Mensen zijn veranderd en het is eigenlijk best wel beangstigend…

Wat is er met mensen gebeurd en in welke tijdlijn zitten we vast? Is er nog iemand met emotie of ziel over? Gaan we echt richting onze uiteindelijke ondergang? Dit zijn vragen die ik mezelf blijf stellen, omdat het overduidelijk is dat mensen veranderd zijn. Ik voel het, en ik weet zeker dat jij het ook voelt. Wat zit hierachter, en is er hoop? Laten we het eens onderzoeken…

Mensen zijn veranderd. Ik weet niet hoe ik het anders kan zeggen dan dat mensen zijn veranderd. Ik heb het gezien. Ik weet dat jij het hebt gezien. Laat me in de reacties hieronder weten of je net een verandering hebt gezien in hoe mensen in het algemeen zijn, in hoe de maatschappij in het algemeen is. Ik begin echt te geloven dat er iets mis is met deze tijdlijn waarop we zitten. Ik bedoel, ik ben op het punt beland dat ik nergens meer in geloof, omdat alles zo verknipt is. Alles is zo onzeker en alles verandert voortdurend. Maar de afgelopen 5 jaar hebben we veranderingen in de maatschappij, in de wereld gezien die ongekend zijn, anders dan alles wat we ooit in zo’n korte tijd hebben gezien. Dat is het andere.

Soms heb ik het gevoel dat ik in een alternatieve realiteit leef. Ik weet niet wat er is gebeurd met de realiteit waarin we leefden, maar die is er niet meer. En er zijn een paar dingen die me dat echt hebben doen beseffen. Dus het eerste – en dit is wat er eigenlijk voor gezorgd heeft dat mijn gedachten zich in allerlei bochten boorden en ik begon te denken dat er iets ernstig mis was –: ik groeide op in Kentucky. Ik ben hier geboren en getogen. En als je iets over Kentucky weet, weet je dat de Kentucky Derby hier wordt gehouden. En het is een enorm evenement. Het is een van de grootste sportevenementen van het hele land. Ik zou zeggen waarschijnlijk een van de grootste sportevenementen ter wereld. Paardenrennen is hier in Kentucky een groot succes.

En hoewel ik in Kentucky geboren en gegroeid ben, was ik tot een paar jaar geleden nog nooit naar de Kentucky Derby geweest. Het is iets wat ik altijd al wilde doen, vooral toen ik jonger was en nog dronk en zo, want als je iets weet over de Derby en specifiek de Derby-binnenbaan, weet je dat het altijd werd beschouwd als een van de wildste feesten van het land. En terecht, want er gebeuren daar een hoop gekke dingen. Ze noemen het de Marty Gro-paardenraces, omdat mensen halfnaakt rondrennen. Ze verkleden zich in van die gekke outfits, moddergevechten, dixieraces – iedereen wordt helemaal dronken en het is in wezen gewoon een enorm wild feest met duizenden en duizenden mensen. En hoewel dat me vroeger wel had aangesproken, wilde ik het altijd meemaak. Zelfs nadat ik gestopt was met drinken, dacht ik: weet je wat? Ik wil dit zien, want soms wil ik gewoon de chaos om me heen zien ontstaan.

Dus in 2022 ging ik erheen, en wel om die specifieke reden: om de chaos om me heen te zien. Ik wilde het enorme feest zien. Ik liep dat evenement binnen met de gedachte dat dat precies was wat ik zou zien, maar ik was enorm teleurgesteld. Zeggen dat de dingen veranderd waren, zou een understatement zijn. Ik liep daar binnen en er was niemand dronken. Ik bedoel, er waren mensen aan het drinken, begrijp me niet verkeerd, maar het was geen enorm feest. Mensen droegen pakken en stropdassen. Vrouwen droegen derbyjurken. Iedereen stond er maar wat rond, een beetje socializen, een beetje rondhangen, scrollend op hun telefoon, niet echt interactie zoals je zou denken dat mensen zouden hebben, vooral voor het binnenveld van Derby. Doe me een plezier als je me hier niet in gelooft. Als je denkt: oké, je bent er gewoon nooit geweest. Misschien wist je niet wat je kon verwachten. Google nu. Google foto’s van het Kentucky Derby-feestje. Google die termen maar eens en je zult de gekte zien waar ik het over heb. En dat was helemaal terug tot ongeveer 2020.

Daar komen we zo op, want er zijn een paar redenen waarom ik denk dat dit gebeurt. Maar helemaal tot ongeveer 2020 was dat de scène die je daar zou zien. Wat ik ervoer was iets compleet anders. Het was alsof ik uit die realiteit, uit die tijdlijn, was getrokken en in een tijdlijn werd geplaatst die volkomen onherkenbaar was. De hele scène, de hele omgeving, mijn omgeving – gewoon de manier waarop mensen waren, de manier waarop mensen met elkaar omgingen en alles eraan – het voelde heel robotachtig. Het voelde niet natuurlijk. Er was iets dat gewoon heel afstotend was. Ik weet niet echt hoe ik het moet beschrijven. Daarom worstel ik hier een beetje mee, maar er is iets veranderd. Daarom kom ik hier.

En nogmaals, als je denkt dat het misschien komt doordat ik het nog nooit eerder heb meegemaakt, zal ik je nog een voorbeeld geven. En dit is er weer een die me erop wees dat dit gebeurt. Naast de derby komen er derbyfestivals. In de aanloop naar de derby hebben we een heleboel verschillende dingen. Er zijn bijvoorbeeld foodtrucks, er zijn vuurwerkshows. Ze hebben een grote, je weet wel, ballongloed waar ze die luchtballonnen, heteluchtballonnen en zo rond laten vliegen. Er zijn veel verschillende evenementen. Vroeger ging ik naar de vuurwerkshow. Het is een van de grootste vuurwerkshows van het land. De laatste keer dat ik er was, was in 2010 – rond 2010, ergens daar – waren er meer dan 500.000, misschien wel 1.000.000 mensen daar. Het is een enorme trekpleister, want er is een vliegshow en al dat soort dingen.

En dat evenement is niet zo gek als de derby, maar het is altijd een feest geweest. Je neemt je eigen drank mee daarheen. Iedereen hangt rond op wat ze het grote grasveld noemen. Iedereen is aan het socializen. We zetten daar volleybalnetten op, we speelden volleybal en cornhole en we zetten letterlijk een gebied af waar we allemaal samenkwamen. Er waren tientallen van ons, een stel vrienden en anderen verzamelden zich daar en het was gewoon een groot feest. Het was een geweldige tijd. Dus na 2010 ben ik hier vele, vele jaren niet naartoe geweest en toen ging ik er weer heen in 2022. En net als bij de derby is het een understatement om te zeggen dat de dingen veranderd waren, want het was helemaal niet zo. Er waren geen 500.000 mensen; het was minder dan de helft. Veel minder dan de helft. Het was helemaal niet vol. En het was prachtig weer buiten.

Dus dat was het eerste. Het tweede was dat niemand interactie had, socialiseerde of iets deed wat we tien jaar daarvoor deden. De tijdlijn veranderde weer volledig. Het is alsof ik uit die tijdlijn werd gehaald en in deze compleet andere tijdlijn werd gegooid die ik gewoon niet eens meer herken. En net als bij de derby was de hele ervaring – daaraan was ik eigenlijk gewend, dat ik met mensen kon socializen en hordes mensen om me heen kon hebben en gewoon een geweldige tijd kon hebben – de realiteit compleet ander. Het haalde me uit de ervaring. Het maakte me eigenlijk behoorlijk ongemakkelijk, omdat alles eraan heel robotachtig aanvoelde. Het voelde niet natuurlijk.

Er is iets veranderd in mensen in slechts tien jaar tijd: mensen zijn gewoon niet meer hetzelfde. Ze gedragen zich niet meer hetzelfde. Mensen gaan niet meer met elkaar om zoals ze dat vroeger deden. En het is heel, heel vreemd. Het is een heel vreemd fenomeen en het is eigenlijk behoorlijk afschrikwekkend, vooral voor iemand zoals ik, die zichzelf als een oude ziel beschouwt. Ik heb altijd gezegd dat ik een eeuw te laat geboren ben, omdat de nieuwe manier van doen, al die nieuwe manieren van interactie en het robotachtige gedrag, gewoon niet bij me passen. En ik heb dit ook op andere plekken gemerkt. Nogmaals, laat het me in de reacties hieronder weten als je dit hebt gezien, maar bij sociale bijeenkomsten – met name evenementen, supermarkten, overal in het openbaar – heb ik deze verandering opgemerkt: de manier waarop mensen zijn, gewoon zoals ze zijn.

Ik denk aan het Mandela-effect en vraag me af: beeld ik me dit allemaal in? Stel ik me een andere manier van doen voor en misschien ben ik gewoon in deze nieuwe tijdlijn gegooid en heeft niemand me verteld dat dingen veranderd zijn? Maar ik herinner me specifiek dat alles drastisch anders is dan nu. Als je uitgaat in het openbaar – vooral bij sociale bijeenkomsten, bars, clubs – dan lees je laatst nog een artikel over hoe honderden en duizenden bars in het hele land sluiten omdat niemand meer uitgaat en dat soort dingen. En je vraagt je af wat de reden daarvoor is. Is het gewoon dat mensen niet meer in het openbaar uitgaan? Zijn mensen dat ontgroeid? Waar zijn al die mensen gebleven? En waarom gaan ze niet meer met elkaar om in dat soort omgevingen? Waarom gaan ze over het algemeen niet meer met elkaar om? Wat is er veranderd? En je vraagt je af of dit iets goeds of iets slechts is, want als mensen niet uitgaan en niet feesten en drinken – is dat dan per se iets slechts? Ik denk dat het afhangt van hoe je ernaar kijkt. Naar mijn mening is het iets slechts, want als je niet sociaal bent en niet met elkaar interacteert, mis je gedeelde kennis, gedeelde ervaring. Zonder dat zullen wij als natie, als maatschappij in het algemeen, uiteindelijk instorten. Want als je geen gedeelde kennis en geen gedeelde ervaring hebt en je je verhaal niet deelt en niet met elkaar interacteert, dan zullen de dingen uiteindelijk stagneren. Je stopt met groeien. Er is geen vooruitgang meer, omdat je de dingen die je hebt geleerd niet doorgeeft. Gedeelde kennis en gedeelde ervaring zijn een fundamenteel aspect van wat ons mens maakt. Het is wat ons onderscheidt van de dieren in het wild. Door de hele geschiedenis heen is het een fundamenteel aspect geweest van hoe we zijn gekomen tot waar we nu zijn. Dus als we stoppen met interactie en we stoppen met het delen van deze kennis en we stoppen met socialiseren, dan zal de maatschappij als geheel uiteindelijk instorten. Zij zal ophouden te bestaan of op zijn minst zullen we geen vooruitgang boeken. We zullen vastlopen en stagneren en dat zal leiden tot achteruitgang. Het zal de-evolutie van onze soort veroorzaken en dat is in wezen wat ik geloof dat er gebeurt.

Maar wat gebeurt er precies? Wat is de reden dat deze tijdlijn zo is verschoven en dat mensen zo robotachtig zijn en zo drastisch zijn veranderd in manieren? Ten eerste, ik denk dat 2020 daar iets mee te maken heeft. Ik ga de naam van de gebeurtenis die rond 2020 plaatsvond niet noemen. Jullie weten allemaal precies waar ik het over heb. Ik wil het niet noemen omdat platforms voor minder zijn verbannen. Oké? Dus, ik moet op mijn tellen passen. Maar iets aan 2020 en die gebeurtenis heeft een verandering in mensen teweeggebracht. Ik weet niet precies wat het is. Misschien komt het doordat mensen elkaar gewoon hebben opgegeven, omdat mensen toen zo bereid waren om hun buurman aan te geven omdat ze niet gehoorzaamden, niet deden wat hun opgedragen werd. Die gebeurtenis heeft er ook voor gezorgd dat mensen veel vertrouwen in anderen en in de maatschappij in het algemeen zijn kwijtgeraakt. Het heeft er ook voor gezorgd dat mensen het gewoon prettig vonden om thuis te blijven, weet je, omdat we toen in lockdown moesten. We moesten thuisblijven, in ons huis zijn, niet in het openbaar komen, niet socialiseren, niet bij andere mensen zijn. En misschien hebben sommige mensen zich daar gewoon aan aangepast. Ik weet niet precies wat de reden is, maar er is iets aan die gebeurtenis in het bijzonder dat een drastische verandering heeft veroorzaakt – maar dat is niet het enige. Ik denk dat er andere factoren zijn.

Sociale media, internet, mobiele telefoons, al die dingen – technologie in het algemeen, ik denk dat dit ook heeft veroorzaakt, omdat we in plaats van eropuit te gaan en te communiceren, nu al die vrienden op onze telefoon hebben, die nepvrienden op onze telefoon waar we naartoe kunnen gaan, waar we direct bevestiging en bevrediging van kunnen krijgen, we kunnen dopamine krijgen van dit handheld elektronische apparaat. En daardoor zijn we niet meer afhankelijk van mensen. We hebben alles wat we ooit mogelijk nodig zouden kunnen hebben op het gebied van socialisatie op onze mobiele telefoons, op sociale media, en veel mensen zijn daar gebruik van gaan maken. Ik geloof echt dat dat een van de drijvende krachten is achter de evolutie van onze soort – of op zijn minst dat het uiteindelijk daartoe zal leiden, omdat het ervoor zorgt dat we gevangen blijven in dit digitale rijk in plaats van echt de natuur in te gaan, of op zijn minst naar buiten te gaan en met andere mensen te praten. Het zorgt ervoor dat mensen erg robotachtig en emotieloos worden. We worden eigenlijk het elektronische apparaat dat we zo koesteren. En dat is angstaanjagend. En omdat dat mensen emotieloos en robotachtig maakt, degradeert het ook de morele structuur van de samenleving. Het is erg ontmenselijkend. Mensen hebben het menselijke aspect uit de dingen gehaald. En nogmaals, het wordt alleen maar robotachtiger. In plaats van empathie te tonen voor mensen, emotie te tonen voor mensen en medelijden met mensen te hebben, verdeelt het ons als het ware. Hoewel we meer verbonden zijn dan ooit, zijn we meer verdeeld en eenzamer dan ooit. En ik denk dat veel mensen daardoor andere mensen hebben opgegeven. We hebben ons gerealiseerd dat mensen het gewoon niet waard zijn, want sommigen van ons geven wel om anderen, maar dat wordt niet gewaardeerd en ook niet beantwoord. Mensen zijn gewoon heel onbeleefd geworden en in veel gevallen hebben we het gewoon opgegeven. We hebben gezegd: weet je wat, interactie met echte mensen is het niet waard. Dus blijven we gewoon in onze telefoon. Dat is de veilige plek. Daar kunnen we onze onmiddellijke bevrediging vinden. Daar worden we gewaardeerd. Dus laten we daar blijven. Laten we niet de maatschappij ingaan. Laten we niet al die dingen doen die we door de geschiedenis heen hebben gedaan, omdat het gewoon niet de moeite waard is. En al deze dingen hebben ook geleid tot een enorme hoeveelheid verdeeldheid. En niet alleen die dingen, maar alles in het leven heeft ons nu volledig verdeeld. Als er iets is waar we het niet over eens kunnen zijn, zullen we het niet alleen niet eens zijn, maar we zullen ook toestaan dat het ons volledig verdeelt.

Alles, van ras, religie, seks, politiek, eten – alles heeft ons verdeeld. En ik geloof echt dat dat ook iets is waardoor mensen zeggen: weet je wat, mensen zijn het gewoon niet waard. Ik ga het niet eens proberen. En hetzelfde geldt over mannen en vrouwen. We hebben deze verdeeldheid tussen mannen en vrouwen en aparte relaties, aparte huwelijken, aparte verbindingen juist laten ontstaan, omdat we niet meer verbonden zijn zoals voorheen. In plaats van verbonden te zijn en achter het andere geslacht aan te gaan, en bereid te zijn een vrouw te benaderen en al die dingen te doen, doen we dat niet meer omdat we bang zijn om online beschaamd te worden. En dat heeft voor een groot deel te maken met die agenda’s die worden gepusht, want er zijn veel agenda’s die 100% gericht zijn op en ontworpen om ons te verdelen. En het slechte daaraan is dat ze er heel goed in zijn geslaagd ons te verdelen. Om het helemaal af te maken, hebben we nu AI, waarvan iedereen zegt dat het ons uiteindelijk gaat vervangen. En ik kan het niet laten te denken dat hoe meer we verstrikt raken in al die technologie, hoe erger deze problemen zullen worden. En het ergste daaraan is dat we, in plaats van het af te wijzen, het lijken te omarmen. En niet alleen omarmen we het, we lijken er zelfs om te vragen. We zetten actief aan tot onze eigen ondergang. En dat is angstaanjagend.

We moeten onszelf afvragen: waar eindigt dit allemaal? Waar gaan we nu heen? Blijven we deze dingen – al deze dingen die ons tegenwerken, die voortdurend de morele structuur van de maatschappij ondermijnen en al die dingen die ons menselijk maken, de dingen die ons onderscheiden van de beesten in het wild – laten verdwijnen, tot we op een punt zijn beland waarop we volledig afhankelijk zijn van technologie en al die andere factoren voor onze belangrijkste communicatievorm? Wanneer zeggen we dat het genoeg is geweest? En dan duwen we terug en zeggen: weet je wat, het is tijd om in actie te komen. Het is tijd om deze technologie weg te duwen. Weg hiervan. Weg van deze robotachtige manier van doen. Weg van deze nieuwe tijdlijn en terug naar de oude manieren van doen.

Nu ben ik een beetje een optimist en ik geloof niet dat dit het einde is. Ik geloof niet dat het ertoe leidt dat we volledig van elkaar losgekoppeld raken en volledig afhankelijk worden van technologie als onze belangrijkste vorm van communicatie. Ik geloof dat we voor onszelf opkomen en ons hiertegen verzetten veel sneller dan we beseffen. En ik geloof echt dat de uitweg hieruit precies dat is. Het gaat erom terug te gaan naar de basis, terug te gaan naar de eenvoudigere manieren van doen, terug te gaan naar het benaderen van mensen, praten met vreemden, onze buren leren kennen, socializen, fysieke communicatie en fysieke interactie met elkaar hebben. Ik denk dat dat de manier is waarop we onszelf uit dit dal slepen. En we resetten deze tijdlijn die we voor onszelf hebben gecreëerd, want deze tijdlijn is nogal slecht. En de richting die het opgaat ziet er niet goed uit. Want als de geschiedenis ons iets heeft geleerd, is het wel dat de manier waarop we ons hebben ontwikkeld – de manier waarop we zijn gekomen waar we nu zijn – te danken is aan het feit dat we kennis konden delen. Dat komt doordat we in staat zijn om de dingen die ons menselijk maken – communicatie met name – te benutten en die te gebruiken om vooruit te komen, om onszelf te ontwikkelen en de dominante soort op deze planeet te worden.

Ik weet dat je je daardoor oncomfortabel voelt, want de kern van de zaak is dat mensen benaderen, socialiseren en met elkaar omgaan tegenwoordig niet meer zo leuk is als vroeger. Mensen zijn onbeleefd. Mensen zijn niet dankbaar. Mensen zullen het waarschijnlijk niet waarderen dat je ze benadert en probeert met ze te praten. Maar zelfs als het niet gewaardeerd wordt en niet beantwoord wordt, moeten we blijven proberen. Want als we opgeven en deze dingen laten gebeuren, wetende dat ieder van ons de macht heeft om stapsgewijze veranderingen door te voeren om deze tijdlijn opnieuw in te stellen, dan maken we deel uit van de Go.