Van die buren.

Van die buren.
Je kent ze wel? We hadden er ooit.

Pff, kom eens langs, gezellig.
Ja hoor. Je komt langs en het gaat de hele avond over hun vakanties, inclu fotoboeken, en verder niets.
Je krijgt er geen woord tussen en moet helaas alle foto’s beloeren, van het begin tot het einde.
Bij het einde mag je eindelijk naar huis, dan is het immers al 23 uur en moesten ze niet de volgende dag werken?
Wat vreselijk, verzucht je nog. Maar eigenlijk bedoelde je daar hun collega’s mee.
De buurman komt nog een aantal malen onverwachts langs, hij ziet jou wel zitten.
Jij hem echt niet, dus.
Je laat hem niet binnen, dat vertik je.
En daar sta je dan te ouwehoeren bij de voordeur. Een uur lang al inmiddels.
Je hondje loopt wat om hem heen en snuffelt wat.
Je ziet het aan en gaapt eens flink.
Plots zie je, je hondje zijn poot optillen en een flinke warme plas over de buurman zijn schoen plegen.
Glimlachend kijk je de buurman aan, hij heeft niets door.
Hoe wist die hond dat, hé?

©AngelWings