Bloedgroep & voeding

Bloedgroep

De belangrijkste leidraad voor voeding en ziekte

De bloedgroep waartoe je behoort, bepaaalt welk voedsel je het beste kunt verdragen en voor welke ziekten je ontvankelijk bent. De samenstelling van het bloed is als het ware een chemische vingerafdruk. Die een persoonlijke benadering van voeding verlangt. Twee Amerikaanse naturopaten hebben wetenschappelijk onderzocht en bewezen dat je – afhankelijk van je bloedgroep – wel en niet dient te eten.

Welke rol speelt voeding bij het ontstaan van ziekte? Deze vraag ligt ten grondslag aan het levenswerk van de Amerikaanse naturopaat James d’Adamo, dat door zijn zoon – Peter d’Adamo – wordt voortgezet Nadat zijn vaader had opgemerkt dat een aantal van zijn patiënten niet beter, maar zelfs zieker werd, nadat zij waren overgestapt op vegetariche voeding of een dieet met weinig vet, begon hij aan een nauwkeurige analyse van hun bloed. Omdat bloed de meest fundamentele bron van voedsel voor het lichaam is, zo redeneerde hij, zouden sommig aspecten van het bloed wellicht aanwijzingen kunnen bevatten voor individuele behoeften aan voedsel. Uit de analyse van bloed van talloze patiënten kwamen na verloop van tijd patronen wat betreft dieet en bloedgroepen naar voren. Peter d’Adamo heeft zelf ook jarenlang het verband tussen bloedgroep, dieet en bepaalde ziekten bestudeerd. Hoewel vele van zijn ideeën overeind zijn gebleven nadat zij door critici aan wetenschappelijk onderzoek werden onderworpen, gelden zij als controversieel – vooral omdat zij het eten van vlees door bepaalde groepen mensen voorstaan. Desalniettemin publiceren wij zijn theorieën vanwege het inzicht dat zij kunnen verschaffen in de aard van ziekten. (Hoofdredacteur)

De bloedgroep waartoe je behoort, is de sleutel tot het gehele immuunsysteem van jouw lichaam. Bloed is niet alleen van vitaal belang als bron van voedingsstoffen, het bepaalt ook de invloed van virussen, bacteriën, infecties, chemicaliën en stress. Kortom, alle ongewenstte indringers en condities die het immuunsysteem negatief kunnen beïnvloeden.

Het immuunsysteem is door de natuur voorzien van zeer uitgekiende methoden om te bepalen of een bepaalde substantie lichaamsvreemd is of niet. een van deze methoden behelst chemiche markers op cellen, die antigenen worden genoemd. Elke vorm van leven – van het meest eenvoudige virus tot het menselijk wezen – heeft unieke antigenen die de vorming van afweerstoffen of antilichamen bewerkstelligen. De meest machtige antigenen in het menselijk lichaam die bepalend zijn voor de samenstelling van het bloed, oftewel voor de bloedgroep. Deze verschillende antigenen zijn zo gevoelig dat ze, wanneer ze effectief opereren, het grootste beveiligingsstelsel van het immuunsysteem vormen.

Zodra het immuunsysteem een verdachte stof waarneemt, zoals een vreemd anttigeen van een bacterie, gaat het als eerste op zoek naar het antigeen van de bloedgroep, om door te geven of de indringer een vriend of een vijand is.

Antilichamen zijn de cellulaire equivalenten van de smart bom. De cellen van ons immuunsysteem vervaardigen talloze variaties van antilichamen, elk specifiek ontworpen om een bepaald antigeen te identificeren en aan te vallen. Er vindt voortdurend strijd plaats tussen het immuunsysteem en indringers die proberen antigenen zodanig te veranderen, dat het lichaam ze niet zal herkennen. Het immuunsysteem reageert op deze uitdaging met een alsmaar groeiende inventaris van antilichamen.

Wanneer een antilichaam het antigeen van een ongewenste indringer ontmoet, treedt er een reacttie op die agglutinatie (verkleving) wordt genoemd. Het antilichaam hecht zich aan het virale antigeen en maakt het plakkerig, waardoor er andere deeltjes aan vast gaan kleven. Zo kunnen vreemde cellen, virussen, parasieten en bacteriën gemakkelijk worden geïdentificeerd. Vervolgens vergaren de antilichamen deze ongewenste indringers en verwijderen ze uit het systeem.

Superlijm

Er treedtt eveneens een chemische reactie op tussen het bloed en het voedsel dat je eet. Het is verbazingwekkend maarr waar, dat jouw immuunsysteem en spijsvertering vandaag de dag nog steeds de voorkeur geven aan voedsel dat jouw voorvaderen met dezelfde bloedgroep eeuwen geleden aten. Natuurlijk vraag je je af waarom, en het antwoord is: lectine.

Lectinee – een belangrijk bestanddeel van hett protoplasma van plant en dier, dat onder meer fosfor en vetzuur bevat – heeft net als antilichamen een verklevende eigenschap. Deze superlijm is voor organismen een machtig middel om zich aan andere organismen in de natuur te hechten. Vele bacteriën en zelfs ons immuunsystemen gebruiken lectine in hun voordeel. Op cellen in de galgangen van de lever, bijvoorbeeld, zit lectine aan hun oppervlaktte, waarvan de stofdeeltjes min of meer fungeren als zuignappen. Deze ‘zuignappen’ maken het bacteriën en andere parasieten mogelijk om aan het glibberige slijmweefsel van het lichaam te hechten. In veel gevallen is deze lectine specifiek voor een bepaalde bloedgroep, en daaarmee een grotere plaag voor iemand van die bloedgroep.

Voor lectine in voedsel geldt hetzelfde. Als je producten eet die proteïnehoudende lectine bevatten die onverenigbaar is met de antigenen van jouw bloedgroep, opent lectine de aanval op een orgaan of systeem in het lichaam (nier, lever, hersenen, maag) en begint bloedcellen in die omgeving te verkleven. Zo tasten zij de samenstelling van het bloed aan , en veranderen lichaamseigen stoffen in een ‘vijand’ voor het lichaam.

Melk, bijvoorbeeld, heeft eigenschappen die typerend zijn voor bloedgroep B; als iemand van bloedgroep A melk drinkt, zal zijn systeem dit niet kunnen verdragen en onmiddellijk actie ondernemen om het af te stoten. Dit proces verloopt als volgt: de melk, die normaliter in de maag via het proces van hydrolyse met maagzuur wordt verteerd, kan niet geheel worden verwerkt omdat de proteïne in lectine resistent is tegen maagzuur. De proteïne blijft derhalve intact en kan direct inwerken op de bekleding van de maag en het maagdarmkanaal, of samen met voedingsstoffen uit melk die wel zijn verteerd in de bloedstroom terechtkomen. Dit heeft tot gevolg, datt verschillende organen en systemen in het lichaam worden aangevallen.

Zodra de intacte proteïne uit lectine ergens in het lichaam nestelt, heeft het letterlijk een magnetisch effect op de cellen in dat gebied. Gezonde cellen klonteren samen en worden vervolgens, alsof het vreemde indringers zijn, aangevallen en vernietigd. Dit proces, met name het verkleven van cellen, kan tot irritatie van maag en darmen leiden, evenals levercirrose en beschadiging van de nieren – om maar een paar consequenties te nomen.

Indien het goed functioneert, zorgt ons immuunsysteem ervoor dat 95% van de lectine die via voeding in ons lichaam komt, wordt afgevoerd voordat agglutinatie kan optreden. De overige 5% vindt echter een weg naar de bloedstroom, war deze stof rode en witte bloedcellen aanvalt en vernietigt. In het spijsverteringskanaal kan lectine ontsteking veroorzaken van de slijmlaag die de ingewanden bekleedt, hetgeen reacties teweeg kan brengen die vaak onterecht worden geïnterpreteerd als voedselallergieën. Indien de bloedgroep reactief is, kan zelfs een minieme hoeveelheid lectine verantwoordelijk zijn voor agglutinatie van een grote hoeveelheid cellen.

Voorkomen is beter dan genezen

De sleutel tot een optimale spijsvertering en het voorkomenvan specifieke ziekten, is het vermijden van lectine die veranttwoordelijk is voor agglutinattie van bepaalde cellen – afhankelijk van jouw bloedgroep. Hoewel lectine een bestanddeel is van alle plantaardige en dierlijke producten, bestaan er verschillende soorten. Zo heeft lectine in tarwe een andere structuur dan lectine in soja, en hecht deze aan andere suikers. Dit betekent eigenlijk dat elk van deze voedingsstoffen gevaarlijk is voor sommige bloedgroepen, maar gunstig voor andere.

Veel mensen met artritis hebben het idee dat het vermijden van nachtschaden, zoals tomaten, aubergines en witte aardappelen, een gunstig effect heeft op het verloop van de ziekte. In het licht van wat hierboven is beschreven, is dit niet verwonderlijk, omdat nachtschaden rijk zijn aan lectine.

Onderzoek heeft aangetoond dat vele factoren die ziekten kunnen veroorzaken, worden beïnvloed door de bloedgroep. Met name mensen die tot bloedgroep A behoren en een familiegeschiedenis van hart- en vaatziekten hebben, dienen hun dieet nauwkeurig onder de loep te nemen. Het eten van rood vlees en alle soorten verzadigde vetten leidt bij mensen met bloedgroep A tot hogere niveaus van zowel triglyceriden als cholesterol, omdat hun gevoelige spijsvertering niet geschikt is om deze stoffen te verwerken. Het immuunsysteem dat bij type A hoort, heeft bovendien grote moeite om vijandelijke micro-organismen te herkennen. Derhalve is iemand die bloedgroep A heeft meer ontvankelijk voor kanker dan iemand die tot een van de andere bloedgroepen behoort.

Type O daarentegen is erg gevoelig voor lectine in Tarwe, die op de bekledingg van het maagdarmkanaal inwerkt, met ontsteking tot gevolg. Als je tot bloedgroep O behoort, en een gevoelige maag of spastische darmen hebt, of aan de ziekte van Crohn lijdt, reageert tarwe als een vergif in jouw systeem. Hoewel het immuunsysteem van type O over het algemeen gehard is, is het ook beperkt. Het telt in verhouding tot de immuunsystemen van de andere bloedgroepen minder micro-organismen ter bestrijding van vijandelijke bacteriën en parasieten, en de bloedgroep reageert niet adequaat op de complexe virussen die tegenwoordig voorkomen.

De ziekteprofielen van type B zijn onafhankelijk van die van type O en type A door de eigenaardige antigenen die bij bloedgroep B horen. Zij hebben de neiging ontvankelijk tte zijn voor virale ziekten die zich langzaam ontwikkelen en zich pas na jaren manifesteren, zoals multiple sclerose en zeldzame neurologische aandoeningen – in enkele gevallen veroorzaaktt door lectine in voeding, met name in kip en maïs.

Mensen van bloedgroep AB hebben het meest complexe ziekteprofiel, omdat zij antigenen hebben die zowel lijken op die van type A als van type B. Wat betreft hun ontvankelijkheid voor ziekten lijken ze het meest op mensen van bloedgroep A, dus als je ze zou moeten categoriseren, kun je zeggen dat ze meer A dan B zijn.

Specifieke problemen

Mijn eigen patiënten noemen doorgaans elke reactie op iets dat ze hebben gegeven ‘voedselintolerantie’, hoewel het meestal geen allergie is die zij beschrijven, maar eerder een intolerantie voor een bepaald soort voedsel.

Als je tot bloedgroep O behoort, heb je een relatief grote kans op astma. Ook hooikoorts, voor veel mensen een grote plaag, lijkt een specifiek probleem voor bloedgroep O. Veel lectine in voeding, met name in tarwe, reageert op immunoglobuline-E (IgE) antilichamen in het bloed. Deze antilichamen stimuleren witte bloedlichamen om niet alleen histamine vrij te maken, maar tevens andere chemische allergenen, die ernstige allergische reacties kunnen opwekken. Door het vermijden van tarwe kunnen typische reacties als het zwellen van keel en irritatie van de longen, en de daarbij behorende symptomen, zoals niezen, ademhalingsproblemen en snurken, voor een groot deel worden voorkomen.

De meerderheid van de mensen met artritis behoort eveneens tot bloedgroep O. Het bijbehorende immuunsysteem is intolerant voor omgevingsfactoren, en de lectine in sommige voedingsproducten, zoals granen en aardappelen, kan ontstekingsreacties in de gewrichten veroorzaken.

Zowel Multiple Sclerose (MS) als amyotrofische laterale sclerose (ALS) komt frequent voor bij mensen met bloedgroep B, die de neiging heeft tot ontvankelijkheid voor zeldzame virale en neurologische afwijkingen die zich langzaam ontwikkelen. De associatie met type B zou een verklaring kunnen zijnvoor het feit dat MS en ALS veel voorkomen bij Joodse mensen. Volgens sommige onderzoekers worden deze ziekten veroorzaakt door besmetting met een virus in de kindertijd. Het immuunsysteem van type B zou niet in staat zijn om antilichamen tegen dit virus aan te maken, waardoor het virus zich langzaam, gedurende 20 jaar of langer, zonder symptomen kan ontwikkelen.

Bloedgroep A telt het grootste aantal mensen met bloedarmoede. Hoewel de gevoelige spijsvertering van iemand die tot deze bloedgroep behoort dierlijke producten niet goed kan verdragen, heeft deze conditie niets te maken met een vegetarisch dieet. Bloedarmoede is het resultaat van een tekort aan vitamine B12, en mensen met bloed van type A hebben de grootste moeite om vitamine B12 uit voedsel op te nemen. De hoeveelheid maagzuur die noodzakelijk is voor dit proces, evenals de concentratie van een chemische stof (intrisic factor) die wordt geprodduceerd door de celbekleding van de maag en verantwoordelijk is voor de assimilatie van vitamine B12, is bij mensen van bloedgroep A niet toereikend. Ook mensen met bloed van type AB hebben een relatief grote kans op bloedarmoede.

Genezende krachten.

De bloedgroep is ook bepalend voor de kansen op herstel van een hartziekte, zo blijktt uitt de Framingham Heart Study, die aan het eind van de jaren zestig door een onderzoeksteam uit Massachusetts is uitgevoerd. Van alle hartpatiënten die aan het onderzoek deelnamen – in leeftijd variërend van 39 tot 72 jaar – bleek een groter percentage van bloedgroep O te overleven dan van bloedgroep A. Dit gold vooral voor mannen in de leeftijd van 50 tot 59 jaaar. Degenen die tot bloedgroep O behoorden, hadden hogere niveaus van alkalinefosfaten in het bloed, die de absorptie en metabolisering van vet versnellen en de cholesterolniveaus in het bloed verlagen. De andere bloedgroepen hebben kleinere concentraties van dit enzym; naar verhouding bevat bloed van type O de meeste alkalinefosfaten, gevolgd door bloedgroep B, AB en tenslotte bloedgroep A, die de kleinste concentratie bevat.

Het hoge overlevingspercentage van bloedgroep O wordt ook bepaald door het feit dat deze mensen minder stoffen in hun bloed hebben die bloedklontering bewerkstelligen. Zij hebben in feite dunner bloed, en derhalve een kleinere kans op aderverstopping, terwijl mensen met bloedgroep A of AB meer cholesterol en triglyceriden in hun bloed hebben, waardoor gemakkelijker plak in de aderen kan ontstaan. Dunner bloed houdt voor mensen met type O echter een grotere kans op maagbloedingen in. Ook treedt bij deze bloedgroep vaker perforatie vande maagwand op, veroorzaakt door een hoger maagzuurgehaltte en de aanwezigheid van het enzym pepsinogeen dat zweren kan veroorzaken.

In december 1993 is in het Journal of Science een rapport van onderzoekers van de Washington University School of Medicine in St. Louis gepubliceerd, dat stelt dat mensen met bloedgroep O een favoriet doelwit zijn voor bacteriën waarvan bekend is dat ze maagzweren veroorzaken. Deze bacteriën, Helicobacter pylori, blijken in staat om zich aan het antigeen van type O op de celbekleding van de maag te hechten, en zich vervolgens een weg door het weefsel te banen.

Vele bacteriën hebben een voorkeur voor specifieke bloedgroepen. Onderzoek heeft uitgewezen, dat meer dan 50% van de 282 soorten bacteriën die we in ons lichaam hebben antigenen van een bepaalde bloedgroep dragen. Het lijkt erop dat virale infecties over het algemeen vaker voorkomen bij mensen met bloedgroep O, en minder en in mildere vorm bij mensen met bloed van het type A, type B en type AB.

Ontstaan en ontwikkeling van bloedgroepen & ideale dieet

Type O

toen onze Cro-Magnon voorvaderen rond 40.000 v.Chr. de kop opstaken, steeg de menselijke soort naar de top van de voedselketen als het meest gevaarlijke wezen op aarde. Deze formidabele jagers voedden zich voornamelijk met proteïne (vlees). In die periode kwamen de specifieke eigenschappen van het spijsverteringssysteem van bloedgroep O volledig tot hun recht.

vleeseter
doorgewinterd spijsverteringssysteem
overactief immuunsysteem
verdraagt geen wijziging van dieet en omgeving
heeft een efficiënt metabolisme nodig om slank en energiek te blijven
het lichaam zet vet en proteïne om in ketonen, die in plaats van suikers worden gebruikt om de glucoseniveaus op peil te houden.
Slechtste voedsel

Granen, brood dat gluten – kleefstof uit de eiwitdelenvan graankorrels – bevat
zoete maïs
peulvruchten
kool
spruitjes
bloemkool
aubergine
avocado
aardappelen
paddesttoelen
maïs- of saffloerolie
varkensvlees
gerookte vis
zuivelproducten
appelsap
sinaasappelsap
koffie
thee
Beste voedsel

Vlees, m.n. lever, lamsvlees, rundvlees, kalkoen en kip
zeevis
krab, kreeft en andere schaaldieren
kelp
zeewier
zout dat jodium bevat
boerenkool
spinazie
broccoli
rode bieten
andijvie
artisjok
hibiscusvruchten
uien
pastinaak
pompoen
zoete aardappel
raapstelen
rode bonen
gerst
boekweit
gierst
havermeel
volkorenbrood
vijgen
rozijnen
pruimen
lijnzaad- en olijfolie
kerrie
ananassap
(bron)water
Type A

Bloedgroep A dankt zijn herkomst aan verandering van levensstijl van de jager-verzamelaar naar meer huiselijkheid in stabiele en permanente leefgemeenschappen. Deze nieuwe situatie trad voornamelijk voor het eerst op tussen 25.000 en 15.000 v. Chr., in Azië of het Midden Oosten, en leidde tot aanpassing van de spijsverterings- en immuunsystemen van neolithische volkeren. Dat was nodig om gecultiveerde granen en andere agrarische producten te kunnen verdragen. Ook heeft bloedgroep A resistentie ontwikkeld tegen infecties, die het leven in dichtbevolkte gebieden met zich meebracht.

bij voorkeur vegetariër
gevoelige spijsvertering
tolerant immuunsysteem
heeft agrarisch dieet nodig om slank en sportief te blijven
Slechtste voedsel

Vlees, lever, sommige soorten vis enschaaldieren
zuivelproducten
erwten
rode en limabonen
tomaten en de meeste andere nachtschaden inclusief aardappelen (zowel wit als zoet)
aubergine
paprika en pepers
meeste kool
maïs
te veel tarwe
sesam- en saffloerolie
azijn
sommige vruchten
sinaasappelsap
alcoholhoudende dranken behalve wijn
thee
koolzuurhoudend water
Beste voedsel

Verschillende soorten vis en schaaldieren, m.n. slakken
plantaardige olie
soja
alle groenten, behalve groenten die hierboven zijn genoemd
knoflook en uien
meeste noten en peulvruchten
boekweit
volkorenbrood
fruit, ananas in het bijzonder
rode wijn
koffie
Type B

Bloed van type B vindt zijn oorsprong tussen 15.000 en 10.000 v. Chr. in de hooglanden van de Himalaya, en zou zijn ontstaan bij Kaukasische en Mongoolse stammen als gevolg van klimatologische veranderingen. Deze nomadische bevolking en de groepen die naar Europa, Azië en Amerika zijn geëmigreerd, verdroegen het best een gevarieerd dieet, inclusief vlees en zuivelproducten.

sterk immuunsysteem
tolerant spijsverteringssysteem
het meest flexibel in keuze van voedsel
zuiveleter
Slechtste voedsel

Kip, gans en varkensvlees
schaaldieren
zoete maïs
verschillende peulvruchten
sesamzaad
boekweit
tarwe, rogge, gerst en alle graanproducten
meeste noten, m.n. pinda’s en zaden
tomaten
granaatappelen
rabarber
dadels
olijven
Beste voedsel

Schaap, lamsvlees, konijn, wildbraad, lever, niertjes,
vis en zeedieren
eieren
meeste zuivelproducten
groene en diverse andere groenten
limabonen, rode en sojabonen
gierst
havermeel
bloem
rijstbrood
tofu
kerrie
olijfolie
de meeste vruchten, inclusief bananen, druiven, ananas en pruimen
Type AB

Bloedgroep AB, waartoe slechts 5% van de wereldbevolking behoort, komt voort uit de vermenging van Kaukasische stammen van het type A en Mongolen van het type B, tien tot twaalf eeuwen geleden, toen een grote migratie van oosterse bevolkingsgroepen naar het Westen plaatsvond. Dit resulteerde in een bloedgroep met meerdere facetten, en een immuunsysteem dat naar verhouding beter in staat is om specifieke antilichamen tegen microbiologische infecties aan te maken.

gevoelige spijsvertering
extreem tolerant immuunsysteem
Slechtste voedsel

Rood vlees, behalve lams- en schapevlees, kip
peulvruchten
rode en limabonen
zaden en graan
boekweit
tarwe
sommige vruchten
Beste voedsel

Zeevis en schaaldieren
zuivelproducten
tofu
groente in diverse variaties
granen, inclusief tarwe
fruit ddatt alkaline bevat en diverse andere vruchten, inclusief ananas
olijfolie
kruiden
groene thee
rode wijn
koffie (voor het maagzuur)
Antigenen en bloedgroepen

Naar de al of niet aanwezigheid van antigenen A en B op de rode bloedcellen benoemt men de bloedgroep vanhet individu met A, B, AB of O. Qua structuur zien de antigenen eruit als een bundel antennes, die vanaf het oppervlak van celen op de omgeving zijn gericht. Deze antennes bestaan uit lange ketens van een suiker daat fucose wordt genoemd. Dit suiker vormt de basis van de meest eenvoudige van de bloedgroepen, het O-antigeen van bloedgroep O. Voor de eerste ontdekkers van bloedgroepen, was de typering O een verwijzingg naar ‘nul’ of ‘geen echt antigeen’. Deze antenne doet ook dienst als basis voor de andere bloedgroepen, A, B en AB. Bloed van het type A wordt gevormd wanneer een ander suiker, genaamd N-acetylgalactosamine aan het O-antigeen – of fucose – wordt toegevoegd. N-acetylgalactosamine en fucose vormen samen het type A bloed. Bloed van type B is ook gebaseerd op het O-antigeen, maar kent een combinatie met een ander suiker, dat D-galactosamine wordt genoemd. Fucose en D-galactosamine vormen tezamen bloedgroep B. Bloed van type AB heeft fucose ook als basis, maar in dit geval zijn er twee suikers aan toegevoegd: N-acetyl-galactosmaine en D-galactosamine.

De Indican Test

Het effect van lectine op verschillende bloedgroepen is geen hypothese, maar gebaseerd op wetenschappelijk bewijs. Onder een microscoop is het verklevingsproces van lectine uit voedsel en cellen uit bloed waarmee het onverenigbaar is, duidelijk waarneembaar. De wetenschappelijke barometer die de aanwezigheid van lectine in ons systeem bepaalt, is een urinetest met de naam Indican Test, waarvoor hydrochloorzuur en ijzer worden gebruikt. Het beeld dat deze test geeft staat bekend als Indican Scale. De laatste 50 jaar is deze methode door de conventionele geneeskunde en commerciële laboratoria toegepast om rotting in de maag te meten. Dit ontstaat indien lever en de darmen niet in staat zijn proteïne optimaal te metaboliseren. Het gevolg is de vorming van giftige bijproducten. Het niveau van deze giftige stoffen wordt op de Indican Scale zichtbaar gemaakt. Wie voedsel vermijdt dat lectine bevat dat niet kan worden gemetaboliseerd, scoort laag op de Inican Scale. Eet je echter regelmatig voedsel dat veel onverteerbare lectine bevat, dan zul je hoog scoren. Dit betekent dat je veel kankerverwekkende stoffen in je lichaam hebt. 2,5 op de schaal is problematisch; 3 of hoger betekent gevaar.

Peter D Adamo