Maatschappij & Psyche
Rattenpark en verslavingen
Rat Park was een reeks onderzoeken naar drugsverslaving die eind jaren 70 werd uitgevoerd en tussen 1978 en 1981 werd gepubliceerd door de Canadese psycholoog Bruce K.
Het werd ook gebruikt als formaat door Gabor Matè, hij is ook een bewind verslaafde aan winkelen : koopverslaafd.
De man is overweldigend door zijn accurate beschrijving van verslaving en hoe het milieu de belangrijkste aanwijzing was om het te veroorzaken.
En hoe diep geworteld de effecten worden in het volwassen leven en hoe triest de verhalen waren die hij in het boek beschreef.
Een ander onderzoek toonde aan hoe oorlogssoldaten heroïne in de loopgraven namen maar eenmaal weggehaald en thuis waren er niet langer de verlangens naar deze drugs, waaruit blijkt dat slechts 10 procent verslaafd bleven.
Milieueffecten op de geestelijke gezondheid van personen spelen enorme rollen.
Stop een rat in een kooi en geef hem 2 waterflessen. De ene is gewoon water en de andere is water vol heroïne of cocaïne. De rat zal bijna altijd de voorkeur geven aan het gedrogeerd water en bijna altijd zichzelf in een paar weken doden. Dat is onze verslavingstheorie.
Bruce kwam langs in de jaren 70 en zei: “Nou, wacht even. We stopten de rat in een lege kooi. Het heeft niks te maken met eenverslaving. Laten we dit eens anders proberen. ” Dus bouwde hij Rat Park, en Rat Park is als de hemel voor ratten. Alles wat een rat kan wensen is in Rat Park.
Heerlijk eten. Veel seks. Andere ratten om vrienden mee te worden. Gekleurde ballen. Plus beide waterflessen, één met water en één met gedrogeerd water.
Maar dit is wat fascinerend is: in Rat Park houden ze niet van het gedrogeerde water. Ze gebruiken het bijna nooit. Geen van hen nam een overdosis. Geen van hen gebruikt het op een manier die lijkt op dwang of verslaving. Wat Bruce deed toont aan dat zowel de rechtse als linkse theorieën over verslaving verkeerd zijn. De rechtse theorie is dat het een morele mislukking is, je bent een hedonist, je feest te hard. De linkse theorie is dat het je overneemt, je hersenen zijn gekaapt. Bruce zegt dat het niet je moraliteit is, het is niet je brein; het is je kooi. Verslaving is grotendeels een aanpassing aan je omgeving.
(Is verslaving dan niet veroorzaakt door verveling?
Onrust en je niet gelukkig voelen? Als je genoeg geld hebt en geen zorgen, als alles mooi is in je omgeving zoals bij het rattenpark dan heb je geen drugs nodig. Dus is de vraag naar tekorten in een mensenleven die niet bevredigd kunnen worden dankzij de politiek! Want zij regelen de financiele zaken in een land, de oorzaak dus of mensen wel of niet verslaafd raken)
Onrust en je niet gelukkig voelen? Als je genoeg geld hebt en geen zorgen, als alles mooi is in je omgeving zoals bij het rattenpark dan heb je geen drugs nodig. Dus is de vraag naar tekorten in een mensenleven die niet bevredigd kunnen worden dankzij de politiek! Want zij regelen de financiele zaken in een land, de oorzaak dus of mensen wel of niet verslaafd raken)
Nu hebben we een samenleving gecreëerd waar veel van ons het niet kunnen verdragen om aanwezig te zijn in ons leven zonder iets te gebruiken, drinken, drugs, seks, winkelen… We hebben een hyper consumerist, hyperindividualist, geïsoleerde wereld gecreëerd die voor velen van ons meer de eerste kooi is dan de verbondenhei die de ratten ervoeren in rattenpark, verbonden in de kooien die we nodig hebben.
Het tegenovergestelde van verslaving is niet nuchterheid. Het tegenovergestelde van verslaving is verbinding. En onze hele samenleving, de motor ervan, is erop gericht om ons te laten verbinden met dingen, niet met mensen. Je bent geen goede consumentenburger als je tijd doorbrengt met de mensen om je heen en niet met dingen. Sterker nog, we zijn van jongs af aan getraind om onze hoop, dromen en ambities te richten op dingen om te kopen en te consumeren. Drugsverslaving is daar een deel van. “
Krediet: Johann Hari
