Terug in de Tijd het is mogelijk

De bekende Russische wetenschapper Nikolay Kozyrev gaf leiding aan een experiment dat moest bewijzen dat reizen van de toekomst naar het verleden mogelijk moet zijn. Hij ging er hierbij van uit dat het mogelijk moet zijn om stukjes informatie te verspreiden via de fysieke eigenschappen van tijd; ”Tijd kan het werk uitvoeren en energie produceren.”

En Amerikaanse theoretische natuurkundige is inmiddels tot de conclusie gekomen dat het tijd was dat bestond voordat het universum er was. Het is bekend dat een ieder van ons onder verschillende condities een andere tijdsbeleving heeft. Tot op heden werd een dergelijke persoonlijke interpretatie van tijd als puur psychologisch weggeredeneerd. Maar is dat wel correct?

Het volgende verhaal is gedocumenteerd;
Op een dag sloeg de bliksem in op een bergbeklimmer.
Het slachtoffer verklaarde later ten stelligste dat hij heel duidelijk kon zien hoe de bliksem zijn arm raakte en langzaam zijn weg zocht door zijn arm. Hij zag hoe zijn huid los kwam van het onderliggende weefsel en zijn cellen verkoolden. Hij verklaarde dat het voelde alsof er duizenden kleine egeltjes onder zijn huid rondkropen.

De Russische grenswetenschappelijke onderzoeker, filosoof en auteur van verschillende boeken. Gennady Belimov publiceerde in de “On the verge of Impossible” zijn artikel “Tijdmachine, in de eerste versnelling”. Hierin beschrijft hij een experiment uitgevoerd door een groep enthousiastelingen onder leiding van Vadim Chernobrov. Vadim Chernobrov is de man die in 1987 begon te werken aan tijdmachines op basis van elektromagnetische principes. Het is de groep gelukt om tijd te vertragen of te versnellen door middel van krachten die vrijkomen in het magnetisch veld. Onder laboratoriumcondities gaat het hier om een vertraging van 1,5 seconden per uur.

In augustus 2001 plaatste de groep een nieuw model tijdmachine in de afgelegen bossen van de Volgograd regio. De bedoeling was dat er mensen in de tijdmachine plaats zouden nemen om zodoende de effecten op de mens te kunnen meten. Ondanks dat de machine werkte op simpele auto-accu’s was men toch in staat om de tijd met 3 procent te beïnvloeden. De veranderingen werden met symmetrische kristaloscillatoren geregistreerd.

De onderzoekers verbleven eerst vijf, toen tien en daarna twintig minuten in de machine. Uiteindelijk durfde men het aan om een heel uur in de machine te verblijven. De proefpersonen beschreven allemaal hoe ze het gevoel hadden gehad alsof ze “naar een ander wereld” waren gegaan. Ze voelden alsof ze hier en “daar” tegelijk leefden maar toch alsof daar een soort ruimte tussen bestond. ”Ik kan het hoogst ongewone gevoel tijdens de experimenten niet beschrijven” zei een van de proefpersonen.

De media hebben van dit experiment geen verslag gedaan en ook de Russische autoriteiten waren niet geïnformeerd.
Volgens Gennady Belimov was er ten tijde van Stalin een onderzoeksinstituut voor parallelle werelden. De resultaten van dit instituut, dat destijds onder leiding van Kurchatov en Loffe stond, kan men terugvinden in de archieven.

In 1952 begon de geheime politie een zaak tegen de onderzoekers die betrokken waren bij de experimenten. Uiteindelijk werden er 18 leidinggevende professoren geëxecuteerd en 59 wetenschappelijke medewerkers en hun assistenten afgevoerd naar de kampen.

Onder president Khruschev werden de activiteiten van het instituut weer opgestart. Tot er echter in 1961 tijdens een experiment acht vooraanstaande wetenschappers verdwenen en de gebouwen die in de buurt stonden van waar het experiment plaats vond zwaar beschadigd raakten… Na dit voorval besloot de ministerraad de werkzaamheden van het instituut voor onbepaalde tijd op te schorten.

In 1987 werden de werkzaamheden opnieuw heropgestart.
Op 30 augustus 1989 vond er wederom een tragedie plaats.
Er was een enorme explosie te horen op het eilandje Anjou, waar het instituut inmiddels was gevestigd. De explosie vernietigde niet alleen de 780 ton wegende experimentele module maar ook het kleine twee vierkante kilometer tellende eilandje. Volgens één van de versies zou de experimentele module met drie proefpersonen in botsing zijn gekomen met een groot object, vermoedelijk een asteroide, in een parallelle wereld of op weg naar een parallelle wereld.

In de archieven is nog wel een geluidsopname van de proefpersonen te vinden in de laatste seconden voor de explosie; “We gaan dood, maar gaan door met het experiment. Het is hier donker, we zien alle objecten dubbel…… onze handen en benen zijn transparant, ik kan aderen en botten zien… zuurstof voldoende voor 43 uur maar het life support systeem is beschadigd…”

Hier houdt de geluidsopname opeens op.
Tijd is een van de meest gecompliceerde en minder bestudeerde wetenschappelijke problemen sinds de oudheid.

Acht jaar geleden (1995), Amerikaanse en Britse wetenschappers die onderzoeken in Antarctica een sensationele ontdekking. Amerikaanse natuurkundige Mariann McLein vertelde de onderzoekers gemerkt dat sommige draaiende grijze mist in de lucht boven de pool op 27 januari waarop zij geacht worden maar gewone zandstorm. Echter, de grijze mist geen invloed op de vorm en verroerde zich niet in de loop van de tijd.

De onderzoekers besloten het fenomeen te onderzoeken en lanceerde een weerballon met apparatuur in staat om de windsnelheid, de temperatuur en de luchtvochtigheid registreren. Maar het weer ballon steeg naar boven en meteen verdwenen.

In een korte tijd, de onderzoekers bracht de weerballon terug naar de grond met behulp van een touw aan het al eerder. Ze waren zeer verrast te zien dat een chronometer in de weerballon op de datum van 27 januari 1965, dezelfde dag verschijnt 30 jaar geleden. Het experiment werd een aantal malen herhaald nadat de onderzoekers vonden de apparatuur was in goede staat. Maar elke keer dat het horloge weer terug het getoond de afgelopen tijd. Het fenomeen werd genoemd “de tijd gate” en werd gemeld aan het Witte Huis.

Vandaag onderzoek van de ongewoon fenomeen is aan de gang. Er wordt verondersteld dat de werveling krater boven de Zuidpool is een tunnel mogelijk maakt om door te dringen in andere tijden. Wat meer is, hebben programma’s op de lancering van mensen naar andere keer is gestart. De CIA en de FBI vechten voor het verkrijgen van controle over het project dat de loop van de geschiedenis kan veranderen.

Het is niet duidelijk wanneer de Amerikaanse federale overheid keurt het experiment.

Beroemde Russische wetenschapper Nikolay Kozyrev een experiment om te bewijzen dat het verplaatsen van de toekomst naar het verleden mogelijk was. Hij onderbouwde zijn standpunten met de hypothesen over actuele informatie verspreiden door middel van fysieke kenmerken van de tijd. Nikolay Kozyrev zelfs verondersteld dat “de tijd kon het werk uit te voeren en te produceren energie.”

Een Amerikaanse natuurkundige theoreticus is aangekomen op een conclusie die tijd is wat bestond voor het bestaan ​​van de wereld.

Het is bekend dat elk van ons een andere loop van de tijd onder verschillende omstandigheden voelt. Als de bliksem raakte een berg-klimmer, later de man vertelde dat hij zag de bliksem stapte in zijn arm, langzaam wordt bewogen langs het, gescheiden van de huid van de weefsels en verkoold zijn cellen. Hij had het gevoel alsof er stekels van duizenden egels onder zijn huid.

Russische onderzoeker van abnormale verschijnselen, filosoof en auteur van talrijke boeken Gennady Belimov publiceerde zijn artikel onder de titel “Time Machine: Eerste Speed ​​On” in de krant op de rand van Impossible.

Hij beschreef unieke experimenten uitgevoerd door een groep enthousiastelingen onder leiding van Vadim Chernobrov, de man die begon creatie van tijd machines, apparaten met elektromagnetische pompen in 1987. Vandaag is de groep van enthousiastelingen kunnen vertragen of versnellen van de loop van de tijd met behulp van speciale invloed van het magnetisch veld. De grootste vertraging van de tijd bestaat uit 1,5 seconden binnen een uur van de werking van de apparatuur in laboratoria.

In augustus 2001 werd een nieuw model van de tijdmachine bedoeld voor een mens in een afgelegen bos in Volgograd regio van Rusland. Wanneer de machine ook gebruikt op auto-accu’s en had een lage capaciteit, het nog steeds in geslaagd om de tijd te veranderen door drie procent, de verandering is geregistreerd bij symmetrische kristaloscillatoren.

Eerst de onderzoekers gedurende vijf, tien en twintig minuten in de bedrijfstoestand machine, de langste verblijf duurde half uur. Vadim Chernobrov zei dat de mensen het gevoel alsof ze naar een andere wereld, ze voelde het leven hier en “daar” op hetzelfde moment als wanneer wat ruimte werd ontvouwen.
“Ik kan geen definitie van de ongewone gevoelens die we ervaren op zulke momenten.”
Noch TV of radio bedrijven melding gemaakt van het verbazingwekkende feit, Gennady Belimov zegt de Russische president was niet op de hoogte van het experiment. Maar hij vertelt dat al onder Stalin was er een onderzoeksinstituut van de parallelle wereld. Resultaten van experimenten uitgevoerd door academici Kurchatov en Ioffe is nu te vinden in het archief.

In 1952, hoofd van de Sovjet-geheime politie-organisatie Lavrenty Beria gestart met een zaak tegen onderzoekers die deelnemen aan de experimenten, als gevolg waarvan 18 professoren werden uitgevoerd door schieten en 59 kandidaten en artsen van de natuurwetenschappen werden naar kampen. Het Instituut hervat haar activiteiten onder Chroesjtsjov. Maar een experimentele stand met acht vooraanstaande onderzoekers verdwenen in 1961, en gebouwen in de buurt van die waar experimenten werden uitgevoerd werden geruïneerd.

Daarna, de Communistische Partij Politiek Bureau en de Raad van Ministers besloten onderzoekers van het Instituut op te schorten voor een onzekere periode.

Het programma werd hervat in 1987, toen het Instituut al functioneerde op het grondgebied van de Sovjet-Unie. Een tragedie gebeurde op 30 augustus 1989: een extreem sterke explosie klonk op vestiging van het Instituut kantoor op de Anjou eilanden. De explosie vernietigde niet alleen de experimentele module van 780 ton, maar ook de archipel zelf dat de oppervlakte van 2 vierkante kilometer bedekt.

Volgens een van de versies van de tragedie, de module met drie onderzoekers in botsing kwam met een groot voorwerp, waarschijnlijk een asteroïde, in de parallelle wereld of op weg naar de parallelle wereld. Na verloor zijn aandrijfsysteem, de module waarschijnlijk nog in de parallelle wereld.

Het laatste record gemaakt in het kader van het experiment en hield aan het Instituut archieven zegt:
“We gaan dood, maar houden op de uitvoering van het experiment Het is erg donker hier,. We zien alle objecten dubbel te worden, onze handen en benen zijn transparant, kunnen we zien aderen en botten door de huid De zuurstoftoevoer is voldoende voor 43 uur. , is het life support systeem ernstig beschadigd. Onze groeten aan de families en vrienden! ”
Vervolgens transmissie plotseling …