijd geen huwelijken. Als je je leven wilde delen met een bepaald persoon, werd er een eenheidceremonie uitgevoerd door het paar. Er bestond geen wettige verbintenis of bekrachtiging voor deze overeenkomst. De vereniging was op een zuiver spirituele basis. Seksuele activiteit was heel actief en het hield ons fit en gezond. Ik verkoos met wie ik naar bed wilde op grond van hun liefde, spiritualiteit en aantrekkingskracht. Seks maakte een belangrijk deel uit van het leven in deze tijd. Het was even belangrijk als eten en slapen.

Dit maakte deel uit van het \”hele wezen\” en we leken fysiek niet ouder te worden en werden vaak tot 200 jaar oud. Anderen hadden seks met dieren, of wezens die half mens – half dier waren, zoals het lichaam van een paard met het hoofd van een mens en een heel grote penis. Het was in deze dagen dat men organen succesvol kon transplanteren en er waren velen die dit deden voor seksuele doeleinden.

Er bestond een eenheid met dieren en de natuur, maar sommigen hadden dit vergeten en hun prioriteit was seks. Diegenen die zich spiritueel bewust waren, beseften dat dit een onevenwichtigheid zou veroorzaken in de samenleving en het was een angst die heel groot was, maar er werd weinig aan gedaan. Dit kwam voornamelijk door het sterke geloof dat wij vrije keuze hebben en dat men zich niet kon bemoeien met de spirituele groei van een ander. Die mensen die op deze wijze dieren verkozen, waren spiritueel onevenwichtig en werden als onvolwassen beschouwd. Ik deelde mijn gedachten in meditatie met mijn vrienden en met de Dolfijnen.

Ik ging naar de Dolfijnen voor advies. Zij leefden in een prachtige omgeving speciaal gebouwd met grote kanalen die waren verbonden met de zee. Deze kanalen kwamen uit op een groot meer waar zij overdag konden zwemmen en spelen. \’s Nachts keerden zij terug naar zee. De Dolfijnen kwamen en gingen uit hun eigen vrije wil. Er waren enorme treden die je naar het water van het meer leidden. Aan beide kanten van deze treden waren pilaren geplaatst. Dit was een teken dat dit een heel bijzondere plaats was. De Dolfijnen waren onze vertrouwelingen en raadgevers. Zij waren heel intelligent en een bron van stabiliteit in onze samenleving. Er waren maar weinigen die wilden luisteren naar de grote wijsheid van de Dolfijnen. Ik zwom met hen, aaide hen, speelde met hen en luisterde naar hun raad. Zij spraken telepathisch met mij. Hun energie vitaliseerde mij en maakte mij sterk. Ik kon via mijn gedachten reizen. Bijvoorbeeld, als ik ver weg in een veld wilde zijn, dan sloot ik mijn ogen en concentreerde me op dat veld. Er was een beetje gezoem, opende mijn ogen en ik was er.

Mijn favoriete plek was bij de Eenhoorns. Zij graasden op velden zoals paarden. Ja, er waren eenhoorns!!! Zoals met de Dolfijnen communiceerden wij telepathisch. Maar hun gedachten waren in vergelijking heel eenvoudig. Wij wisselden gedachten uit zoals \”ik zou een rit willen maken\”. De eenhoorns antwoorden dan met \”ja\”, en dan reden wij in eenheid, met ons haar in de wind. Zij waren bijzonder rustige, serene en edele dieren. Zij deden nooit iemand kwaad, hadden nooit een slechte gedachte of gevoel, zelfs niet als ze werden beproefd. Mij is door de geest verteld dat als de wereld terugkeert naar een staat van evenwicht en harmonie, en de mens elkaar accepteert en liefheeft, de Eenhoorns zullen terugkeren.
\”Ball of Light\” by Tamar George
Er waren grote velden met bloemen en kruiden in het Noordoostelijke deel van Atlantis. Deze velden bezaten subtiele aroma\’s waarin ik graag ging zitten en mediteren. De geuren waren zo aangenaam. Bloemen werden veel gebruikt en geplant. Zo werden velden met blauwe en witte bloemen samen geplant. Dit was niet alleen uiterlijk aantrekkelijk, maar ook essentieel voor het trillingseffect. Deze velden werden verzorgd door hoog opgeleide en vakkundige mensen. De herbalisten verzorgden de bloemen en kruiden vanaf het ontkiemen van het zaad tot het plukken en extraheren van de vitale essentie. Maar weinig mensen hadden lage posities in onze werkomgeving. Ongeacht hoe aards een functie ook was, ieder persoon werd als vitaal beschouwd voor onze samenleving. Respect en waardering voor andermans kwaliteiten was een natuurlijk deel van onze integratie. De fruit- en groentetelers leefden eveneens in het Noordoostelijk deel. Velen waren botanisten, voedingsdeskundigen en andere experts op het gebied van voeding. Zij voorzagen onze hele beschaving van voedsel.

De meerderheid van de mannen kregen fysiek werk toegewezen zoals tuinieren en de bouw. Dit hield hen in goede fysieke conditie. Een paar mannen hadden een spirituele functie maar dat hing dan weer af van hun spirituele groei. Het werd als heilzamer gezien voor de mannen om fysiek werk te doen omdat hen dit een emotioneel evenwicht verschafte. Woede en frustratie werd beter geleid op een constructieve manier. Bovendien zijn de mannelijke lichamen ontworpen om fysiek werk te doen en hun genen hebben dit bewezen. Zoals altijd waren er uitzonderingen, namelijk een vrouwelijke man of een mannelijke vrouw, en uiteindelijk waren het de Wijzen die voor deze mensen de plaatsen aanwezen waar zij konden uitblinken. Het was essentieel dat mensen hun spirituele weg en taken vervulden waarvoor zij kwamen.

Het hele leven in Atlantis was een ongekend harmonieuze integratie van alle rijken – planten, mineralen, dieren en mensen. Iedereen maakte er deel van uit en iedereen wist dat hun bijdrage essentieel was voor het algemeen functioneren van onze samenleving. Er was geen geldsysteem in Atlantis, alleen handel. We droegen geen portemonnees of sleutels of andere dingen van dien aard. Er was weinig hebzucht of jaloezie, alleen de kracht van het denken. Geen wonder dat zoveel mensen het moeilijk vinden om te werken in deze wereld van nu. De drang in onze tegenwoordige wereld is om beter te zijn, om een mooier huis te hebben, een grotere auto, een baan die beter betaalt. Het is triest. Het belang van financiële overvloed is belangrijker geworden dan de voldoening van ons eigen werk en de waardering van andermans kwaliteiten.

Wij hadden luchtvoertuigen die veel leken op vliegende schotels. Die stegen op en landden in een cirkelvormige beweging, overeenkomstig de luchtstromen die werden gegenereerd door de magnetische veldenergie. Deze voertuigen werden over het algemeen gebruikt voor langere reizen. Voor kortere reizen werd een soort scooter gebruikt die plaats bood voor twee mensen. Deze had een hovercraftachtige motor en werkte eveneens op magnetische energievelden, net zoals de ruimteschepen. Goederen zoals voedsel, inboedel en andere grote voorwerpen werden op dezelfde wijze getransporteerd door voertuigen die \”sub-bers\” werden genoemd.

Atlantis was een enorme beschaving. Wij gebruikten communicatieschepen die nieuws brachten uit alle delen. Veel van deze informatie werd telepathisch ontvangen door bepaalde Wijzen. Zij bezaten bijzondere ontvangstvermogens, niet veel anders dan een satellietontvangststation. Zij waren heel accuraat en het was hun taak om gewoon te zitten en binnenkomende informatie te ontvangen van andere gebieden. Het grote kristal waarmee ik werkte, werd ook op deze manier gebruikt.

Heling

\”Healing Temple\” by Tamar George ©
Er bestond geen ernstige ziekte in deze beschaving. De toegepaste helingmethodes bevatten veel van de helingmethodes die we tegenwoordig gescheiden toepassen. Kristallen, kleurtherapieën, muziek, aroma\’s en kruiden werden gecombineerd tot een volledige helingmethode.

Het Helingcentrum was een plaats met veel kamers. Als je door de deuropening ging, werd er een kleur geprojecteerd op de muur. Dan werd je naar een bepaalde kamer geleid voor selectieve heling. In deze eerste kamer voelden hoog opgeleide assistenten met uitgebreide kennis op veel gebieden van heling, de trillingen in je lichaam. Zij vertaalden vervolgens de gevonden informatie naar de helingkamer. In deze kamer ging je dan liggen op een granieten steen terwijl andere assistenten de juiste formules samenstelden voor jouw heling. De kamer werd dan gevuld met helingmuziek en de juiste kristallen werden boven je geplaatst. Een aroma verspreidde een lichte geur in de kamer en tenslotte werd de kleur gebruikt. Dan werd je gevraagd te mediteren om de helingenergie binnen te laten. Het was belangrijk dat alle zintuigen werden geheeld – je ogen met de kleur, je neus met de kruidenaroma\’s, je oren met prachtige muziek en tenslotte je mond met puur water (je moest een lange fluit water drinken als je uit je meditatie kwam). De energie was heel krachtig. Het voelde als een straal die je lichaam op en neer ging. Elk zintuig werd verzadigd. De helingtechnieken omvatten altijd de magnetische en etherische velden, alsmede de fysieke en mentale rijken.

Kinderen
De baby in de baarmoeder werd blootgesteld aan stemklanken, muziek en spirituele leringen van onze tijd. Dit was de basisinstructie voor aanstaande ouders die werden geholpen en geleid door de Wijzen gedurende de zwangerschap. Vanaf de geboorte werden baby\’s gevoed en geliefd door hun ouders in de huizen. Zij werden overdag naar de kinderopvang gebracht om te luisteren naar muziek, kleurtrillingen en verhalen met positieve gedachten en ideeën.

Alle delen van Atlantis hadden opvoedcentra voor kinderen die hen leerden hoe ze spirituele wezens konden worden. Zij leerden hun gedachten te openen en hun lichamen te laten samenwerken als één geheel. De Wijzen speelden een grote rol in dit ontwikkelingsstadium en hun beroep werd beschouwd als één van de hoogste posities in de Atlantische samenleving. Deze positie werd meestal toegewezen als je tussen de 60 en 120 jaar oud was, afhankelijk van je spirituele groei. Dit was iets om naar te verlangen.

Leren
Vanaf het derde levensjaar werden alle mensen onderwezen in alle leergebieden. Leren werd gedaan in grote gebouwen. Er waren geen borden die dit aanwezen; de scholen werden herkend aan kleuren aan de voorkant van het gebouw. Dit was het teken dat vertelde dat het een Onderwijscentrum betrof. Wij luisterden voornamelijk naar audiovisuele signalen. Dit werd gedaan door te liggen of te zitten in comfortabele posities zodat de ruggengraat niet onder spanning kwam te staan. Een andere methode betrof meditatie waarbij de ogen werden bedekt met een oogmasker waarmee kleuren werden geprojecteerd. Deze visuele leermethode was tijdens in een meditatieve toestand heel effectief. Subliminale banden werden afgespeeld via oortelefoons. Met een ontspannen lichaam en geest werd de kennis direct overgebracht naar het opnamegedeelte van de hersenen. Dit was één van de meest effectieve leermethoden omdat het alle belevingen verlichtte. De Wijzen hielden alles in de gaten en stelden de vooruitgang vast en begeleidden met name de kinderen zodat hun talenten naar voren kwamen. Dit verzekerde dat iedereen een gelijke kans had om zijn of haar volle potentieel te ontwikkelen.

Positieve gedachten en trillingen waren een belangrijk deel van dit onderwijs. Hierdoor kon de ziel zijn volle potentieel bereiken. Hoe hoger de trilling van het lichaam en de gedachten, des te hoger de trilling van de ziel. Hoe positiever je innerlijke gedachten zijn, des te meer het je uiterlijke gedachten of bewuste wezen reflecteert. Als de twee in evenwicht zijn, dan brengt dat een positieve wereld. Diegenen die dit niet konden vasthouden, vervielen in hebzucht en machtslust. Het vermogen om de gedachten van anderen te beheersen was voor de Atlantiër een barbaarse manier van leven en was verboden. In onze geschiedenisboeken stond dat wij eens instabiel waren. De barbaarse eigenschappen van onze voorouders hadden in deze tijd genetisch nog steeds invloed op onze samenleving, dat wil zeggen, de keuze om te experimenteren met dieren. Echter, volgens de Spirituele Wetten was het verboden om in te grijpen in het leven van iemand anders. Ondanks het feit dat we de gevaren kenden die dit inhield, konden we niet ingrijpen of een straf opleggen want elk individu was verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van zijn eigen ziel. In deze samenleving was het de bedoeling dat degenen die instabiel waren, stabiel werden. Deze filosofie was goed en werkte in die tijd – het was onze bescherming.

De Laatste Uren van de Laatste Dag
Ten tijde van mijn leven was de wereld van Atlantis zoals wij die kenden, aan haar einde gekomen. Sommigen van ons wisten dit, maar de meesten verkozen het te negeren, of waren niet geïnteresseerd. De fysieke elementen waren uit balans geraakt. De technologie was heel vergevorderd. Zo konden wij de atmosfeer reinigen en de temperatuur regelen. De technologie ging zo ver dat we de elementen lucht en water begonnen te veranderen. Dit was wat uiteindelijk de vernietiging van Atlantis veroorzaakte. De vier elementen – lucht, water, vuur en aarde, zijn de meest elementaire en stabiele fundamenten van onze planeet. Een poging om elk van deze elementen te combineren of te veranderen is tegen de Goddelijke Wet. Diegenen in de wetenschappelijke kringen die leefden en werkten in het Westelijke deel van Atlantis, gaven toe aan hun lagere zelf en beschouwden \’controle\’ over de elementen als macht en roem. Dit leidde, zoals we nu weten, tot de uiteindelijke ondergang. Zij stelden zichzelf boven de mens en probeerden voor GOD te spelen door te proberen de basiselementen van deze aarde te beheersen.

De voorspellingen van de \”laatste dag\” waren overal bekend. Maar de oorzaak was alleen bekend bij de Wijzen en bij diegenen die strikt spirituele wegen bewandelden. Het einde van onze beschaving werd veroorzaakt door de weinigen! Er werd in de voorspellingen gezegd dat \”de aarde omhoog zal komen en haar mensen bijeen zal brengen. Een nieuw land zal verrijzen, om opnieuw de grote worsteling te beginnen. Weinig mensen zullen overleven, en zij zullen zich verspreiden over dit nieuwe land om de verhalen van Atlantis te vertellen, zodat we opnieuw kunnen leren. leren van de fouten.\” De Dolfijnen hadden ons verteld dat de \”laatste dag\” eraan kwam en wij wisten dat deze tijd dichterbij kwam omdat wij hen zeker twee weken niet hadden gezien. Zij hadden ons verteld dat zij naar een veilige plaats gingen en zij zouden op de kristallen passen totdat de tijd er rijp voor was dat ze weer konden worden gevonden. Zij vertelden ons dat wij veilig naar het Westen konden reizen. Veel mensen gingen op zoek naar deze nieuwe streken. Sommigen gingen helemaal naar Egypte, anderen gingen maanden van te voren weg met boten en arriveerden veilig op nieuwe en vrijwel onbekende streken. Deze andere streken maakten geen deel uit van onze beschaving en dus ook niet van onze bescherming. Veel mensen waren bang om onze positieve en veilige omgeving te verlaten. Atlantis kende hierdoor heel weinig ontdekkingsreizigers. Maar de weinigen die wel naar \”vreemde\” streken waren gereisd, waren veilig teruggekeerd. Dit gaf ons in ieder geval wat concrete kennis over het leven en de landen die buiten Atlantis bestonden.
Erupties, aardbevingen en overstromingen verzwelgen Atlantis.
Ik besloot te blijven om ervoor te zorgen dat het energiekristal intact bleef tot het einde. Dit was het kristal dat de steden energie gaf. Het was in de laatste weken beschermd door een transparante bubbel van onbekend materiaal. Misschien zal het op een dag ook worden gevonden en opnieuw worden gebruikt voor een goed doel. Als het is ontdekt, zal het het bestaan van de Atlantische beschaving aantonen, en licht werpen op vele andere mysteries die ons eeuwen lang hebben achtervolgd.

Ik herinner mij de langste dag, de laatste dag, de laatste minuut. De aarde vouwde zich op, er waren aardbevingen, erupties, vuren. Er was een enorme verschuiving van de aardkorst (astrologen kunnen dit nagaan aan de hand van een opstelling van bepaalde planeten). Toen de aarde tekeer ging, toonden de mensen in de Kristalkoepel berusting. Wij waren rustig. Het schuiven van het gebouw leek op en neer te gaan. Het kantelde en zakte in elkaar. Ik werd op een richel getild door een man en wij hielden ons aan elkaar vast. Ik hoopte dat mijn dood snel zou zijn. De hemel was vol rook en ik kon de aarde zien uitbarsten en het vuur de atmosfeer in zien spuiten. Rook vulde de koepel en wij beiden stikten. Ik raakte bewusteloos en het volgende wat ik wist is dat ik zweefde in verrukking omhoog naar het licht. Ik keek naar beneden om het zinken van het land te zien. Het water stroomde binnen en nam alles mee op haar pad. Sommige mensen renden maar werden door het water opgeslokt of verdwenen in gaten in de aarde. Ik hoor het schreeuwen nu nog. Het borrelen van de aarde leek op een gigantische pot kokend water, de aarde die door de zee werd verzwolgen als door een hongerig dier dat zijn prooi verslint.

Nu is voor ons de tijd om deze vroegere beschaving te begrijpen en ervan te leren, om de kennis te verzamelen die we hebben opgedaan en het te gebruiken in de toekomst. Wij naderen opnieuw het einde van deze laatste dagen. Hebben wij geleerd van het verleden? Zijn we te ver gegaan? Wat moeten we doen om deze wereld in evenwicht te brengen? Wij moeten ons ware zelf vinden en ons innerlijke en uiterlijke wezen in balans brengen, Wij moeten spiritueler worden en de trilling van onze ziel verhogen. Dit moet worden geleerd om te kunnen communiceren met andere beschavingen in ons Universum en verder. De behoefte om anderen te overheersen en te veroordelen zal niet langer belangrijk zijn en we zullen werkelijk gelijk zijn aan alle andere wezens. Als wij tot dit inzicht komen, zullen we in LIEFDE en VREDE leven. Als we van binnen harmonieus zijn dan leven we in harmonie met alle anderen. Moge het licht van de Grote Geest in jou schijnen en deze oneindige liefde jouw levenskracht zijn.

Copyright © 1998 Ingrid Bennett. [email protected]
Copyright © 2005 Ditrianum Media Center.https://www.ditrianum.org
Terugkeer naar Atlantis: 13.

Het Onderricht van Lichaam, Ziel en Geest doorgegeven door Herodotus 20 februari 2011

“Nogmaals welkom tot deze enorme uitgestrektheid van het eindeloze panorama van het leven, wat een oneindige illustratie is van de evolutie van de mens. Wij hebben van hoofdstuk tot hoofdstuk een karakterschets gegeven die slechts een klein voorbeeld is van het leven dat werd geleefd op het grote plateau dat 70.000 v.Chr. ’s mensen hoogste ontwikkeling was. Het was toen een plateau dat daarvóór was bereikt de mens in de lagere toestand stortte op de niveaus waarop hij als een barbaar, en we zouden inderdaad kunnen zeggen, als een holbewoner leefde, om wederom omhoog te worden gebracht naar het tegenwoordige plateau dat we je hebben laten zien.

Terwijl een boek is onderverdeeld in vele hoofdstukken, is het toch dat deze hoofdstukken ontelbare levenservaringen zijn die worden weergegeven in woord en beeld. Zo is het dat de hoofdstukken van het leven de vele sociale systemen zijn die zijn opgebouwd en geschapen door deze eindeloze ervaringen van de individuen die van zo veel verschillende werelden in jullie melkweg zijn gekomen en zelfs van andere melkwegen, om het rijke historische schouwspel te vormen dat de gedeeltelijke geschiedenis van de mens is die van de mens is opgetekend zoals je die kent.

Omdat geschiedenis niet kan worden opgetekend door iemand die er zelf op een subjectieve manier bij is betrokken, moet een ware geschiedenis van de mens, en een ware geschiedenis van het verloren, gezonken continent van Atlantis worden opgetekend door diegenen die de waarneming van een afstand hadden en de integratie van het leven zelf, aangezien zij zich op dit niveau bevinden dat de mens probeert te bereiken, het paranormale – wat in werkelijkheid spirituele intelligentie is!

Opnieuw zien we dat woordvormen die zijn gebruikt zelf een weergave zijn van de intelligentie van de mens in zijn huidige opgang in zijn evolutie en dat hij uit zijn levenservaringen verschillende klanken heeft gevormd die een reactie ontlokken aan de omgeving en die vervolgens zijn vastgelegd als een weergave van beeld en geluid. Zo hebben we de variëteit aan spraak en wat jullie taal noemen, wat slechts spraak is omgezet in een teken op of het stuk schors van een boom, de papyrus, of op jullie huidige papier, dat zelf het schors is van een boom!

Jullie hebben je niet echt ontwikkeld tot het niveau dat jullie hadden gedacht. De mens herleeft werkelijk zijn verleden, weergegeven door nieuwe vormen van zijn verleden; het bevat nog steeds de barbaarse en beperkte verhouding ten opzichte van andere dimensies waarvan jullie Aarde slechts een klein gedeelte vormt. Beste lezer en zoeker naar waarheid, zie eerst in dat in dit grote beeld dat wordt getoond het ons eerste doel is om aan alle mensen die zichzelf zoeken, duidelijk te maken dat hij nog maar een neofiet is in het grote wervelende Licht van het Oneindige.

Terwijl een werveling op en neer gaat, grote armen van licht naar buiten spiraliserend, is de mens, daar hij op Aarde leeft, slechts een deeltje op de zogenaamde bodem van de werveling en kan hij nog niet in de hogere banden kijken, die het

Oneindige zijn, uitgedrukt in frequenties voorbij de begrenzingen van een atomair samenstel dat jullie fysieke anatomie heet. Wij, die naar jullie toekomen vanuit het geëxpandeerde niveau van de werveling, kunnen vanuit het middelpunt naar beneden kijken en de centripetale spectra waarnemen.

Wij kunnen dus door de tunnel kijken aan het verlichte einde, waarbij jullie vanuit het donkere einde van de tunnel waarnemen. Diegenen die hun zoektocht zijn begonnen naar de deur die naar het verlichte einde van de tunnel leidt, zullen lichtflitsen hebben gezien en de Intelligenties hebben herkend die naar hen zijn toegekomen toen de deur zich nog maar een klein stukje had geopend.

Nu is deze deur verder geopend dan ooit tevoren sinds de destructie van het spirituele verlangen van de mens naar een begrip van de totaliteit van het leven, en een grote spirituele verlichting zal worden bereikt! In zekere zin vertegenwoordigt de echte waarheid van Atlantis het klaroengeschal van ’s mensen toekomst.

De mensen van jullie wereld die nog niet hebben geleerd over de Renaissance van de Geest, zijn gekleineerd door de onverantwoordelijke uitlatingen van diegenen die in leiderschap hebben getracht het publiek te beïnvloeden door verklaringen te vervormen van de herkenning die is gekomen van spirituele mensen van het paranormale die gevoelig zijn en die meer hebben waargenomen dan de ogenschijnlijke materie, die de derde dimensie scheidt van de vierde dimensie.

Die tijd is nu voorbij en omdat de deur is geopend, zal geen hardnekkige zogenaamde ‘realist’ die geheel met zijn voeten in het cement van de bodem van de Aarde leeft, meer in staat zijn om het opwaartse tij van de mens te stoppen.

De mens kan de volle vlaag van de Kracht van de geest die het menselijke bewustzijn op zo veel subtiele manieren heeft overspoeld tijdens zijn slaap en op manieren die door de minder gevoelige ziel niet kunnen worden waargenomen, niet negeren!

Zonder twijfel vraag je je af wat de overeenkomst is tussen de beschaafde, dagelijkse routine van de Atlantiërs in de periode waarin we dat laten zien, en jullie huidige tijd waarin jullie dag wordt beperkt door routinematig werk dat sterk in de greep van jullie sociale systeem wordt gehouden. Dit is een systeem dat draait om de verschillende behoeften van het individu en is een weerspiegeling van de onzekerheden van het individu die als geheel zijn sociale systeem vormen.

Onzekerheid is het gebrek aan begrip van de grotere onderlinge verbondenheid van het leven, een patroon dat niet alleen een ontwikkeling is van nieuwe intelligentie en realisatie volgens de aard van de realiteit van de mens, maar ook een horizontale ontwikkeling waarop door deze realisaties volgens het doel van het leven, een sociaal systeem is opgezet. We zien dus dat in de ondergang van beschavingen de individuen hun spirituele tegenhanger, de interdimensionale en voortdurende verticale opgang van de mens, verloren.

Daarom is er, in welke dimensie de mens ook verschijnt, een uiteenvallen binnen de horizontale verschijning van het sociale systeem van de opgebouwde beschaving en in het proces van opgebouwd worden. Jullie sociale systemen zijn begrensd door middelen waarmee de veiligheid van de fysieke anatomie in stand kan worden gehouden.

Deze veiligheid bestaat in de onderlinge verhouding van individu tot individu daar hij daarin bepaalde patronen van zijn fysieke leven uitwisselt met zijn gelijken, enz. Deze patronen zijn de verschillende goederen en diensten die in de fysieke behoeften voorzien van individuen en samenlevingen.

Zo is het dat het fysieke uiterlijk van jullie derde dimensie een systeem heeft opgebouwd dat materialistisch is in al zijn aspecten.

Dit materialistische systeem is jullie economische systeem, en jullie economische systeem schept op zijn beurt een politiek systeem dat hoofdzakelijk de bodyguard is van het economische systeem van elk land. Je kunt zeggen dat jullie land, om zijn bevolking te onderhouden, voor bepaalde regels zorgt waarin deze zekerheden kunnen bestaan en ontvangen worden door diensten die door de individuele personen worden verleend.

Om de mogelijkheid uit te sluiten dat er een gebrek zou zijn aan zulke diensten, wordt er een wet opgesteld door groepen die zichzelf tot de overheidsstructuur hebben georganiseerd om het land te beschermen tegen de mogelijkheid van drugs en andere misbruiken van het individuele misbruik en de inbreuk of de erosie van de oppervlakte door een ander oppositioneel element, wat een individuele groep kan zijn binnen hun eigen nationale identiteit.

Jullie hebben in jullie dagelijkse leven een verhouding tussen de onderhoudende factoren die het individu een gevoel van veiligheid en zin geven, en op deze manier is een grote illusie opgebouwd! Deze illusie is het verschijnsel van organisatie of intelligentie dat elk moment van het leven werkelijk maakt voor dat individu, dat hij leeft en er voor hem wordt gezorgd. Zo is het in het leven geweest voor de neofiet dat wanneer hij aan een tafel vol met voedsel van de Aarde zit en zichzelf weer tegoed doet, hij dan de tafel voldaan en zeker van binnen kan verlaten. Maar dat is de veiligheid van een fysiek organisme dat is geladen met de noodzakelijke energieën die het een bepaald uiterlijk of bepaalde stabiliteit geven in de dimensie waar het deel van uitmaakt.

Het is heel goed bekend en is bekend geweest en heeft altijd een belangrijk deel uitgemaakt van het leven van de mens, dat stukjes waarheid zijn onthuld en hebben voortbestaan om in het perspectief van de mens te worden geplaatst, dat de materiële behoeften van het fysieke organisme niet volstaan om te overleven, en het een ondersteunende motivatie te geven voor de continuïteit van de intelligentie die is geëvolueerd binnen het bewustzijn van het fysieke organisme

. De mens heeft zichzelf afgescheiden van zijn hogere intelligentie, die zijn continuïteit is van het bewustzijn na de dood van het organisme dat zijn vast omlijnde cyclus als een atomair lichaam heeft voltooid. De grote afgescheidenheid die in de huidige tijd aldus zichtbaar is, is de kennis van de spirituele structuur. Dit is de voornaamste reden voor ’s mensen spirituele organisme om in een atomaire structuur te worden geplaatst zodat de ontwikkeling van zijn nog steeds kleine spirituele kern zich kan voortzetten overeenkomstig het fysieke lichaam in zijn reïncarnaties van leven tot leven.

Een grote scheiding heeft plaatsgevonden en heeft een onevenwichtigheid veroorzaakt in bewustzijn, wat de ogenschijnlijke opbouw en acceptatie is van het materialistische van de vijf-zintuigenstructuur van het fysieke organisme om de totaliteit te vormen van een aards leven. Vandaar dat datgene wat het materialistische van het aardse leven vertegenwoordigt, het verschijnsel van veiligheid geeft, veiligheid zijnde de noodzakelijke diensten die zijn toegenomen, wat symbolisch voor een ruilhandelsysteem de enorme financiële systemen zijn geworden van jullie wereld.

Wij voegen deze discussie op dit moment toe in dit hoofdstuk voor diegenen die nog vol onzekerheden van het zelf zijn, dat om hun leven te kunnen leiden en zich levend te voelen, zij in het huidige economische, sociale en politieke systeem op zoek moeten gaan naar antwoorden omtrent het zelf. De grote waarheid van jullie Innerlijke Zelf zal deze fysieke beperking transcenderen en jullie de veiligheid aan het leven geven, niet alleen als een volledig evenwichtig individu in jullie huidige levenspatroon en in de nationale groep waarmee je wordt geïdentificeerd; het geeft je ook de zekerheid te weten dat je zult verdergaan met wat het ook is dat je ontwikkelt naar andere dimensies.

Op deze manier zul je bestaan, niet als een klein onderdeel van een fysiek organisme om van tijd tot tijd in dit organisme te leven met dezelfde gezichtsbeperkingen; je zult een ander organisme opnieuw opbouwen dat uit een fijner weefsel zal bestaan, gevormd door de fijnere structuren van het Oneindige, als een energetisch systeem, bevrijd van de cardiovasculaire en longsystemen en alle beperkingen die zijn verbonden met het leven in de fysieke structuur. Je zult vrij willen zijn, zoals zo velen dat verlangen, zichzelf pogen te bevrijden van de illusie van het leven dat slechts het gevormde patroon was van niet geïntegreerde individuen die het leven slechts zien als een fysieke oriëntatie.

Zo zijn zij, door te pogen zichzelf te bevrijden van de draden die door de spin zijn gesponnen, zo veel meer verstrikt geraakt en verward en volledig overmand door het organisme waarvan zij zich pogen te bevrijden. Het is voor niemand mogelijk om zichzelf te bevrijden van het spinnenweb dat een ragfijn weefsel is dat is gesponnen uit de onzekerheid van dat organisme.

Hij moet de aard leren begrijpen van dat organisme dat zijn dunne draden spint, en deze begrenzing van het bewustzijn transcenderen. Zo zal hij, met zijn begrip van de structuur en functie van zijn interdimensionale organisme, in staat zijn om zich te laten leiden door een hogere intelligentie. De mens kan zijn huidige sociale systemen niet verrijken en leiden, aangezien hij deel uitmaakt van de dwaling van deze sociale systemen. Zijn enige leiding zal komen van zijn eigen innerlijke bewustzijn van de omgezette intelligentie die in zijn hogere intelligentie bestaat.

Op deze manier zal hij de ladder hebben om uit het hol te klimmen dat is gegraven door wanhoop, rancune en vooral onzekerheid. Dit alles aangewakkerd en opnieuw aangewakkerd met de beperking van miljoenen andere individuen die hetzelfde leed hebben, in de totale onwetendheid omtrent de aard van het leerproces van evolutionair leven. Alleen door de ontwikkeling van zijn paranormale begrip in zijn huidige leven kan hij de verschillen opheffen die nu de lijm zijn die hem aan zijn verleden vasthecht.

Alleen met een begrip en werking van zijn eigen levensdraad, die het energiesysteem is die zijn ware intelligentie bevat en richt, kan hij uit het hol klimmen van zijn verleden dat is gegraven door onwetendheid omtrent de principes en de toepassing van de oneindige processen van het dagelijkse leven! Wij zullen niet ingaan op de vele vergelijkingen van jullie huidige sociale systeem om te wijzen op hun vele verschillen en de ene tegenover de andere plaatsen. Ieder individu is in zijn worsteling om een veiligheid in zichzelf op te bouwen, slechts een weerspiegeling van zijn eigen onzekerheden, de onzekerheden van de fysieke mens.

Wij wensen jullie niet te omgeven met de weerspiegelingen van jullie onwetendheid, maar alleen uit te leggen dat vorderingen die worden gemaakt in elke beschaving de vorderingen zijn van de spirituele aard van de mens.

Nu is dit een uitspraak en een taal die in alle klassieke literatuur is verschenen. Het is een uitspraak die is verschenen in alle religies, waarin de waarheid van de mens is verdraaid die is onderwezen door de verlichte leraren uit Atlantis en daarvóór. Het is eveneens een uitspraak die is vervormd door de verkeerde voorstelling in de vele religies die de mens hebben misleid en die niet de wetenschappelijke principes hebben gepresenteerd die nodig zijn om uit te leggen wat de ware betekenis is van de spirituele aard van de mens.

Als wij op het grote doek van de evolutie en devolutie van de soorten schrijven, is er één factor die nooit verandert binnen deze evolutie en devolutie, en dat is de ware Oneindige Geest die de vonk in de mens is en wat zijn doel en zijn oogmerk is in het leven. Dit is de Oneindige Vonk, en dit is de constructie van energie die zo hoog nodig dient te worden geëvalueerd en ontwikkeld en begrepen. Aldus wordt een nieuwe wetenschap aangereikt, de Wetenschap van het Leven, wat de wetenschap is van energie. Dit is de mens!

De misleiding die zijn kennis van de ware energetische aard van de mens in de weg heeft gestaan, heeft hem zijn devolutie veroorzaakt door een misleidende structuur te presenteren, de waan dat datgene wat hij om zich heen ziet, de reflectie van de tweeënnegentig natuurlijke atomen, de totaliteit is van het leven.

Het is werkelijk niet meer dan een herschepping, een levend klaslokaal, om de individuele leerling zich bewust te laten worden van de aard van de energiestructuur van het atoom, en om, door middel van deze reflectie, de innerlijke werkingen van de fysieke anatomie te laten zien.

Het leerproces is inderdaad lang. Er wordt niet geoordeeld over de usurpatie van kracht door diegenen die zich bepaalde voorstellingen hebben gemaakt van energie om een beeld te vormen dat niet door middel van ontwikkeling naar de aard van dit energiesysteem leidt, en dat de opbouw van de fysieke verschijning in stand houdt.

Deze individuen zijn in alle opzichten de verantwoordelijke herscheppers van jullie misleidende systemen van het leven. Zij zullen devolueren en niet in staat zijn om mee te gaan in de grote evolutie van het Oneindige als individuele bewustzijnsvonken, maar zullen het bewustzijn verliezen dat hen een zekere toegang heeft verschaft tot de hogere spiraal van de interdimensionale werveling. Zij zullen geleidelijk verdwijnen en naar de kern devolueren om op een bepaalde manier opnieuw te worden opgenomen als een deelnemend element van de Oneindige energie op dezelfde manier waarop een nieuwe ster wordt gevormd.

Het is nu niet onze wens om al deze personen als definitieve persoonlijkheden buiten te sluiten, maar om het licht van zuiver begrip op hen te plaatsen. Het is noodzakelijk om te herkennen dat in de evolutionaire ontwikkeling van elk systeem er diegenen zullen zijn die zich op de spiraal hebben voortbewogen en een zekere hogere ontwikkeling hebben bereikt

. In deze ontwikkeling hebben zij de kennis opgedaan dat er geen begin of eind bestaat in de realisatie van intelligentie die altijd oneindig is. In hun duidelijke onoplettendheid, op elk moment in de progressie van het leven, kan er sprake zijn van de terugwaartse beweging, dat er een rustperiode zal zijn wanneer die persoon alles wenst samen te nemen wat hij heeft ontwikkeld en heeft begrepen en aldus een bolwerk opricht waarin hij aan de macht zou zijn om te zitten en neer te kijken op de menigte die hem als een god zouden zien. Dit zal altijd de verbonden factor zijn in de evolutie van elke planeet en het is één van de tot lering strekkende ervaringen van dat planetaire systeem.

Echter, zoals het is als zo’n stagnatie of een statische toestand plaatsvindt in de continuïteit van het leven, worden er in deze statische toestand grote energiestructuren ontwikkeld die zich ontwikkelen en op een kritisch moment een disruptie kunnen veroorzaken in het spectrum of de bepaalde dimensie waarin deze planeet existeert.

Wij verwijzen naar de grote tijd die zich uitstrekte tussen de verschijning van de mens toen hij voor het eerst op de vlakten van een fysieke wereld begon te lopen en toen hij het plateau bereikte waarop de mens geest werd en volledig kon communiceren met anderen in andere spectra van het Oneindige.

In deze communicatie kon er het verrijken zijn van het leven in andere dimensies waarin deze communicatie plaatsvond. Het statische, dat de rustplaats was van één of meer geëvolueerde participanten van het leven, veroorzaakte een grote explosie en is de ware oorzaak van de ondergang van de mens.

Deze grote explosies waren de onverantwoordelijke activiteiten van sommige Aardse mensen die eens de hogere portalen hadden bereikt van de oneindige wervelingstructuur van hogere dimensies. Aldus, door het hebben van een zekere ontluikende kracht, konden zij dit uitdragen in de dimensie waarin zij leefden en het eerbetoon ontvangen van de vele miljoenen die aan deze individuen het voorkomen gaven van de scheppers van de systemen van die planeet, die vervolgens het bezit werd van diegenen die eens participanten waren in het grote evolutieplan. Leren vindt te allen tijde op elk niveau van het leven plaats. Er kan geen rustperiode zijn of een tijd waarin men probeert de progressieve ontwikkeling van intelligentie achter zich te laten en zichzelf te omringen met de illusie van God.

De persoonlijkheden die in hun eigen energiestructuren de verantwoordelijkheid dragen voor het hebben ontwikkeld van deze grote statische energievelden, die uiteindelijk de ondergang van de mens veroorzaakten en hele volkeren en zelfs planeten decimeerden, zijn diegenen die, als participanten in deze New Age-groepen, de verantwoordelijkheid hebben voor het terugbrengen tot de geest van diegenen die eens hun slaafse beambten waren.

Vanwege het grote verschil in hun begrip van evolutie, accepteerden zij deze persoonlijkheden op de één of andere manier als hun leiders in het onderwijs en in de wetenschap.

Die individuen die in jullie encyclopedieën staan vermeld als de koningen en de koninginnen, de prinsen en de wetenschappers van het ene tijdperk in het andere, zullen het onrecht waar ze verantwoordelijk voor waren, dat wat zij propageerden als een realiteit van het leven, moeten goedmaken. Zij moeten de kettingen losbreken van de slaven die naar deze personen opkijken als zijnde groter dan de mens en dicht bij God.

Zij wandelen met deze miljoenen individuen die in aardse lichamen leefden en knopen het koord aan elkaar dat deze individuen scheidden van hun eigen oneindige Vonk. Dit zal de progressieve evolutionaire ontwikkeling voor de mens inluiden, waarbij er een integratie zal zijn tussen de geest en het lichaam, en waarbij de ziel de leidende kracht zal zijn die het secundaire instrument zal beheersen ongeacht in welke dimensie het is geplaatst. Als dit is gedaan zullen de sociale structuur van het leven en de elementaire factoren die de industrie doen draaien, veranderen.

Door de vereniging en de innerlijke ontwikkeling van de mensen zal er een ware bewustwording zijn van de illusie van de voornaamste factoren die tegenwoordig de mens afschilderen als een fysiek organisme met de noodzaak om dit organisme te onderhouden als de enige totaliteit van het leven.

De muren zullen naar beneden komen en de leiders die zijn afgestemd op het nieuwe bewustzijn, zullen diegenen zijn die een integratie hebben met het leven. Vanaf die tijd zal jullie wereld, zowel als andere, niet worden geleid door de hebzucht van de enkeling, maar door de liefde die het ware patroon is van het leven! Zij zullen worden geleid door diegenen die verlicht zijn en die zelf hun verleden hebben hersteld en hun fouten met het goede hebben geïntegreerd.

Atlantis zal worden herboren! Het zal moeten worden herboren, want diegenen die deze grote beschaving creëerden bevinden zich tussen jullie. Diegenen die deel uitmaakten van de bevolking die Atlantis vormde, bevinden zich tussen jullie. Diegenen die gedurende een periode van duizenden jaren samenkwamen, die langzaam een tegenovergestelde filosofie van het leven ontwikkelden en de devolutie en de grote calamiteit of destructie teweeg brachten, bevinden zich tussen jullie. Het zijn diegenen die zich tussen jullie bevinden die dit verleden moeten herenigen en aan elkaar breien. Het is mogelijk gemaakt door de grote astrofysische cyclus waarin de mens zich nu bevindt, de grote Spirituele Renaissance, de Gouden Eeuw voor de mens.

Deze cyclus heeft in andere tijden in jullie geschiedenis plaatsgevonden, maar deze keer is het een cyclus die omkeert en die wordt bereikt op een gunstig moment in de hele evolutie van de mens, om hem, voor zijn laatste keer, de gelegenheid te geven zijn bed op te nemen en geheel overeind het Oneindige Licht binnen te wandelen, om zich te verenigen met zijn ware Broeders van de Geest! De voorbereiding is lang geweest. De ontwikkeling voor diegenen die de verantwoordelijkheid hebben om de uiteen gevallen structuur in elkaar te zetten is lang geweest. Hoe zal dit worden gedaan? Elke ontwikkeling moet een groot werk in zich bevatten en het moet veel informatie bevatten. Er moet een grote organisatie zijn want zodanig was de verschijning van Atlantis. Dus wederom is deze organisatie de herschikking van die tijd. Wij geven jullie de verschillende beelden van hetgeen plaatsvond en hoe het leven wordt geleid in de verschillende delen van Atlantis.

De essentie en de kracht van een beschaving bevindt zich in zijn onderrichtende componenten. Hier is het dat een waar begrip en de integratie van kennis wordt aangereikt, niet als een scheiding van de vele onderdelen, maar als de totaliteit van het leven die de studenten die de scholen bezoeken op vroege leeftijd wordt bijgebracht. Het grote systeem van onderricht dat Atlantis was, was een systeem dat toegankelijk was voor elk individu dat interesse toonde voor wat dan ook, aangezien er geen toelatingseisen waren zoals jullie dat hebben in jullie huidige onderwijsinstituten. De enige toegangskwalificatie tot de scholen en colleges in Atlantis was de basisfrequentie van het individu, wat zijn intelligentie is.

Dit was echter niet een intelligentie die werd vastgesteld door een paar pseudo-methoden die de huidige toelatingsexamens zijn die de student tot de school toelaat. Het was niet zo dat hij van zijn vermogen om woorden te herhalen moest blijk geven om te bewijzen dat hij het vermogen had om uit het hoofd te leren op de manier van een na-aper. De ware intelligentie van de student was ingesteld op zijn energetische lichaam, de psychische anatomie die alle informatie bevat die zich bij elk individu heeft opgehoopt tot de herverschijning in de fysieke vorm in een nieuwe incarnatie op aardse planeten. Hier is het grote verschil tussen een begrip van het leven dat onderricht is, en het opnieuw aanpassen van de vroegere kennis van het individu aan zijn huidige omgeving, wat slechts de regeneratie is van vroegere levenspatronen.

Doordat het leven een systeem van energie is dat bij elkaar wordt gehouden door bepaalde met elkaar in harmonie zijnde frequenties, is de regeneratie van deze ontelbare elektronische golfvormen, die de frequentie vormen van het leven van het individu, een harmonische klank die in elk leven opnieuw verschijnt. Dit begrip en deze kennis van energie maakten deel uit van het onderwijssysteem voor Atlantis. Daarom werd elk jong persoon op tweejarige leeftijd met elektronische middelen door de computer gescand om datgene vast te stellen wat de ingeschreven intelligentie was die was gebaseerd op levenservaringen van dat bepaalde kind.

Aldus was het dat er een energetische afdruk was waarvan de gehele bevolking van Atlantis getuigde. In jullie samenleving zou het de ‘vingerafdruk’ worden genoemd die werd gebruikt voor de algehele mentale en sociale ontwikkeling van individuen gedurende hun hele leven in de beschaving van Atlantis. Het werd niet gebruikt als een middel om een crimineel element in de samenleving te identificeren, maar om het individu te helpen om zijn vermogen om te leren, te ontwikkelen, wat de ervaringen die hij uit zijn verleden had regenereerde, en om hem een rijkere structuur te geven in zijn totale ontwikkeling in dit leven waar we over spreken. Atlantische colleges beschikten over vele afdelingen die voorzagen in de leermiddelen voor de student om over het Leven te leren. Tegelijkertijd zijn en waren er vele negatieve ondertonen van de levenservaringen van niet alleen andere planetaire systemen, maar ook van het eerloze verleden van recente beschavingen op Aarde van waaruit de mens zich heeft ontwikkeld, zoals Lemurië.

Op deze manier werden er blokkades in de psychische structuren van de Atlantiër tot het bewustzijn van de student gebracht en geobjectiveerd, om vast te stellen hoe dit individu zijn leven in de samenleving van Atlantis op een positieve manier kon voortzetten. Elektronische apparaten waren bekend en waren gebouwd met de hulp van de leraren die waren betrokken bij alle disciplines van het leven, alsmede door andere individuen die kennis bezaten van de technieken van het ongedaan maken van de disharmonieën van ’s mensen verleden die werden weergegeven op de psycho-elektronische oscilloscoop.

Als een student werd gescand, het vaststellen van bepaalde onevenwichtigheden in zijn psychische structuren, kon dat individu in een progressievere ontwikkeling verder gaan nadat zijn genezingstherapie was voltooid. In alle gevallen werd elk kind op zeer jonge leeftijd, niet lang na de geboorte, op deze manier behandeld, en een therapie werd in hun vroege ontwikkeling toegepast, een therapie die de disharmonische werking wijzigde van bepaalde golfvormen die waren opgespoord en die disharmonische, negatieve levenservaringen bleken te bevatten die, als die zouden voortbestaan, kanker zouden veroorzaken in het individu en in de samenleving. Die zouden uiteindelijk uitgroeien tot grotere anomalieën en het spirituele klimaat van de samenleving verstoren. Personen die op deze manier door de projectie van grote genezende energieën werden behandeld, konden zichzelf corrigeren.

Het kind zette zijn ontwikkeling voort in een omgeving waar hij zijn grotere potentieel kon ontwikkelen dat in een vroeger leven was begonnen, en hij werd dan een kunstenaar, een botanist of kon, als hij dat wenste, in het niet in kaart gebrachte gebied van het continent werken. Hij kan het verlangen hebben om als een onderzoeker te werken in de laboratoria die we je hebben laten zien, waar de ontwikkeling in die tijd ook op gericht was. Het kind werd een positieve richting gegeven om voor zichzelf een groter houvast te verkrijgen naar positieve levenservaringen die de hele beschaving en zijn progressieve evolutie tot nut konden zijn.”

Copyright © 2011 Frank Hoogerbeets (www.ditrianum.org). Deze informatie mag alleen in z’n geheel en ongewijzigd worden gekopieerd en verspreid, inclusief deze copyright-vermelding. Copyright © 2002-2011 Ditrianum Media Center

Kristallen Schedels

We leven in een magische tijd, waarin ongelofelijke mysteries en informatie over de hele wereld worden onthuld, inclusief voorspellingen van een op handen zijnde Gouden Eeuw. (Nabij 2013).

Vandaag de dag zijn meer mensen er in geïnteresseerd om spirituele filosofieën en activiteiten (inclusief paranormale fenomenen) in hun leven te integreren. Bovendien zijn er de laatste honderd jaar of zo een aantal fascinerende en heilige kunstproducten ontdekt, in (of in de nabijheid van) zeer oude ruines van verschillende vroegere beschavingen.

Een zo’n kunstvorm staat bekend als de kristallen schedel.. Een kristallen schedel is een stuk kwarts-kristal dat de vorm heeft van een menselijke schedel.

Er bestaan twee soorten schedels, degene die door moderne vakmensen gesneden zijn volgens een huidige vaardigheid, en welke dus van deze tijd zijn. Deze schedels worden in Brazilië, China en U.S, Mexico en Duitsland gefabriceerd en er zijn een groot aantal plaatselijke winkels die ze ook verkopen.

Het meest interessant zijn de authentieke schedels, die de afmetingen van een menselijke schedel hebben, of zelf nog iets groter zijn.

Ze zijn gevonden in, of in de nabijheid van zeer oude ruines van verschillende vroegere beschavingen. De plaatsen waar deze authentieke schedels gevonden zijn, zijn in eerste instantie de ruïnes (Maya’s, Azteken enz) in Mezico of midden Amerika en er gaan tevens geruchten dat er enkele in Zuid Amerika gevonden zijn. Onlangs zijn er zelfs schedels gevonden in andere delen van de wereld.

Tot nu toezijn er vier verschillende soorten authentieke kristallen schedels bekend; helder kristal, amethyst (paars), rozenkwarts (roze) en rookkwarts (Van grijs tot zwart).Niemand weet zeker hoe de gevonden kristallen schedels op deze plekken kwamen en wie de makers er van waren.

Het blijft wetenschappers verbazen hoe een primitieve cultuur in staat was om kristal in zulke exacte afmetingen te snijden, die bovendien ingaan tegen de natuurlijke as van het kristal, zonder gebruikmaking van geavanceerd gereedschap. Kristal is een materiaal dat op moleculair niveau perfecte symmetrische richtlijnen heeft. Als je tracht tegen de as in te gaan, zal het kristal verbrijzelen. Zelfs met de nauwgezette laserapparatuur die we vandaag de dag tot onze beschikking hebben, is het een hachelijke zaak om een kristallen schedel te maken, die zo exact gevormd is ingaat tegen de natuurlijke symmetrie van het kristal.

Er is geen enkele wetenschappelijke methode bekend, waarmee de oudheid van deze authentieke schedels bepaald kunnen worden. De enige manier om de oudheid van de authentieke schedels te bepalen, is door samenwerking met de Elders, als die hun kennis ter beschikking willen stellen en door gegevens die tot stand komen via sensitieve mensen die met deze schedels werken.

Dit zou tevens op geen enkele wijze het grote aantal spiritistische gebeurtenissen verklaren, die zich in de nabijheid van kristallen schedels hebben voorgedaan en zijn vastlegd. Er zijn talloze meldingen van mensen die genezen zijn van allerlei kwaaltjes en zelf van levensbedreigende ziektes. Veel mensen melden dat hun levens drastisch veranderd zijn nadat ze zich in de nabijheid van zo’n schedel bevonden.

De inheemse ouderen (Maya’s, Indianen enz.) geloven dat de kristallen schedels verbonden zijn met hun profetiën van een transformatie van onze wereld en dat ze een ongelofelijke universele kennis bevatten. Zelfs in de Bijbelcode worden deze schedels vernoemd. Een bekend fenomeen is dat plaatsvindt rondom de kristallen schedels, is het zien van holografische beelden die binnenin de schedels verschijnen, wanneer ze geactiveerd worden.

Deze activering kan plaatsvinden door een combinatie van kleur, licht, geluid of menselijke energie. Enkele van de beelden, die binnen deze schedels zijn waargenomen, zijn beelden van UFO’s, vliegende mensen, zeemeeerminnen, dolfijnen, eenhoorns, aliens en andere kristallen schedels. Hierdoor worden de schedels gezien als een soort van computers, die in staat zijn om de energie en gebeurtenissen rondom hen vast te leggen. Ze kunnen deze beelden uit de geschiedenis beeld voor beeld weer afspelen. en er wordt tevens gesuggereerd dat er een connectie bestaat met ET’s en UFO’s.

Theoriën rondom de kristallen schedels

De inheemse legendes beschrijven (en mensen die met deze schedels werken onderschrijven) dat deze schedels voor genezing gebruikt kunnen worden (en zijn). De legendes geven tevens verslag van ontmoetingen met UFO’s en buitenaardse levensvormen. Hierdoor (tezamen met de holografische beelden) ontstaat de overtuiging dat deze schedels bij ons gebracht zouden kunnen zijn door buitenaardse wezens.

Wanneer dit niet het geval zou zijn, zouden de schedels gezien kunnen worden als een bewijs dat er voor onze beschaving een beschaving heeft bestaan, die over een hoogstaande technologie heeft beschikt. Een aantal spirituele channelaars beweren dat deze schedels gemaakt zijn in Atlantis of Lemuria. Dat de kristallen schedels van oorsprong menselijk waren en dat ze zijn veranderd in kristal door gebruikmaking van gedachtenkracht.

Een andere theorie is dat de kristallen schedels verbonden zijn met mensen die in het binnenste van de aarde leven. Deze theorie behelst dat de aarde hol is, met een kleine, centrale zon in de kern en openingen rondom de polen.

Ook wordt er verondersteld dat 13 hoofd-schedels de genetische code bevatten van twaalf, binnen-aardse stammen en dat de 13de ofwel centrale schedel de familie van deze stammen voor stelt.

Tijdens de vredesconferentie van de Wolf Song IX, in Vierhouten, werden de kristallen schedels tentoon gesteld. In het artikel dat Harrie over de kristallen schedels heeft geschreven, deelt hij zijn inzichten hieromtrent mee. Hij beschrijft ze uitvoerig in het mysterie van de kristallen schedels.

Het zal de lezers niet ontgaan, dat zijn theorie aansluit bij het inzicht dat Joshua er op na houdt, nl. dat deze schedels niet alleen hier zijn om oude kennis en wijsheid met ons te delen, maar ook helpt bij het ontwaken van ons ras naar hogere spirituele wetten en een vollediger begrip van ons Zelf.

Zouden de kristallen schedels één van de tekens zijn dat deze Gouden Eeuw nabij is?

Bron: W.M.F. Leuver

Het zinken van Lemurië en het verrijzen van Atlantis vond gelijktijdig plaats. Lemurië verdween in de diepte en het nieuwe land Atlantis rees omhoog. Vele gevluchte Lemuriëns gingen later weer terug naar dit nieuw verrezen continent.

Wat toen gebeurd is op Lemurië en Atlantis is nu duidelijker, want onder op de Atlantische Oceaan bevindt zich de 4de chakra van de Aarde. Daarom werd er juist toen daar geëxperimenteerd met het menselijke EGO. Mannen en vrouwen werden toen gesplitst en nu 50.000 jaar later hebben de meeste mensen nog steeds problemen met hun EGO. Wij hebben een in balans zijnde EGO nodig, dit werd toen in Atlantis NIET begrepen. Een EGO is voor Vrouw en Man precies het zelfde omdat beide gelijke eigenschappen nodig hebben om onze EGO in balans te brengen want het is onze eigen persoonlijkheid en dat is de YIN – EGO- YANG.

Door dit experiment op Atlantis zijn er emotionele problemen ontstaan, omdat wij toen niet wisten wat er aan de hand was. Velen voelden zich schuldig voor wat er toen gebeurd is, echter niemand is schuldig. Toen waren zij al bezig met dit zielen evolutie, maar wij begrepen toen in Atlantis deze ZIELENEVOLUTIE niet. Nu krijgen wij alle informaties en begrijpen doet weten en zo komen wij toch nog allemaal in balans. Als wij onze EGO ”persoonlijkheid” gaan begrijpen gaan wij terug in onze hogere 4de 5de 6de Dimensie van ons eigen bewustzijn.

NU zijn wij zelf de baas over onszelf en wij kunnen iets veranderen als wij dit zelf willen, niets MOET en alles mag als het maar in overeenstemming is met onze eigen zielen evolutie. Dat hadden wij toen moeten begrijpen, dat konden wij toen niet en daarom zijn deze problemen ontstaan. Er zijn toen fouten gemaakt. Nu mag iedereen zijn eigen EGO in balans brengen en wij hebben nu zelf de keus om nu wel logisch na te denken en daarom zijn wij nu weer allemaal hier op Aarde, om onze EGO in balans te brengen en eerst eens voor ons zelf te gaan zorgen. Laat oude gevoelens LOS, deze zijn niet meer van deze tijd wij leven nu in een andere tijd. Als wij niet loslaten blijven wij alles herhalen, is dit wat wij willen?

DE LEVENSBOOM

Op Atlantis werd ook een nieuw BEWUSTZIJN opgewekt en dit is toen vooral door vrouwen gehoord. Dit bewustzijn symboliseerde een LEVENSBOOM en het centrum symboliseert WIE ZIJN WIJ, want onze persoonlijkheid wordt door onze EGO en dat zijn WIJ ZELF gesymboliseerd, als onze EGO in balans is dan creëren wij het eeuwig leven. Het is in verbinding staan met onze inner zelf, zo als onze ziel, spirit/geest en hogere zelf. In evenwicht komen dat is voor mannen en vrouwen PRECIES hetzelfde. Die levensboom symboliseert wijsheid, een lering voor onze ziel die wij toen niet begrepen want het is een zielen EVOLUTIE reis. Alle negatieve invloeden kunnen wij ZELF neutraliseren door transformaties.

Nu weten wij waarom Atlantis zoveel invloed op ons huidige leven heeft gehad. Vooral veel mannen begrijpen hun EGO nog steeds niet en het is nog wel onze eigen persoonlijkheid, zij zijn nog steeds niet bewust van hun zelf? Er zou een bewustzijn opgewekt moeten worden voor mannen zodat de mannen dit ook kunnen begrijpen? De manier waarop sommige mannen nu nog leven, denken, voelen is een afspiegeling van wat er toen is gebeurd, mannen /vrouwen mogen niet gescheiden worden want mannen en vrouwen moeten als gelijke partners worden beschouwd, omdat wij dezelfde innerlijke ZELF hebben. Velen zien nog niet de werkelijkheid en daarom kunnen ze ook moeilijk veranderen, iedereen mag WAKKER worden.

Daarom zijn er nog zoveel overgevoelige en kwetsbare mensen op Aarde en daar om zijn er ook nog veel onbegrepen problemen. Dit betekent dat er nog steeds problemen zijn die wij nog niet begrepen hebben? Omdat men niet begrijpt waar deze gevoelens vandaan komen? LAAT LOS die onbegrepen gevoelens omdat wij toen die opgelegde regels over onze EGO en een bewustzijn toen niet begrepen. Nu kunnen wij zelf alles uitzoeken en door communiceren komen de antwoorden.

Voordat Atlantis verdween naar de aardbodem, waren de meeste inwoners al gevlucht naar Egypte of omringende landen. In Egypte waren Meesters die in Egypte hun spirituele basis hadden. Daar waren speciale spirituele Montessori scholen om dit te begrijpen en NU kunnen wij daarover alles lezen op internet.
Alles wat wij doen, doen wij voor onszelf, wij zelf moeten toch in balans komen.
Zie voor meer informaties de 8delen persoonlijke evolutie kijk op ZIELEN en EGO evolutie.

Bij kopiëren van deze informaties vermeld a.u.bl deze BRON:
www.spiritualwisdom.nl

Lemurië, bestond voordat Atlantis opkwam al vele, vele eonen. In de eerste dagen van Lemurië was de aarde een lichtparadijs. Het was ver voor de tijd van tegenstellingen.

Er leefden nog geen stoffelijke mensen. Wel waren grote stukken bedekt met prachtige kristallen. Maar ook niet in de stof. Ze waren aanwezig op astraal en etherisch niveau. Net zoals de planten. Alles was nog Goddelijk in Lemurië. Er was een zee van liefde en bewustzijn. Van blijdschap en regenboogkleuren. Ongelofelijke geluksgevoelens, zoals we die niet kennen van de aarde waren er in al wat er leefde. En alles was zich intens bewust van de omgeving. Hele velden kristallen wisten precies wat een klein kristalletje “dacht en voelde”.

Ze waren veel meer dan zenders, ontvangers en versterkers van de meest mooie en blije energie die ik ken. Geen enkele “gedachte” van een kristal kon negatief zijn. Alles was zo open voor elkaar juist omdat er geen enkel sprankje negatieve energie nog bestond. De grote wuivende varens waren zelfbewust. En deelden hun ontwikkelingswensen aan elkaar mede. In die eerste dagen wilde alles zichzelf creëren en vorm geven. Steeds meer soorten werden er “bedacht” vanuit zoveel liefde, speelsheid en licht.

Een welhaast ongekend scheppings- en lentegevoel bestond er en alles deed daaraan mee. Door de kristallenvelden en de wuivende varens bewogen prachtig gekleurde deva’s en werkelijk heel veel natuurwezens met hun ijle kleurenuitstraling. De kristallen waren nog heel direct verbonden met de hogere lichtsferen van waaruit ze voortkwamen.

Maar ook de directe Goddelijke energie werkte als gouden informatiestralen met de kristallen samen. De kristallen hielden deze energie vast voor de planeet. Pas later, toen de planeet al meer in de stof groeide, hielden ze ook het elektromagnetisch veld systeem voor de aarde vast.

En nog weer later, toen de polen en het elektromagnetisch veld klaar waren kon er via dit systeem informatie- beïnvloeding plaats vinden. De ontwikkeling van de planeet en het eco-systeem werden beïnvloed om de planeet te kolonialiseren. De kristallen waren zich in die eerste dagen ook bewust van elkaar. Ze waren een grote kristallen zee en toch kenden ze elk deel daarvan en wiste ook dat dit deel een eigen “stukje” bewustzijn met zich meedroeg.

Doordat ze alleen maar oneindige blijheid, licht en liefde zonden naar elkaar konden zo ook in de eenheid blijven. Pas later toen de individuele deeltjes steeds sterker werden, reageerden ze “persoonlijk” op de omgeving. Op de stralen uit de kosmos, op de natuurwezentjes om hun heen, en geleidelijk aan ontstonden er verschillen en gescheidenheid.

Langzaam sloten sommige kristallen hun energie en verharden zich. Ze waren minder open voor elkaar en konden daardoor ook minder liefdestrillingen uitzenden. Het grote veld van eenheid verdween en daarmee kon ook de hoge Goddelijke energie niet meer volledig in het zich verhardende kristal binnen komen. Individuele kristallen ontwikkelde eigen uitstralingen en nog weer later, eigen doelen.

Kristallen hebben wel een deva of “geestelijk” wezen bij zich, maar de aansluiting met de Hogere kristallen lichtmeester uit de lichtsferen waarvan ze geschapen zijn, is meestal verloren. Bij bijzondere kristallen is die nog intact of kan herstelt worden. Kristallen scheiden zichzelf steeds verder af toen ze meer een lichaam van stof aannamen.

Sommige kristallen, gingen diep naar het binnenste van de aarde waardoor ze verbonden kunnen blijven met de Goddelijke en kosmische stralen en met de hogere informatie en liefde die op deze stralen meekomt. Andere kristallen besloten het plantenleven te gaan dienen en werden allerlei mineralen in de aarde. In de oude dagen was het kristallen koninkrijk niet gescheiden van het plantenrijk.

De kristallen, planten en deva’s waren nog volledig open voor elkaar. Ze genoten van elkaars gevoelens over liefde, geluk, blijdschap, schoonheid en speelden over en weer met kleuren en energiepatronen. Ze voelden elkaar volledig aan. Maar ook deze beide koninkrijken ontwikkelden zich in afscheiding. De planten schiepen via plaatjes die ze op elkaar overbrachten nieuwe soorten.

Ze gingen hier heel speels en creatief mee om. En later wilden ze ook voor verschillende doelen dienen. Sommige wilden als hele hoge bomen zich terugtrekken uit de later ontstane mensenwereld en ze wilden vooral als kosmische antennes voor de aarde blijven dienen. Andere soorten wilden vooral het ecosysteem van de aarde dienen en nog weer anderen hadden besloten mens en dier te dienen door eetbaar te worden. We staan nu aan de vooravond van een nieuw tijdperk waarin het de bedoeling is dat uiteindelijk de koninkrijken van de aarde weer in elkaar overvloeien.

bron atlantis.

Tegen het einde van de 12de eeuw gingen verhalen over een heilig voorwerp met mysterieuze krachten als een lopend vuurtje door West- Europa en Engeland. Deze verhalen, die meest in versvorm voorkwamen, vertelden hoe de Heilige Graal, zoals het voorwerp werd genoemd, in dromen en visioenen verscheen. Hij kon zieken genezen, de hongerige voeden en een lang leven schenken aan degenen die hem hadden aanschouwd.

Nog vreemder was dat de graal geen vaste vorm scheen te hebben, maar zich placht te manifesteren als kelk, schaal of schotel. In één versie van het verhaal veranderde hij in één enkel visioen maar liefst vijf maal van gedaante. Ondanks deze onduidelijke vorm werd de Heilige Graal zo vereerd dat de legendarische Ridders van de Ronde Tafel onder Koning Arthur de rest van hun leven besteedden aan een zoektocht naar De Graal.

Al eeuwenlang hebben ontelbare anderen deze zoektocht ondernomen, en talloze koppen en schalen zijn gepresenteerd als de Heilige Graal. Maar niemand heeft tot de dag van vandaag de experts ervan kunnen overtuigen dat hier de echte graal bij is. Wat is deze onvindbare talisman nu eigenlijk? En waar komt hij vandaan?

In Jozef van Arimathea, een van de eerste graalromans, zoals deze verhalen worden genoemd, wordt de Heilige Graal heel duidelijk beschreven als de beker die Jezus gebruikte tijdens het Laatste Avondmaal. Het verhaal werd omstreeks 1190 geschreven door de Engelsman Robert de Borron, en vertelt hoe de beker in handen komt van Jozef van Arimathea die hem gebruikt om het bloed van Christus’ wonden op te vangen, wanneer het lichaam wordt gewassen en gereed gemaakt voor de begrafenis.

Enige tijd later verschijnt Christus aan Jozef in een visioen en vraagt hem voor de beker te zorgen. Jozef reist met de Heilige Graal naar Engeland en bouwt in Glastonbury, in Somerset, een kerk die gewijd is aan de Heilige Maagd. De Borron verplaatst het verhaal dan naar de tijd van Arthur waarna het zoeken naar de graal begint. Deze lijkt nu meer een spookverschijning dan een echt voorwerp.
Percival en de Heilige Graal

Historisch gegeven.

Hoe onwaarschijnlijk de Borrons verhaal ook klinkt, er ligt een historisch gegeven aan ten grondslag. De historicus A.N. Wilson heeft in zijn biografie over/van Jezus onthuld dat er onder metaalarbeiders in Cornwall een legende bestond dat Jezus in zijn tienerjaren met zijn moeder en zijn neef Jozef van Arimathea in Engeland was geweest.

In dit tot in 1930 overgeleverde verhaal wordt ook beweerd dat Jozef 30 jaar na de dood van Jezus naar Engeland terugkeerde om de Heilige Graal bij Glastonbury te begraven. Merkwaardigerwijs ontdekte Wilson ook dat er in Palestina, waar Jezus als jongeman woonde, een dergelijke legende bestaat.

Er is geen sluitend bewijs dat Jozef van Arimathea een bloedverwant van Jezus was. Maar een bevestiging van Jozefs reis naar Engeland is te vinden in een brief uit 597 van St. Augustinus van Canterbury aan Paus Gregorius. In deze brief worden de apostelen Filip en Jakobus genoemd als de eerste zendelingen in Engeland, en eveneens Jozef van Arimathea. Maar vreemd genoeg wordt van de Heilige Graal helemaal niet gerept.
De Franse Connectie

In een andere versie van de graalroman neemt Jozef van Arimathea de graal niet verder mee dan tot in Zuid-Frankrijk. Samen met zijn volgelingen bouwt hij een kasteel of een tempel op Mont Muntsalvach (de Berg van Verlossing), om er het reliek te bewaren.

Naar de exacte locatie van dit kasteel wordt al jaren gegist, maar algemeen wordt aangenomen dat het in Montségur, in de Zuid-Franse streek de Languedoc staat. Montségur was een bergfort van een Gnostieke groepering genaamd de Katharen of de Albigenzen, die hun bloeitijd kenden in de 12e en 13e eeuw, toen ze ook door de katholieke kerk ernstig werden vervolgd.

Er zijn goed redenen om de graal te verbinden met de Katharen. Er werd beweerd dat er zich vóór de overgave aan het leger van de Kerk in 1244 onder de schat van de Katharen die in Montségur werd bewaard, een ‘kostbare beker’ bevond. Het is niet duidelijk of men aan deze beker magische krachten toeschreef, maar hij werd in ieder geval door de Katharen gebruikt bij een mystiek feest, de manisola. Het is interessant om te weten dat deze festiviteit erg schijnt te hebben geleken op het banket dat door de ridders van Koning Arthur werd aangericht in de graalromans, voordat ze op hun leven zweren om de graal te vinden.

Wat ook de oorsprong van de beker moge zijn, voor de Katharen was hij blijkbaar van onschatbare waarde. Een paar dagen voor Montségur zich overgaf aan de katholieken, waagden vier Katharen hun leven door midden in de nacht langs de stijlste helling van de berg naar beneden te klimmen. Ze hadden de schat bij zich, waaronder de beker, die ze zouden hebben verstopt in een geheime bergplaats.

Er bestaat een theorie dat de beker door de Tempelridders in de vroege 14e eeuw mee naar Schotland is genomen. De Orde van de Tempeliers, die in 1119 werd opgericht, was een groep priestersoldaten die de christelijke pelgrims moest beschermen op hun reis naar en van Jeruzalem, de Heilige Stad.

Veel Tempeliers kwamen uit de streek van de Katharen in Zuid-Frankrijk en het was bekend dat een flink aantal met hen sympathiseerde, als ze niet zelf al Kathaars waren. Het is dus heel goed mogelijk dat de beker na de val van Montségur aan hen is toevertrouwd.

Zestig jaar later ondergingen de Tempeliers echter hetzelfde lot als de Katharen. Ze waren in de ogen van de Franse koning Filip IV te machtig geworden. In 1307 viel hij alle burchten van de Tempeliers tegelijkertijd aan. Volgens de legende ontsnapte een aantal van hen met de beker, bereikte Schotland en verborg hem in de Prentice Pilaar in de kapel van Kasteel Roslin, in Midlothian, waar hij zich tot op de dag van vandaag schijnt te bevinden.
Graalkerk

Was de Kathaarse beker de Heilige Graal? Dat weet niemand zeker, want de Kathaarse schat is officieel nooit teruggevonden, Dr. Arthur Guirdham, een vooraanstaand Katharen-deskundige, meent echter dat hun schat een soort geheime kennis was. Als dat zo is, wat was die kennis dan?

Misschien de meest aanlokkelijke van alle verklaringen is dat de Katharen in het bezit waren van de spirituele leer van Jezus. Deze (Gnostieke) leer zou aan Jozef van Arimathea zijn overgedragen in plaats van aan de apostelen (in werkelijkheid is zij aan Maria Magdelena overgedragen, Jezus’ Geliefde (vrouw) en meest trouwe apostel (de 13e)), de grondleggers van de Katholieke Kerk. Deze legende sluit naadloos aan bij de mening van sommige historici dat er misschien een geheime Graalkerk is geweest, oorspronkelijk gesticht door Jozef van Arimathea, die tot bloei kwam binnen de orthodoxe kerk ten tijde van de graalromans.

A.N. Wilson gelooft in dit verband dat er in de eerste eeuw na Christus heel goed twee kerken kunnen zijn geweest. De eerste verliet Palestina en verbreidde de boodschap van Christus door Europa, terwijl de andere kerk geloofde dat zijn geestelijk leer alleen voor de joden was bestemd.

Deze tweede tak werd misschien wel geleid door Jezus’ moeder en zijn familie, en had wellicht de graal als belangrijkste symbool. Als Jozef geparenteerd was aan Jezus kan het heel goed zijn dat de familie de leer naar Zuid-Frankrijk heeft gebracht, waar zij tot bloei kwam als de Stroming van de Katharen.

Als we de Katharen zien als het middelpunt van de graalverering, met als belangrijkste object de beker van het ‘Laatste Avondmaal’, dan is goed te verklaren waarom de kerk de Kathaarse beweging met wortel en tak uitroeide. Zoals de mythologie-expert John Matthews uitlegt in zijn boek ‘De Graal’, werd het bloed van Christus, en dus de beker die de druppels uit zijn wonden opving, geassocieerd met de kracht van het eeuwige leven en directe verbinding met God. Als die beker ook nog verband hield met de spirituele leer die Jezus aan Jozef van Arimathea had gegeven, dan zou de bewering van de Kerk dat zij de enige vertegenwoordiger van Gods wil op aarde was, van tafel zijn geveegd.

Er is alleen één probleem met al deze theorieën: nergens is er een aanwijzing te vinden dat de Heilige Graal ooit in het bezit van Jozef van Arimathea is geweest. Dat wil zeggen, tot het verhaal van Robert de Borron, meer dan 1000 jaar nadat Jozef de bewaarder van de beker zou zijn geworden. Alleen dit feit al heeft veel deskundigen ervan overtuigd dat de Heilige Graal nooit in fysieke vorm heeft bestaan.
Mythisch vat

De meeste geleerden beschouwen de Heilige Graal als slechts één van een lange reeks geheime, magische vaten die teruggaat tot de Oudheid. In hun optiek hebben de graalromans veel ontleend aan de oude mythen en de mystieke traditie van het Nabije en het Verre Oosten.

Deze traditie kwam in de 12e eeuw naar Europa, met de kruisridders mee die tegen de moslims hadden gevochten om het bezit van Jeruzalem en het Heilige Land. De kruisvaarders raakten ook op de hoogte van legenden die bij de Bijbelse plaatsen hoorden, en flarden van de christelijke, spirituele leer die niet in het Nieuwe Testament stonden. Deze invloeden van heel ver bepaalden het beeld van de graal, die daarna werd ‘verchristelijkt’ door hem te bestempelen tot de beker van het ‘Laatste Avondmaal’.

Als de Heilige Graal dus niet meer is dan een tijdsbepaald, cultureel fenomeen, waarom houdt dit dan zo lang stand? In ‘De maskers van God’, een allesomvattende studie van mythen uit de hele wereld, voert Joseph Campbell aan dat de graal het symbool is van een directe toegang tot de hemel. Hij ziet de graalverhalen als een tijdloze “mythologie van de mens”, die de geestelijke ervaringen van het individu-, de “innerlijke reis”, boven de starre, religieuze dogma’s plaatst.
De Graal in onze tijd

Als de deskundigen gelijk hebben, en de Heilige Graal geen fysiek voorwerp is, maar een symbool voor geestelijke verlichting, dan is zijn betekenis nog even groot als 800 jaar geleden, toen de meeste graalromans werden geschreven. Hij vormt onderdeel van Oosterse religies zoals Zen en andere Boeddhistische Stromingen, en leeft volgens Campbell in het Westen bij aanhangers van New Age- ideeën.

Aan de andere kant is het mogelijk dat de geleerden het bij het verkeerde eind hebben en dat De Graal wel degelijk echt bestaat, en op ontdekking wacht. Hoe dan ook, het lijkt erop dat de zoektocht naar de graal blijft voortduren.

Plato over Atlantis – beschrijving

Uit: Kritias

(Verhaal dat eens door priesters is verteld en dat Solon uit Egypte hierheen heeft gebracht; Kritias heeft het van zijn grootvader; die had het weer van Dropides, een vriend van Solon.)

Voordat ik met het verhaal begin, is er nog een korte uitleg nodig, opdat ge niet verbaasd zult zijn, wanneer er herhaaldelijk sprake is van niet-Grieken met Griekse namen. De reden hiervan zult ge nu vernemen. Toen Solon van plan was het verhaal voor zijn eigen epos te gebruiken, ontdekte hij bij zijn onderzoek naar de betekenis van de eigennamen, dat Egyptenaren die deze het eerst op schrift stelden, deze namen in hun eigen taal overgezet hadden. Hij op zijn beurt nam de oorspronkelijke betekenis van de namen weer op en schreef die weer in onze eigen taal. De oorspronkelijke geschriften waren in het bezit van mijn grootvader – en ik bewaar ze nu nog steeds – en als kind leerde ik ze alle ijverig uit het hoofd. Wanneer ge nu dezelfde namen hoort die wij Grieken ook gebruiken, weest dan niet verbaasd; ge weet er nu immers de reden van.

Het is een lang verhaal, dat ongeveer als volgt begon:
Zoals al hiervoor gezegd is, toen wij spraken over de verloting onder de goden, verdeelden deze de hele aarde in grotere en kleinere stukken en zij keken er zelf op toe dat de mensen heiligdommen voor hen oprichtten en offers brachten. Zo kreeg Poseidon dan het eiland Atlantis als zijn deel en hij huisvestte er zijn kinderen, die uit een sterfelijke vrouw geboren waren, op een plek van het eiland die er als volgt uitzag: Van de zee tot het midden van het eiland strekte zich over de gehele breedte een vlakte uit die, naar men zegt, de mooiste en meest vruchtbare van alle was. In het midden van het eiland, dichtbij die vlakte, op een afstand van ongeveer vijf stadiën*), lag een heuvel. Daar woonde een van de eerste uit aarde geboren mannen. Euenoor was zijn naam en hij woonde er samen met zijn vrouw Leukippe. Zij kregen als enig kind een dochter, Kleito genaamd. Toen dit meisje, op huwbare leeftijd, haar vader en moeder verloor, verenigde Poseidon zich met haar, omdat hij in begeerte voor haar ontstoken was.

Om de heuvel waarop zij woonde een goede afsluiting te geven, groef hij deze rondom af en legde daaromheen gordels aan, beurtelings van zee en van aarde, sommige wat breder, andere smaller. Twee waren er van aarde, drie van zeewater en alsof er een draaiende beweging was gemaakt vanuit het midden van het eiland, lagen deze gordels aan alle kanten op gelijke afstanden van het centrum, zodat het eiland ontoegankelijk was voor mensen; want in die tijd bestonden er geen schepen en was er geen zeevaart. En Poseidon richtte zelf het middelste eiland in met het gemak waarmee een god dat immers kan. Hij liet van onder de aarde twee bronnen opwellen, waarvan de ene warm en de andere koud water gaf en ook deed hij allerlei soorten voedsel in overvloed aan de aarde ontspruiten. Hij verwekte vijf paar zonen, tweelingen, en voedde hen op; en nadat hij het gehele eiland Atlantis in tien stukken had verdeeld, gaf hij aan de eerstgeborene van de oudste tweeling de moederlijke woning met het omliggende gebied, hetgeen het grootste en beste deel was; hij stelde hem aan als koning over de anderen, die hij als beheerders aanstelde en elk van hen gaf hij de heerschappij over veel mensen en een groot gebied.

Aan allen gaf hij namen; aan de oudste, die tevens koning was, gaf hij de naam Atlas, waarnaar het hele eiland en ook de zee – de Atlantische zoals wij zeggen – genoemd werd. Zijn tweelingbroer, die na hem geboren was, kreeg het uiterste deel van het eiland bij de Zuilen van Herakles toebedeeld, tegenover het gebied dat nu Gadeira genoemd wordt. Aan hem nu gaf hij de naam die in het Grieks Eumelos luidt en in de inheemse taal Gadeiros, naar wie het land genoemd is. Van het tweede tweelingpaar noemde Poseidon de oudste Ampheres en de tweede Euaimon, van het derde paar de eerste Mneseus en de later geborene Autochthon, van het vierde paar de eerstgeborene Elasippos en de tweede Mestor; en van het vijfde paar was de naam van de oudste Azaes, die van de tweede Diaprepes.

Zo woonden zijzelf en ook hun nakomelingen daar vele generaties lang en voerden de heerschappij over vele andere eilanden die in de zee verspreid lagen en ook, zoals wij reeds eerder gezegd hebben, over hen die binnen het gebied woonden dat zich uitstrekte tot aan Egypte en Etrurië.

Het geslacht van Atlas nu was talrijk en stond in hoog aanzien; het was altijd de oudste die als koning regeerde en deze gaf het koningschap steeds door aan zijn oudste zoon, zodat zij vele generaties lang de heerschappij behielden. De rijkdom die zij verwierven, was van een omvang als nooit tevoren in enig koningshuis bestond en ook later niet licht meer gevonden zal worden. Zij waren voorzien van alles wat er maar in de stad of de rest van het land nodig was voor hun onderhoud. Want wegens hun overheersende positie hadden zij de beschikking over vele ingevoerde goederen en tevens voorzag het eiland zelf hen van de meeste levensbehoeften. Vooreerst waren er delfstoffen, de harde en zachtere soorten en ook orichalcum, een stof die wij nu alleen van naam kennen, maar die toen meer dan alleen een naam was en die op vele plaatsen van het eiland werd gewonnen. Het was na goud het kostbaarste van de toen bekende metalen. En de bossen op het eiland verstrekten in overvloed het benodigde hout voor timmerlieden, terwijl het eiland ook het nodige voedsel zowel aan de wilde als aan de tamme dieren verschafte. Verder herbergde het eiland zeer grote kudden olifanten; want er was niet alleen overvloedig voedsel aanwezig voor alle dieren die zich voeden in moerassen, meren en rivieren en die grazen op de berghellingen of in de laagvlakte, maar ook voor dit dier, dat van nature het grootst is en het meeste voedsel verorbert. Daarenboven groeide en bloeide er al wat de aarde ook nu aan welriekende stoffen voortbrengt, afkomstig van wortels, jong groen, bomen, sap van de bast, de bloesems en de vruchten. Voorts waren er de veldvruchten die gekweekt kunnen worden: de droge soorten, die ons tot voedsel dienen en die wij gebruiken vanwege hun voedzaamheid (wij kennen ze onder de naam ‘peulvruchten’); dan de vruchten met een harde bolster die dranken, spijzen en oliën leveren; de vruchten uit de boomgaard die moeilijk bewaard kunnen worden en geteeld worden uit liefhebberij en voor het genoegen en die wij als lichte en welkome naspijs voorzetten aan een oververzadigde disgenoot – dat alles bracht in die tijd dat zonovergoten eiland voort, dat leven schonk aan allen, fraai en wonderlijk mooi was en oneindig in zijn overvloed. Met al die voortbrengselen van de aarde bouwden zij hun tempels en paleizen, de havens en de scheepswerven.

De overige delen van het land richtten zij in op de volgende wijze: Allereerst maakten zij bruggen over de gordels van zeewater die rondom de oude hoofdstad lagen, waarover een weg aangelegd werd van en naar het koninklijk paleis. Vanaf het eerste begin bouwden zij het paleis op de plaats waar de godheid en hun voorvaderen woonden en het ging van de een op de ander over. Door het te blijven verfraaien, overtrof de heersende koning steeds zijn voorganger zoveel hij kon, totdat een paleis was geschapen dat door zijn omvang en schoonheid oogverblindend was.

Vanaf de zee groeven zij een kanaal, driehonderd voet breed, honderd voet diep en vijftig stadiën lang tot de buitenste landring. Aldus maakten zij een toegang van zee uit daarheen, zodat een haven ontstond, en zij lieten de monding wijd genoeg om met de grootste schepen binnen te kunnen varen. Bovendien doorgroeven zij telkens parallel aan de bruggen de stroken land die de zeegordels scheidden, daarbij ruimte latend voor een trireem (roeischip), om naar de andere stroken te varen en zij voorzagen het kanaal van een overkapping, zodat de doorvaart ondergronds liep, want de oevers van de landstroken lagen voldoende boven zeepeil. De grootste landstrook waardoor het kanaal naar de zee gegraven was, was drie stadiën breed en de daaropvolgende landstrook was daaraan gelijk. De breedte van de beide volgende stroken, die van water en die van droog land, was elk twee stadiën. De watergordel die in het midden om het eiland zelf heen liep, was een stadium breed. Het eiland waar het paleis stond, had een doorsnede van vijf stadiën.

Rondom het geheel en ook rondom de binnenste landstroken, samen met het kanaal en de brug die een breedte had van honderd voet, legden zij stenen muren aan. Verder bouwden zij torens en poorten aan weerszijden van de bruggen bij de uitgang naar de zee. De steen wonnen zij uit groeven die zich zowel in het midden op het eiland bevonden als op de twee andere landstroken; de kleur ervan was wit, zwart en rood. Hiermee spaarden zij tegelijkertijd een ruimte uit voor dubbele scheepsdokken die door de rots zelf overdekt waren. Sommige van de gebouwen trokken zij in één enkele kleur op; voor andere maakten zij een veelkleurig patroon door de verschillende stenen afwisselend te gebruiken, om het geheel een wat speelser aanzien te geven. Zo was de harmonie van de gebouwen een lust voor het oog. De muur die rondom de buitenste gordel liep, bedekten zij met koper door het als een soort pleisterwerk te gebruiken; de muur rondom de binnenste gordel bedekten zij met tin en die rondom de Akropolis zelf met orichalcum, dat schitterde als vuur.

Het koninklijk paleis binnen de Akropolis was als volgt gebouwd: In het midden en apart stond een heiligdom op gewijde grond, dat toebehoorde aan Kleito en Poseidon. Eromheen was een muur van goud opgetrokken, daar lang geleden op die plaats de tien koningsgeslachten verwekt en gebaard werden. Ook werden daar jaarlijks uit het aandeel van elk van de tien geslachten de vruchten van het jaargetijde gebracht die men de stamvaders als wijgeschenk verschuldigd was. De tempel van Poseidon zelf was zeshonderd voet lang en driehonderd voet breed en de hoogte was daarmee in overeenstemming; hij maakte een enigszins uitheemse indruk. De tempel was aan de buitenkant geheel met zilver bekleed, de kantelen echter met goud. Wat het interieur betreft, de ivoren zoldering toonde een rijke schakering aan goud, zilver en orichalcum. Verder waren alle muren, zuilen en vloeren bedekt met orichalcum. Zij hadden er gouden beelden geplaatst. Een ervan was de God staande op een wagen als menner van zes gevleugelde paarden. Het beeld zelf was zo groot dat het bijna de zoldering raakte. Er waren honderd Nereïden op dolfijnen in een kring omheen geplaatst, want in die tijd meende men dat dat hun aantal was. De tempel bevatte nog andere beelden als wijgeschenk van burgers. Buiten stonden om de tempel heen gouden standbeelden van alle koningen die van de eerste tien afstamden, met hun vrouwen. Verder waren er vele grote wijgeschenken van koningen en van burgers, niet alleen uit de staat zelf, maar ook uit gebieden daarbuiten waarover hun heerschappij zich uitstrekte. Het altaar was hier, wat grootte en uitvoering betreft, geheel op afgestemd en tevens stemde het koninklijk paleis overeen met de grootsheid van het rijk en de luister van de tempels. Er waren talrijke en overvloedige bronnen, zowel koude als warme, en elk van deze stromen was wonderwel geschikt voor gebruik door zijn aangename smaak en uitgelezen eigenschappen. Men plaatste er gebouwen omheen en legde beplanting aan van bomen die bij het water groeien, met daaromheen spaarbekkens, sommige in de open lucht, andere overdekt, om ’s winters een warm bad te kunnen nemen; er waren afzonderlijke baden voor de koningin, de burgers en de vrouwen, terwijl er weer andere waren voor de paarden en de overige lastdieren, waarbij elk bad ingericht was naar gelang van zijn bestemming.

Het uitstromende water leidden zij naar het aan Poseidon gewijde woud, waar vele soorten bomen stonden, opmerkelijk van pracht en hoogte door de rijkdom van de bodem. En via aquaducten langs de bruggen brachten zij water naar de buitenste landstroken. Daar, op elk van de ringvormige eilanden, had men vele tempels voor talrijke andere goden aangelegd en ook tuinen en oefenterreinen voor de mannen en aparte voor de paarden. In het midden van het grootste eiland hadden zij een terrein van een stadium breed bestemd als renbaan. Voor het houden van wedstrijden met paarden gebruikten zij de gehele omtrek van het eiland. Rondom dit alles stonden overal de wachthuizen van het merendeel der lansdragers, terwijl de meer betrouwbaren onder hen de taak hadden de kleinste landring, die ook dichter bij de Akropolis lag, te bewaken. Aan allen die uitmuntten in trouw, werden verblijven binnen de Akropolis gegeven in de buurt van de koningen zelf. De scheepswerven lagen vol met triremen en wat daar verder bij hoorde en zij waren voortreffelijk uitgerust.

Zo was de situatie rond de woonplaats van de koningen. Wanneer men door de drie havens heen naar buiten voer, trof men daaromheen, beginnend bij de zee, een muur aan, overal op een afstand van vijftig stadiën vanaf de grootste landring en de haven. De uiteinden daarvan kwamen samen bij de monding van het kanaal naar zee. Dit hele gebied was dicht bebouwd met huizen; de aanlegplaats en de grootste haven lagen vol vrachtschepen en kooplieden die uit alle windstreken kwamen. Door hun grote aantal veroorzaakten zij dag en nacht een voortdurend geschreeuw, lawaai en gestamp.

Wij hebben nu genoeg herinneringen opgehaald over de stad en de omgeving van die allereerste woonsteden, zoals de overlevering haar beschreven heeft. Nu zal ik proberen te vertellen hoe de natuurlijke gesteldheid en de indeling van de rest van het land waren.

Allereerst was het hele gebied, naar men zegt, zeer hoog en het rees steil op uit zee, maar om de hele stad heen lag een vlakte die haar omsloot en rondom weer begrensd werd door bergen die tot aan de zee reikten. Dit gebied was vlak en effen en vormde een rechthoek waarvan de lengte drieduizend stadiën was en de breedte, gerekend vanuit zee, tweeduizend. Deze streek van het eiland was naar het zuiden gekeerd en tegen de noordenwind beschermd. De bergen daaromheen werden in die tijd geroemd om hun aantal, grootte en onvergelijkelijke schoonheid. Er waren vele welvarende dorpen met hun bewoners en er waren rivieren, meren en velden, die ruim voldoende voedsel boden aan alle tamme en wilde dieren. En voor alle mogelijke toepassingen waren er verschillende houtsoorten in overvloed.

Deze vlakte was door haar natuurlijke gesteldheid en de inspanning van vele koningen in de loop der tijden als volgt gevormd: Oorspronkelijk was het gebied vierhoekig, had het bijna overal rechte zijden en waar dat niet het geval was, werd het recht gemaakt door er een gracht omheen te graven. Deze gracht had, volgens het verhaal, een diepte, breedte en lengte die haast ongelooflijk schijnen, in aanmerking genomen dat zij met de hand gegraven was met al het bijkomende zware werk. Wij moeten echter vertellen wat wij gehoord hebben: de gracht was gegraven tot een diepte van een plethrum, een stadium breed, en daar zij om de gehele vlakte heen liep, bedroeg de lengte tienduizend stadiën. Het water dat van de bergen naar beneden stroomde, werd hierin opgevangen en werd erdoor rond de gehele vlakte geleid en bereikte van twee kanten de stad. Vandaar stroomde het water vrijelijk naar de zee. Aan de kant van het binnenland werd de vlakte vanuit de gracht doorsneden door rechte kanalen van ongeveer honderd voet breedte, die op een afstand van honderd stadiën van elkaar lagen en zij kwamen weer uit in de gracht aan de kant van de zee. Door middel van dit waterwegstelsel brachten de bewoners het hout uit de bergen naar de stad beneden en zij vervoerden de seizoenprodukten in boten door dwarsverbindingen die zij van het ene kanaal naar het andere en ook naar de stad hadden gegraven. Tweemaal per jaar werd de oogst binnengehaald; ’s winters benutte men de regen uit de hemel en ’s zomers het water uit de aarde voor bevloeiing vanuit de waterwegen.

Wat de bevolking betreft: het was voorschrift dat ieder district één van de strijdbare mannen als leider moest voortbrengen. Ieder district had een oppervlakte van tien maal tien stadiën en het totaal aantal districten bedroeg zestigduizend. Volgens de overlevering was de bevolking zowel in de bergen als in de rest van het land niet te tellen. Iedereen was ingedeeld overeenkomstig zijn streek en dorp en toegewezen aan dat district met zijn aanvoerder. Elke leider was verplicht in geval van oorlog éénzesde deel van de uitrusting van een strijdwagen te leveren, zodat er tienduizend strijdwagens waren; bovendien moest hij voor twee paarden met hun berijders zorgen, tevens voor een span paarden zonder strijdwagen, maar met een krijgsman die een klein schild voerde en tijdens de strijd afsteeg, en ook een medestrijder, die de beide paarden mende. Daarbij nog twee hoplieten (zwaar bewapende infanteristen), twee boogschutters, twee slingeraars, drie lichtgewapende steenwerpers, drie speerwerpers en ten slotte vier zeelieden als bijdrage voor de bemanning voor twaalfhonderd schepen. Zo was de oorlogsorganisatie van de koningsstad. Die van de andere gebieden waren alle weer verschillend; om die te bespreken zou een lange tijd vergen.

De inrichting van de regering en van de magistratuur was van het begin af aan als volgt geregeld: Elk van de tien koningen had in zijn eigen gebied en stad de macht over de mensen en in de meeste gevallen de wetten, zodat hij kon straffen en doden wie hij wilde. Maar hun onderlinge gezagsverhoudingen en wederzijdse betrekkingen waren geregeld volgens de voorschriften van Poseidon. Deze waren door de traditie tot hen gekomen en door de eerste koningen neergeschreven op een zuil van orichalcum, die in de tempel van Poseidon midden op het eiland stond. Hier kwamen zij afwisselend om de vijf en om de zes jaar samen, want zij hechtten evenveel waarde aan even als aan oneven getallen. Dan beraadslaagden zij over staatszaken, onderzochten of iemand de wet had overtreden en spraken recht. Maar voordat zij recht gingen spreken, gaven zij elkaar eerst een bewijs van hun trouw op de volgende wijze:

In het heiligdom van Poseidon liep een aantal stieren vrij rond en wanneer de koningen daar met hun tienen alleen waren, baden zij eerst tot de god dat zij een stier mochten vangen die hem als offer welgevallig was. Vervolgens maakten zij jacht op de stieren zonder ijzeren wapens, maar met knuppels en netten en de stier die zij vingen, legden zij op de zuil en sneden hem dan de keel af, zodat het bloed van bovenaf over de inscriptie omlaag vloeide. Aan de wetten op de zuil was ook een eed toegevoegd die zware straffen oplegde aan de ongehoorzamen. Wanneer de stier dan volgens hun ritueel gedood was, offerden zij al zijn ledematen in het vuur en tijdens het vullen van een mengvat met wijn goten zij er voor ieder een scheut bloed bij; na de zuil vervolgens aan alle zijden gereinigd te hebben, verbrandden zij de rest van het offerdier. Vervolgens schepten zij de wijn met gouden drinkschalen uit het mengvat en onder het plengen boven het vuur zwoeren zij recht te zullen spreken volgens de wetten op de zuil en al wie op enigerlei wijze tevoren in overtreding was geweest, te zullen straffen. Daarna zwoeren zij ook geen van de voorschriften uit vrije wil te zullen overtreden, noch zelf te zullen regeren of een heerser te gehoorzamen anders dan in overeenstemming met de wetten van hun voorvaderen. Nadat ieder van hen die eed uitgesproken had, zowel voor zichzelf als voor zijn nakomelingen, dronken zij de schaal leeg en zetten die als wijgeschenk in de tempel van de godheid. Vervolgens wijdden zij zich aan de maaltijd en wat daarna nog noodzakelijk was. Wanneer het donker was geworden en het vuur uitging, hulden zij zich allen in zeer fraaie, azuurblauwe mantels en zaten, nadat zij zelf het offervuur hadden gedoofd, de gehele nacht bij de gloeiende as van de offerdieren. Daar spraken zij recht en werden zij berecht, wanneer iemand van hen de ander beschuldigde van de een of andere overtreding. Dan deden zij uitspraak en schreven zij, zodra de dageraad aanbrak, het vonnis op een gouden tafel en deze bestemden zij, samen met hun gewaden, tot wijgeschenk en gedenkteken.

Er waren nog vele andere bijzondere wetten over de voorrechten van de verschillende koningen; de belangrijkste daarvan waren: dat zij nooit elkaars wapenen te vrezen zouden hebben en dat alle steden te hulp zouden komen in het geval dat enige stam onder hen zou proberen het koninklijk gezag in een stad te ondermijnen; voorts dat zij, evenals hun voorouders, gemeenschappelijk zouden beraadslagen over hun beslissingen met betrekking tot oorlog en andere ondernemingen, waarbij de leiding zou berusten bij het geslacht van Atlas, en dat de koning nooit gemachtigd zou zijn om een van zijn bloedverwanten ter dood te brengen, tenzij met instemming van de meerderheid der tien prinsen.

Van dien aard en omvang was de macht die de godheid destijds aan die gebieden gaf en het was die macht die hij volgens de overlevering tegen het gebied waar wij wonen in het geweer bracht en wel om de volgende reden:

Gedurende vele generaties, zolang hun goddelijke aard nog voldoende kracht had, onderwierpen zij zich aan de wetten en waren zij in hun hart geneigd zich naar hun goddelijke afkomst te schikken. Want hun hart was in alle opzichten gericht op waarheid en edelmoedigheid, en zij stonden zachtmoedig en wijs tegenover elkaar in de altijd wisselende omstandigheden. Daarom lieten zij zich niet in de war brengen door omstandigheden die zij gering achtten, maar lieten zich alleen leiden door het verlangen naar ware deugd. Bovendien hechtten zij weinig waarde aan het bezit van goud en andere goederen, maar beschouwden het eerder als een last. Zij werden niet dronken van weelde noch beroofde rijkdom hen van zelfbeheersing, neen, met hun gevoel voor maat zagen zij scherp in, dat al deze goederen vermeerderd worden door liefde onder elkaar die gepaard gaat aan deugd, maar dat het najagen en vereren ervan deze rijkdom juist verloren doet gaan en daarmee ook de deugd doet verdwijnen. Zo kwam het dat zij door deze houding en omdat hun goddelijke natuur hen niet verliet, al hun rijkdom vermeerderden, zoals wij hiervoor beschreven hebben.

Maar toen het goddelijke deel in hen aan kracht begon in te boeten, doordat zij meer sterfelijke eigenschappen kregen, zich vaker met het sterfelijke inlieten en hun menselijke aard de overhand kreeg, waren zij niet meer in staat hun weelde te dragen en verloren zij hun goddelijkheid. In de ogen van hen die konden zien, werden zij lelijk, want zij hadden de schoonste van hun kostbare eigenschappen verwaarloosd; maar diegenen die, doordat zij vervuld waren van onrechtmatige hebzucht en macht, geen oog hadden voor een waarheidlievend en gelukzalig leven, achtten hen juist zeer schoon en zeer gelukkig.

En toen Zeus, de God der goden, die naar de wet regeert en bij machte is zulke dingen te zien, bemerkte dat dit ingetogen geslacht tot een minderwaardige staat was vervallen, wilde hij hun een straf opleggen, opdat zij zich zouden matigen en tot bezinning komen. Hij riep dus alle goden bijeen naar de verblijfplaats die door hen het meest geprezen wordt, in het midden van het hele universum gevestigd is en op alle dingen uitziet die geschapen zijn; en nadat hij hen bijeengeroepen had, sprak hij als volgt:

– – – abrupt einde – – –

*) Een stadium is ongeveer 180 m, een voet ongeveer 30 cm.

Uit: Platoon Verzameld Werk – deel 4

Plato over Atlantis

Uit: Kritias

(Verhaal dat eens door priesters is verteld en dat Solon uit Egypte hierheen heeft gebracht; Kritias heeft het van zijn grootvader; die had het weer van Dropides, een vriend van Solon.)

Om te beginnen moeten wij ons dan in herinnering brengen dat het meer dan negenduizend jaar geleden is dat volgens de overlevering een oorlog plaatsvond tussen de volkeren die voorbij de Zuilen van Herakles (Straat van Gibraltar) woonden en alle volkeren aan deze zijde. Ik zal nu de hele geschiedenis van deze oorlog vertellen.

Men zegt dat onze stad (Athene) de aanvoerster was van de ene partij en gedurende de gehele oorlog doorgevochten heeft. Aan het hoofd van de andere partij stonden de koningen van het eiland Atlantis dat, zoals wij zeiden, vroeger groter was dan Libye (Noord-Afrika) en Klein-Azië tezamen. Thans is het ten gevolge van aardbevingen verzonken en vormt het nog slechts een ondoordringbare moddermassa en een belemmering voor de schepen die van hieruit naar de open zee willen.

…..

Telkens wanneer in de dagelijkse behoefte is voorzien en men over vrije tijd beschikt, blijkt een volk belangstelling te krijgen voor verhalen en geschiedenis, en niet eerder. Op deze wijze zijn van hen die lang geleden leefden, de namen bewaard gebleven, maar niet hun werken.

…..

Op de plaats die men nu de woestijn noemt, waren toen vlakten van vruchtbare aarde en veel bosrijke bergen, waarvan de sporen zelfs nu nog zichtbaar zijn.

…..

Gelijktijdig met de derde van de rampzalige overstromingen die voorafgingen aan de grote zondvloed ten tijde van Deukalion, hadden ook aardbevingen plaats.

…..

Het geslacht van Atlas nu was talrijk en stond in hoog aanzien; het was altijd de oudste die als koning regeerde en deze gaf het koningschap steeds door aan zijn oudste zoon, zodat zij vele generaties lang de heerschappij behielden. De rijkdom die zij verwierven, was van een omvang als nooit tevoren in enig koningshuis bestond en ook later niet licht meer gevonden zal worden.

…..

Gaat verder met een uitvoerige beschrijving van Atlantis
(zie link onderaan)

———-

Uit: Timaios

Op allerlei manieren is in de loop van de tijd de mensheid herhaaldelijk met totale ondergang bedreigd en zo zal het blijven, het hevigst door water en vuur en tal van andere oorzaken.

…..

Als ooit ergens dingen zijn gebeurd waarvan wij weten dat zij roem of eer opleverden of iets anders dat de moeite waard was, is dat allemaal van oudsher hier opgeschreven en bewaard in de tempels. Bij u en andere volken is keer op keer het schrift uitgevonden en al het andere dat nodig is in een staat en dan barstte opnieuw, na het gebruikelijke aantal jaren, de onvermijdelijke zondvloed los die alles weer verzwolg en bij u bleven alleen de ongeletterden en onontwikkelden over, zodat ge er weer opnieuw voorstond als een kind, zonder iets te weten van wat in dit en uw land in vroeger tijden is gebeurd. Daarom zijn in feite de afstammingsmythen die ge net over uw volk vertelde, nauwelijks meer dan sprookjes, Solon. Om te beginnen herinnert ge u maar één zondvloed, terwijl er daarvoor al zovele zijn geweest.

…..

Het bestaan van onze staatsinrichting wordt in de heilige geschriften vermeld sinds achtduizend jaar. Over de burgers die negenduizend jaar geleden leefden, zal ik u in het kort iets vertellen, over hun wetten en over de dapperste daden die ze hebben verricht. Het hele verhaal in de juiste volgorde vertellen we een andere keer, als we tijd hebben, en dan betrekken we er ook bij wat erover geschreven is.

…..

De geschiedenis vertelt, dat uw stad op een keer een geweldige troepenmacht tot staan heeft gebracht die, komend uit de richting van de Atlantische Oceaan, met veel bravour tegen heel Europa en Klein-Azië optrok. In die tijd was de zee daar immers bevaarbaar. Er lag een eiland voor de zee-engte die ge nu de Zuilen van Herakles (Straat van Gibraltar) noemt. Dat eiland was groter dan Libye en Klein-Azië samen en reizigers van toen konden van daar naar de andere eilanden oversteken en zo naar het gehele tegenoverliggende continent dat die oceaan omsloot. Want de zee hier ligt binnen de zeestraat waar wij over spreken en is dus eigenlijk meer een haven met een nauwe toegang, maar die andere is pas echt een zee en het land dat daaromheen ligt, kan met recht een continent worden genoemd. Op dat eiland, Atlantis, bestond een machtig en indrukwekkend verbond van koningen die heersten over het hele eiland en over nog veel meer eilanden en delen van het vasteland. In het gebied aan deze kant van de zee-engte voerden zij bovendien nog de heerschappij over Libye tot aan Egypte en over Europa tot aan Tyrrhenië.

…..

Later waren er ongekende aardbevingen en overstromingen en toen kwam het afgrijselijke etmaal waarin al uw strijders ineens door de aarde zijn verzwolgen. Ook het eiland Atlantis is door de zee opgeslokt en verdwenen. Daarom is de zee daar ook nu nog ontoegankelijk. Er ligt een geweldige hoop modder in de weg. Die wierp het eiland op, toen het verzonk.

…..

Uit: Platoon Verzameld Werk – deel 4

Terugkeer naar Atlantis:

14. De Kinderen van Atlantis doorgegeven door Herodotus

19 juni 2011

“Atlantische methoden van onderricht verschilden van het algemeen kenmerkende onderricht in de klaslokalen in jullie twintigste eeuw. Wij hebben het over de basisscholen en wat in de vroege periode van het opvoeden van kinderen jullie ‘kindertuin’ of kindergarten wordt genoemd. Interessant genoeg bestond deze woordvorm in Atlantis, daar kinderen in tuinen werden onderricht en niet binnen de muren van een saai lokaal!

Zij werden onderricht terwijl zij nog steeds handelden overeenkomstig hun innerlijke aard en verbonden met de wereld vanwaar zij kort daarvoor waren gekomen, de wereld waar zij nauwer waren afgestemd op hun psychische structuur en hun eigen mentale lichaam. Jonge kinderen brachten, voordat zij aan hun meer structurele leerstof begonnen, bijna tweederde deel van de dag door in de tuinen. In deze open, natuurlijke omgeving voor onderricht, bestond er de mogelijkheid om de te voorschijn komende anomalieën te reconstrueren die deel uitmaakten van hun frequentiestructuur.

Met de grote genezende elementen die aanwezig waren, zoals de bomen, de bloemen, de vele grote tuinen, de watervallen en de vogels, werd het kind de gelegenheid gegeven om zijn psychische structuur aan te sterken, om de omgeving waarin zij met elkaar, zowel mannelijk als vrouwelijk, en met hun onderwijzer bijna als een gezin leefden, maar een groter gezin dan die van hun natuurlijke ouders. Continuïteit van het onderricht vond plaats zodra het kind naar de klaslokalen werd geleid die in het geheel niet leken op de klaslokalen in jullie huidige tijd. Zulke klaslokalen bevatten, ofschoon zij zich in de gebouwen bevinden, apparaten die genezen

. Binnen het weefsel van de structuur van het gebouw vindt regeneratie plaats van energie van de intelligentie die wordt geprojecteerd vanuit de Tempel en die de grote gecombineerde intelligentie is van de Verlichte Wezens. Door het contact met hun eigen leraren, hebben zij een directe open verbinding met een hogere dimensie die voortdurend in hen wordt geleid, een structuur die hun eigen intelligentie bevat die in alle structuren in elke stad en over het hele land van Atlantis regenereert. Dit is de atmosfeer die je als tintelend en verheffend hebt ervaren, bijna een bruisend gevoel gevend aan alle personen die de lucht inademen.

Zo voelt de leerling zichzelf bijna zweven, in zoverre dat hij niet sterk in de fysieke vorm van het leven wordt gehouden maar tot op zekere hoogte van het fysieke lichaam wordt gescheiden doordat hij zich meer bewust is van zijn spirituele zelf, of het mentale deel van hem, dat wordt bereikt tijdens het leren over het leven. Het gebouw waarin we je zullen meenemen heeft een interessant geometrisch uiterlijk van een geodetische koepel die qua uiterlijk veel weg heeft van een diamant met veel facetten.

Elk van deze facetten is een middel om nieuwe invalshoeken van energie te regenereren, aangezien het voortdurend in en door het kristal van het gebouw heen stroomt om een bepaalde frequentie tot stand te brengen voor bepaalde doeleinden in het onderricht. Je ziet dat als we het over intelligentie hebben, we het hebben over een intelligentie die het begrip van ’s mensen intellect, zoals tegenwoordig bekend bij driedimensionale denkwijzen, ver te boven gaat.

De Verlichte Wezens zijn veel verder gevorderd in hun begrip van energetische vormen van de Oneindige Creatieve Intelligentie.

Zij weten wat er gebeurt als duizend spiegels op verschillende hoeken worden geplaatst, dat de met elkaar overeenstemmende frequenties de energie regenereren die voor een bepaald doel wordt samengebracht! Deze intelligentie bouwde dit schoolgebouw door het kristal zodanig te vormen dat het een koepel voorstelt om veel verschillende hoeken te reflecteren en om door elk van deze hoeken van de koepel te worden herschapen. Als het licht naar binnen stroomt en wordt gebroken in alle invalshoeken van de koepel, brengt het de herschepping van energievormen tot stand.

Een andere manier om deze intelligentie te beschrijven is er dat binnen het gebouw een atmosfeer is geschapen voor de leerdoeleinden van de studenten. De studenten transcenderen terwijl ze het gebouw binnengaan. Hun geest wordt verheven en ze ontvangen gezamenlijk de energie die dit gebouw met grotere kracht en intelligentie doordringt. Dit is de intelligentie die hen leiding geeft zodat zij op een aangename wijze en zonder belemmering kunnen leren.

Er is in zekere mate sprake van een scheiding tussen hun onderbewuste en hun mentale of ware bewuste zelf. Het verleden waarmee iedere student is verbonden heeft niet de zwaar inwerkende sensatie die verwarring zou veroorzaken door de nieuwe informatie die de student wordt voorgehouden.

Zodanig is de voorbereiding met verschillende vormen van onderricht die worden gegeven aan de studenten in dit gebouw. Het gebouw is niet klein, zoals je kunt zien. Geen van de gebouwen hier hebben een omvang die overeen zou komen met een school waarmee je vertrouwd bent in jullie huidige tijd. We aanschouwen wat normaal gesproken overeen zou komen met de basisschool. Het gebouw lijkt op een van jullie grote gebouwen, maar kleiner in omvang.

Toch is hij minstens zestig meter hoog en heeft hij een omtrek van dertig meter. Hij is koepelvormig en daardoor groot en twee keer zo hoog. Naarmate we dichterbij komen lijkt de binnenkant te reflecteren door een hoog glanzend materiaal.

Desondanks ziet men aan de buitenkant van het gebouw, ofschoon van kristal, verschillende lichten in de kleuren van de regenboog weerspiegeld door de prisma’s van dit koepelvormige gebouw.

Het is een prachtige vertoning en lijkt in enkele opzichten op de gekleurde waterfonteinen in bepaalde steden van jullie planeet. Het interieur van het gebouw heeft een ander uiterlijk waar je nog niet helemaal aan gewend bent, aangezien het de grenzen doorbreekt van de starre vormen die gewoonlijk het interieur opdelen van de gebouwen waarmee je vertrouwd bent.

De muren en plafonds zijn niet vast, en dit is wederom om het kind een natuurlijk gevoel te geven, de vele vormen van de natuur binnen het gebouw. Dat wil zeggen, we zien watervallen en verschillende soorten bloemen die in hun groei interessante geometrische vormen aannemen en grote bomen met een grote variëteit aan bladstructuren. Deze zijn, in cirkelvorm, overvloedig aanwezig in het centrum van het gebouw zodat, als we naar binnen lopen, het gehele middelste gedeelte van het gebouw bijna op een tuin of een bos lijkt

. Veel onderricht kan gedurende de schooldag voor elk kind in deze natuurlijke omgeving worden voortgezet. Het gebouw is opgedeeld in de vorm van een taart. We zullen zien dat er ongeveer vierentwintig stukken zijn, waarbij elk stuk een opening heeft naar het centrum of het groene gebied en opengaat als een taartpunt waarin zich een klaslokaal bevindt. Het klaslokaal heeft daardoor niet de vier gewoonlijke muren maar ongeveer drie muren, voor zover zij muren kunnen worden genoemd.

De muren hebben niet het uiterlijk van een vaste toestand en we zullen zien waarom. Laten we naar binnen lopen door een sierlijke structuur van glas die een deur vormt. Terwijl we lopen, schuift de deur naar achteren en we lopen erdoor en zien een interessante vertoning om ons heen, want plotseling wordt je overgoten met een kleur die je buiten niet had ervaren! De kleur is hier roze waarvan de verschijning is verbonden met een bepaald doel.

Omdat de frequentie van energie als kleur wordt geopenbaard door een complexe regeneratie van het fysieke oog door de hersenstructuur en vervolgens wordt verbonden met de psychische structuren van het individu, is het een andere manier om voor het onderricht te zorgen van individuen in dit bepaalde gebied. Elk der vierentwintig afdelingen in dit gebouw heeft een kleur of frequentie die verschilt van de ander.

Als geheel zouden ze, als ze allemaal bij elkaar zouden worden gevoegd en vervolgens rond worden gedraaid, het ene, geïntegreerde, ware bewustzijn van het spectrum aannemen, wat de ware intelligentie is van het Oneindige en wat soms als, wat in jullie taal wit wordt genoemd, kan worden waargenomen, maar wat de volledige regeneratie en integratie is van intelligentie van het Oneindige.

Er kan worden gesteld dat de Bron der Fontein zo wit is dat het het bevattingsvermogen van je fysieke zintuigen en van de kennis die je van kleuren hebt ver te boven gaat. De vele prisma’s die, zoals je nu kunt zien, de geometrie van het buitenste gedeelte vormen, brengen als resultaat de vele kleurenspectra voort die zijn verbonden met elk der klaslokalen. Je ziet dus dat de facetten van het gebouw een bedoeling hebben. Elk dezer klaslokalen zal aldus een bepaald begrip voorstellen voor de kinderen die de klassen die worden gepresenteerd bijwonen.

De klassen hier hebben natuurlijk niets gemeen met wat in jullie basisscholen klaslokalen worden genoemd. Er zijn geen tafels en er zijn geen gangpaden. Er zijn geen schoolborden en de vele gekleurde vellen papier.

Dit is werkelijk een leerervaring voor al diegenen die erbij betrokken zijn, inclusief de kinderen in het klaslokaal. Onderricht, of het nu juist is of verkeerd, voorziet in de reden, de leiding of de misleiding naar het hogere wezen van iemands levenspatroon. In dit klaslokaal worden positieve concepten onderwezen die in z’n geheel op het kind worden overgebracht.

Hier is het dat hij over zijn eigen psychische structuur leert op een manier dat die een deel van hem kan worden en bij hem een integratie van kennis tot stand zal brengen, aangezien hij ook het fysieke lichaam ziet dat hem aan alle kanten omringt, en zijn vrienden en kameraden in de andere klaslokalen.

Het kind dat nu, op zesjarige leeftijd, een student is, bezit reeds het bevattingsvermogen van een kind dat minstens twee keer zo oud is in jullie huidige onderwijssystemen. Bij hem is reeds in grotere mate sprake van een weerklank die het hem mogelijk maakt om ongehinderd het beeld te zien dat aan hem wordt gepresenteerd door het televisiescherm.

Zo is er wederom de hoge technologie die is ontwikkeld in het onderwijssysteem.

De lettervormen van de taal van jullie bepaalde land worden niet gebruikt als symbolen om op papier of op het schoolbord te worden geschreven, wat een reactie teweeg zal brengen in het geheugen van het kind dat is verbonden met één of meer vroegere levens die hij reeds heeft geleefd.

In plaats van te steunen op de symboolvorm in deze klaslokalen leert het kind direct vanuit het energieveld zelf en leert hij aldus in beeldvorm, wat werkelijk de wijze is waarop individuen informatie verwerken. Aldus is de beeldvorm de ware representatie van de symboolvorm van het leven, de beeldvorm zijnde de gewaarwording van het kind van zijn vroegere levens, maar gerectificeerd tot een meer geïntegreerd geheel, want de leraren hier die het proces van onderricht zowel als kinderen als in vroegere levens hebben doorgemaakt, hebben een breder beeld ontvangen van het hogere wezen van de mens dat in de hogere werelden wordt geleefd.

Aldus brengen zij, door middel van beeldvorm tot het kind, een groter bewustzijn dat niet wordt geassocieerd met de verouderde spelling van woordvormen; het bevat een begrip van de functie van zijn eigen geest zoals hij is, maar ontwikkelend in verhouding tot zijn verleden en gebaseerd op zijn onderbewustzijn dat slechts de demodulatie of, laten we zeggen, een substructuur is van zijn psychische structuur en dat het mentale bewustzijn wordt genoemd dat in de totale bibliotheek voorziet van de vele levens die hij heeft geleefd.

Hier leert het jonge kind, ofschoon hij fysiek zes jaar is, over de onderlinge verbondenheid van vroegere levens met zijn heden; hij herschikt voornamelijk de herinneringen van zijn verleden en wordt een inzicht gegeven dat de informatie die hem wordt voorgehouden, is gerelateerd aan zijn verleden. Hij leert geïntegreerde functies van het leven kennen zoals de aard van het atoom en de aard van de verhouding van de atomaire vorm tot de groei van de fysieke anatomie.

Aldus leert hij door een elementaire manier, want de leraren zijn in staat geweest om sommige van deze concepten zodanig te isoleren dat ze dit inzicht niet verwarrend of complex maken.

Hij leert over de integratie tussen de psychische structuren en het fysieke lichaam opdat hij beter in staat zal zijn zijn eigen gedachteprocessen te sturen.

Om je heen kijkend zie je dat deze taartvormige ruimte in één gedeelte een in grote mate natuurlijke omgeving heeft, en in een ander gedeelte zien we verschillende ruimtes die elk bijna op een compleet laboratorium lijkt. In elke ruimte zien we een scherm, die niet gescheiden is van de muur, maar er deel van uitmaakt.

Er zijn andere electronische apparaten met de verschillende accessoires die erbij horen, zoals bedieningspanelen. We zien ten minste vijfenzeventig van deze ruimtes, die elk de hier omschreven apparatuur bevat. Deze apparatuur is de leerapparatuur voor ieder van de kinderen.

Terwijl zij in grotere groep zitten en worden geïnstrueerd door de leraar met behulp van de visuele middelen op het televisiescherm, dat aan het plafond of in het luchtledige lijkt te hangen, wordt de algemene les gegeven over de delen van energie zoals die aanwezig is in de structuur van ieder individu. Vervolgens, nadat de eerste les is gegeven over dit bepaalde onderwerp, gaan de kinderen uit elkaar om individueel naar de afdelingen te gaan die we cabines kunnen noemen.

Daar proberen zij te leren wat hen werd getoond op elk van de schermen die zij tot hun beschikking hebben en kunnen op deze manier de energievormen opnieuw gecreëerd of afgebeeld zien die werden besproken door de leraar

. Dit apparaat is een oscilloscoop en hier kunnen zij een complex beeld zien van energie zoals die is samengesteld uit golven of een veelvoud van golfvormen, en deze scheiden of vastleggen en daardoor de verschijning of de vorm bestuderen. Vervolgens wordt op de vele manieren waarop het kan worden veranderd, op een ander scherm de vergroting van een cel getoond.

Door deze vergroting kan het de samenstelling van de cel tonen die een regeneratie is van vele atoomvormen.

De student leert over het fysieke lichaam door het samengestelde energieveld van de psychische structuur. Je zou zeggen dat dit niet de leerstof is voor een zesjarig kind, en dat het voor hem beter is om met blokken te spelen of tekeningen te maken of met andere kinderen te spelen. Natuurlijk is dit slechts een onderdeel van het onderricht dat wordt gegeven. Het kind in jullie eeuw wordt helemaal verkeerd begrepen, aangezien hij niet is wat jullie denken dat hij is.

Een kind is slechts de verschijning van een volwassen mentaliteit die, op de evolutieschaal van een driedimensionale wereld, een ander lichaam of instrument moet aannemen om contact te maken met zijn bewustzijn, opdat hij op deze manier de ervaringen van zijn verleden kan herbeleven zonder de herinnering die spijt en dergelijke zouden kunnen veroorzaken. Hij kan opnieuw beginnen.

Daarom hebben jullie in jullie wereld fysieke organismen die uit de kleine kern van een cel voortkomen en tussen vijftien en de volwassen leeftijd een nieuwe substructuur ontwikkelen om hem de gelegenheid te geven opnieuw kennis op te doen in een andere tijd maar in dezelfde wereld die hij kort daarvoor had verlaten.

Het is een evolutionaire ontwikkeling die in grote mate nog niet wordt begrepen door de meerderheid van de mensen van jullie tijd, dat de mens niet leeft in één verschijning, maar zoals jullie moeten weten, als een voortdurende interrelatie tussen twee werelden.

Als jullie zouden leren, zoals deze kinderen leren, over de aard van de eenvoudige golfvorm, genaamd de sinusgolf, zouden jullie begrijpen dat dit het gehele begrip omvat van de Oneindige Intelligentie! Het Oneindige beweegt voortdurend heen en weer tussen de tegengestelde polen van de golfvorm, om opnieuw te groeperen en af te stemmen, en informatie te regenereren door het samennemen van de zogenaamde verschillen tussen zijn twee delen, die werkelijk één zijn. Zo is er een voortdurende heraanpassing en nieuwe intelligentie die aldus een steeds hogere ontwikkeling van het organisme activeert.”

Copyright © 2011 Frank Hoogerbeets (www.ditrianum.org).

Deze informatie mag alleen in z’n geheel en ongewijzigd worden gekopieerd en verspreid, inclusief deze copyright-vermelding. Copyright © 2002-2011 Ditrianum Media Center

Onze SCHEPPER heeft al in het ATLANTISCHE Tijdperk een VISIOEN aan de Mensheid geopenbaard. Om de Mensheid iets duidelijk te maken over ZIJN eigen Schepping. Dit werd toen niet begrepen, NU kunnen wij dit wel begrijpen.

1) Dit VISIOEN die toen aan ons is geopenbaard, heeft ons in de war gebracht? Nu begrijpen wij dit beter. Wij mogen nu werkelijk zelf verantwoording gaan nemen voor onszelf. Wij mogen op onszelf concentreren, dan pas ontvangen wij antwoorden die IN het Atlantische Tijdperk aan ons geopenbaard zijn. Dan gaan wij ons eigen scheppingsverhaal begrijpen. Wij ZIJN een INDIVIDU en mogen ook alles voor onszelf doen. Wij komen thuis. Wij gaan daarom ook ZELF werken aan onze eigen juiste hart fundering, door vertrouwen en geloven IN onszelf.

2) Liefde activeert EENHEID in ons hart. Met de juiste ”hart” intenties komen wij IN balans en kunnen dan de CODE van onze eigen schepping ontcijferen. Wij hebben bij ons allereerste bestaan, deze CODE ”informatie” al gekregen en dit zit al in onze 5de HARTCHAKRA, iedereen heeft deze CODE gekregen. Deze fundering zit al IN ons eigen hart, daar gaat dit visioen vanuit Atlantis over. Wij zijn gecreëerd UIT liefde, zonder liefde is er geen positieve energie. Denk niet, maar VOEL en WEET via je hart, dan hebben wij de juiste sleutel gevonden. Geloof + vertrouw dat alles in ons zit, dan activeren wij ook anderen bewustzijns.

3) Wij kunnen NIETS geven, als dit nog niet IN onszelf IS geactiveerd? Dit is niet egoïstisch als wij eerst voor onszelf zorgen, dit is OPKOMEN voor onszelf en dat IS nodig. Als wij kinderen willen, zorg eerst dat jezelf IN balans bent, voordat je verantwoording neemt voor een ander. Ben je al een ouder, dan mag je toch nog iets veranderen aan jezelf. Je kunt niets geven, wat jezelf niet hebt?

4) De ontcijferende CODE. Voel de juiste gevoelens dan weten en voelen wij de waarheid ook, dan activeren wij alles vanuit ons hart en dan gaat alles zoals de natuurlijke schepping bedoeld is. Dit kunnen wij alleen zelf doen, alles IS ons gegeven vanuit ons allereerste bestaan, nu mogen wij zelf baasje over onszelf zijn, dan creëren wij een eeuwig bestaan voor onszelf. Dit IS dan vertrouwen op de Scheppende Kracht die al IN ons zit. Als wij dit begrijpen, hebben wij goed aan onszelf gewerkt en de CODE voor ons eeuwige bestaan zelf ontcijferd.

BRON:
www.spiritualwisdom.nl

Plato

Men zegt dat Plato de eerste was die over Atlantis schreef. Hij beschreef de hoofdstad, hoe rijk het was aan natuurlijke bronnen en waarin voedsel in overvloed was. Hoge bergen beschermden de oude hoofdstad tegen de noordenwind. Er regeerden 10 koningen over dit paradijsje en de bewoners leefden harmonieus met elkaar. De stad zelf was opgebouwd in een streng geometrisch uitgebouwd systeem. Daar bestaan verschillende beschrijvingen van.

In zijn kritias beschreef Plato de kronieken van Atlantis. Het gaat over Solon die circa 560 voor Christus naar Hellas (tegenwoordig Griekenland) en het verhaal te horen kreeg van de priesters van de Godin Neith van Sais (beschermgodin van de wetenschap) dat de oude tempelarchieven al duizenden jaren eerder geschreven waren. Hierin stond geschreven over een continent achter de zuilen van Hercules (in het algemeen wordt aangenomen dat dit de straat van Gibraltar is) verzonken zou zijn. Het heet daar niks voor niks de Atlantische oceaan. Er zijn grote onderzeese bergruggen gevonden die wijzen op de positie van het rijk Atlantis die dus verzonken zou zijn. In veel boeken waaronder de Bijbel werd ook gesproken van een zondvloed, grote overstromingen die het aanzien van Moeder Aarde drastisch veranderden en het aantal bewoners van onze planeet in die dagen liet afmenen tot een klein aantal overlevenden.

De Atlantische mens

Eerst leefde men in harmonie met elkaar, evenals in het nog oudere Lemurië. Communiceren deed men telepathisch en minimaal met woorden, woorden of beter gezegd klanken werden meer gebruikt om te helen. Onder andere de stem was een belangrijk healing instrument, evenals andere vormen van vibraties, zoals bijvoorbeeld via je handen energie overbrengen, klank en licht therapie en men werkte ook met geuren en kruiden. Algemene informatie vindt plaats via gedachten lezen. Ook het fysieke lichaam was minder zwaar, het was veel lichter en transparanter. Eigenlijk waren hun bevoorrecht.

Waarom ging het verkeerd?

Ze leefden dus harmonieus maar gingen op onderzoek uit. Het lichaam verzwaarde zich en was men aanvankelijk ongeslachtelijk, nu begon men geslachtelijke kenmerken te krijgen. Tot die tijd werden kinderen puur door middel van de gedachtekracht van verschillende mensen verwekt, die zich op de geboorte van een kind concentreerden en het feitelijk materialiseerden. Later werd dit een sexuele aangelegenheid. De dualiteit was geboren.

Er vond een tweedeling plaats tussen goed en slecht, respectievelijk de zonen van de Ene, en de zonen van Belial. De dualiteit groeide op tot volle wasdom. In diezelfde tijd verbeterde de techniek in hoog tempo. Men had na verloop van tijd de beschikking over technieken waar men heden ten dage nog veel van kan leren. Zo had men voertuigen waarmee ze onder water maar ook in de lucht kunnen vliegen. Men kon ook intergalactische reizen maken, en voorzagen hun luchtschepen en andere voertuigen draadloos van energie, vergelijkbaar met een afstandsbediening. Naast deze technische kennis kreeg men de beschikking over allerhande methodes om zich zelf en anderen te helen. Ze wisten hoe je moest genezen met frequentie genezing, d.m.v. geluid, licht, resonatie, en het woord.

Men wist ook wanneer zijn laatste dagen waren aangebroken en dit werd door de juiste vorming van lichamen letterlijk gedragen. Vier personen legden zich neer op de grond, en die- gene die komt te overlijden werd op deze vier mensen gelegd, waarmee de overgang naar een andere dimensie vergemakkelijkt werd.

Hun technische en esoterische kennis kon ook ten kwade gebruikt worden, en dat was het begin van het einde. De zonen van de Ene en de zonen van Belial groeiden steeds meer uit elkaar en de dualiteit was compleet. Het einde was in zicht…

Het einde

Zoals ook hier kan je dus zien dat vele technieken en energieën op twee manieren gebruikt kunnen worden, ten goede en ten kwade. Zoals bijvoorbeeld de nucleaire energie. De zonen van de Ene streefden het goede na, de zonen van Belial wilden alles bezitten en waanden zich God, dus ontstonden er twee kampen, de dualiteit ten top. De zonen van de Ene wilden aan de samenleving hun dienstbaarheid tonen, en voor het bereiken van hun hoge doel benaderden ze het vanuit positiviteit. De zonen van Belial daarentegen waren machtsbelust, en heel ego gericht bezig, streefden naar bezit en materie. Het verhaal gaat dat de zonen van de Ene een kristal in een piramide hebben waarmee ze grote delen van Altantis van energie voorzien. De zonen van Belial wilden deze energie in hun bezit hebben en gingen experimenteren door gebruik te maken van hetzelfde proces, echter zonder dit te beheersen. Details zijn enorm belangrijk voor het werken met grote energieën. Dit ging dus verkeerd waardoor er een ramp plaatsvond.

Wat heeft Atlantis met onze tijd?

Er zijn vele raakvlakken en herkenningen met onze tijd. In het begin waren er niet veel mensen op aarde. Men leefde van de jacht waar men een dagtaak aan had. De enige wetten die gelden waren de natuurwetten. Geld bestond ook niet (hmm beter dan de euro) je bouwt een hut op een plaats waar jij het wilt en hoef dat niet te kopen of te huren. Men leefde in vrede en harmonie en hielp elkaar waar nodig, net zoals de weinige natuurvolken nog doen en de mensen die daar bewust voor kiezen.(woongemeenschappen) Alles wat men nodig had vond men in de natuur, er was overvloed. Nu is alles anders en draait veel om geld en macht, heel arrogant dus om de aarde als een bezit te zien en ons zelf niet te zien als een geheel.

Vanuit de oertijd gezien kwam er steeds meer een splitsing tussen rijk en arm, overheersers en ondergedrukten enz. Er ontstond meer een deling tussen goed en kwaad, de dualiteit. En natuurlijk hadden we dualiteit nodig. Er bestaat immers slechts licht als er donker is, je kan pas weten wat warm is als je koude kent, vreugde als je verdriet kent etc. Dus het heeft een functie. Persoonlijk moeten we streven naar het juiste evenwicht, en net als dat voor ons persoonlijk geldt, geldt dat ook voor Moeder Aarde, waarvan wij een deel van zijn en die we met onze energieën voeden. Maar helaas is niet iedereen in staat om te streven naar dit evenwicht.

Als we om ons heen kijken of naar onszelf kunnen we zien dat er een duidelijke splitsing valt waar te nemen. Je ziet mensen die niet meer positief kunnen denken en zich zelfs fanatiek richten op zelfvernietigende zaken. Oorlogen die gevoerd worden in de naam van waar men in gelooft, leiders godsdienst etc.

Fanatiek alleen maar geloven in de eigen goedheid is het andere uiterste, en eveneens fataal. Een juiste balans hierin vinden is het beste. Hier had Atlantis dus ook mee te maken met de strijd tussen het goede en het kwade.

Doordat we Moeder Aarde met onze energieën voeden heeft dit weerslag op onze planeet die dit dus ook laat merken door aarbevingen overstromingen en andere rampen. Alle rampen en catastrofes nemen in aantal toe, hetzelfde geld voor oorlogen en terroristische acties zoals op 11-9-2001 er een van vele zijn. Toch moeten we ons beseffen dat we in een bijzondere tijd leven. Niet lezen hoe de media het ziet maar met onze eigen ogen waarnemen. Juist nu reïncarneren veel mensen die eerder in Atlantis of Lemurië leefden. Veel mensen hebben herinneringen aan Egypte en Mexico waar veel Atlantiërs naar toe waren gevlucht toen het continent dreigde te verzinken. In die tijd kreeg het negatieve de overhand evenals bij andere rampen op wereldniveau, dit moeten we nu verhinderen. Er wordt veel meer met licht gewerkt dan voor de aanslagen van 11-9-2001 men probeert een mantel der liefde over moeder aarde heen te leggen. Hierbij worden we geholpen door oude zielen die gereïncarneerd zijn of ons op een andere niveau de helpende hand bieden om licht te verspreiden…..

Wat was Alantis

De verloren stad mythe of historisch feit?

De eerste die schreef over Atlantis was de Griekse wijsgeer Plato (427-347), Plato beweerd dat Atlantis wel degelijk bestaan heeft.

Volgens Plato was de oude hoofdstad van Atlantis een uitgebouwd systeem van cirkels, met om beurten een ommuurd eiland en kanaal.

Met een totale doorsnede van 22,5 kilometer.

Atlantis is omschreven als een paradijselijk eiland, dat zich in de oceaan bevond.

De bewoners worden omschreven als een intelligente vergevorderde beschaving. In tal van geschriften zijn er vermeldingen gemaakt over de vernietiging van Atlantis, dat ten onder ging door de zonvloed, vuur & aardbevingen rond 10.500 v chr.

De Egyptenaren spraken hier over, de Maya’s, de Indiers en zelfs sommige Afrikaanse stammen kennen de legende.

Dit kan toch geen toeval zijn. Als je al die geschriften naast elkaar legt, hebben ze het allemaal over een machtig mooi land dat zich in de oceaan bevond.

De bewoners die daar leefden, de weinig overlevenden na de ramp, zijn gevlucht naar andere landen.

Met andere woorden de Egyptenaren, Indiers, Maya’s en de afrikaanse stammen zijn allen waarschijnlijk afstammelingen van de Atlantiers.

Dit zou natuurlijk heel juist zijn als Atlantis in de Atlantische oceaan lag want dan zijn Egypte, Afrika, en Zuid Amerika de naburige landen.

Van daaruit trokken ze door naar Indie. In al die landen schijnen er ook muurschilderingen en prehistorische bouwwerken te zijn ontdekt die verwijzen naar de Atlantiers (vergevorderde beschaving).

Zoals onder de Sfinx daar is een verborgen onderaardse Gallerij, het zogeheten ” zaal der archieven” (hall of recorts).

Hierin zou de volledige wijsheid van de beschaving uit lang vervlogen tijden bewaard zijn gebleven (Atlantiers). I

n 1991 begonnen Thomas Dobecki, geoloog Joseph Schoch en archeloog John West met hun onderzoek naar de Sfinx.

Ze hebben toen in 1993 een rechthoekige kamer ontdekt van ongeveer 9 bij 12 meter, 5 meter onder de poot van de sfinx.

Hier is toen door de Amerikaanse t.v. keten NBC een documentaire over gemaakt genaamd ” the Mystery of de Sfinx.

Direct werd door zahi Hawass, de opzichter van oudheikundige werken van Gizeh, alle werkzaamheden betreft de Sfinx stilgelegd.

Er werd verklaard dat West te weinig wetenschappelijk te werk ging.

Maar de echte reden was dat de Egyptische autoriteiten niet naar buiten wilden hebben dat de Sfinx en de piramiden waarschijnlijk niet door de Egyptenaren waren gebouwd maar door de overlevenden van Atlantis.

In de Keltische en Germaanse mythologie wemelt het van de verhalen over verzonken landen.

Bij de Eskimo’s, Hopi-Indianen, Boeddhistische, Hindoeistische en niet te vergeten de bijbel ” wie kent niet het verhaal van het hof van Eden, Adam en Eva en later de zonvloed”.

Allemaal beschrijven ze in grote lijnen precies dezelfde Geologische en klimatologische gebeurtenissen. Dit kan toch ook geen toeval zijn.!!

Mischien als ze inderdaad zo’n hoog beschaafde bevolking waren, hebben ze de ramp (zonvloed, aardbeving & vuur) voorzien.

Dan zou het toch ook mogelijk zijn dat ze voor de ramp zijn geevacueerd. Wij zijn van mening op basis van de gegevens die er zijn over het eiland Atlantis dat deze daadwerkelijk bestaan heeft

———————–