Beroerteconsultaties schieten omhoog met 25% sinds de uitrol van het vaccin

3 maart 2023Laatste update: 3 maart 2023

9 minuten lezen

Beroerteconsultaties schieten omhoog met 25% sinds uitrol van vaccin
Datum: 28 februari 2023Auteur: Nwo-rapport Geplaatst door: Daily Skeptic bivalent Covid-boostervaccin bij personen van 65 jaar en ouder. Dit klinkt zorgwekkend, maar de FDA en CDC waren er snel bij om de bevolking gerust te stellen dat ze alleen open en transparant waren bij het vrijgeven van deze informatie en dat ze er zeker van waren dat de vaccins in werkelijkheid heel erg veilig en zeer effectief waren (en dus iedereen ouder ouder dan zes maanden zouden hun dosis moeten krijgen wanneer hun welwillende regering dat zegt).

Ik was echter een beetje in de war door hun gezamenlijke verklaring – hoewel het gretig was met zijn geruststellingen, bevatte het eigenlijk geen gegevens om deze geruststelling te ondersteunen. Alles wat ons werd verteld is dat er in de drie weken na vaccinatie een hoger risico op een beroerte was in vergelijking met de periode van vier tot zes weken na vaccinatie bij personen van 65 jaar of ouder. Maar er waren geen kwantitatieve gegevens over dit relatieve risico, helemaal geen informatie over het risico na deze periode van zes weken, en geen verklaring of ze zelfs het risico op een beroerte in andere leeftijdsgroepen hadden onderzocht.
Gezien dit gebrek aan gegevens, dacht ik dat ik naar de gegevens over de activiteiten van NHS-ziekenhuisadviseurs zou gaan om te zien of dat enig inzicht zou bieden in de incidentie van een beroerte in het VK in de afgelopen paar jaar.

Hm. De werklast van beroertespecialisten lijkt in het VK plotseling met een zeer grote factor te zijn toegenomen, net op het moment dat de vaccins in grote aantallen werden uitgerold. Zoals ik me herinner, was de regering zeer tevreden over de snelheid waarmee ze erin slaagde om zulke grote aantallen mensen in zo’n korte tijd te vaccineren, dus als er een aanzienlijk verhoogd risico op een beroerte zou zijn, zou een extreem snelle stijging van de incidentie van een beroerte zijn. precies wat je zou verwachten. Dit kan natuurlijk gewoon toeval zijn, ondanks deze sterke tijdelijke associatie met de vaccins…
In veel opzichten is dit type statistisch signaal hetzelfde als de toename van het aantal sterfgevallen dat we in het VK en veel andere landen hebben gezien sinds de vaccins werden uitgerold – er is die tijdelijke associatie met de vaccins, maar er is weinig echt wetenschappelijk bewijs dat het te wijten is aan de vaccins (hoewel dat gebrek aan bewijs misschien gewoon te wijten is aan een vreemde onwil van onze autoriteiten om dit fenomeen te onderzoeken).

Er zijn verschillende alternatieve verklaringen uitgerold voor de extra sterfgevallen, zoals het feit dat ze te wijten zijn aan lockdowns (inclusief gebrek aan NHS-zorg) of aan Covid zelf (of eieren, klimaatverandering, stress over Oekraïne, enz.). Vreemd genoeg echter het enige dat nooit wordt gezegd, is dat het vrij eenvoudig zou zijn om de vaccins uit te sluiten als de oorzaak van de extra sterfgevallen – voer gewoon een retrospectieve gematchte cohortstudie uit naar het aantal extra sterfgevallen per vaccinatiestatus. Gezien de buitengewoon hoge extra sterfgevallen die we hebben gezien, is het ontbreken van een dergelijke studie raar.

En hetzelfde geldt voor dit statistische signaal in verhoogde beroertes in het VK in de periode sinds de Covid-vaccinaties werden gegeven. Onze regering zou toch graag alle verhoogde risico’s die onze bevolking loopt, in kaart brengen?

Ik merk met name op dat er in de tweede helft van 2020 een iets hogere activiteit van adviseurs lijkt te zijn – misschien hebben de hogere incidentiecijfers toch niets met de vaccins te maken? Aan de andere kant zou het gewoon zo kunnen zijn dat in de herfst van 2020, toen de NHS haar hysterische Covid-reactie begon af te zwakken, de specialisten in beroertegeneeskunde gevallen begonnen te behandelen waarbij de eerste beroerte was opgetreden tijdens de sluiting van de NHS eerder dit jaar. . Dit zou de hogere raadplegingspercentages in de tweede helft van 2020 kunnen verklaren. Het is echter niet zo dat hetzelfde mechanisme over een langere tijdspanne zou aanhouden – beroertes zijn niet zoals sommige andere aandoeningen waarbij consultants individuen met een hoger risico zouden kunnen zien. of waar er een lange wachtlijst is om behandeld te worden. Liever, mensen zien meestal direct na een beroerte een in beroertes gespecialiseerde consulent aan hun bed en hoe eerder ze worden gezien, hoe beter.

Er zullen zeker niet veel mensen meer dan een jaar wachten op hun consultatie.
Het andere interessante aspect van de toename van de activiteitsgegevens van de NHS-consultant is dat de toegenomen activiteit niet lijkt af te nemen. Ik merk op dat de CDC/FDA-aankondiging over beroertes alleen een verhoogd risico vond in de drie weken na vaccinatie in vergelijking met de volgende drie weken, dus misschien blijven deze hoge beroerte-incidentiegegevens geven aan dat het niet geassocieerd is met de vaccins. Of als alternatief zouden de vaccins een aanhoudend verhoogd risico kunnen veroorzaken, in welk geval we na vaccinatie een nieuw normaal van verhoogd risico op een beroerte zouden zien. Als dit het geval zou zijn, zouden de CDC en de FDA hun methoden moeten wijzigen om naar risico’s te kijken die veel verder gaan dan hun periode van zes weken na vaccinatie. Het is inderdaad een beetje vreemd dat ze hun tijdsperiode op deze manier beperken. Wilden ze geen bewijs vinden van een verhoogd risico op een beroerte op langere termijn? De bevolking van de VS zou deze informatie toch graag willen hebben. Een andere opmerking over de constant hoge beroerte-activiteit in NHS-ziekenhuizen is dat we niet weten hoe dicht bij de capaciteit ze zijn. Is de schijnbaar constant hoge activiteit gewoon een weerspiegeling van deze specialiteit die voor 100% werkt,

De gegevens over ziekenhuisafleveringen van de NHS lijken een vroege indicatie te hebben gegeven dat er mogelijk een probleem is – zelfs in het voorjaar van 2021 lijkt het aantal beroertes immers aanzienlijk hoger te zijn dan in de pre-Covid-periode. Kunnen we andere NHS-gegevens gebruiken om dit risico verder te onderzoeken? In deze en volgende berichten zal ik ook gebruik maken van drie andere datasets die de NHS uitgeeft over hoe drugs worden gebruikt in het VK:

Door huisartsen geschreven recepten worden gebundeld in de Praktijkniveau Voorschrijfdatareeks. Deze datareeks is moeilijk te gebruiken, maar gelukkig heeft een onafhankelijke instantie, Openvoorschrijven, deze data in een gebruiksvriendelijker formaat beschikbaar gesteld. Merk op dat alle datasets gecompliceerd zijn door Covid – voor de huisartsendataset is het vooral dat de huisartsendiensten in 2020 aanzienlijk zijn ingeperkt en dat ze wat minder toegankelijk blijven in vergelijking met de pre-Covid-periode.
De uitgifte van geneesmiddelen door ziekenhuizen is beschikbaar in de Dataset Geneesmiddelen Tweedelijnszorg. Merk op dat de NHS dit geen gemakkelijke dataset maakt om te gebruiken – het is bijna alsof het verplicht is om de gegevens te publiceren, maar niet echt wil dat iemand het daadwerkelijk gebruikt. De dataset van het ziekenhuis op recept wordt bemoeilijkt door het feit dat ziekenhuizen begin 2020 bijna sloten voor niet-Covid-patiënten, en dat bijna alle geneesmiddelen in deze periode een significante afname van het ziekenhuisgebruik laten zien, waarbij het voor velen enige tijd nodig had om te herstellen naar het niveau van vóór 2020 tendens.
Reguliere ziekenhuisrecepten kunnen alleen in een ziekenhuisapotheek worden afgeleverd. Daarom is er een aparte database voor recepten die in een ziekenhuisomgeving zijn geschreven maar bedoeld zijn om door een gewone apotheker te worden verstrekt. Nogmaals, deze dataset is niet bijzonder gemakkelijk om mee te werken. In mijn berichten over dit onderwerp zal ik deze specifieke gegevens vaak omschrijven als ‘noodrecepten’, maar houd er rekening mee dat deze categorie recepten breder is dan alleen de recepten die worden uitgegeven op spoedeisende hulpafdelingen voor verstrekking in een reguliere apotheek. Het probleem met de gegevens voor ziekenhuisrecepten die zijn geschreven voor verstrekking in de gemeenschap, is dat mensen tijdens de Covid-periode weinig andere keus hadden dan naar de spoedeisende hulp te gaan voor kleine problemen, omdat het relatief moeilijk was geworden om een huisarts te zien.

Het voor de hand liggende eerste medicijn dat moet worden onderzocht, is alteplase, een stollingsremmend medicijn dat in de uren na een beroerte wordt gebruikt om de stolsels die het probleem veroorzaken kwijt te raken. Er is echter geen sterk statistisch signaal voor alteplase – helaas is dit medicijn al enige tijd schaars vanwege de ongewoon grote wereldwijde vraag. Vreemd genoeg is er om dezelfde reden ook een tekort aan het andere noodstollingsmedicijn, tenecteplase. Er lijkt geen verklaring te worden gegeven voor deze wereldwijde stijging van de vraag.
In normale tijden, zonder wereldwijde tekorten, worden stollingsremmende medicijnen alleen gebruikt voor een minderheid van patiënten met een beroerte. Ze moeten niet alleen zeer snel na het optreden van de beroerte worden gebruikt, maar ze kunnen de zaken ook veel erger maken als ze verkeerd worden toegepast. soorten beroerte en het kost tijd om dit bewijs te verzamelen. Gemiddeld wordt slechts ongeveer 10% van de beroertes behandeld met deze medicijnen. Voor de meeste beroertes waarbij stolsels betrokken zijn, kunnen de stollingsbrekers niet worden gebruikt en daarom worden snelwerkende anticoagulantia het favoriete medicijn, dat in hoge doses wordt gebruikt onder strikt medisch toezicht in een ziekenhuisomgeving. De gegevens over het drugsgebruik in het ziekenhuis laten wel een toegenomen gebruik van deze antistollingsmiddelen, zoals apixaban, zien. Apixaban, totaal gebruik in ziekenhuizen. Lijn is LOWESS smoothing met f=0.2.

Wat vooral interessant is in de bovenstaande grafiek, is de korte piek in de uitgifte van apixaban rond de jaarwisseling van 2019-2020 – is dit een teken dat Covid zelf stollingsbevorderend werkt, met iets dat dit probleem sinds begin 2021 vergroot? Let ook op de timing van die vroege piek, rond de jaarwisseling van 2019-2020 – ondersteunen deze gegevens de theorie dat Covid eind 2019 endemisch was in het VK, waarbij de toegenomen gevallen van ‘ademhalingsziekte’ werden toegeschreven aan een ongewone vroege uitbraak van griep?

Er is een vergelijkbare toename in het gebruik van andere antistollingsmiddelen, zoals enoxaparine en edoxaban in een ziekenhuisomgeving.

De gegevens voor recepten van algemene ‘bloedverdunnende’ medicijnen zijn echter een beetje moeilijk te interpreteren, gezien de algemene toename van het gebruik van deze medicijnen in de gemeenschap. Onderstaande grafiek toont de toename van het aantal recepten dat huisartsen apixaban hebben geschreven in de afgelopen jaren. Apixaban Het is duidelijk moeilijk om veranderingen in risico’s te ontwarren gezien deze jarenlange algemene trend, aangezien steeds meer mensen in onze bevolking kennismaken met de voordelen van de farmaceutische industrie. Eén ding is echter vrij duidelijk: er lijkt geen merkbare afname te zijn geweest in de uitgifte van deze (en andere) cardiovasculaire medicijnen tijdens de Covid-lockdowns, ondanks beweringen van onze autoriteiten dat dit de drijvende kracht achter de toename is geweest meer sterfgevallen gezien in 2022.

Ook is er een vreemde stijgende lijn in het voorschrijven van aspirine (300 mg) in ziekenhuizen voor uitgifte binnen de reguliere apotheek. Aspirine wordt in een ziekenhuis voorgeschreven voor uitgifte in een gewone apotheek. De lijn is LOWESS smoothing met f=0.2. Merk op hoe het aantal verstrekte tabletten vanaf het begin van 2021 sterk toenam en hoe de stijgende lijn lijkt door te zetten. Het is belangrijk op te merken dat hoewel aspirine vaak wordt gebruikt als een milde pijnstiller, dit over het algemeen niet het voorkeursgebruik is in een moderne medische context. Het is waarschijnlijk dat deze voorschriften verband houden met de antistollingseigenschappen van aspirine.

Een belangrijk aspect van de gegevens die ik hier heb weergegeven, is dat ze geen enkele indicatie geven van de kenmerken van de personen achter deze toename van consulten voor een beroerte. Hoewel het redelijk is om aan te nemen dat dit verhoogde risico in verhouding staat tot het eerdere risico, is dit geenszins zeker. Als het risico op een beroerte bijvoorbeeld zou toenemen tot één op de 200 per vijf jaar voor iedereen in de populatie, zou deze toename significant zijn voor jongere personen, maar zou deze niet veel invloed hebben op het risico op een beroerte voor mensen van 85 jaar of ouder. Dit gebrek aan gegevens over veranderingen in het risico op een beroerte per leeftijd helpt ons zeker niet om de veranderingen in het risico te begrijpen die onze bevolking lijkt te ervaren. Toch hoop ik van harte dat het verhoogde risico op een beroerte niet wordt gezien bij jongere volwassenen.
De gegevens suggereren dat er iets aan de hand is met bloedstolling binnen de bevolking van het VK, wat resulteert in een toename van beroertes en vermoedelijk andere aandoeningen zoals diepe veneuze trombose en longembolie. Hoewel de Amerikaanse FDA en CDC beweren (zonder ondersteunende gegevens aan te bieden) dat er niet echt een netto toename is van het aantal beroertes in verband met de vaccins, suggereren de beschikbare gegevens van de NHS dat er mogelijk een niet-triviaal verhoogd risico is. Onze bevolking verdient een uitgebreid onderzoek naar de risico’s van bloedstolling in dit post-Covid- en post-vaccinatietijdperk.
Ik veronderstel dat ik hier zou kunnen stoppen – er lijkt een indicatie te zijn van een verhoogd risico op een beroerte in de Britse bevolking in de afgelopen paar jaar, en het is zeker tijd voor onze regering om veel serieuzer te kijken naar deze ongelukkige verandering in de gezondheid van de natie en naar wat de oorzaak zou kunnen zijn, bij voorkeur met analyse na zes weken. Fin .

De datasets van de NHS-ziekenhuizen en medicijnen lijken echter enig inzicht te bieden in de gezondheid (of anderszins) van de natie, en ik zal in mijn volgende paar berichten enkele andere populatie-morbiditeiten onderzoeken.

Bron