Telepathie en geestbeheersing via de media

Het hoeft geen verrassing te zijn dat in de jaren dertig, toen de massamedia nog in de kinderschoenen stonden, zowel de BBC- als de NBC-radionetwerken een reeks massale on-air telepathietests ondernamen.

NBC deed deze in samenwerking met Zenith Radio Corporation, en als onderdeel daarvan werden de originele “Zener Cards” (de meest gebruikte tool voor buitenzintuiglijke tests) verspreid onder het publiek. Zener-kaarten zijn een kaartspel van vijfentwintig kaarten bestaande uit vijf symbolen: een cirkel, kruis, golvende lijnen, vierkant en vijfpuntige ster. Ze zijn gemaakt door psycholoog Karl Zener (1903–1964) in de jaren dertig voor experimenten in paranormaal onderzoek. Dit werk werd gedaan in samenwerking met J. B Rijn. De pakketten werden voor promotiedoeleinden naar de plaatselijke Zenith-radioverkoop- en reparatiewerkplaatsen gestuurd en waren ook te koop in winkels van vijf en een dubbeltje. Deze kaarten waren zo populair dat ze twee weken na hun eerste uitgave niet meer verkrijgbaar waren en opnieuw moesten worden gedrukt.

Specifieke personen die werkzaam waren op het gebied van telepathisch onderzoek waren onder meer de Amerikaanse botanicus en de grondlegger van de parapsychologie, J. B. Rijn (1895–1980). Hij was de oprichter van het Rhine Research Center, gelegen op de campus van Duke University, Durham, North Carolina. Het Rijnonderzoekscentrum is een onafhankelijk centrum voor de studie van parapsychologie. Het is de opvolger van het Parapsychology Laboratory aan de Duke University en is mogelijk de oudste faciliteit in zijn soort. Het werd opgericht door Rijn toen het in 1965 met pensioen ging aan de Duke University; het heette eerst de “Stichting voor Onderzoek naar de aard van de mens en het Instituut voor Parapsychologie.” In tegenstelling tot het laboratorium voor parapsychologie is het Rijnonderzoekscentrum niet gelieerd aan de Duke University. In The Reach of the Mind getuigt Rhine van de telepathische experimenten die de Zenith Corporation in de jaren twintig en dertig verschillende keren heeft uitgevoerd.

De jaren twintig zagen echter een duidelijke stijging van de belangstelling voor telepathie. Het ging gepaard met een vergelijkbare toename van de publieke belangstelling voor spiritualisme en werd er ongetwijfeld door beïnvloed. Het enorme verlies aan mensenlevens en het wijdverbreide rouwproces dat plaatsvond tijdens de Eerste Wereldoorlog, samen met de daaruit voortvloeiende onzekerheden en verschuivende waarden, hadden ongetwijfeld tot gevolg dat de gedachten van mensen veranderden in de mogelijkheid van krachten die de kennis van de wetenschap te boven gaan. Talloze mannen en vrouwen hadden behoefte aan meer dan louter fysieke verklaringen van leven en dood. Een grootschalig telepathie-experiment werd in 1923 via de radio uitgevoerd boven het Zenith Broadcasting Station in Chicago, en even later voerde de British Broadcasting Corporation er nog een uit. Nog later voerde het tijdschrift Scientific American een zelftestprogramma uit op het gebied van telepathie, en er waren tal van andere manifestaties van populaire belangstelling.
In een boekje, What Well Known Scientists Say about Telepathy, gepubliceerd in maart 1938, legde E. F. McDonald Jr., president van de Zenith Radio Corporation, de volgende verklaring af.
Dit boekje is bedoeld als een voorlopig rapport van de Zenith Foundation aan haar partners in dit grote ontdekkingsavontuur. Het is noodzakelijkerwijs onvolledig, maar het bevat niettemin in permanente vorm enkele van de beste en meest wetenschappelijke hedendaagse ideeën over dit onderwerp. Nog belangrijker dan zijn bijdragen aan het wetenschappelijke fonds van informatie over het onderwerp mentale verschijnselen is het feit dat deze radioserie het hele onderwerp uit de kerker van vooroordelen heeft getild in het witte licht van serieuze discussie door miljoenen mensen. Ik wil de vele wetenschappers, onderwijzers en andere sprekers die in de Zenith-programma’s verschenen bedanken voor hun toestemming om hun interviews opnieuw af te drukken. Ik wil mijn waardering uitspreken voor de honderdduizenden die hebben deelgenomen aan de Zenith-telepathietests en voor de vele duizenden luisteraars die hun ervaringen hebben ingezonden. 28

De voorlopige conclusies van de experimenten, die dertig weken duurden, werden verzameld en in het boekje vermeld. Ze verklaarden:
Telepathie functioneert het beste wanneer er sterke emoties bij betrokken zijn.
Telepathisch vermogen varieert van persoon tot persoon, maar ook op bepaalde tijden.
Fysieke afstand heeft geen effect op telepathische communicatie.
Telepathische communicatie wordt meestal ervaren tussen mensen met bloed- of liefdesrelaties.
Tijd is geen factor bij het uiten of ervaren van telepathie.
Leeftijd is geen factor bij het uiten of ervaren van telepathie.
Statistische resultaten waren gebaseerd op een kwart miljoen reacties, waarbij voorlopige resultaten aantoonden dat de kans dat sommige testresultaten aan het toeval werden overgelaten 1 op 10.000.000.000.000.000.000 was. Het rapport verklaarde verder: “Van groter belang dan koude statistieken is echter de herhaalde getuigenis van de Zenith Foundation-programma’s van de succesvolle mannen en vrouwen die hun succes toeschreven aan het bewuste of onbewuste gebruik van weinig bekende mentale vermogens. . . . We hoeven niet te wachten tot de wetenschap deze krachten kan verklaren, maar wijkunnen ze nu in ons dagelijks leven gebruiken door louter aandacht te schenken aan de voorgevoelens en impulsen die bijdragen aan succes en geluk. ”29
De boeken van dr. Rhine, waaronder New Frontiers of the Mind en andere, stonden op de instructie vermeld.
kaart samen met deelnemende radiostations, datum en tijd. Zijn werk wordt hier opzettelijk geciteerd omdat zijn onderzoek hem een ​​van, zo niet de enige, bekende naam heeft gemaakt voor paranormaal onderzoek. Bovendien is zijn onderzoek ruim een ​​halve eeuw geleden gedaan. Dit punt wordt naar voren gebracht om aan te tonen dat, ondanks uitgebreid bewijs van paranormale verschijnselen en bekwaamheid, het grote publiek er niet in gelooft vanwege ‘wetenschap’ of statistische rapporten, maar vanwege persoonlijke ervaring.
Maar ondanks de enorme hoeveelheid onderzoek sinds deze openbare experimenten meer dan een halve eeuw geleden werden gedaan, slaagt de wetenschappelijke gemeenschap als geheel er niet in om enige significante interesse in parapsychologie aan te tonen of zelfs maar enig vertrouwen te tonen in het onderzoek waarin haar eigen leden bezighouden. Deze waarnemingen zouden moeten aantonen dat het waarnemen van of deelnemen aan paranormale verschijnselen, althans vanaf nu, een overwegend intieme en persoonlijke ervaring is, en elke wetenschapper die betrokken is bij paranormaal onderzoek, ondanks de optimistische opvattingen van dr.Rhein, plaatst nog steeds zijn professionele reputatie en carrière in gevaar.
AMBELAÏNE EN MARTINISME

Robert Ambelain (1907–1997) was een Franse essayist en auteur van tweeënveertig boeken, waarvan sommige onder het pseudoniem Aurifer waren geschreven. Hij was een vooraanstaand lid van vele martinistische organisaties en betrokken bij de esoterische vrijmetselarij, waar hij van 1960 tot 1985 de grootmeester van Memphis-Mizraim was en in 1946 tot bisschop werd gewijd in de gnostische universele kerk. Zelfs tijdens de nazi-bezetting van Frankrijk vanaf 1940 tot 1945 was hij een onophoudelijke organisator van esoterische bewegingen in Frankrijk en daarbuiten. Hij schreef over alle gebieden van de esoterische geschiedenis, theorie en praktijk.
Ambelains vele verenigingen maakten hem direct vertrouwd met de vorming, het onderhoud en de ontbinding van egregores. Zijn autoriteit over de kwestie zorgde ervoor dat hij door zowel Sadhu als Tomberg in hun werken veelvuldig werd aangehaald. Het volgende komt uit zijn boek Practical Kabbalah, vertaald door Piers A. Vaughan voor privé-circulatie.
We geven de naam Egregore aan een Kracht die wordt opgewekt door een krachtige spirituele stroom en later met regelmatige tussenpozen wordt gevoed, in overeenstemming met een ritme dat in harmonie is met het Universele Leven van de Kosmos, of aan een bijeenkomst van Entiteiten verenigd door een gemeenschappelijk kenmerk.

In het onzichtbare, buiten de fysieke waarneming van de mens, bestaan ​​kunstmatige wezens, voortgebracht door toewijding, enthousiasme of fanatisme, die we egregores noemen. Dit zijn de harten van de grote spirituele stromingen, goed of kwaad. De mystieke kerk, het hemelse Jeruzalem, het lichaam van Christus en al dergelijke titels zijn de kwalificaties die gemeenschap geven aan de egregore van het katholicisme. Vrijmetselarij, protestantisme, islam en boeddhisme hebben egregores. Grote politieke ideologieën hebben ze ook.
Psychisch geïntegreerd door rituele inwijding of door een intellectuele trouw aan deze stromingen, wordt de aangeslotene een van zijn constitutieve cellen. Hij vergroot de kracht van de egregore door de kwaliteiten of fouten die hij bezit, en in ruil daarvoor isoleert de egregore hem van de externe krachten van de fysieke wereld, en met de collectieve kracht die hij eerder had opgeslagen, verbetert hij de zwakke middelen van activiteit aanzienlijk. van de man die zich erbij aansluit. [nadruk toegevoegd] Instinctief geeft populaire taal de naam “cirkel” aan een egregore, waardoor het idee van een circuit intuïtief wordt uitgedrukt. Tussen de constitutieve cel en de egregore – dat wil zeggen tussen de aangeslotene en de groep – wordt daardoor een soort innerlijke psychische circulatie tot stand gebracht.
Dit verklaart waarom tegenstanders van een dergelijk concept, bij het bestuderen van de oorsprong, de aard en het leven van dit concept, vaak eindigen door zich erbij aan te sluiten of op zijn minst een deel van de theorieën te omarmen, zelfs zonder hun medeweten. Ze zijn verbonden met een stroom die, omdat deze krachtiger is dan degenen die er primitief mee verbonden zijn, hen onbewust wegvoert van de weg die ze dachten dat ze volgden. [nadruk toegevoegd] Als ze vrij waren van enige band, zou deze actie alleen maar bruter en sterker zijn.30

Volgens Ambelain wordt de vorming van een egregore beschreven in de werken van de spirituele oefeningen van Ignatius van Loyola, waarbij Ignatius de grondlegger was van de jezuïeten. Het moet ook worden onderstreept dat egregores worden gevitaliseerd door rituelen, dus alleen menselijke associaties kunnen ze vormen. Het logische gevolg is dat de vernietiging van een egregore snel plaatsvindt met “de dood door vuur van zijn levende leden” en de vernietiging van zijn ritueel en parafernalia. Zonder deze materiële ondersteuning en de emotioneel-psychische energie die ze verschaffen, zal de astrale egregore verwelken en sterven. Verbranding is vereist om geen bloed te vergieten, het medium van occulte vitaliteit (“het leven is in het bloed”), vooral als het vrijgeven ervan ritueel is.
Omdat iemand echter een diepgaande weerslag kan ervaren bij het verlaten van de keuze of door excommunicatie, suggereert Ambelain dat iemand tijdelijk zijn toevlucht zoekt in “een gelijkwaardige maar tegengestelde macht”. Net als fysieke assocIaties bestaan ​​vanwege lidmaatschap, dus egregores bestaan ​​vanwege de entiteiten of wezens die ze op het astrale gebied aantrekken. De kracht om deze entiteiten aan te trekken, te dwingen en in stand te houden is een direct resultaat van de rituelen en offers die voor hen zijn uitgevoerd door hun aardse aanhangers. Nogmaals, alle egregores bestaan ​​op drie niveaus: materieel, astraal en hemels.
Om deze reden zal elke onderbreking van de uitvoering van het ritueel een even verstorend effect hebben op de vitaliteit van de egregore. Rituelen kunnen dus na een bepaalde tijd niet worden gewijzigd zonder de egregore te verzwakken, waardoor geheimhouding des te kritischer wordt. Rituelen samengesteld uit “geheime namen, woorden en formules. . . ontwaken en de egregore vestigen ”worden ook rond specifieke astrologische gebeurtenissen geleid om te coördineren met hemelse en kosmische cycli. Het is niet toevallig dat equinox- en zonnewende-rituelen in veel organisaties zo’n belangrijke rol spelen. Bij grotere bewegingen waarbij de massa van de “gelovigen” een bepaalde hoeveelheid levenskracht levert, is deze kracht echter passief. De actieve kwaliteit en kwantiteit van energie komt van degenen die het meest bekwaam en toegewijd zijn in hun praktijk. Het is om deze reden dat, ongeacht alle beweringen die het tegendeel beweren, er geen egalitarisme kan zijn in een occulte beweging – of in welke spirituele beweging dan ook, aangezien het leiderschap of de ‘binnenste cirkel’ de leiding zal hebben over het handhaven en leiden de egregore.

Patrick Zalewski, de bekende Adept die we eerder noemden, heeft de vorming, groei en zelfs mutatie van een egregore beschreven door de metafoor van een honingraat te gebruiken. In een privécorrespondentie met de huidige auteur schrijft hij:
Denk aan een ritueel of overtuiging waarbij de algemene grenzen kerncomponenten omvatten en ondersteuningsmechanismen worden gevisualiseerd als het interieur van een bijenkorf of honingraat met zijn talrijke celdelingen. Hoewel een aantal celdelingen kan optreden of zelfs kan veranderen, zolang ze de kernprincipes behouden, wordt dezelfde egregore gewoon aangepast. Er is echter een omslagpunt, en als dat eenmaal is bereikt, verandert er iets in iets anders. Een voorbeeld hiervan in het Golden Dawn-systeem zijn de verschillende letters op de Enochian Tablets. De tablets werken zelfs met de verschillende letterwijzigingen. Je kunt dit paradigma ook toepassen op een algemeen ritueel. Het is een kwestie van vergelijkende verschillen meten – als ze klein zijn, maakt het niet uit en als ze groot zijn, nou, dan wel!

Op psychisch niveau zijn egregores antropomorfe beelden van het concept dat voorhanden is. Vrede, oorlog, liefde, rijkdom en natie zijn bijvoorbeeld allemaal slechts ideeën die worden gecreëerd door visualisatie en gevitaliseerd door regelmatige geritualiseerde emoties, en uiteindelijk concreet gemaakt door middel van een gespecialiseerd teken of symbool. Deze tekens of symbolen verschillen niet van het logo van een bedrijf, merk of product, die zelf mindere of grotere egregores zijn. Net zoals een logo fungeert als een vorm van juridische bescherming voor het bedrijf en zijn werknemers die samenwerken voor een gemeenschappelijk doel, zo fungeert ook het sigillum (magisch teken of zegel) van een egregore als een identificerende, leidende en beschermende kracht voor haar leden.

Toch duurt deze relatie niet eeuwig. Egregores die al een tijdje bestaan, zullen onafhankelijk worden en niet langer hun aardse meesters gehoorzamen. Een egregore kan gemakkelijk veranderen in “een felle tiran” en ervoor zorgen dat de bijbehorende organisatie of beweging afwijkt van het oorspronkelijke doel. Om een ​​egregore te overwinnen, moet je hem dus eerst oproepen. Dit zou kunnen verklaren waarom sommige esoterische groepen een ingebouwde levensduur of “vervaldatum” hebben (zoals bij de Rozenkruiserscyclus van het “openen” en “sluiten” van de Kluis). De egregore mag dan een essentieel mechanisme of hulpmiddel zijn, maar wil de beweging de controle houden over haar eigen egregore en continuïteit van de missie, dan moet ze door perioden van activiteit en rust gaan, net als mensen.

Samenvattend is de vorming van een egregore identiek aan alle magische operaties waarbij een effect in de materiële wereld gewenst is. Daarbij worden regelmatig wierook, tekens en symbolen, de visualisatie van concrete beelden, de vorming van “magische ketens” en een mentale stroom versterkt met emotioneel verlangen ritueel uitgevoerd. Hoewel het aantal leden een zekere mate van fysiek leven verzekert voor een egregore, is het de regelmatige en bekwame uitvoering van zijn rituelen, gecombineerd met de spirituele vereniging van zijn leden, die hem kracht geven. Daarom moet de geheimhouding zoveel mogelijk worden gehandhaafd, evenals het genereren van goodwill, goedkeuring en zelfs passieve steun voor de egregore van degenen die ervan op de hoogte zijn maar geen lid zijn van de geassocieerde groep.
Deze noodzaak van algemene goede wil, of op zijn minst neutraliteit jegens een egregore, wordt het duidelijkst begrepen wanneer we de acties van egregores op elkaar op het astrale gebied zien. Deze actie is het krachtigst tussen landen, religies, politieke partijen of elk gebied waar directe concurrentie is. De Franse mysticus Paul Sedir beschrijft deze strijd tussen egregores. Het volgende, uit Sedirs boek Initiations, is een gesprek tussen de dokter, een zoeker naar occulte kennis, en Andreas, die die kennis bezit. Andreas spreekt als eerste.

‘Grote historische rampen, zoals u nu moet hebben gezien, hebben niet minder zinloze oorzaken gehad. Men moet er daarom op letten als men op een of andere manier zinvol wil ingrijpen. Wij Fransen hebben een groter recht en een grotere plicht dan wie dan ook om in alle opzichten van ons land te houden. Als u, dokter, enig besef hebt van het onzichtbare rijk, moet u hebben gezien hoeveel licht en schoonheid er via Frankrijk naar Europa is gekomen, ondanks de dwaasheden van enkele van zijn zonen en de misdaden van zijn prinsen. . . . Ondankbaarheid is niet alleen het voorrecht van mannen. De wezens die de hoogdravende Eliphas Lévi ‘egregores’ noemde, bezitten ook deze fout. De egregores van andere landen bekommeren zich niet om ons eigen land. Integendeel, ze zouden het heel graag domineren of zelfs vernietigen en zichzelf verrijken met de buit. En de tegenstander, die uitkijkt naar elke kans op een ruzie, helpt zo veel als Hij kan. In de drie personen over wie we het hadden, vond Hij een prachtig gebied van kansen. Alle drie hadden land noch religie. Hun god was gewoon zijzelf, en de onzichtbare krachten probeerden te profiteren van de egoïstische passies van deze drie, die de krachtigste hefbomen van het sociale leven in hun handen hadden, om in ons land. ”
“Ik begin het te begrijpen,” zei ik, “maar als ik niet indiscreet ben, denk je er dan over in te grijpen in deze coalitie?”
“Zeker dokter. Is het niet mijn plicht als de Voorzienigheid mij de middelen heeft gegeven? ’32

Uit Egregores The Occult Entities That Watch Over Human Destiny by Mark Stavish James Wasserman