Je familie en de band?

Ik zag hem staan een oudgeworden man, een oom, met een vriendelijk gezicht.
Je zou het nooit verwachten van hem, echt nooit!
Je zou hem een euro geven bwvs…
Maar toch deed hij het, geniepige nare opmerkingen maken…opmerkingen waarbij je vol ongeloof naar die persoon kijkt en denkt…
Nah dat doetie nie?
No way!
Nah zo istie niet, toch, maar ja..ervaring van jarenlang, is inmiddels dat ik weet dat het niet leuk bedoeld was…
Niks positief ofzo…nee je gewoon zo totaal expres onderuit trappen met een vriendelijke glimlach!
Erg ziek vind ik…
Gesneer ten top!
Eigenlijk bijna op een wreed topniveau!
Moet je net mij hebben als hoogbegaafde, damn!
Die nooit kwaad in het zin heeft en altijd eerlijk is.
En beleefd en fatsoenlijk…tot men mij te erg benadeeld, dan is de maat ook vol!
Dan krijgt men tzt, duurt lange tijd hoor, een flinke smerige veeg van hun eigen deeg uit mijn pan!

Ik spaar hun deeg op hé in mijn pannen!
Hun over de datum deeg! Paff…zo in den snoet!
Als ik dat doe ben ik zo klaar met mensen!
Dan is mijn himalaya-gebergte aan geduld bereikt!

Maar vandaag stond ik mij enkel te verbazen over een oude man die zg zo vriendelijk leek te zijn?
Leek!
Maar hij was het totaal niet!!!!!!
Waarom zag ik dat vroeger bv nooit…? Nu ineens wel? Misschien wilde ik het toen niet zien of kon ik het nog niet zien, omdat ik nog teveel geloof had in de goedheid van de mensen!
En ik vaak dacht dat ik het mij verbeeld had?
Nou echt niet hoor…
Dit was een kneiterzieke afraffeling van iets dat ooit bedacht was, en weer eens ter sprake kwam, nooit weg was geweest in zijn brein.
Daar was over gesproken.
Daar was weer ongeloof dat ter sprake kwam met een wollige sneer met een soort hoongelach erachteraan!
Ziekelijk… het idee dat je bij zo’n familie opgroeide…
Wat dat veroorzaakte?
Veel ellende…zeker!
Geen steun, geen liefde en warmte nee haat en nijd onderling… vreselijk?
Geroddel.
Gemene achterbakse steken onder water…oh ja ik weet ze nog.
Dingen die liefhebbende familie nooit zegt eigenlijk dus ze waren het al niet.
Ik heb mij er al jaren terug van gedistantieerd.
Ik had geen zin meer in die dramatiek, dat gedoe, dat gezeur en dat ze je allemaal uithoorden en je nooit wilden geloven.
Nee als je hen nodig had, trapten ze je nog dieper weg en dansten op je kop…
Zulk soort mensen.
Wreed gewoon…
Bv sport jij? Oh zie ik niks van!

Nee wat wil je dan dat ik mij uit ga kleden hier op straat voor jou om je te laten zien welke spierballen ik heb kneus?
Maar ja dat zeg je dan niet hé?
Uit fatsoen!
Fatsoen dat deze mensen niet geleerd hebben…missen in hun repertoire…
Hihihihi! Als een dom paard kijken ze je lachend aan…God wat vriendelijk!
Wat een ondersteunende liefde stralen jullie toch uit. Een tante van mij kreeg anorexia dankzij dat gezeik! Leuk toch?
Baasje spelen over anderen?
Of denken dat je dat kan en doet?
Jammer dat ze op mij geen vat hebben uiteraard dat is lastig en irritant…
Ik had je niet meer herkend zei hij nog…pardon moet ik nu zeggen goh ben je al zo dement geworden?
M.a.w hoezo ben ik onherkenbaar?
Pfff man man kneus… aub!
Get a Life…better than you have now!
Echt triest…
Ik begrijp steeds meer hoeveel ellende mijn moeder te stellen had met deze mensen en mijn oma idem!
Heb haar vaak zien huilen nml…!
En dát vergeet ik nooit meer!
Ja, nu missen ze hun zg zoveel!
Tuurlijk!
Geloof jij jezelf, durf jij jezelf nog wel in die oogjes aan te kijken?
Ben misselijk van dat soort mensen!
Schijnheilig!
Ten top…
Als ik ze nog eens tegenkom zal ik teruggeven wat zij zelf te geef hebben, en mij niet meer laten behandelen als een onmondig klein kind!
En nee, ik zal nooit nog geloven in onschuldige blikken van satans!

Daarvan zijn er genoeg in deze wereld nml.

Ze behandelen je alsof je hun huis in de fik hebt gestoken, alsof je een crimineel bent, die hun naar het leven stond!
Zo absurd reageren ze op je?
WHY?
Ik heb hen niet nodig gelukkig niet, want zei mijn oma altijd, als je hen nodig hebt, ben je slecht af!
En ze had zo gelijk!

Ik trok er een kaartje voor die bizar goed was!

7 – Politiek (Wolken)

Herken je deze man? Met uitzondering van de meest onschuldigen en oprechten onder ons schuilt ergens in ieders hoofd een politicus. Het denken is in feite politiek. Plannen smeden en intrigeren en proberen situaties en mensen naar zijn hand te zetten om te krijgen wat het wil is de aard van het denken. Hier wordt het denken voorgesteld als een slang, die bedekt is met wolken en ‘met een gespleten tong’ spreekt. Maar het belangrijkste inzicht van deze kaart is dat beide gezichten onecht zijn. Het aardige, onschuldige gezicht dat ‘je kunt mij vertrouwen’ uitstraalt is een masker en het boosaardige, giftige gezicht waaruit spreekt: ‘Ik zal je wel krijgen’ is ook een masker. Politici hebben geen waar gezicht. Het hele spel is een leugen.

Iemand die goed kan veinzen, de eerste de beste huichelaar, wordt je leider in de politiek, wordt je priester in de religie. Al wat hij nodig heeft is huichelarij, al wat hij nodig heeft is sluwheid, al wat hij nodig heeft is een fa�ade om zich achter te verbergen. Je politici leiden een dubbel leven, je priesters leiden een dubbel leven – het ene vanuit de voordeur, het andere vanuit de achterdeur. En zoals ze vanuit de achterdeur leven is hun ware leven. Die glimlachjes aan de voordeur zijn niet echt, die zo onschuldig lijkende gezichten zijn gewoon aangekweekt.Als je de realiteit van de politicus wilt zien moet je hem aan zijn achterdeur zien. Daar staat hij in zijn naaktheid, zoals hij is, en de priester evenzo. Deze twee sluwe typen mensen hebben de mensheid overheerst. En ze zijn er al heel vroeg achtergekomen dat je mensen die je wilt overheersen, moet verzwakken, zich schuldig moet laten voelen, zich onwaardig moet laten voelen. Doe hun waardigheid teniet, ontneem hen al hun glorie, verneder hen. En ze hebben zulke subtiele manieren gevonden om de anderen te vernederen dat ze er zelf niet eens aan te pas komen; ze laten het aan jou over om jezelf te vernederen, om jezelf te verwoesten. Ze hebben je geleerd een soort langzame zelfmoord te plegen

All around me are familiar faces
Worn out places, worn out faces
Bright and early for the daily races
Going nowhere, going nowhere

Their tears are filling up their glasses
No expression, no expression
Hide my head I wanna drown my sorrow
No tomorrow, no tomorrow

And I find it kind of funny
I find it kind of sad
The dreams in which I’m dying are the best I’ve ever had
I find it hard to tell you,
I find it hard to take
When people run in circles it’s a very, very
Mad world, mad world

Children waiting for the day they feel good
Happy birthday, happy birthday
And to feel the way that every child should
Sit and listen, sit and listen

Went to school and I was very nervous
No one knew me, no one knew me
Hello teacher tell me, what’s my lesson?
Look right through me, look right through me

And I find it kind of funny
I find it kind of sad
The dreams in which I’m dying are the best I’ve ever had
I find it hard to tell you,
I find it hard to take
When people run in circles it’s a very, very
Mad world, mad world, enlarging your world, mad world