Wie zijn ‘beige moeders’ en waarom worden hun kinderen verdrietig genoemd? Alles over de trend en de invloed ervan

Beige moederschap” is een populaire trend op sociale media, die voor sommige mensen een manier van leven en opvoeding van een kind wordt. Je herkent zijn fans gemakkelijk: ze posten esthetische foto’s van hun kinderen, gekleed in beige en pastelkleuren, spelend met houten speelgoed (nooit met kleurrijk speelgoed) in een minimalistisch en monochroom interieur. Ondanks kritiek is de trend al enkele jaren populair. Lenta.ru vertelt wie “beige moeders” zijn, waarom ze felle kleuren weigeren, hoe dit de ontwikkeling van het kind beïnvloedt en waarom een ​​dergelijke keuze bekritiseerd wordt.

Wie zijn “beige moeders”?
De term “Beige Moms” verwijst naar vrouwen die met zwangerschapsverlof zijn, een rustig leven leiden en de voorkeur geven aan minimalisme en gedempte kleuren in hun interieur en kleding. In hun blogs schrijven ze over neutrale esthetiek en plaatsen ze foto’s en video’s van hun kinderen gekleed in gedempte en monochrome tinten.

De interieurs van “beige moms” zijn klassieke appartementen van Pinterest – lichte kleuren, minimalistisch design, veel ruimte, alle spullen zijn opgeborgen in kasten, natuurlijke textiel.

In brede zin zijn “beige moeders” vrouwen die zich kleden in gedempte tinten, een minimalisme aanhangen en proberen de ruimte om hen heen milieuvriendelijk te maken. Het kan zijn dat ze geen kinderen hebben.
De ‘beige mom’-esthetiek omvat:

Gedempte kleuren in kleding, interieurs en kinderspeelgoed . Beige, wit, crème, grijs, bruin, pastelkleuren en andere neutrale tinten;
Nadruk op rust : fans van de trend zijn ervan overtuigd dat kleur het sensorische systeem van het kind niet zal overbelasten;
Gevoel voor stijl vanaf jonge leeftijd . Kinderen worden doorgaans opvallend elegant gekleed en gefotografeerd in prachtige interieurs;
Milieuvriendelijke materialen . “Beige moeders” kiezen voor biologisch linnen, katoen, kasjmier, vilt, natuurlijk hout en weigeren plastic en andere kunstmatige materialen;
“Stille luxe” – materialen en kleuren benadrukken rijkdom. In 2020 noemde het tijdschrift Esquire het beige kleurenpalet een teken van rijkdom en status. Beige tinten met namen als ‘ivoor’, ‘kameel’ en ‘zand’ symboliseerden luxe die niet hardop hoefde te worden aangekondigd.
De term werd oorspronkelijk bedacht als een parodie op de trend richting neutraliteit en minimalisme. In 2022 plaatste blogger en comédienne Hayley DeRoche een humoristische video over ’trieste beige kleding voor treurige beige kinderen’, waarin ze commentaar gaf op foto’s van een online winkel. De term “sad beige” werd populair en DeRoche begon meer satirische content over het onderwerp te produceren.

Andere auteurs begonnen naar deze trend te verwijzen en bespraken het ‘droevig beige’ ouderschap. Maar de uitdrukking werd ook overgenomen door de ‘beige moeders’ zelf – zij het dan zonder het adjectief ‘verdrietig’. Onder de hashtag #beigemom delen ze hun stijl en esthetiek.

Beroemdheden die foto’s met een vergelijkbare esthetiek op sociale media plaatsen, kunnen ook als ‘beige moeders’ worden beschouwd: Kim Kardashian kreeg deze bijnaam vanwege haar minimalistische woonkamerimago, en Kylie Jenner, die in een video beige meubels in de kamer van haar zoon liet zien.

Het is moeilijk te zeggen of er echt “beige moeders” bestaan ​​die felle kleuren volledig uit het leven van hun kinderen weren.

Gebruikers geven aan dat ze de trend alleen op sociale netwerken zijn tegengekomen, en nooit in het echte leven.

Bij influencers weet je nooit zeker of ze daadwerkelijk achter de levensstijl staan ​​die ze uitdragen. Zo werd blogger Natty Powell in 2023 beroemd nadat ze een speelgoedkerstboom in rustigere tinten had geverfd en dit op sociale media had getoond. Ze werd bekritiseerd als een ’trieste beige moeder’. Ter verdediging van Powell merkte ze op dat ze thuis “duizenden andere kleurrijke speeltjes” heeft, maar critici negeerden zelfs de speeltjes die in de film voorkomen.

Fotograaf Maddie Berna, die deze trend steunt, zei hetzelfde. Volgens haar verbergen de meest fervente aanhangers van de ‘droevige beige’ sociale netwerken misschien wel een beter leven voor de lens. “Ze verstoppen al het kleurrijke speelgoed in een schattig mandje. Ze hebben een hele kamer die ze nooit laten zien, omdat het een kleurrijke speelkamer zou kunnen zijn,” benadrukte Berna.

De filosofie van “beige moeders”
Trendfans benadrukken vooral dat felle kleuren een negatief effect kunnen hebben op kinderen en hun zintuigen kunnen overbelasten. Met behulp van een esthetische ruimte proberen ze al op jonge leeftijd een gevoel voor stijl bij het kind te ontwikkelen. Bovendien houden ze van interieurs in pastelkleuren en moeders zien geen kwaad in het opvoeden van kinderen in zo’n omgeving.

‘Beige moeders’ wijzen de klassieke gender-gebaseerde kleurenassociaties in kinderkleding af: blauw voor jongens, roze voor meisjes. Beige en vergelijkbare tinten worden als neutraal beschouwd en zijn voor iedereen geschikt. Ze dringen geen mannelijkheid of vrouwelijkheid op aan kinderen.

Een ander belangrijk onderdeel van de trend is milieuvriendelijkheid. Ze proberen alles wat potentieel giftig en schadelijk zou kunnen zijn, uit de omgeving van het kind te weren. En niet alleen voor hem, maar ook voor de natuur. Moeders vervangen bijvoorbeeld plastic speelgoed door houten speelgoed, waar geen verf op zit. Kies voor ongebleekt katoen; dat heeft precies de juiste beige tint.

Beige is een symbool geworden van eenvoud, natuurlijkheid en welvaart.
Verdedigers van deze esthetiek verwijzen vaak naar de Montessori-pedagogiek. Dit is een onderwijssysteem dat in de 20e eeuw is ontwikkeld door de Italiaanse lerares Maria Montessori, waarbij de nadruk ligt op de onafhankelijkheid en vrijheid van het kind en op leren buiten vaste kaders.

Het systeem beweert dat kinderen beter leren in een omgeving met doffe kleuren. Die zijn kalmerend en helpen hen zich te concentreren. De klaslokalen in scholen waar deze methode wordt toegepast, zijn ingericht met meubilair van natuurlijke materialen in neutrale tinten. Tegelijkertijd weigeren ze geen felle kleuren – ze kunnen dergelijke speeltjes en elementen in het decor gebruiken. Maria Montessori gebruikte bijvoorbeeld verschillende kleuren om kinderen de hiërarchie van getallen te leren onthouden: eenheden zijn groen, tientallen zijn blauw en honderden zijn rood.

Waarom ‘beige moeders’ bekritiseerd worden
Tegenstanders van deze trend beweren dat de kindertijd kleurrijk en chaotisch moet zijn. ‘Beige moeders’ krijgen kritiek omdat ze hun kinderen de kans ontnemen om zich te ontwikkelen en de wereld te ontdekken door hun kleurenpalet te beperken tot gedempte tinten.

De makers van dit soort content zijn mensen die meer geïnteresseerd zijn in ideale fotoshoots en de uiterlijke kenmerken van het ouderschap dan in het welzijn van het kind. Ze worden er ook van verdacht dat ze met de mode mee willen gaan en hun blog willen promoten ten koste van hun kinderen.

Een ander probleem met deze trend is de ontoegankelijkheid. Verkopers van kinderspeelgoed en -kleding sprongen in op deze trend en begonnen deze producten te promoten, vaak met een hogere prijs. “Beige moeders” met een groot aantal abonnees krijgen het verwijt dat ze zich enkel door esthetiek als de beste ouders gedragen en daarmee anderen een schuldgevoel aanpraten, omdat niet alle gezinnen zich dergelijke producten kunnen veroorloven.

Ook was er ruimte voor beschuldigingen van greenwashing, waarbij bedrijven liegen over de milieuvriendelijkheid van hun producten. Natuurlijke kleur wordt geassocieerd met productie zonder gifstoffen, chemicaliën en kleurstoffen – zowel in kleding als in meubels. Vaak worden ‘beige’ speelgoedjes echter op dezelfde manier geproduceerd als gewone speelgoedjes.

Foto: Freepik

De invloed van kleur op de ontwikkeling van kinderen
In de eerste levensmaand speelt kleur nog geen rol: baby’s zien de wereld in zwart-wit en grijstinten. Maar contrast is voor hen belangrijk om de grenzen van objecten te kunnen onderscheiden. Dat wil zeggen dat speelgoed aanzienlijk lichter of donkerder moet zijn dan de voorwerpen in de omgeving, zodat het duidelijk zichtbaar is voor het wazige zicht van de baby. Felgekleurd speelgoed is hiervoor geschikt: het houdt de aandacht vast en draagt ​​bij aan de ontwikkeling van het gezichtsvermogen.

Voor de ontwikkeling van een baby hoeft speelgoed niet per se fel te zijn; het moet juist contrastrijk zijn, bijvoorbeeld zwart-wit.
Pas vanaf zes maanden beginnen kinderen kleuren goed te onderscheiden. Naarmate ze ouder worden, ontwikkelen ze hun eigen voorkeuren, waaronder hun voorkeuren wat betreft kleur, zegt Roberta Golinkoff, hoogleraar onderwijs en psychologie aan de Universiteit van Delaware. Dan moeten ouders een evenwicht zoeken tussen hun eigen esthetische voorkeuren en de wensen van hun kind. Als jonge kinderen veel kleuren om zich heen hebben, hebben ze meer mogelijkheden om te leren, zei ze.

Kinderpsycholoog Natalia Fedkaeva gaf in een gesprek met Lenta.ru aan dat kinderen, vooral op jonge leeftijd, via zintuiglijke ervaringen de wereld leren kennen. Om dit te doen, moeten ze interacteren met verschillende kleuren, texturen en geluiden. Als deze ervaring beperkt is, kunnen de gevolgen als volgt zijn:

Vertraagde ontwikkeling van kleurwaarneming. Kleuren zijn belangrijk voor associatief denken en emotionele intelligentie. Een monotone omgeving kan de waarneming beperken.
Aanpassingsproblemen. Kinderen zijn gewend aan rustige kleuren en kunnen zich daardoor onrustig voelen in heldere, drukke ruimtes, zoals speelkamers.
Beperking van de verbeelding. De verscheidenheid aan vormen en tinten stimuleert creatief denken.
Een ‘steriele’ houding ten opzichte van de wereld. Als een kind al sinds zijn kindertijd gewend is aan een ideale orde, kan de chaos van de echte wereld stress veroorzaken.
“Dit betekent niet dat minimalisme schadelijk is. Het is belangrijk om een ​​balans te vinden. Als een kind opgroeit in een rustig interieur, maar wel toegang heeft tot vrolijk speelgoed, knutselspullen, natuur en gevarieerde communicatie, zal een monotoon kleurenschema geen kwaad doen. Problemen ontstaan ​​wanneer de omgeving te beperkend wordt en hem de nodige prikkels ontneemt”, concludeerde Natalia Fedkaeva.

Volgens neuropsycholoog Amanda Gummer is er geen bewijs dat kleurloos speelgoed de ontwikkeling belemmert. Ze maakt zich echter zorgen over de wens van haar ouders om hun huis uitsluitend fotogeniek in te richten. Kinderen moeten de kans krijgen om hun omgeving te verkennen en chaos te creëren. Dit bevordert het leerproces.

Wetenschappelijk onderzoek op dit gebied is gemengd en geeft geen direct antwoord op de vraag hoe belangrijk felle kleuren zijn voor baby’s.
Uit sommige onderzoeken is gebleken dat baby’s het langst naar de kleuren blauw kijken en het minst naar de kleuren geel. Uit een ander onderzoek bleek dat baby’s langer naar geel keken dan naar blauw. Eén ding is duidelijk: baby’s voelen zich aangetrokken tot contrast en dus tot kleurverzadiging.

Toch kan de omgeving té stimulerend worden: uit een onderzoek naar de aandachtsspanne bleek dat kinderen kleurrijke speeloppervlakken meer afleidend vonden dan saaie. Bij het inrichten van een kinderkamer is het daarom beter om met mate te werk te gaan.

De mening van de psycholoog
De term “sad beige babies” komt van het feit dat baby’s die opgroeien in een te neutrale omgeving, terughoudend en kalm overkomen, maar minder emotioneel expressief en spontaan zijn. Sommige deskundigen zijn van mening dat het streven naar totale minimalisme voortkomt uit de behoefte van ouders aan controle en voorspelbaarheid. Het is niet helemaal juist om dit een volwaardig syndroom te noemen; Het is veeleer een gevolg van de angst van volwassenen.
Als minimalisme een bewuste keuze is, kan het geen kwaad. Maar als het een obsessie wordt die de ontwikkeling van het kind beperkt, is het een reden om na te denken.

Bij “Beige Family” gaat het niet alleen om kleur, maar ook om een ​​manier van leven: kalmte, strikt gereguleerde orde, het vermijden van emotionele uitbarstingen. Als het kind niet beperkt wordt in zijn mogelijkheden om de wereld te ontdekken, te communiceren en zichzelf uit te drukken, groeit het op in een stabiele omgeving, wat een pluspunt kan zijn. Als emotionele expressie wordt onderdrukt en initiatief niet wordt aangemoedigd, kan dit leiden tot een afname van creativiteit, emotionele remmingen en aanpassingsproblemen.
Het is belangrijk om te begrijpen dat deze trend op zichzelf geen pathologie is. Maar als het een manier wordt om aan de realiteit te ontsnappen, een verlangen naar volledige controle over het leven van het kind, of een uiting van de verborgen angst van de moeder, dan is dit een reden om na te denken.

De trend voor “beige moeders” weerspiegelt de moderne cultuur van minimalisme en de behoefte aan rust. Het is belangrijk om te onthouden dat kinderen geen miniatuurversies van volwassenen zijn. Het is belangrijk dat ze de wereld leren kennen via kleuren, tastzin en actieve spelletjes. Als ouders geen problemen hebben met minimalisme, maar hun kind toch mogelijkheden bieden voor sensorische en emotionele ervaringen, is er niets om je zorgen over te maken. Het probleem ontstaat wanneer minimalisme een obsessie wordt en het kind beperkingen oplegt. Het is de moeite waard om na te denken over het brengen van meer kleur in zijn leven – in alle opzichten.

Bron

Kinderen willen kleurig en vrolijk!
Ik zag ook vaak van dat saaie, minimalistische in bepaalde tv programma’s en dat is niet ok… levenloos en doods…dat is niets voor kinderen!
Laat ze genieten en spelen! Je bent maar 1 x kind.