WEF-professor zegt dat ouders binnenkort een ‘licentie’ nodig hebben om hun eigen kinderen groot te brengen
Een professor van het World Economic Forum heeft verklaard dat ouders binnenkort een vergunning van de overheid nodig zullen hebben om hun eigen kinderen groot te brengen.
Volgens Connor Kianpour van de door het WEF gefinancierde Universiteit van Colorado Boulder zullen ouders moeten bewijzen dat zij de pro-pedofilie- en transgenderagenda van de elite accepteren voordat ze een vergunning krijgen.
In zijn artikel, getiteld ‘ The Kid’s Are not Alright: Expanding the Role of the State in Parenting ‘, betoogt de WEF-functionaris dat de overheid de primaire verantwoordelijkheid voor de opvoeding van kinderen moet overnemen. Dit zou geen problemen moeten opleveren omdat biologische ouders “geen recht” hebben om hun eigen kinderen groot te brengen, beweert hij stoutmoedig in het artikel dat is gepubliceerd in de Journal of Ethics & Social Philosophy .
“Individuen hebben niet het recht om hun biologische kinderen groot te brengen, noch hebben zij belangen die zwaar genoeg zijn om het recht om kinderen groot te brengen in het algemeen te rechtvaardigen”, stelt Kianpour.
“Aangezien deze rechten niet bestaan, kan niet worden gezegd dat het gereguleerde ouderschapsbeleid deze in gevaar brengt.”
Harbingersdaily.com rapporteert: Omdat er geen recht is voor een ouder om zijn of haar eigen kinderen groot te brengen, heeft de staat geen enkele “speciale rechtvaardiging” nodig om een “ouderlijk licentiesysteem” in te stellen en af te dwingen, zegt hij. Kortom, volgens Kianpour zouden ouders die geen toestemming van de overheid krijgen, geconfronteerd worden met de staatsontvoering van hun kinderen.
Om een vergunning van de overheid te krijgen om kinderen groot te brengen, stelt Kianpour een reeks vereisten voor, waaronder testen om te bepalen of de toekomstige vergunninghouders door de overheid goedgekeurde opvattingen hebben over een reeks kwesties. “Bepaalde individuen zijn ongeschikt om kinderen groot te brengen, omdat ze verwerpelijk intolerant zijn tegenover bepaalde achtergronden en levenswijzen”, schrijft hij.
In het bijzonder beschouwt hij onbetwiste steun voor sodomie en homoseksualiteit als een voorwaarde om ouder te mogen worden. ‘Sterk homofobe individuen zijn ongeschikt om kinderen groot te brengen’, beweert Kianpour, met het argument dat racisten, seksisten en anderen die ‘intolerant’ zijn allemaal als ouders moeten worden uitgeroeid door middel van het testen van standpunten en ‘ouderlijke toestemming’.
Ironisch genoeg bewijzen de woorden van Kianpour dat hij een fanaticus is die objectief intolerant is tegenover christenen, moslims, orthodoxe joden en miljarden mensen over de hele wereld die zijn marginale opvattingen over homoseksualiteit niet delen. Hij is ook intolerant tegenover mensen die mogelijk banden hebben met niet bij naam genoemde ‘organisaties die ons reden zouden geven om te geloven dat ze verwerpelijk intolerant zijn’, en daarom niet in aanmerking komen om ouders te worden.
Om te bepalen of ouders hun eigen kinderen mogen opvoeden, stelt Kianpour dat overheidsfunctionarissen ‘normen’ voor ‘ouderlijke competentie’ moeten ontwikkelen. De overheid zou dan beoordelen of bepaalde individuen “aan deze normen voldoen, en voorkomen dat degenen die niet aan deze normen voldoen, kinderen grootbrengen.”
In een verwoestende ondermijning van de totalitaire fantasieën van Kianpour benadrukt pro-familieleider Kimberly Ells de implicaties en het gevaar van dit soort escalerend extremisme. “Als de ideeën van Kianpour serieus worden genomen, kunnen ze het functioneren van gezinnen en daarmee het functioneren van de wereld seismisch ontwrichten”, schreef Ells, auteur van The Invincible Family .
Hoewel het voor normale mensen misschien losgeslagen klinkt, is het soort wereld dat door Kianpour wordt bepleit helaas dichterbij dan de meesten zouden willen beseffen. “We zijn nog geen lichtjaren verwijderd van de invoering van zoiets als dit”, legt ze uit, wijzend op recente wetgeving in liberale staten. “In feite wordt een krachtige versie van dit plan al voortgestuwd door transgenderactivisme.”
Kianpour, die zijn hele volwassen leven de belastingbetalers lijkt te hebben bedrogen op zoek naar diploma’s van door de overheid gefinancierde instellingen, heeft weerzinwekkende opvattingen die zeker aan de rand liggen. Maar zoals Ells suggereert, maakt de kandidaat-doctoraat deel uit van een bredere beweging binnen de academische wereld om de ouderlijke rechten te delegitimeren en uiteindelijk het gezin te vernietigen.
Andere, meer prominente totalitaristen in de academische wereld voeren soortgelijke argumenten aan. Professor James Dwyer van het William and Mary College beweert bijvoorbeeld de ouderlijke rechten te ‘ontkrachten’, terwijl hij pleit voor volledige overname door de staat. “De reden dat er een ouder-kindrelatie bestaat, is omdat de staat wettelijk ouderschap aan mensen toekent via zijn vaderschaps- en moederschapswetten”, aldus Dwyer.
De druk om ouders buitenspel te zetten komt ook omdat steeds meer door de belasting gefinancierde ‘academici’ pleiten voor het ‘recht’ van kinderen om seks te hebben met volwassenen. Zoals The Newman Report in 2020 documenteerde , wordt dit weerzinwekkende standpunt, waarin wordt gepleit voor de legalisering van kinderverkrachting, openlijk verkondigd in ‘onderzoek’ en artikelen door een groeiend aantal universiteitssterren die de belastingbetalers bedriegen. Het gaat tientallen jaren terug.
Maar vergis je niet: deze gestoorde individuen kunnen extreem gevaarlijk zijn. In feite hebben mensen door de geschiedenis heen van de mensheid altijd kwade bedoelingen gehad die kinderen van hun ouders probeerden te scheiden. Of ze nu gemotiveerd worden door perversie zoals Alfred Kinsey of door totalitaire impulsen zoals Hitler en Stalin, deze zogenaamde tirannen vormen een dodelijk gevaar voor kinderen, gezinnen en de beschaving zelf.
Kianpour reageerde niet op vragen per e-mail en sociale media: “Heeft u kinderen? Heb je slechte ouders en een slechte jeugd gehad? Kunt u een schatting geven van hoeveel geld de belastingbetaler heeft uitgegeven om uw academische activiteiten te ondersteunen? Hoe reageert u op de beschuldigingen dat boosdoeners (perverselingen, totalitaristen, enz.) doorgaans degenen zijn die proberen kinderen uit de bescherming van hun ouders te halen?
De losgeslagen praatjes van Kianpour zijn een krachtig bewijs dat het tijd is om de financiering door de belastingbetaler fundamenteel te heroverwegen voor de groteske farce die de moderne ‘academische wereld’ is. Zonder een gestage geldstroom die door regeringen van productieve burgers wordt geroofd, zouden totalitaristen en gekken die toegang zoeken tot de kinderen van anderen een productieve manier moeten vinden om in hun levensonderhoud te voorzien. Dat zou de samenleving en kinderen helpen beschermen.
Ken Ham, oprichter en CEO van Answers In Genesis, in zijn artikel “Who ‘Owns’ Children?” schreef:
Wie ‘bezit’ de kinderen: ouders of de overheid? Tegenwoordig geloven veel betrokkenen bij de westerse overheid dat het de overheid is die kinderen bezit. Velen geloven dat ze weten wat het beste is voor kinderen en denken dat ze moeten kunnen dicteren wat kinderen leren – en ouders staan de verwezenlijking van de doelstellingen van de staat alleen maar in de weg. En dat hoeft ons niet te verbazen, want hoe beantwoord je de vraag: “Wie is de eigenaar van de kinderen?” hangt af van je startpunt en het wereldbeeld dat je opbouwt dat op dat startpunt is gebaseerd.
Als je God en zijn Woord verwerpt, dan is alles mogelijk; er bestaat geen absolute maatstaf waarop je je denken kunt baseren. In deze visie zijn kinderen slechts biologische machines, het product van miljoenen jaren evolutie. Ze worden niet aan ouders gegeven; ze zijn slechts een “keuze” die ouders hebben gemaakt.
Maar als we met Gods Woord beginnen, leren we dat kinderen een geschenk van God zijn, aan ouders gegeven. Hij heeft ouders het gezag over hun kinderen gegeven en de verantwoordelijkheid voor het opvoeden, onderwijzen en opvoeden van kinderen. Het zijn niet alleen maar ‘keuzes’, en ook niet de verantwoordelijkheid van de overheid; kinderen zijn de verantwoordelijkheid van de ouders, omdat God kinderen aan hun ouders heeft gegeven om ze voor Hem op te leiden.
Zie je, de familie-eenheid is niet geëvolueerd. God schiep het gezin toen hij het huwelijk schiep (Genesis 1:27 en 2:24) en zei tegen het eerste paar dat ze vruchtbaar moesten zijn en zich moesten vermenigvuldigen (Genesis 1:28). Hij vertrouwde kinderen toe aan ouders om ze op te voeden in overeenstemming met de principes die hij voor ons in zijn Woord heeft vastgelegd (bijvoorbeeld Psalm 127:3).
