web analytics
11:11 Dubbele getallen
MysteriePolitiek-Elite

De mysterieuze dood van Frank Olson, die van de 13e verdieping sprong nadat hij had geëxperimenteerd met mind control

ebe009d7a5a5ef70d7d1ecba5d9145c0 AnGel-WinGs.nl

De dood van deze man staat op de lijst van enkele van de meest mysterieuze en duistere samenzweringszaken in de Verenigde Staten. Wat hem is overkomen, wordt nog steeds actief besproken door zowel historici als aanhangers van complottheorieën. Op 28 november 1953 omstreeks 2 uur ’s nachts waren zeldzame voorbijgangers die over 7 Avenue in Manhattan (New York) dwaalden geschokt toen ze zagen dat een menselijk lichaam viel vanaf een flatgebouw en met een luide klap het trottoir raakte.

 

Gelukkig heeft de gevallen persoon tijdens de val geen enkele voorbijganger geraakt. Mensen omsingelden het bloedige lichaam, dat enige tijd nog een levend persoon was, en begonnen de politie te bellen om hierna samen te bespreken wat er had kunnen gebeuren en van welke verdieping deze ongelukkige man viel.

De politie ontdekte al snel dat de man uit het raam op de 13e verdieping van hotelkamer 1018A in het Statler Hotel was gevallen-gesprongen. Twee mannen verbleven de dag ervoor in deze kamer: de 43-jarige Frank Olson en Robert Lashbrook. Toen de politie de kamer binnendrong, zagen ze Lashbrook ineengedoken in de badkamer op het toilet zitten. Hij zei dat hij naar het toilet wilde, maar geen tijd had om te gaan, toen plotseling zijn vriend Olson uit zijn bed sprong, door de kamer rende en door het raam naar buiten sprong.

Lashbrook hield vol dat hij niet begreep wat zijn vriend tot zo’n daad had kunnen bewegen, en er werd niets ongewoons gevonden in de hotelkamer dat een gewelddadige doodsoorzaak kon suggereren, dus de politie gaf al snel  de schuld aan zelfmoord. Toen een van de onderzoekers zich echter verdiept in de biografie van Olson, kwam hij er plotseling achter dat hij een specialist in bacteriën was en jarenlang met het leger had gewerkt aan de ontwikkeling van bacteriologische wapens.

In de jaren vijftig was Frank Olson een van de belangrijkste wetenschappers van de Special Operations Division van de militaire basis Fort Detrick in Frederick, Maryland. Een van zijn belangrijkste taken was het onderzoeken van het gebruik van psychoactieve drugs bij de US Army Biological Warfare Laboratories (USBWL).

Een van de meer intrigerende projecten waar hij sinds 1952 bij betrokken is, heette Project Artichoke. Het was een CIA-operatie om ondervraging en mind control-technieken te onderzoeken, en de mogelijkheid dat iemand gedwongen zou kunnen worden om de juiste persoon te doden. wmpl sad AnGel-WinGs.nl “Overtuiging” werd uitgevoerd door middel van hypnose en psychoactieve, geestverruimende medicijnen zoals LSD. (Wie weet wat ze gebruiken in onze regering, dat ze zo vreemd reageren op normale zaken!????)

Dit project was de voorloper van een latere militaire mindcontrol-operatie genaamd MK Ultra. (Erg als je daaraan moet meewerken!) Op basis van al deze informatie zag Olsons vreemde en plotselinge zelfmoord er bijzonder verdacht uit en er ontstonden redelijke twijfels dat het een veel voorkomende zelfmoord was. Uit het onderzoek bleek dat Olson kort voor zijn dood ging rusten in een jachthuis aan Lake Dicp Creek, maar van daaruit ongewoon somber en depressief terugkeerde. Alsof hem daar iets ergs was overkomen. Olson’s familie vertelde hierover, en toen ze hen verder gingen ondervragen, kwamen er griezelige details naar voren.

Het blijkt dat Olson zei dat hij en negen andere wetenschappers die aan Project Artichoke werkten speciaal naar dit afgelegen huis waren geroepen.

Geen van hen wist waarom ze werden gebeld en wat ze daar te horen zouden krijgen.

Ze werden begroet door verschillende mensen van de CIA, waaronder het hoofd van de technische dienst van de CIA, Sidney Gottlieb, de belangrijkste specialist in gif- en verdovende middelen van de CIA, en ook een van degenen die verantwoordelijk waren voor de oprichting van MK Ultra.

Er was ook dr. Robert Lashbrook, degene die bij Olson in de hotelkamer was gebleven. Hij was de assistent van Gottlieb. Vervolgens haalden Gottlieb en Lashbrook de wetenschappers over om drankjes te drinken, waarvan Olson vermoedde dat ze vermengd waren met een verdovende stof.

Olson geloofde dat hij en anderen zoiets als LSD of een ander psychoactief middel hadden gekregen.omg AnGel-WinGs.nl

De zoon van Frank Olson, Nils Olson, sprak er later als volgt over: “Mijn vader was een onderzoekswetenschapper die betrokken was bij bacteriologische oorlogsvoering en werd geassocieerd met de SO-eenheid die stond voor speciale operaties. Het was het meest topgeheime onderzoek dat werd uitgevoerd bij Fort Detrick, en een deel van dit onderzoek werd uitgevoerd in samenwerking met de CIA. In het weekend na deze bijeenkomst was mijn vader ernstig depressief.

Hij had het gevoel dat hij iets vreselijk verkeerds had gedaan. En hij vertelde mijn moeder dat hij iets verkeerds had gedaan, maar hij kon haar niet vertellen wat, uit angst het beveiligingsprotocol te schenden. ‘ Frank Olson met zijn vrouw en kinderen Verder werd het gedrag van Frank Olson steeds onstabieler, toch vertelde hij zijn vrouw vanuit de bijeenkomst van wetenschappers en hoe ze gedwongen werden een verdovend middel te drinken.

Toen probeerde Olson iemand van zijn kennissen of vrienden te bellen, werd steeds nerveuzer en herhaalde zinnen als “Ik heb een vreselijke fout gemaakt!” en “Ze zijn bang dat ik je pijn kan doen!” Toen vertrok Olson voor een week van huis om “psychologische hulp te krijgen”, zei hij.

En daarna kondigde hij aan dat hij dringend naar New York moest.

Hij zei nog andere eigenaardigheden, bijvoorbeeld dat hij “stemmen in het donker” hoorde, en nadat hij in een hotel had ingecheckt, begon hij zich extreem paranoïde te gedragen door zijn geld en documenten weg te gooien.

Verder bleek dat Olson na de  val uit het raam niet alleen nog een tijdje leefde, maar nog steeds bij bewustzijn was en zelfs probeerde iets te zeggen. Dat zei hotelmanager Armond Pastore , die de straat op rende toen hij de opgewonden stemmen van voorbijgangers hoorde.

‘Ik zag Frank Olson liggen met zijn ogen wijd open, me recht aankijken en me iets proberen te vertellen. Hij probeerde beslist iets te zeggen, maar er kwam niets uit behalve mompelen. Hij was in een vreselijke toestand. En ik trok me terug, want nu  moest ik weten waar hij vandaan viel. Ik keek omhoog naar het gebouw en zag ten slotte een lichte beweging van het zonnescherm. En toen ik me hierop concentreerde, zag ik dat het zonnescherm trilt van de luchtstroom van het openstaande raam.

” Nadat Olson uit het raam was gesprongen, probeerde zijn kamergenoot Robert Lashbrook niet eens een ambulance te bellen of de politie te bellen.

Hij deed echter iets anders.

Hij belde iemand anders en zei tegen hem: “Wel, hier kwam hij naar buiten.”

En daar, aan de andere kant van de telefoon, antwoordden ze “Nou, dit is heel erg”, waarna ze allebei ophingen.

Dit gesprek werd per ongeluk afgeluisterd door dezelfde manager, Armond Pastore, omdat Lashbrook belde op het moment dat Pastore vanaf de straat terugkeerde naar het hotel.

In die jaren moest u, om vanuit een hotelkamer naar een vaste telefoon te bellen, eerst het nummer van de hotelexploitant bellen en hem vervolgens vertellen met welk nummer hij verbinding moest maken. En terwijl u aan het praten bent, kan de telefoniste uw gesprek horen.

Zo ontving Pastore een oproepverzoek van het nummer van Olson en Lashbrook en hoe de telefoniste hem doorverbond met de geadresseerde en vervolgens hun hele gesprek hoorde.

“Je hoefde geen genie te zijn om te beseffen dat er hier iets mis was. Het is net als in Hamlet, weet je:” Er rotte iets in het Deense koninkrijk. “Die avond realiseerde ik me wat er hier in ons hotel gebeurde, iets verrots,” – zei Pastore.

Frank Olson met zijn vrouw en kinderen

Het volgende mysterie was hoe Olson precies uit het raam sprong, de hotelmanager zag alleen een gordijn dat in de wind bewoog, maar overwoog niet of het raam echt open of  gebroken was, en Lashbrook zei dat Olson het raam met zijn lichaam brak , en heeft het niet geopend. Tegelijkertijd werden aanvankelijk talloze snijwonden op Olsons lichaam aangetroffen, alsof het van een stuk glas of een scherp mes was, evenals een wond op het hoofd alsof het een klap met een stomp voorwerp was.

Maar toen de familie Olson een tweede autopsie liet uitvoeren, “vond” zij geen snijwonden of stompe wonden meer. Verder zei Pastor dat hij nog nooit had gehoord dat zelfmoorden uit het raam werden gegooid zonder het te openen, maar dat hij het glas brak met zijn lichaam.

Bovendien springt niemand uit het raam met de gordijnen goed gesloten, zoals bij het raam van de kamers van Olson en Lashbrook. Dit alles zag er erg verdacht uit en de familie Olson accepteerde de versie van zelfmoord met grote scepsis.

Ze gingen ervan uit dat de CIA Frank Olson opzettelijk had ‘verwijderd’, omdat hij door zijn werk en experimenten te veel leerde van wat buitenstaanders niet zouden moeten weten.

In 1975 gaf de CIA plotseling toe dat Frank Olson inderdaad een van degenen was op wie de effecten van medicijnen werden getest. (Zeer triest!)

En toen betaalde ze de Olson familie “verzekering” in 750 duizend dollar.

De familieleden van Frank Olson hebben echter geen details ontvangen over wat er is gebeurd.

Er zijn veel theorieën naar voren gebracht over wat er met Frank Olson is gebeurd. Sommigen denken dat hij uit dit raam is geduwd, anderen denken dat hij op de een of andere manier geprogrammeerd was om zelfmoord te plegen door middel van experimenten met hersenbeheersing.

Weer anderen geloven dat hij simpelweg zelfmoord heeft gepleegd, aldus het officiële rapport. Niemand weet echt wat daar is gebeurd, behalve Robert Lashbrook, en hij beweert dat hij in het toilet was toen het gebeurde.

De familie Olson praat over het algemeen niet over hersenbeheersing en denkt dat hij simpelweg is vermoord omdat hij op de hoogte was van de geheime regering. Olson’s zoon sprak er als volgt over: “De dood van Frank Olson op 28 november 1953 was moord, geen zelfmoord.

Dit is niet het verhaal van het LSD-drugsexperiment zoals gepresenteerd in 1975. Dit is het verhaal van biologische oorlogsvoering.

Frank Olson stierf niet omdat hij een experimentele proefkonijn, die een ‘bad trip’ overleefde. Hij stierf uit vrees dat hij informatie zou onthullen over het zeer geheime ondervragingsprogramma van de CIA in het begin van de jaren vijftig, evenals over het gebruik van biologische wapens door de Verenigde Staten in de Koreaanse oorlog. . ”

Источник: http://paranormal-news.ru/news/tainstvennaja_smert_frehnka_olsona_vyprygnuvshego_s_13_ehtazha_posle_ehksperimentov_po_kontrolju_razuma/2021-02-26-17533

Laat meer zien

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥