Duitsland Vaccinatieplicht onderweg

De Duitse Bondsdag heeft een wetsontwerp van leden van de verkeerslichtcoalitie over een mogelijke vaccinatieplicht in Duitsland op haar website gepubliceerd. Als het op 17 maart in de Duitse Bondsdag wordt aangenomen, worden vanaf oktober 2022 verregaande specificaties gemaakt.

De Duitse Bondsdag heeft donderdag op haar website een pdf-document gepubliceerd met de titel “Ontwerpwet voor onderwijs, advies en vaccinatie van alle volwassenen tegen SARS-CoV-2 (SARSCovImpfG)”. De genoemde auteurs zijn allemaal leden van de verkeerslichtcoalitie. Vanwege het grote aantal deelnemers worden hieronder slechts enkele namen genoemd. Het gaat onder meer om politici die al geruime tijd heftig om vaccinatie vragen, zoals Janosch Dahmen (Groenen), Dr. Marie-Agnes Strack-Zimmermann (FDP), minister van Volksgezondheid Karl Lauterbach (SPD) en Dr. Tot Steffen (Groenen).

Verder minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock (Groenen), Bondsminister van Economische Zaken Svenja Schulze (SPD), voormalig Verdi-baas Frank Bsirske (SPD), Bondsvoorzitter SPD Saskia Esken, vice-president van de Duitse Bondsdag Katrin Göring-Eckardt (Groenen), vice-president Kanselier Robert Habeck (Groenen), de bondsvoorzitters van de Groenen Ricarda Lang en Omid Nouripour, de voormalige burgemeester van Berlijn Michael Müller (SPD), Claudia Roth (Groenen) en Jürgen Trittin (Groenen). Punt A getiteld “Probleem” stelt:

“Tot nu toe is Duitsland getroffen door in totaal vier infectiegolven met SARS-CoV-2, en begin 2022 begon een vijfde golf. waarvan werden geassocieerd met aanzienlijke beperkingen op het openbare en privé-leven.”

Na uitspraken over bijzonderheden en de laatste bevindingen over de varianten van het coronavirus die zich tot nu toe hebben voorgedaan en de daaruit voortvloeiende maatregelen, worden ook eerdere ervaringen met bestaande vaccins genoemd. Er staat dus:

“Voor preventie zijn goed verdragen, veilige en zeer effectieve vaccins beschikbaar. Studies tonen aan dat vaccinaties tegen het SARSCoV-2-coronavirus niet alleen de gevaccineerde persoon effectief beschermen tegen ziekte en in het bijzonder tegen ernstige ziekteprogressie, maar ook betekenen dat gevaccineerde mensen minder die waarschijnlijk geïnfecteerd raken, dragen bij aan de verspreiding van de ziekteverwekker, wat vooral nuttig is bij het beschermen van kwetsbare groepen mensen tegen SARS-CoV-2-infectie.”

“Specifieke maatregelen om de vaccinatiegraad te verhogen, zoals gerichte voorlichting” zouden “de bereidheid van de bevolking om te vaccineren bevorderen”, maar “kunnen uiteindelijk niet het vereiste effect hebben gehad om het virus in te dammen”, aldus het wetsontwerp. Politici moeten daarom als volgt reageren:

“De volgende beschikbare middelen zijn het versterken van de basisimmuniteit van de bevolking via een uitgebreide communicatiestrategie, een meer individuele en gerichte benadering van de bevolking over de hele linie, evenals de uitbreiding van het vaccinatieaanbod en de invoering van algemene vaccinatie op middellange termijn. vereisten voor alle personen ouder dan 18 jaar die besmet zijn op het federale grondgebied van hun gewone verblijfplaats gedurende ten minste zes maanden.”

De auteurs stellen dat “niet-gevaccineerde mensen van alle leeftijdsgroepen een significant hoger risico op de ziekte van COVID-19 blijven vertonen, vooral een ernstige vorm”. Ze realiseren zich:

“Zelfs als het risico op besmetting met een vaccinatie aanzienlijk wordt verminderd, kunnen mensen ondanks vaccinatie toch besmet raken met het SARS-CoV-2-virus en het virus verder verspreiden (overdracht). De beschermende vaccinaties tegen het SARS-CoV-2-coronavirus ertoe leiden dat gevaccineerde mensen minder bijdragen aan de verspreiding van de ziekteverwekker dan niet-gevaccineerde mensen, wat vooral gunstig is bij het beschermen van kwetsbare groepen mensen tegen SARS-CoV2-infectie.”

De huidige vaccinatiegraad is echter “op basis van eerdere ervaringen” niet voldoende om “de verwachte, zeer snelle en sterke toename van het aantal gevallen en het bijbehorende risico van overbelasting van het gezondheidssysteem en mogelijk andere zorggebieden in het komende najaar te beteugelen. en wintermaanden”, gaat het verder.

Ondanks de empirische waarden en beschikbare cijfers van de afgelopen twee jaar, beweren de auteurs dat er voor het herfst- en winterseizoen 2022/23 opnieuw een situatie zou kunnen ontstaan ​​waarin “een risico op overbelasting van het gezondheidssysteem” dreigt met “nadelige effecten op de hele bevolking”. Dit wordt gerechtvaardigd door de onzekerheid dat niet te voorspellen is welke virusvariant aan het einde van het jaar “overheersend” zal zijn. Het is daarom “te voorzien” dat een puur “faciliteitsgebonden vaccinatiebehoefte” voor het lopende jaar niet zal volstaan: “De noodzakelijke verhoging van de vaccinatiegraad in de algemene bevolking zou uiteindelijk niet worden bereikt, zelfs niet met een vaccinatievereiste die alleen kwetsbare mensen raken.”

“Tegelijkertijd kunnen hoge vaccinatiepercentages in de bevolking en een sterke en aanhoudende immuunrespons tegen circulerende SARS-CoV-2-varianten het risico op virusvarianten met nieuw potentieel voor schade verminderen.”

De auteurs beweren dat “hoge vaccinatiegraad” helpt:

“Andere beschermende maatregelen en de daarmee samenhangende aantasting van grondrechten, zoals het recht op schoolonderwijs, de vrije uitoefening van een beroep, de vrije uitoefening van kunst en cultuur, de vrijheid van vergadering, de vrijheid om godsdienst te beoefenen, de algemene vrijheid van handeling etc. kan in de toekomst zoveel mogelijk achterwege blijven”.

Let op de bewoording “voor zover mogelijk”. Er wordt aangekondigd dat de voorgestelde wet voorziet in een “systematische anonieme registratie van gevaccineerde en herstelde personen” om “gebruik te maken van de resulterende aanpassing van de pandemiebeheersing”. De rechtvaardiging voor deze gegevensverzameling luidt:

 “In de loop van de pandemie is de kwaliteit van de gegevens voor een nauwkeurige registratie van de vaccinatiegraad in verschillende subgroepen steeds slechter geworden. Een systematische cijfers van herstelden is ook niet beschikbaar.”

De auteurs beweren dat “een hoge vaccinatiegraad de kans op overdracht vermindert”, wat een vermindering van de overdracht van virussen betekent. De huidige cijfers bewijzen aantoonbaar andere empirische waarden. Dit wordt indirect bevestigd door de volgende bewoording op pagina 8: “Gezien het vaccinatieschema (minstens 2 doses met een tussenpoos van 21 dagen) en het werkingsmechanisme van de vaccins (slechts een beperkte vermindering van de transmissie, vooral onder Omicron) voor SARS-CoV-2 niet of alleen met beperkingen voldaan.” Punt B getiteld “Oplossing” stelt met betrekking tot geplande specificaties en maatregelen:

“In een eerste stap wordt de vaccinatiecampagne weer uitgebreid. Hiervoor worden alle volwassenen voor het eerst persoonlijk gecontacteerd en door hun zorgverzekeraar geïnformeerd over counseling en vaccinatiemogelijkheden.

Op basis hiervan zullen in een tweede stap verplichte vaccinaties voor personen ouder dan 18 jaar worden ingevoerd. Zowel de campagne als de algemene vaccinatieplicht zijn zo opgezet dat wordt gewaarborgd dat alle leden van de samenleving worden bereikt.

Dit betekent dat personen die ten minste zes maanden hun gewone verblijfplaats in de Bondsrepubliek Duitsland hebben gehad en de leeftijd van 18 jaar hebben bereikt, vanaf 1 oktober 2022 in het bezit zijn van een inenting of bewijs van herstel en deze op verzoek moeten overleggen van de verantwoordelijke autoriteiten die bevoegd zijn om in te dienen.”

De regeling “wordt driemaandelijks geëvalueerd” en zou worden beperkt tot 31 december 2023 om “de last die gepaard gaat met verplichte vaccinatie te beperken”. Onder punt C, getiteld “Alternatieven”, wijzen de auteurs erop dat “voorheen niet-gevaccineerde mensen niet meer voldoende konden worden bereikt en gemobiliseerd door de vaccinatiecampagne”. Bovendien zouden onderzoeksgegevens aantonen dat “de bereidheid om te vaccineren onder voorheen niet-gevaccineerde mensen erg laag is”. Er zijn geen gegevens of bevindingen gegeven over de aanhoudende of afnemende vaccinatiebereidheid van burgers die al een tot drie vaccinaties hebben gekregen.

Met betrekking tot de kosten van dergelijke wetgeving staat op pagina 9 dat de federale overheid, dus de belastingbetalers, kosten zal maken “door vergoeding van de kosten van zorgbetalers voor het informeren van alle verzekerden en het controleren van het bewijs van immuniteit” in een “momenteel niet-kwantificeerbaar bedrag”. Onder het kopje “Compliance kosten” definiëren de auteurs toekomstige verplichtingen voor mensen in Duitsland:

“Vanwege de verplichting om bewijsmateriaal in de zin van § 20a leden 3 en 4 IfSG op verzoek aan de bevoegde autoriteiten te verstrekken, is er een kleine, niet-kwantificeerbare tijd en mogelijk kleine financiële inspanning voor de burgers.”

Om “de nalevingsinspanning laag te houden”, moeten daarom “digitale oplossingen en gebruiksvriendelijke transmissiekanalen” worden onderzocht, d.w.z. in overweging worden genomen. Het wetsontwerp vermeldt onder § 20 Verordening Autorisatie, punt 3:

“In geval van twijfel over de echtheid of juistheid van de inhoud van een overgelegd bewijsstuk, kan een specifieke bevoegde autoriteit in het arrondissement waarvan de betrokkene zijn of haar gewone verblijfplaats heeft, of 2. de gezondheidsdienst een medisch onderzoek van betrokkene om vast te stellen of betrokkene niet kan worden ingeënt tegen het SARS-CoV-2 coronavirus vanwege een medische contra-indicatie.

Actuele definities, verklaringen en overwegingen over het onderwerp “volledige vaccinatiebescherming” zijn te vinden op pagina 16 van het 49 pagina’s tellende concept. Op pagina 18, over het onderwerp gratis reisbewijzen van de overheid, luidt de tekst:

“De federale overheid is bevoegd om zonder toestemming van de Bundesrat voorschriften te regelen die afwijken van de leden 1 tot en met 3 van de leden 1 tot en met 3 voor het bewijs van vaccinatie, herstel en test bij ordonnantie, op voorwaarde dat deze verschillende vereisten voordelig zijn voor de betrokken personen.”

In de ordonnantie kan de federale overheid in de toekomst de pauzetijden regelen voor de volgende punten:

• aa) die moet worden afgewacht na elke individuele vaccinatie voor volledige vaccinatiebescherming en
• bb) die tussen de afzonderlijke vaccinaties kan liggen,
• b) het aantal en mogelijke combinaties van individuele vaccinaties voor volledige vaccinatiebescherming en
• c) andere vaccins waarvan het gebruik is erkend als bewijs van vaccinatie in de zin van lid 1

Sectie 54c dwangmiddelen stelt dat om “een vereiste af te dwingen (…)” alleen de “dwangmiddelen van boetes” zijn toegestaan, daarom “als de boete oninbaar is volgens zin 1, het bevelen van vervangende verplichte detentie of verplichte detentie is uitgesloten”. Een “dwangbewaring” is dus niet bedoeld. De rechtmatigheid en confrontatie van een op handen zijnde handhaving van dwangmaatregelen is de verantwoordelijkheid van het bevoegd en uitvoerend gezag. De hoogte van de dwangsom kan individueel worden vastgesteld en kan in extreme gevallen oplopen tot enkele duizenden euro’s. § 11 Wft (boetebetaling)  staten: “Het bedrag van de boete moet minimaal € 5 (Art. 6 Para. 1 EGStGB) bedragen en mag niet hoger zijn dan € 25.000,00 (Artikel 35 Para. 3 Zin 1). Dit maximumbedrag geldt voor elk individueel geval van overtreding.”

Artikel 4 “Beperkingen van de grondrechten” (pagina 22) stelt:

“Artikel 1 nummers 2 tot en met 4 beperken het grondrecht op lichamelijke integriteit (artikel 2 lid 2 zin 1 van de grondwet).”

Deze verwijzing moet worden ingevoegd vanwege formele wettelijke vereisten bij het aannemen van wetten, op basis van  artikel 19 van de basiswet. In hoeverre de plannen van de auteursgroep, gelet op het nu beschikbare ontwerp, eventueel art. 2 van de Basiswet buiten beschouwing laten, en in hoeverre de bevolking de richtlijnen van de wet volgt , zal in toekomstige juridische en sociale discussies. Artikel 2 van de Basiswet bepaalt onder punt 2:

“Iedereen heeft recht op leven en lichamelijke integriteit. De vrijheid van de persoon is onschendbaar. Deze rechten mogen alleen op grond van een wet worden aangetast.”

Artikel 7 “Inwerkingtreding” luidt op pagina 23 definitief: “Deze wet treedt in werking op de dag na haar afkondiging.”

Bron