De Anunnaki Exodus | Toen de goden de aarde verlieten

De Anunnaki, beschreven in oude Sumerische teksten als “Zij die van de hemel naar de aarde kwamen”, waren geavanceerde wezens waarvan men zei dat ze afkomstig waren van een verre planeet genaamd Nibiru, die een baan van 3600 jaar rond de zon beschrijft.

Volgens spijkerschrift kwamen ze naar de aarde op zoek naar goud om de verslechterende atmosfeer van hun planeet te herstellen. Na aankomst stichtten ze vroege beschavingen zoals Eridu, Nippur en Uruk, en deelden ze kennis op het gebied van landbouw, astronomie, recht en schrift – en werden ze vereerd als goden.

Met behulp van geavanceerde genetische manipulatie creëerden de Anunnaki de Homo sapiens, ook wel Adamu genoemd, door hun DNA te versmelten met dat van vroege mensachtigen. Mensen waren aanvankelijk bedoeld als arbeider, maar werden later centraal gesteld in het goddelijk bestuur, waarbij koningen werden aangesteld als semi-goddelijke tussenpersonen.

Deze koningen voerden goddelijke bevelen uit die via tempels werden doorgegeven, die fungeerden als communicatiecentra tussen de aarde en Nibiru. Rituelen uitgevoerd door priesters hebben mogelijk technologische instructies gecodeerd. Na verloop van tijd ontstonden er verdeeldheid onder de Anunnaki, met name tussen de huizen van Enlil en Enki.

Deze conflicten intensiveerden via hun nakomelingen, met name Ninurta en Marduk. Marduks streven naar overheersing leidde tot aanzienlijke verstoringen, waaronder de bouw van de Toren van Babel, die werd gezien als een uitdaging voor de goddelijke orde. Dit culmineerde in het gebruik van verwoestende terreurwapens – mogelijk nucleair van aard – wat resulteerde in de vernietiging van steden zoals Ur en de besmetting van ooit heilige gebieden.

Het vertrek van de Anunnaki was eerder georganiseerd dan plotseling. Oude bronnen suggereren dat Mars werd gebruikt als overgangsbasis, terwijl lanceerplatforms op aarde mogelijk het Nazca-plateau in Peru omvatten, bekend om zijn enorme geogliefen die alleen vanuit de lucht zichtbaar zijn. Legendes in verschillende culturen – van Mesopotamië tot Meso-Amerika – beschrijven goden die naar de hemel vertrokken, vaak te midden van vuur en geluid. Teksten zoals de Harran-inscripties en het boek Ezechiël beschrijven mechanische, lichtgevende vaartuigen die geassocieerd worden met goddelijke wezens, en doen denken aan soortgelijke verhalen uit India, Egypte en Amerika.

Nadat de Anunnaki zich hadden teruggetrokken, ondergingen menselijke beschavingen een transitie. Religieuze gebruiken bleven bestaan, maar de goden reageerden niet langer.

Hun identiteiten werden bewaard in nieuwe culturele vormen: Enlil werd mogelijk El of Jahweh, Enki transformeerde tot Ptah of Poseidon, Inanna evolueerde tot Isjtar en Aphrodite, en Marduks nalatenschap bleef bestaan ​​in Jupiter of Zeus.

Tempels werden symbolisch in plaats van functioneel, en geheugen verving directe interactie. Ondanks hun afwezigheid voorspelden verschillende oude tradities hun terugkeer. Soemerische teksten verwijzen naar de “Dag van de Terugkerende Heren”, terwijl Bijbelse, christelijke, islamitische en andere tradities apocalyptische gebeurtenissen beschrijven die te maken hebben met hemelse tekenen en goddelijke interventie. Deze overtuigingen worden vaak gekoppeld aan de precessie van de equinoxen, die verschuivingen in astrologische tijdperken markeren.

De huidige overgang van Vissen naar Waterman wordt door sommigen gezien als het begin van een nieuw tijdperk,mogelijk de terugkeer van de Anunnaki aankondigend. Moderne observaties van zwaartekrachtafwijkingen voorbij Pluto hebben sommigen doen speculeren dat Nibiru mogelijk weer in aantocht is.

Vanuit dit perspectief is de invloed van de Anunnaki nooit helemaal verdwenen, maar blijft deze subtiel bestaan, wachtend op het juiste moment om weer op te duiken. Hun nalatenschap blijft bestaan ​​in mythen, ruïnes en onverklaarbare oude kennis. Terwijl de wetenschap de geschiedenis opnieuw onderzoekt, blijft het idee dat de oorsprong en het lot van de mensheid verbonden zijn met deze oude bezoekers tot nadenken en debat leiden