Bubbels van haat hoe sociale media gebruikers verslaafd, alleen en slecht geïnformeerd worden gehouden

Internetcommunicatie is geëvolueerd van e-mails, berichtenborden en chatrooms naar geavanceerde, allesomvattende netwerken. Socialmediabedrijven bouwen verslavend in hun producten. Hoe langer u op hun sites en apps doorbrengt, hoe meer gegevens ze genereren. Hoe meer gegevens, hoe nauwkeuriger ze anticiperen op wat u vervolgens gaat doen en voor hoe lang. Hoe beter hun voorspellingen, hoe meer geld ze verdienen door uw aandacht te verkopen aan adverteerders.

De jongere generaties zijn depressief en onzeker over hun waarde als mens en groeien op met alleen digitale gevangenschap. Oudere gebruikers zitten gevangen in gepolariseerde bubbels van politieke haat. Zoals gewoonlijk zijn de rijken en machtigen de begunstigden.

Meesters van manipulatie

Mensen zijn sociale dieren. Maar grote bedrijven willen dat we geïsoleerd, afgeleid en vatbaar voor marketing zijn. Met behulp van technieken die gebaseerd zijn op klassieke conditionering, overbruggen programmeurs van sociale media de kloof tussen bedrijfswinsten en onze behoefte om te communiceren door ons tegelijkertijd geïsoleerd en genetwerkt te houden.

De Russische psycholoog Ivan Pavlov (1849-1936) was een pionier in onderzoek naar geconditioneerde reflexen, met het argument dat gedrag geworteld is in de omgeving. Zijn werk werd gevolgd door de Amerikanen John B. Watson (1878-1958) en BF Skinner (1904-1990). Hun vaak wrede conditioneringsexperimenten, uitgevoerd op dieren en baby’s, legden de basis voor gok- en reclameontwerp. Al in de jaren 1900 werden gokautomaten ontworpen om geluiden te maken, zoals belgeluiden, om geconditioneerde reacties uit te lokken om de gokker op de machine te houden: net zoals Pavlov een bel gebruikte om zijn honden te conditioneren om te kwijlen. In de jaren tachtig hadden gokautomaten elektronica ingebouwd om bepaalde symbolen te bevoordelen, terwijl ze de gokker de indruk gaven dat ze de overwinning nabij waren. “Stop-knoppen” gaven de gokker de illusie van controle. Sandy Parakilas,

 

De experimenten van psycholoog Watson “zetten een verandering in de hele sector in gang” op het gebied van tv-, radio-, billboard- en gedrukte reclame “die zich tot op de dag van vandaag bleef ontwikkelen”, zegt historicus Abby Bartholomew. Onderwerpen waren onder meer emotionele opwinding bij het publiek (bijv. sexy actrice → koop het product), merkloyaliteit (bijv. Disney is je familie) en motivatiestudies (bijv. koop het product → er net zo goed uitzien als deze man).

Veel van deze technieken omvatten het stimuleren van zogenaamde “feel good” chemicaliën zoals dopamine, endorfine, oxytocine en serotonine. Deze komen vrij bij het eten, sporten, seks hebben en positieve sociale interacties aangaan. Softwareontwerpers hebben geleerd dat hun release kan worden geactiveerd door eenvoudige en onverwachte dingen, zoals het ontvangen van een e-mail, ‘bevriend raken’, het zien van een retweet en het krijgen van een like. De mede-oprichter van Facebook en Napster, Sean Parker, zei dat het de bedoeling is om “je af en toe een beetje dopamine te geven omdat iemand een foto of een bericht leuk vond of erop reageerde.” Maar Parker zei ook over zijn bedrijf: “God weet alleen wat het doet met de hersenen van onze kinderen.”

Chamath Palihapitiya, de voormalige vice-president van Facebook voor gebruikersgroei, staat zijn kinderen niet toe om Facebook te gebruiken en zegt: “we hebben tools gemaakt die het sociale weefsel uit elkaar scheuren.” Tim Cook, de CEO van ’s werelds eerste miljardenbedrijf Apple, op wiens iPhones de verslavingen vooral voorkomen, zei botweg over zijn jonge familieleden: “Ik wil ze niet op een sociaal netwerk.”

Met dien verstande dat “de grootste bedrijven in Silicon Valley bezig zijn hun gebruikers te verkopen” (technologie-investeerder Roger McNamee), bouwden ontwerpers van sociale media voort op de geschiedenis van behaviorisme en gameverslaving om gebruikers verslaafd te houden. Bijvoorbeeld: in de goede oude tijd hadden sites zoals de BBC en YouTube paginanummers (“paginering”), waardoor gebruikers een idee kregen van waar ze waren in hun zoektocht naar een artikel of video. Als de zoekresultaten slecht waren, wist de gebruiker dat hij naar de laatste pagina moest gaan en achteruit moest werken. Maar pagina’s werden uitgefaseerd en vervangen door ‘oneindig scrollen’, een functie die in 2006 werd ontworpen door Aza Raskin van Jawbone en Mozilla. Paginering geeft de gebruiker bijvoorbeeld een stopteken. Ontwerpers hebben stopsignalen systematisch verwijderd. Raskin vergelijkt oneindig scrollen met “gedragscocaïne”, zei Raskin:

Hoe ze het doen en hoe het pijn doet

Gebruikers denken dat ze controle hebben over hun sociale-mediagewoonten en dat de informatie die ze krijgen, inclusief nieuws en voorgestelde webpagina’s, organisch naar hen toekomt. Maar buiten het medeweten van hen, wordt het raamwerk berekend. De Amerikaanse Deep State hielp bijvoorbeeld bij het ontwikkelen van sociale netwerken. Sergey Brin en Larry Page ontwikkelden hun webcrawlsoftware, die ze later in Google veranderden, met geld van het Amerikaanse Defense Research Projects Agency. Verwijzend naar de Massive Digital Data Systems, bevestigde de door de CIA gefinancierde Dr. Bhavani Thuraisingham dat “het MDDS-programma van de inlichtingengemeenschap in wezen voorzag in de startfinanciering van Brin.”

Bedenk hoe de technologieën werden gecommercialiseerd. ‘Groei’ betekent advertentiegeld dat is gegenereerd door bezochte sites, doorgebladerde inhoud, aangeklikte links, gedeelde pagina’s, enz. ‘Groeihackers’ worden door voormalig Google-ontwerpethicus Tristan Harris beschreven als ‘ingenieurs wiens taak het is om de psychologie van mensen te hacken, zodat ze meer kunnen krijgen groei.” Ontwerpers bouwen applicaties in software die de onbewuste gedragssignalen van gebruikers manipuleren om hen in bepaalde richtingen te leiden.

Om een ​​voorbeeld te geven: de feel-good chemische stof oxytocine komt vrij tijdens positieve sociale interacties. Het wordt waarschijnlijk gestimuleerd wanneer sociale-mediabedrijven een e-mailwaarschuwing sturen dat familie een nieuwe foto heeft gedeeld. Andere menselijke zwakheden zijn het zoeken naar nieuwe dingen (voor mogelijke beloningen) en verleiding (angst om iets te missen of FOMO). Deze zijn gekoppeld aan de feel-good chemische stof dopamine. In plaats van de nieuwe familiefoto in de e-mail op te nemen, is de e-mail ontworpen met een URL-functie om de gebruiker te verleiden om op de link te klikken die hen naar de sociale-mediasite leidt om de nieuwe foto te zien. De reactieketen voor chemische beloningen is als volgt: familie (oxytocine) → nieuwigheid/nieuwe foto (dopamine), verleiding om te klikken/FOMO → beloning van positieve sociale interactie na het klikken en het zien van de nieuwe foto (oxytocine-dopamine stimulatie).

Deze ingewikkelde reeks gebeurtenissen is ontworpen om de aandacht van de gebruiker aan adverteerders te verkopen. Hoe meer tijd er wordt besteed aan deze dingen, hoe meer advertenties op de gebruiker kunnen worden gericht en hoe meer geld voor het socialemediabedrijf. Harris zegt: “je wordt op een dieper niveau geprogrammeerd.”

Bovendien worden op maat gemaakte psychologische profielen van gebruikers in het geheim gebouwd, gekocht van en verkocht aan gegevensmakelaars, zoals Experian. Gedragspatronen van gebruikers voeden deep learning-programma’s die tot doel hebben de volgende online zet van de gebruiker te voorspellen op basis van hun persoonlijke smaak en eerdere browsepatronen. Hoe nauwkeuriger de voorspelling, hoe groter de kans dat hun aandacht wordt getrokken naar een advertentie en hoe meer geld sociale-mediabedrijven verdienen. Zegt voormalig Mozilla’s Raskin: “Ze strijden om je aandacht.” Hij vraagt: „Hoeveel van uw leven kunnen wij u ertoe brengen aan ons te geven?”

Instagram is in 2010 door Facebook ontwikkeld als een dienst voor het delen van foto’s en video’s. Het wordt wereldwijd door een miljard mensen gebruikt en wordt, in tegenstelling tot de tienerminnende Snapchat, vooral gebruikt door 18-44-jarigen. Instagram valt in de categorie van de zogenaamde “pijnstiller-app”. Een ontwerper legt uit dat dergelijke apps “meestal een stimulus genereren, die meestal draait om negatieve emoties zoals eenzaamheid of verveling.”

Snapchat is een berichten-app die in 2011 is ontworpen en die foto’s (“Snaps”) voor een korte periode opslaat. De app wordt dagelijks door 240 miljoen mensen gebruikt. In tegenstelling tot YouTube, waarvan de meeste gebruikers mannelijk zijn, zijn de meeste Snapchat-gebruikers vrouwelijk. Slechts 17 procent van de gebruikers is ouder dan 35. Het model is Snapstreak: een tracker die de dagen telt sinds de gebruiker op de Snap heeft gereageerd. Ontwerpers hebben FOMO (hierboven vermeld) in Snapchat ingebouwd. Hoe langer het niet-antwoorden van de gebruiker, hoe groter de daling van de kredietscore. Dit kan leiden tot verslaving, omdat Snapchat-tags, in tegenstelling tot Facebook, ‘sterke banden’ zijn (bijv. goede vrienden, familie), dus de druk om te antwoorden is groter.

Naast de schadelijke inhoud van sociale media – geseksualiseerde kinderen, onmogelijke en steeds veranderende schoonheidsnormen, cyberpesten, gameverslaving, slaapverlies, enz. – doet het ontwerp van sociale media jonge gebruikers pijn. We moeten allemaal van onszelf houden en ons geliefd voelen door een kleine kring van anderen: vrienden, familie en partners. Jonge mensen zijn bijzonder vatbaar voor zelfhaat en vragen zich af of iemand van hen houdt.

De introductie van sociale media is verwoestend. Een derde van alle tieners die minstens twee uur per dag op sociale media doorbrengen, dwz de meerderheid, heeft minstens één risicofactor voor zelfmoord. Het percentage stijgt tot bijna de helft voor degenen die vijf uur of meer besteden. Een onderzoek onder 14-jarigen wees uit dat mensen met minder likes op sociale media dan hun leeftijdsgenoten depressieve symptomen hadden. Tieners die al het slachtoffer zijn op school of binnen hun leeftijdsgenoten werden het zwaarst getroffen.

 

Verdeeld en overwonnen

Een ander kenmerk dat in sociale media is ingebouwd, is de polarisatie van gebruikers langs politieke lijnen; een fenomeen dat vooral stemgerechtigden aangaat. Een van de vele menselijke zwakheden die door ontwerpers van sociale media worden uitgebuit, is homofilie: onze liefde voor dingen en mensen die vergelijkbaar en vertrouwd zijn met ons. Homofilie zorgt ervoor dat we ons veilig, begrepen, gevalideerd en positief bekrachtigd voelen. Het stimuleert feelgood-chemicaliën en wordt in sociale media-contexten gebruikt om ons in een echokamer te houden, zodat onze vooroordelen voortdurend worden versterkt en we langer online blijven. Maar is dit gezond?

Verwijzend naar Usenet-groepsdiscussies, formuleerde advocaat Mike Godwin de Rule of Hitler Analogies (of Godwin’s Law), die correct stelt dat hoe langer een online discussie, hoe groter de kans dat een gebruiker anderen met Hitler zal vergelijken. De formule was een weerspiegeling van het gebrek aan tolerantie van gebruikers ten opzichte van de opvattingen van anderen.

Een in 2008 gepubliceerde projectie vroeg of mensen toleranter zullen zijn vanwege internet. Bijna zes op de tien deelnemers waren het daar niet mee eens, vergeleken met slechts drie op de tien die het ermee eens waren. In veel opzichten waren de branchespecialisten fatalistisch. Internetarchitect Fred Baker van Cisco Systems zei: “De menselijke natuur zal niet zijn veranderd. Er zal een breder begrip van standpunten zijn, maar de tolerantie voor fundamentele onenigheid zal niet zijn verbeterd.” Philip Lu van Wells Fargo Bank Internet Services zei: “Net zoals sociale netwerken mensen in staat hebben gesteld om meer onderling verbonden te raken, zal dit ook mensen met extreme opvattingen in staat stellen… om verbinding te maken met hun ‘verwante’ geesten.” Dan Larson van de PKD Foundation zei: “Hoe meer open en vrije mensen hun innerlijke gevoelens over dingen/mensen kunnen doorgeven,

Gebruikers kunnen hun belang en de kracht van hun argumenten kunstmatig opblazen door meerdere accounts met verschillende namen (“sokpoppen”) aan te maken. Sommige websites verkopen “volgers” om de profielen van gebruikers een boost te geven. Geschat wordt dat de helft van de Twitter-volgers van beroemdheden en politici bots zijn. Algoritmes die onzin uitkramen zijn geprogrammeerd om neprecensies op Amazon te schrijven om de verkoop van concurrenten te schaden. In ten minste één geval werd een pro-Israëlische trol ontmaskerd die zich voordeed als antisemiet om de indruk te wekken dat antisemitisme online hoogtij viert en dat gebruikers dus meer sympathie voor Israël zouden moeten hebben. Makers van inhoud worden steeds vaker gedeplatformeerd vanwege hun politieke opvattingen, terwijl de sociale-media-accounts van anderen opzettelijk worden onderdrukt (“schaduwbanning”).

In het tijdperk van COVID wordt desinformatie aan beide kanten verspreid: de ernst van de ziekte, de werkzaamheid van vaccins, de noodzaak van lockdowns, enz. Net als bij de Amerikaanse politiek, Brexit, klimaatverandering, enz. wil geen van beide partijen rationeel en open praten. bewust met de ander. De ontwerpen van sociale media maken dit erg moeilijk.

Benadrukt moet worden dat sommige sociale media zijn ontworpen om echokamers te creëren, en andere niet. Cinelli et al. bestudeerde gesprekken over emotionele onderwerpen – abortus en vaccins – en ontdekte dat hoewel Facebook en Twitter duidelijk bewijs laten zien van het echokamereffect, Reddit en Gab dat niet doen. Sashara et al. laten zien dat vanwege de behoefte van gebruikers aan validatie, wanneer likes en vriendschappen worden ingetrokken, het netwerk de neiging heeft af te dalen in een echokamer.

Conclusie: wat kunnen we doen?

Hierboven vermeld is de startfinanciering van Google van de Deep State. Meer recentelijk onthulde de ex-NSA-aannemer Edward Snowden dat Apple, Facebook, Google, Microsoft en anderen gebruikersgegevens doorgaven aan zijn voormalige werkgever. Overheid en big tech werden “de linkerhand en de rechterhand van hetzelfde lichaam”. In het VK werkte de NSA samen met het hoofdkwartier van de regering voor communicatie aan de Joint Threat Research Intelligence Group. Leaks onthulde een ongekende, realtime bewakings- en verstoringsoperatie, waaronder het hacken van de sociale media-accounts van gebruikers, het plaatsen van inhoud op hun naam, het verwijderen van hun accounts, hen in honingvallen lokken, belastend bewijs op hen plaatsen, en meer.

Om het asociale sociale netwerk te verslaan, moeten we onthouden wie we zijn en wat echte communicatie is. We moeten de jongeren beschermen tegen de alomtegenwoordige klauwen van ‘sociale media’ en beseffen dat we worden verkocht.

Stel jezelf de vraag: gebruik je sociale media alleen om protesten te organiseren, vrienden te wijzen op alternatieve geneeswijzen en anti-oorlogsberichten te verspreiden? Of gebruik je het om irrelevante informatie over je dagelijkse gewoonten te sturen in afwachting dat er een emoji of “like” verschijnt?

Door een stap terug te doen, kunnen we naar buiten kijken en inderdaad de bubbel van digitale haat doorprikken waarin de Deep State en de bedrijfssectoren ons hebben opgesloten.

Bron

Bizar idee wel dat diegenen die hier achter zitten niet beseffen eigenlijk, dat wij de baas zijn en als we willen, dat zij in 1 dag alles kwijt zijn!
Door hen massaal te negeren!
Je zou een stopdag moeten maken met zijn allen om bv fb te boycotten…
Dat merken ze heus.

De mensheid is eenzamer dan ooit en dat dankzij de mobiel en facebook.
Ik zit gelukkig niet op fb om te showen bv wat ik allemaal doe en kan etc… I don’t care wat mensen vinden eigenlijk, hoop dat ze het leuk vinden, meer kan ik niet verwachten.
Ik hou ook niet van geslijm, of geneuzel… ik wil eerlijke mensen…
Ik hoef niet dat fake gedoe te zien op een fb.
Ik wil nieuws op een fb, informatie, dat is interessant, niet wat iemand bv gegeten heeft die dag 😉
Maar goed ik hou dan ook echt niet van een real friends fb and familia…
Dan wordt er op jou gelet. Zucht.

Verder ben ik blij dat ik ook weet hoe het zonder dat alles was.
Je leerde je wel vermaken hoor vroeger. Je moest wel.
Ik verveel me nog nooit, heb altijd wel iets te doen nml.

En dat mis ik wel vaak bij veel jongeren.
Jammer is dat.
Alsof ze het vermogen zichzelf te kunnen vermaken al verloren zijn, voor het begon te ontstaan.