Politiek-Elite
De vertaalde speech van Putin
Hier de vertaalde speech van Putin,
lees zijn beweegredenen en achtergrond
“Gerespecteerde burgers van Rusland! Beste vrienden!
“Vandaag acht ik het opnieuw noodzakelijk om terug te komen op de tragische gebeurtenissen die zich afspelen in de Donbas en op de cruciale kwestie van het waarborgen van de veiligheid van Rusland. Laat ik beginnen met wat ik in mijn toespraak van 21 februari heb gezegd. Ik heb het over wat ons in het bijzonder zorgen baart en ongerust maakt – die fundamentele bedreigingen tegen ons land die jaar na jaar, stap voor stap, op offensieve en onbehouwen wijze worden gecreëerd door onverantwoordelijke politici in het Westen.
“Ik doel op de uitbreiding van de NAVO naar het oosten, waarbij haar militaire infrastructuur dichter naar de Russische grenzen wordt gebracht. Het is bekend dat wij gedurende 30 jaar hardnekkig en geduldig hebben getracht met de belangrijkste NAVO-landen tot een akkoord te komen over de beginselen van gelijke en onschendbare veiligheid in Europa. In antwoord op onze voorstellen werden wij voortdurend geconfronteerd met ofwel cynisch bedrog en leugens, ofwel pogingen tot pressie en chantage, terwijl de NAVO, ondanks al onze protesten en zorgen, gestaag bleef uitbreiden. De oorlogsmachine is in beweging en, ik herhaal, ze komt dicht bij onze grenzen.”
“Na de ineenstorting van de USSR begon de herschikking van de wereld, en de normen van het internationale recht die waren ontwikkeld – de belangrijkste, fundamentele normen werden aangenomen in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog en consolideerden grotendeels de uitkomst daarvan – begonnen de zelfbenoemde winnaar van de Koude Oorlog in de weg te zitten.
“Natuurlijk moest in het praktische leven, in de internationale betrekkingen en de regels die deze regelden, rekening worden gehouden met veranderingen in de stand van zaken in de wereld en de machtsverhoudingen. Dit had op een professionele, soepele, geduldige manier moeten gebeuren, rekening houdend met en met respect voor de belangen van alle landen en met begrip voor de eigen verantwoordelijkheid. Maar nee, de euforie van het hebben van absolute superioriteit, een soort hedendaags absolutisme, en het lage niveau van de algemene cultuur en de arrogantie van de besluitvormers [leidden ertoe dat] besluiten werden voorbereid, aangenomen en doorgedrukt die alleen voor henzelf gunstig waren. De situatie begon zich volgens een ander scenario te ontwikkelen.
“Je hoeft niet ver te zoeken naar voorbeelden. Ten eerste voerden zij, zonder enige goedkeuring van de VN-Veiligheidsraad, een bloedige militaire operatie uit tegen Belgrado, waarbij vliegtuigen en raketten werden ingezet midden in Europa. [Zij voerden verscheidene weken van ononderbroken bombardementen uit op steden en kritieke infrastructuur. Wij moeten aan deze feiten herinneren, aangezien sommige westerse collega’s zich deze gebeurtenissen niet graag herinneren, en wanneer wij erover spreken, wijzen zij liever niet op de normen van het internationaal recht, maar op de omstandigheden die zij naar eigen goeddunken interpreteren.
“Daarna kwamen Irak, Libië en Syrië aan de beurt. Het onwettige gebruik van militair geweld tegen Libië, het verdraaien van alle besluiten van de VN-Veiligheidsraad over de Libische kwestie leidden tot de volledige vernietiging van de staat, tot het ontstaan van een belangrijke broeinest van internationaal terrorisme, tot een humanitaire catastrofe en een burgeroorlog die tot op de dag van vandaag niet is afgelopen. De tragedie waartoe zij honderdduizenden, miljoenen mensen hebben gedoemd, niet alleen in Libië, maar in de hele regio, gaf aanleiding tot een massale migratiegolf vanuit Noord-Afrika en het Midden-Oosten naar Europa.
“Zij verzekerden Syrië van een vergelijkbaar lot. De militaire activiteiten van de westerse coalitie op het grondgebied van dit land zonder de toestemming van de Syrische regering of de goedkeuring van de VN-Veiligheidsraad zijn niets anders dan agressie, interventie.
“Er is echter een speciale plaats voor de invasie van Irak, die ook zonder enige rechtsgrond werd uitgevoerd. Als voorwendsel voerden zij zogenaamd betrouwbare informatie van de Verenigde Staten aan over de aanwezigheid van massavernietigingswapens in Irak. Als bewijs hiervan schudde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken in het openbaar, voor de ogen van de hele wereld, een soort reageerbuis met wit poeder, waarbij hij iedereen verzekerde dat dit een chemisch wapen was dat in Irak werd ontwikkeld. En toen bleek dat dit alles een hoax was, een bluf: er waren geen chemische wapens in Irak.”
“In deze context waren er beloften aan ons land om de NAVO niet uit te breiden, zelfs geen centimeter naar het oosten. Ik herhaal – ze hebben ons bedrogen, met andere woorden, ze hebben ons gewoon bedonderd. Ja, je hoort vaak dat politiek een vuile zaak is. Misschien [is dat zo], maar niet in deze mate. Dergelijk bedrieglijk gedrag is immers niet alleen in strijd met de beginselen van de internationale betrekkingen, maar vooral met de algemeen erkende normen van de moraal. Waar is hier rechtvaardigheid en waarheid? Alleen maar totale leugens en hypocrisie.
Overigens schrijven en zeggen Amerikaanse politici, politicologen en journalisten zelf dat er de laatste jaren in de Verenigde Staten een echt “leugenimperium” is ontstaan. Daar kun je het moeilijk mee oneens zijn, want het is waar. Maar laten we niet onderschatten: de Verenigde Staten zijn een groot land, een systeemvormende macht. Al haar satellieten stemmen er niet alleen plichtsgetrouw mee in, zingen mee met haar muziek, maar kopiëren ook haar gedrag, en aanvaarden enthousiast de regels die hun worden aangereikt. Daarom kunnen we met recht en reden zeggen dat het hele zogenaamde westerse blok, dat door de Verenigde Staten naar hun beeld en gelijkenis is gevormd, allemaal een ‘leugenimperium’ is.”
“Ondanks dit alles hebben wij in december 2021 opnieuw een poging gedaan om met de Verenigde Staten en hun bondgenoten tot overeenstemming te komen over de beginselen van het waarborgen van de veiligheid in Europa en over het niet-uitbreiden van de NAVO. Alles was tevergeefs. Het standpunt van de VS veranderde niet. Zij vonden het niet nodig om met Rusland te onderhandelen over deze voor ons belangrijke kwestie, en bleven hun eigen doelstellingen nastreven en onze belangen negeren.”
“Wat de militaire sfeer betreft, is het moderne Rusland, zelfs na de ineenstorting van de USSR en het verlies van een aanzienlijk deel van zijn capaciteit, vandaag een van de machtigste nucleaire mogendheden ter wereld en beschikt het over bepaalde voordelen in sommige van de nieuwste soorten wapentuig. In dit opzicht hoeft niemand eraan te twijfelen dat een rechtstreekse aanval op ons land zal leiden tot een nederlaag en verschrikkelijke gevolgen voor elke potentiële agressor.”
“Nu de NAVO zich met het jaar uitbreidt naar het oosten, wordt de situatie voor ons land steeds slechter en gevaarlijker. Bovendien heeft de leiding van de NAVO de laatste dagen openlijk gesproken over de noodzaak om de infrastructuur van de alliantie versneld en geforceerd uit te breiden tot aan de grenzen van Rusland. Met andere woorden, zij verdubbelen hun standpunt. We kunnen niet langer toekijken wat er gebeurt. Dat zou absoluut onverantwoordelijk zijn van onze kant.
“Verdere uitbreiding van de NAVO-infrastructuur en het begin van militaire ontwikkeling op het grondgebied van Oekraïne zijn voor ons onaanvaardbaar. Het probleem is natuurlijk niet de NAVO zelf – zij is slechts een instrument van het buitenlands beleid van de VS.
Het probleem is dat in de gebieden die aan ons grenzen – gebieden die historisch gezien van ons waren, ik benadruk – een “anti-Rusland” wordt gecreëerd dat ons vijandig gezind is, dat onder volledige externe controle wordt geplaatst; [het] wordt intensief bewoond door de strijdkrachten van de NAVO-landen en wordt voorzien van de modernste wapens.
“Voor de Verenigde Staten en hun bondgenoten is dit het zogenaamde beleid om Rusland in te dammen, wat duidelijke geopolitieke voordelen oplevert. En voor ons land is dit uiteindelijk een zaak van leven en dood, een zaak van onze historische toekomst als volk. En dit is niet overdreven – het is waar. Dit is een reële bedreiging, niet alleen voor onze belangen, maar voor het bestaan zelf van onze staat, zijn soevereiniteit. Dit is de rode lijn waar al zo vaak over is gesproken. Ze hebben hem overschreden.
“Over de situatie in de Donbas. We zien dat de krachten die in 2014 een staatsgreep pleegden in Oekraïne, de macht grepen en die vasthouden via schijnverkiezingsprocedures, de vreedzame oplossing van het conflict hebben opgegeven. Acht jaar lang hebben we er alles aan gedaan om de situatie met vreedzame, politieke middelen op te lossen. Alles was tevergeefs.
“Zoals ik in mijn vorige toespraak al zei, kan men niet zonder medelijden kijken naar wat daar gebeurt. Het is gewoonweg niet meer mogelijk om dit allemaal te verdragen. Er moet onmiddellijk een einde komen aan deze nachtmerrie – de genocide op de miljoenen mensen die daar wonen en die alleen op Rusland, alleen op ons zijn aangewezen. Deze aspiraties, gevoelens, pijn van mensen zijn de belangrijkste motivatie voor ons om het besluit te nemen de volksrepublieken van Donbas te erkennen.
“Wat ik denk dat belangrijk is om verder te benadrukken, is dat de leidende NAVO-landen, om hun eigen doelen te bereiken, extreme nationalisten en neonazi’s in Oekraïne steunen, die op hun beurt de Krimbewoners en inwoners van Sevastopol nooit zullen vergeven dat ze hebben gekozen voor hereniging met Rusland.
“Zij zullen natuurlijk de Krim binnenkruipen, net als in de Donbas, om te doden, net zoals de bendes Oekraïense nationalisten, handlangers van Hitler, weerloze mensen hebben gedood tijdens de Grote Patriottische Oorlog. Zij maken openlijk aanspraak op een aantal andere Russische gebieden.
“De loop der gebeurtenissen en de binnenkomende informatie tonen aan dat de botsing van Rusland met deze krachten onvermijdelijk is. Het is slechts een kwestie van tijd: zij maken zich klaar, zij wachten op het juiste moment. Nu beweren zij ook dat zij kernwapens willen verwerven. Wij zullen niet toestaan dat dit gebeurt.”
“Er rest ons geen andere optie om Rusland en ons volk te beschermen dan de optie die we vandaag gedwongen zullen zijn te gebruiken. De situatie dwingt ons tot beslissende en onmiddellijke actie. De volksrepublieken van Donbas wendden zich tot Rusland met een verzoek om hulp.
“In dit verband heb ik, in overeenstemming met artikel 51 van deel 7 van het VN-Handvest, met de goedkeuring van de Federatieraad van Rusland en krachtens de verdragen van vriendschap en wederzijdse bijstand die de Doema op 22 februari met de Volksrepubliek Donetsk en de Volksrepubliek Luhansk heeft geratificeerd, besloten een speciale militaire operatie te starten.
“Het doel ervan is de mensen te beschermen die acht jaar lang het slachtoffer zijn geweest van misbruik en genocide door het regime in Kiev. Daartoe zullen wij streven naar demilitarisering en denazificatie van Oekraïne, en degenen die talloze bloedige misdaden tegen burgers hebben begaan, waaronder burgers van de Russische Federatie, voor het gerecht brengen.
“Onze plannen omvatten niet de bezetting van Oekraïens grondgebied. Wij zijn niet van plan om met geweld iets aan wie dan ook op te leggen. Tegelijkertijd horen we dat er de laatste tijd in het Westen over wordt gesproken dat de documenten die door het totalitaire regime van de Sovjet-Unie zijn ondertekend en die de uitkomst van de Tweede Wereldoorlog veilig hebben gesteld, niet langer zouden moeten worden gehandhaafd.
Welnu, wat is het antwoord hierop?
“Het resultaat van de Tweede Wereldoorlog, evenals de offers die ons volk heeft gebracht op het altaar van de overwinning op het nazisme, zijn heilig. Maar dit is niet in tegenspraak met de hoge waarden van mensenrechten en vrijheden, gebaseerd op de realiteiten die zich vandaag de dag in de decennia na de oorlog hebben ontwikkeld. Het doet ook geen afbreuk aan het recht van volkeren op zelfbeschikking, dat is vastgelegd in artikel 1 van het Handvest van de Verenigde Naties.
“In dit verband doe ik een beroep op de burgers van Oekraïne. In 2014 was Rusland verplicht de inwoners van de Krim en Sevastopol te beschermen tegen degenen die u zelf “nazi’s” noemt. De inwoners van de Krim en Sevastopol maakten hun keuze om bij hun historische vaderland, bij Rusland, te zijn, en wij steunden dit. Ik herhaal, we konden gewoon niet anders.
“Wat vandaag gebeurt, komt niet voort uit de wens om inbreuk te maken op de belangen van Oekraïne en het Oekraïense volk. Het heeft te maken met de bescherming van Rusland zelf tegen diegenen die Oekraïne gegijzeld hebben en het proberen te gebruiken tegen ons land en zijn bevolking.”
“Ik moet me ook richten tot het militaire personeel van de Oekraïense strijdkrachten.
“Beste kameraden! Jullie vaders, grootvaders, overgrootvaders hebben niet tegen de nazi’s gevochten en ons gemeenschappelijke moederland verdedigd, zodat de huidige neonazi’s de macht in Oekraïne kunnen grijpen. U hebt een eed van trouw afgelegd aan het Oekraïense volk, en niet aan de antinationale junta die Oekraïne plundert en de bevolking misbruikt.
“Volg zijn criminele bevelen niet op. Ik dring er bij u op aan onmiddellijk de wapens neer te leggen en naar huis te gaan. Ik wil duidelijk maken dat alle militairen van het Oekraïense leger die dat doen, de gevechtszone vrij zullen kunnen verlaten en naar hun families zullen kunnen terugkeren.
“Nogmaals, ik benadruk dat alle verantwoordelijkheid voor eventueel bloedvergieten op het geweten van het heersende regime in Oekraïne zal rusten.
“Nu een paar belangrijke, zeer belangrijke woorden voor degenen die in de verleiding kunnen komen om tussenbeide te komen in de lopende gebeurtenissen. Wie ons probeert te hinderen, of ons land of ons volk bedreigt, moet weten dat de reactie van Rusland onmiddellijk zal zijn en u zal leiden tot gevolgen waarmee u in uw geschiedenis nog nooit te maken hebt gehad.
Wij zijn klaar voor elke wending van de gebeurtenissen. Alle noodzakelijke beslissingen in dit verband zijn genomen. Ik hoop dat ik zal worden gehoord.”
Beste landgenoten.
“Ik heb er vertrouwen in dat de soldaten en officieren van de Russische strijdkrachten die zich aan hun land wijden, hun plicht professioneel en moedig zullen vervullen. Ik twijfel er niet aan dat alle regeringsniveaus, de deskundigen die verantwoordelijk zijn voor de stabiliteit van onze economie, ons financiële stelsel en onze sociale omgeving, de hoofden van onze bedrijven en alle Russische ondernemingen op een gecoördineerde en efficiënte manier zullen handelen. Ik reken op een patriottisch consensusstandpunt van alle parlementaire partijen en openbare krachten.
“Zoals het in onze geschiedenis altijd het geval is geweest, ligt het lot van Rusland in de betrouwbare handen van onze multinationale mensen. En dit betekent dat de genomen besluiten zullen worden uitgevoerd, de gestelde doelen zullen worden bereikt, de veiligheid van ons moederland op betrouwbare wijze zal worden gewaarborgd.
“Ik geloof in uw steun, in die onoverwinnelijke kracht die onze liefde voor het Vaderland ons geeft.”
Putin
