Bevallen met een hitlersnor
Ans was hoogzwanger.
Haar buik puilde enorm uit en ze kon nog net haar tien tenen aanschouwen maar daar was dan ook alles mee gezegd.
Binnenkort was de bevalling aanstaande en nu dacht Ans daar dus over na. Wat allemaal mee moest mocht ze naar het ziekenhuis moeten gaan.
Een pyama, een tandenborstel met tandpasta, een handdoek misschien ook met een washandje?
Een borstel en make up zou ze als het moest op de dag zelf wel in de tas stoppen.
Oh natuurlijk ze moest haar teennagels nog wat bijwerken en lakken met een zacht roze kleurtje.
Met veel moeite kreeg ze het voor elkaar om bij haar tenen te komen, wat opzij gebuig van links naar rechts en ze kon er echt net bijkomen.
Nou ja het zat er uiteindelijk op, misschien niet perfect maar het was om aan te zien.
Hoe stond het inmiddels met haar bos hout voor de deur?
Bedoel daar keken die artsen dan toch maar tussendoor immers en ivm hygiene, ze zou het zo kort mogelijk scheren. Zover ze er nog bij kon komen dan.
In de douche had zij een spiegeltje rechtop neergezet tegen een toilettas op het wc deksel.
Een beetje bukkend door de knieen scheerde ze zo op het oog, via de spiegel, een mooie landingsbaan op haar venusheuvel. Oh ze schoot wat uit, links en rechts en de landingsbaan werd steeds smaller. Kaalscheren vond ze zelf niet echt mooi maar goed?
Nah dat stond zo seksueel natuurlijk, die artsen zouden wel denken dat Ans een wilde dame was tijdens haar zwangerschap. Nee ze wilde het echt niet kaal.
Helaas mislukte de scheerbeurt intens.
Mistroostig keek Ans later via een grotere spiegel in de slaapkamer naar het resultaat.
Nou ja ze had toch nog een vodje haar over.
De dag erna ging Ans in vliegende vaart naar het ziekenhuis omdat de bevalling was begonnen die nacht en zij toch voor de zekerheid in het ziekenhuis moest bevallen.
Terwijl Ans daar lag te bevallen, met alle pijn en moeite kwamen er allemaal leerlingen in opleiding haar bevingeren.
Vervelend, maar ja ze kon nauwelijks nee zeggen in barensnoden.
Gniffelend liep men dan de gang weer op.
Het ging als een lopend vuurtje door het ziekenhuis. Of men die barende mevrouw al had gezien met het hitlersnorretje tussen haar benen.
Gelukkig hadden ze in die tijd nog geen mobiele telefoontjes.
Ans kreeg een prachtige dochter, waar ze heel trots op was en enorm blij mee was en gelukkig.
Het haar groeide vanzelf weer aan.
©AngelWings
