web analytics
11:11 Dubbele getallen
AngelWingsVerhalen AngelWings

Rusthuis Der Zanden (Verhaal)

Rusthuis Der Zanden
De zon scheen over rusthuize Der Zanden.
Zacht geel licht dwarrelde tussen bladerdek op de rieten daken van het rusthuis. In het bejaardenhuis was het nog rustig, maar daar kwam snel verandering in.
Hoofdzuster Beatrice kwam over de afdeling zeilen met een klinkende klok, Kloing Kloing………tijd om op te staan gilde ze!
Met veel genoegen joeg ze de ouden van dagen uit hun nachtrust, dat gaf haar een enorme kick nml.
Het was klokslag 7 uur, zij vroeg eruit zij er ook vroeg uit.
Hups mensen wakker worden, gilde ze weer.
De bejaarden mopperden om haar dagelijkse terreur.
Maar zonder enig pardon rukte ze aan kale hoofden, en gewatergolfde haren, hups kom lieverd opstaan, zei ze dan liefjes maar ze meende er niets van.
Uiteraard niet.
Dat zat niet in haar aard nml.
Zo was zij niet geboren!

Eindelijk was iedereen paraat, aan de eettafel kregen ze een mok koffie of thee wat men wilde, en een broodje met honing of gebakken ei.

Beatrice keek tevreden rond naar de schare ouderen.
Haar volkje haar mensjes, ze was eindelijk de baas.
Als kind was zij enorm onderdrukt door haar tirranieke vader en sindsdien had ze een vreemde tick hieraan overgehouden.
Ze moest baas spelen op een ziekelijke wijze want ze leek zo aardig altijd nml.
Geen mens die haar nog had kunnen betrappen op onrechtvaardigheid gelukkig maar.
Het verdiende toch lekker en haar vakanties keer op keer deed menigeen diep zuchten van verlichting daar deed men het dan maar voor.

Het was rondom 11 uur in de morgen toen iedereen net de koffie achter de kiezen of gebit had en Beatrice opperde dat er maar eens gewerkt moest gaan worden.
Mopperend werden de ouden van dagen de openbare ruimte ingeduwd door vele vrijwillige lieverds die geen werk hadden maar toch het idee hadden dat schuldgevoel zin had en daarom deden zij dan vrijwilligerswerk.

Beatrice stak haar hand op in de lucht, een teken waarop de vrijwilligers de ruimte gingen verlaten.
Zoooooo……dan!
Zei ze lieflijk.

Iedereen klaar?
Mooi….webcams aan voor diegene die het nog kan?
Nee opa Harmsen u niet natuurlijk…u krijgt hem niet meer omhoog dit is zo zinloos mopperde ze.

Oma Terpstra! Riep ze uit, uw pruik moet nog op!
Beatrice rende snel met de make up koffer naar oma Terpstra.
Kom even stiften liefje zei ze vriendelijk lachend.
Oma Terpstra tuitte de droge lippen.

Prachtig rood omfloerste de lippen, ik doe de gordijnen weer op een kiertje lieverds kirde Beatrice.
Ze sloot het harde licht buiten.

Kom kom…opschieten allemaal!

Opa Van Dijk opende zijn pyjama broek en zette de webcam richting zijn geslacht. Nou nou opa! kirde Beatrice, u kunt er nog wat van, trots blikte opa Van Dijk in haar ogen.
Een kushandje was haar dank.

Madame Valeria wat doet u nu?
U hoeft uw boezem niet te tonen vandaag u weet toch wat we hebben afgesproken riep Beatrice uit.
Madame Valeria was dan wel dement, maar toch begreep ze vaak wel wat de bedoeling was, doch vandaag was haar slechte dag blijkbaar.
Beatrice knoopt de blouse dicht van de oudere dame.
Kom lieverd dit hoeft u toch niet meer te doen?
U heeft al genoeg verdiend u mag gewoon telefoneren vandaag!
Beatrice gaf haar liefdevol een kus op haar zachte wangen.

Beatrice liep alles nog eens snel na.
Zo klaar allemaal?
Begin maar!!!!!!!!
Ze liet de klingel van de klok gaan……….Kloing Kloing!

Het was tijd.

Alle bejaarden begonnen hun dagelijkse werk.
Achter de webcam, hun geslachtsdelen tonen, liefjes en sexy praten aan de telefoon.
Hadden ze keus?
Totaal niet.
Anders kregen ze geen eten en mochten ze bv niet in bad.
Beatrice was de baas nml.

Nee er was er niet een die niet deed wat zij wenste.
Men was bang voor haar.

Toch was er na vele jaren een oma die nog wel bij de tijd was ze mailde met de regering.
Die dacht kom zeg ze nemen me maandelijks mijn pensioentje in en ik moet nog werken ook?
Nee gek was zij nog lange niet en een zucht van verlichting kwam over het rusthuis Der Zanden toen uiteindelijk na veel bombarie de directrice Beatrice werd meegenomen door de politie.

Iedereen haalde opgelucht adem. Geen lipstick meer op oude droge lippen of pruiken op bijna kale hoofden en geen gordijnen nog die gesloten moesten worden om een leeftijd te verbloemen!

Eindelijk een rusthuis zoals het behoorde te zijn.

Geschreven door AngelWings

Laat meer zien

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥