GEPIXELDE, DOORSCHIJNENDE ENTITEITEN gemeld in Puerto Rico!

In juli 2025 legde een beveiligingscamera in Cabo Rojo, Puerto Rico, een bizarre, gepixelde mensachtige figuur vast die de bewegingssensoren van het systeem activeerde, wat duidde op een fysieke aanwezigheid in plaats van een storing. Van dierenverminkingen en ontvoeringen tot doorschijnende wezens die voor de ogen van getuigen verdwijnen: zou deze anomalie deel kunnen uitmaken van een verborgen realiteit die al lang onder ons circuleert? Heeft dit te maken met het fenomeen ‘Glimmer Man’?

De volgende informatie werd mij verstrekt door onderzoeker Jorge Martín Miranda :

De heer William Cancel en zijn gezin wonen in een kustgebied in de stad Cabo Rojo (in het zuidwesten van Puerto Rico). Ze zijn getuige geweest van dierenverminkingen, hebben buitenaardse mensachtige wezens en UFO’s gezien, en hij is ontvoerd. 

In juli 2025 stuurde meneer Cancel mij laat op de avond een foto die zijn beveiligingscamera had gemaakt. Daarop stond een vreemd, gepixeld figuur dat enigszins doorschijnend leek. 

Zijn beveiligingscamera piepte en schakelde de lichten in op het moment dat de beelden werden vastgelegd. Het is dus duidelijk dat er iets vasts voor het huis bewoog, en het beeld is niet het resultaat van een digitale storing. Omdat hij niet wist wat hij ervan moest denken, stuurde hij me een kopie van de beelden. 

Omdat de afbeelding een zwart-witfoto was, waren de details van de figuur moeilijk te definiëren. Daarom besloot ik hem in te kleuren en te onderwerpen aan digitale filters, zoals die waarmee je de randen van de vormen in een foto kunt vinden en het solarisatiefilter. Toen we dat eenmaal hadden gedaan, was er een omtrek van de figuur zichtbaar. De figuur heeft een ongebruikelijke vorm, zoals je kunt zien op de afbeeldingen die ik je hier heb gestuurd.

“Mijn vrouw en ik gingen sterrenkijken op de top van Fort Caprón in Guánica, in het zuidwesten van Puerto Rico. We deden dit ’s nachts, wat we al een paar jaar doen, en er was ons nog nooit zoiets vreemds overkomen als wat ik je nu ga vertellen.

Mijn vrouw bleef in de auto en ik stapte uit om rond te kijken. We waren aan het praten; het uitzicht was spectaculair en de lucht was helder, waardoor we de sterren, satellieten en andere objecten duidelijk konden zien.

Het was nieuwe maan, dus het was erg donker. Plotseling voelde ik een lichte, vreemde trilling, en de dieren in de buurt werden stiller dan normaal… toen hoorde ik een voetstap die een droog takje brak, heel dicht bij waar ik stond, wat mijn aandacht trok. Ik stapte snel in de auto en deed de deur op slot, want ik voelde iemand in het donker, niet ver weg.

Mijn vrouw keek me aan en vroeg of alles goed ging. Ik zei: “Ik voelde iets heel dichtbij en ik wilde niet bang zijn, dus stapte ik in de auto. Daarom deed ik hem op slot, want ik voelde me op dat moment bedreigd.”

Ze antwoordde: “Ja, de sfeer voelt vreemd aan,” en ik draaide de auto naar de plek waar ik het geluid hoorde en verlichtte het gebied met de koplampen. Tot onze verbazing zagen we, toen we ons omdraaiden, iets aan de rand van het droge bos dat een vochtige, grijsblauwe huid leek te hebben, die qua kleur erg op een krab leek. Het hurkte neer, keek ons ​​aan, en toen we het met de koplampen raakten, verdween het binnen een seconde of twee voor ons, bewegingloos, opgaand in het boslandschap.

Het vreemde was dat we er recht naar keken, maar niet goed op die plek konden focussen. Ik weet niet of het een visuele of mentale truc was die het ding met ons uithaalde, maar het was heel vreemd, want we wisten dat het er was, maar we konden het niet onderscheiden. Het creëerde een effect dat leek op een hittespiegeling, waardoor dat gebied lichtjes vervormde. Het was buitengewoon vreemd.

Ik heb er altijd van genoten om ’s nachts naar dat gebied te gaan, maar nu voel ik me er niet meer veilig. We waren erg geschokt toen we het voor onze ogen zagen verdwijnen – een buitengewone ervaring.

Dame aan de universiteit in Bayamón, Puerto Rico:

“Gegroet, meneer Martín.

Ik moet je vertellen dat ik, toen ik op de universiteit in Bayamón werkte, een aantal keer iets doorschijnends voorbij zag komen en voor een raam in mijn kantoor zag staan.

Ik begon het rond 2014 of 2015 te zien. Mijn bureau stond voor een glazen raam. Buiten was een gang met een groen gedeelte, en er stond een palmboom pal voor het raam.

Ik herinner het me als de dag van gisteren: die ochtend deed iets me naar het raam voor mijn bureau kijken, en ik zag een doorschijnende figuur van rechts naar links lopen, met vegetatie erachter. De vegetatie erachter leek door water te kijken, en het bleef voor me staan ​​alsof het naar me keek. Ik herinner me dat het eerste wat ik zag een zoemer was, die mijn aandacht trok, en ik zag het meteen.

Toen ik het zag, voelde ik me verward. Ik moest een paar keer knipperen, denkend dat ik wazig zag, maar dat was niet zo. Het bleef gewoon voor het raam staan. Eerlijk gezegd was ik niet bang, maar ik voelde me wel duizelig toen ik ernaar keek.

De dagen erna herhaalde zich hetzelfde tafereel: eerst de zoemende vogel, en toen die figuur. Dagen gingen van weken naar maanden, en daarna zag ik hem niet meer zo vaak. Toch bleef ik hem zien tot ik in 2016 ontslag nam.

Er kwam een ​​moment dat ik het zelfs miste. Ik was er zo aan gewend geraakt om het zo lang te zien, en het was altijd ’s ochtends. Niemand anders op kantoor zag het, dus ik zei er niets over, zodat ze niet zouden denken dat ik gek was.

Maar ze ZIJN onder ons, ze lopen rond met grote vertrouwdheid en rust. Ik heb er lang naar gekeken en ik ben eraan gewend geraakt. Na het zien ervan zijn er veel vreemde dingen met me gebeurd die ik niet kan verklaren.

Ik hoop dat dit je helpt bij je onderzoek, en ik ben een van je lezers bij Enigma Magazine! Ik wens je een fijn weekend en blijf werken aan het verduidelijken van wat we niet kunnen verklaren.

Janelis Rivera:

“In Pennsylvania, in de Poconos, waar ik woonde, had ik het gevoel dat ik door iets vreemds werd gadegeslagen. Dit gebeurde op klaarlichte dag. De gemeenschap lag overigens in een bosrijk gebied. Ik was op mijn terrein toen ik plotseling een vreemde sensatie voelde, en toen ik me omdraaide, zag ik een doorzichtige gedaante met doordringende ogen. Dat maakte me bang en ik rende weg.

Het was iets van ruim 1,80 meter hoog. Die doordringende blik heb ik nooit meer uit mijn hoofd kunnen zetten.

Wat was het? Een spook? Ik weet het niet. Iets zoals het Predator-wezen uit de gelijknamige film? Ik weet het ook niet. Maar wat ik wel weet, is dat het een angstaanjagende ervaring voor me was.

Emmanuel Torres Ruiz, een transparante menselijke bubbel in Texas, Verenigde Staten:

Dit gebeurde in de stad Channel View, Houston, Texas. Het overkwam me meerdere keren in 2022, ’s nachts. In het huis waar ik destijds woonde, verscheen iets dat leek op een transparante bel, ongeveer 1,5 tot 1,8 meter breed, en het kwam op me af. Deze ‘bel’ hing in de lucht en ik voelde een buitengewone energie of sensatie toen hij zich voor me bevond.

Even later bewoog het zich lichtjes tussen de woonkamer en de keuken en begon het een paar zeer donkere, rookachtige slierten uit te stoten. Vervolgens bewoog het zich naar een kerstboom die we in de woonkamer hadden staan, ging erin en verdween.

Een tijdje later verbleef er een Hondurese man in het huis, en op een avond zei hij tegen mij: “Boricua, haal me hier weg, want er is hier iets engs.”

Ik vroeg hem wat er mis was, en hij zei: “Er hing iets dat leek op een grote, transparante bel voor de slaapkamerdeur.”

Toen besefte ik dat wat ik had gezien echt was, omdat ik twijfelde aan wat ik had gezien, die bubbel met de zwarte rook. Ik durfde het op zijn Facebookpagina te delen, omdat ik daar de getuigenis van iemand anders over iets soortgelijks zag, en ik zag dat het identiek was aan wat ik had gezien.

Garayúa, Georgie Annie:

“Ik zag er ooit een, laat in de avond op een landweggetje. Het stak de weg over van de ene kant naar de andere, en het wezen was ongeveer 1,20 meter lang.”

Pérez, Wallace:

Ik dacht dat ik gek was en hallucineerde, maar ik zag zoiets toen ik 15 was op het dak van een huis, terwijl we naar de ongewone zigzagbewegingen van objecten in de lucht keken. We zagen ze al dagen. Het was rond de tijd van een driedaagse stroomstoring die het hele eiland trof. Maar het leek alsof het op me afkwam. En ik dacht dat ik het in de lucht zag. Ik bedoel, het leek op een doorzichtige plastic zak in de vorm van een doorzichtig persoon.

Marsh Cuadrado:

“Een paar jaar geleden was ik met mijn toenmalige partner in het stadje Canóvanas en keken we naar het landschap. Het was nacht en we zagen een wezen voor ons, iets in de vorm van een mens, maar dan doorschijnend. Plotseling stak er een windvlaag op en we verlieten de plek omdat we bang waren.”

Miguel J. Martínez:

“Hallo. Ik zag zoiets een paar jaar geleden tijdens een van mijn solowandelingen diep in het bos bij de stad Guánica. Het was in de Hoya du Mont Gonzáles. Ik was zaden aan het verzamelen van inheemse bomen toen ik iets zag dat me gadesloeg, zoals beschreven in je hoofdartikel. Het was alsof ik het Predator-pak uit de film droeg! Het zag er doorzichtig en gelatineus uit! Het was indrukwekkend! In dat deel van het bos schijnt de zon niet; het is er donker en koel, en het is een ongerept gebied waar niemand loopt.”

Nilda Esther:

“Ik zag er een, en hij leek mij niet te zien. Hij liep vlak voor me langs. Ik was niet alleen; vier anderen zagen hem tegelijkertijd.”

Evelyn Matos:

“Ik heb dit soort transparante wezens in mijn huis meegemaakt, en tot die dag had ik nog nooit angst ervaren. Ze waren precies zoals de mensen in het artikel beschrijven.”

Doorschijnend ‘gepixeld’ wezen in Salinas, Puerto Rico – Getuige: de heer Jorge R. Rodríguez Vázquez:

“Goedemiddag. Ik kom uit Parcelas Vázquez, vlakbij het gebied dat bekendstaat als Yayales, in de stad Salinas, Puerto Rico.

Op een dag ging ik bij een ravijn de planten van mijn ouders controleren. Toen ik de eerste trap buiten het huis afdaalde, stond ik oog in oog met een doorzichtige figuur met het silhouet van een mens.

Dat figuur leek gepixeld, samengesteld uit vele felgekleurde, maar transparante vierkanten. Zo kan ik het beste beschrijven wat ik zag. Dat ding en ik maakten oogcontact (ik zag geen ogen, maar het voelde alsof ik ze kon zien), en toen verdween het plotseling. Ik vond een afbeelding op internet die leek op wat ik zag.

Op dit moment (eind februari 2025) gebeurt er iets anders in dit gebied. Zilverkleurige metalen bollen ter grootte van een basketbal vliegen laag over de huizen in dit gebied, ter hoogte van een lantaarnpaal, en vliegen dan verder en verdwijnen.

Het is niet het enige wat ik in de omgeving van Yayales heb gezien. Op een nacht tussen 1988 en 1991 – ik weet de exacte datum niet meer – liep ik door het steegje waar ik woonde en keek ik naar de hemel, want ik heb de gewoonte om al sinds mijn kindertijd naar de nachtelijke hemel te kijken. Ik zag een klein, bewegend lichtje in de verte. Ik stopte om ernaar te kijken, en het licht kwam dichterbij waar ik stond, daalde af en werd zo groot als een huis. Ik herinner me dat ik het boven me zag zweven. Het was een rond, heel helder object. Ik kon geen details meer zien, omdat het felle licht mijn ogen irriteerde.

Ik herinner me dat ik mijn moeder belde, en toen ze naar buiten kwam, was er niets meer; het voorwerp was weg. Maar ik herinner me nog duidelijk dat het boven me zweefde.

Wilfredo Pérez:

Ongeveer vier jaar geleden stond ik op de binnenplaats van mijn huis naar de lucht te kijken, toen ik plotseling iets boven mijn hoofd zag vliegen, van zuidoost naar noordwest, alsof het drie druppels water bij elkaar waren. Toch was de druppel in het midden groter dan die aan de randen. Ze stonden dicht bij elkaar, alsof ze één doorschijnend geheel vormden. Wat me deed kijken en zien was een lichte verhoging die eruit voortkwam.

Ivette Yolanda Martínez:

“Hallo, Jorge. Vóór een ontvoering die ik meemaakte, zag ik een klein grijs wezen gepixeld voor me, dat zich camoufleerde met de omgeving, het landschap buiten mijn slaapkamerraam, toen het besefte dat ik het had gezien. Het pixelde en leek toen precies op de figuur van het wezen in de film Predator. Toen verscheen er iets dat leek op een portaal, en hij ging erin en verdween.”

Rene JR Nazario:

“Ik zag iets soortgelijks in de badplaats Boquerón in Cabo Rojo, Puerto Rico.”

Ram Ricky:

“In 2003 studeerde ik aan de Inter-Amerikaanse Universiteit van Cana in Bayamón. Op een ochtend, terwijl ik me klaarmaakte voor de universiteit, zag ik een ietwat doorschijnend wezen op mijn bed zitten. Ik liep de kamer uit alsof er niets gebeurd was, en een briesje waaide door een gesloten raam in de woonkamer de gang in. De verticale gordijnen bewogen mee.”

Klein doorschijnend silhouet – Anonieme getuige:

“Groeten, Jorge Martín.

Ongeveer twee maanden geleden, rond 23.00 uur, lag ik ’s avonds in een hangmat op mijn terras. Ik keek toevallig naar de andere kant van het huis en zag daar een vaag silhouet dat er transparant en enigszins gelatineus uitzag, alsof het water was. De figuur bewoog van de ene kant van het terras naar de andere. Hij was klein en bleef doorlopen voordat hij verdween.

Ik dacht dat wat ik zag mijn verbeelding was. Toch zag ik gisteren je bericht over een transparant of doorschijnend wezen en was ik verbaasd, want wat ik zag leek precies op jouw afbeelding, een soortgelijk fenomeen.

Fujin Cruz:

Ik heb zoiets al drie keer in de buurt van mijn huis gezien. Ik woon in een landelijk gebied met veel begroeiing, wat ze lijkt aan te trekken. Ze vermijden contact en camoufleren zich. Het dier leek nooit vijandig; het ging juist weg als het me zag.

Garayúa, Georgie Annie:

“Ik zag zelfs ’s avonds laat een transparant wezen op een landweggetje in Ponce. Dat wezen stak de weg over van het ene uiteinde naar het andere en was ongeveer 1,20 meter lang, met een mensachtige vorm.”

Wilfredo Pérez:

“Ik zag een aantal dingen voor me die leken op drie doorschijnende druppels water bij elkaar. De druppel in het midden was groter dan de twee aan de uiteinden.”

José Acevedo:

“Meneer Jorge Martín, mij is iets soortgelijks overkomen op klaarlichte dag in Aguadilla. Ik liep over het trottoir van Highway 107 en het leek op een doorzichtig, kristalhelder persoon.”

Evelyn Matos:

“Ik heb een ervaring gehad met deze transparante wezens in mijn huis, en tot die dag had ik nog nooit angst ervaren.”

Nancy Martíne:

“Ik heb ongeveer 29 jaar geleden iets soortgelijks meegemaakt in Playa Santa, Guánica, Puerto Rico. Het vloog, had de vorm van een reuzenmanta en was net uit zee opgedoken.

Ik was met mijn neven en nichten daar op Playa Santa, en het was nacht. We gingen erheen omdat er ’s avonds iets te doen was en we wat plezier wilden hebben. Ik zag hem uit het water opduiken en zich voortbewegen alsof hij door de lucht zweefde tot hij een hoog punt boven een palmboom op het strand bereikte, waarna hij verder landinwaarts vloog en verdween.

Het was iets halfonzichtbaars dat ik altijd vergeleek met het silhouet van de alien in de film ‘Predator’.”

Mevrouw Nilda Correa:

“Ik heb zoiets vreselijks meegemaakt, omdat het me stoorde. Dat voorwerp viel van het plafond van mijn woning, en je kon het zien; het leek op het silhouet van een mens, maar het leek van water te zijn gemaakt, iets transparants.

Het raakte mijn computer met zijn vuist en verdween. Het verdween. Wat ik zag, leek op een scène uit de film The Invisible Man, waarin de hoofdpersoon uit het zwembad komt. Hoewel hij onzichtbaar is, kun je de omtrek van zijn lichaam zien omdat er water boven hem is.

Marsh Cuadrado:

“Ik zag ook iets soortgelijks in het stadje Canóvanas in Puerto Rico, maar het transparante silhouet had een witachtige uitstraling.”

Orlando López:

“Ik heb ook een soortgelijke ontmoeting gehad, en het leek op het wezen uit de film ‘Predator’; ik overdrijf niet.”

Juan Rodríguez:

Ik zag onlangs iets soortgelijks in Ceiba, Puerto Rico. Op een middag, rond 13.00 uur, was ik struiken aan het kappen op mijn terrein en hoorde ik plotseling voetstappen in de buurt. Ik draaide me om en keek in de richting waar het geluid vandaan kwam. Verbaasd zag ik een figuur die op een man leek. Alleen het silhouet was zichtbaar, en het was doorzichtig en geleiachtig. Het deed me denken aan het personage uit de film “Predator”.

Gloria Santiago, Adjuntas, Puerto Rico:

Zulke incidenten gebeuren op het eiland. In januari van dit jaar, 2025, vond er een reeks dierenverminkingen plaats op mijn terrein bij het Garzasmeer. Er werden veel dode kippen, en andere dieren, gevonden in mijn omgeving en bij mijn buren. Ik was ooit getuige van zo’n aanval. De kippen waren van streek en ik zag iets half onzichtbaars een van hen bij zijn poten grijpen en hem de lucht in tillen, maar je kon niet zien wat het was.

Bron

Men heeft een soort onzichtbaarheidsmantel al uitgevonden, zij die buitenaards zijn en ons kunnen bezoeken hebben uiteraard nog meer technieken ontwikkeld.