Jeugdpsychiatrie geld is op

https://www.nu.nl/lifestyle/4325643/geld-jeugdpsychiatrie-in-veel-gemeenten-op.html

Is het niet vreemd te noemen dat in mijn jeugdjaren er nooit een kind depressief was?
Geen enkel kind adhd had of pdd nos of verzin wat modern bedachte termen?
Dat ieder kind uniek was, en ook al was het een apart kind dan nog werd het gewoon geaccepteerd in de klas!
Hoezo is er geen geld voor jeugdpsychiatrie?
Waar komt dit vandaan allemaal…waar is dit goed voor…zijn het de pillen die men kinderen voorschrijft.
Is het de opvoeding..van ouders die er zga niet zijn voor de kinderen en er niet eens tegen praten?
Ik zie dat genoeg nml.

Ouders die gewoonweg stil zijn to een dreinend kind…zeg dan wat!
Reageer er dan op?
Denk na…tis geen huisdiertje ofzo?

God wat heb ik lopen ouwehoeren de hele dag door tegen mijn kind zeg.
Nee ik hoef geen applaus hoor, pfff was er zelf wel eens moe van!

Maar gewoon praten… meedenken, invoelen, intunen op je kind!
Dat is toch normaal.

De woordenschat was er dan ook wel naar, toen mijn kind 3 jaar oud was.
Voorlezen? Nou na het achtste jaar vond ik het ook wel een keer welletjes hoor…elke avond he 8 jaar lang voorlezen!
Tjah… dat doe je gewoon!
Gelukkig ben ik prettig gestoord dat scheelt weer, dus humor was/is,  hier ook aan de orde van de dag!

Omdat ik dat dus heel gewoon vind.
Problemen oplossen was niet zo ingewikkeld, ik ging altijd uit van mijn kind.
Nooit van die ander.
Vanuit het perspectief van het kind kijken en denken en meevoelen.
Helpt erg goed.
Een kind wijs je niet af, je legt uit wat gedrag veroorzaakt etc en ik moet zeggen, we hebben zga nooit problemen gehad!
Ik ben blij dat ik dit kon doen, ook omdat ik wist hoe het niet moest bv.
Een kind moet altijd je nr 1 zijn hoe dan ook!
Niet jij, niet je partner(s), niemand anders, maar je kind.
Een kind is enorm bijzonder en uniek.
En nou ja ik had ook ooit wel een strijdje aangaande haar knippen dat wilde dat dan langer enzo… nou ja goed?
So be it… nu hoor ik, waarom heb je mijn haar toen niet geknipt…want dat doe ik dus altijd al..
Nou je wilde niet, ja maar… ja sorry je wou zelf niet… ja maar die foto’s, ja ik weet het, kon lullen als brugvrouw maar je wilde het niet korter dan dat dus?
Enne je was toen al 10 dus…?
*Glimlach*
Je zorgt er ook voor dat je kind er altijd goed uitziet.
Kleding etc, passend, en netjes zover het kind dat wil.
Ik weet nog de periode joggingbroek…vreselijk!
maar ja ik snapte het wel, het zat zo lekker los… i know.
Nu wil mijn kind niets meer weten van die flodderzooi…dus dan heeft het ergens wel effect gehad.
Het is nu meer dure kleding, merk, blazers, name it…ach ja.
Soms is het wel goed om een kind maar te laten zijn wat het wil zijn…even… komt vanzelf wel goed.
Praten is altijd belangrijk.
Maar kinderen die naar de jeugdpsychiatrie moeten?
Sorry… dat is erg, wie praat een kind naar de *&^%$?
Wie veroorzaakt dit dat kinderen dit nodig hebben, zijn deze kinderen nog wel echt kind?
Waar zijn de ouders in dit plaatje, accepteer je alles zomaar…?
Vind je het goed als mensen zomaar even een stempel drukken op je kind?
Ken een probleemgezin van ooit waar men een kind veroordeelde als zijnde een borderliner.
Nou op verjaardagen kondigde dat kind dus aan dat het in de polsen sneed enzo, want: Borderliners die snijden in de polsen..
Dat had dat kind dus ergens gelezen. Family in shock!
Enkele jaren later hoorde ik dat de psychiaters toch wat anders dan borderline hadden vastgesteld en nu nog denk ik…
God had dat eerder tegen dat kind gezegd, dan had het misschien niet in de polsen gesneden…

Ik weet nog van een school waar meiden in hun armen de eerste letter van de naam kerfden van hun geliefde, wat inkt erop en hopen dat dit dan een tattoo zou worden.

Best sick wel! En heel gevaarlijk natuurlijk, maar velen gingen er in mee…?
Dat was dan stoer, tjah hadden die dan allen bordie?
Lijkt me niet.

Ik weet nog van een meisje die zo erg getergd werd door haar ouders dat ze liever op haar flikker kreeg van haar vriendje, zodat ze kon janken want haar ouders deden het zo sneaky en undercover, dat ze niet meer wist wat ze ervan moest denken, laat staan voelen. Ze begreep niets van de wijze waarop haar ouders haar behandelden.
De pijn die dit veroorzaakte kon ze ook niet kwijt.
Dus kreeg ze liever ruzie met haar vriendje, dan had ze tenminste een reden om te kunnen huilen om iets dat een reden had.

Zo zie je maar.

Sommige mensen moeten geen ouders worden.
Ze zijn ongeschikt hiervoor.
Dat feit ligt er gewoon.
Een kind is niet voor even maar als het goed is voor het hele leven!

En ouderschap is het belangrijkste dat er is.

Verder helemaal niets.
😉

Nee, dat jeugdzorg komt als paddestoelen uit de grond…in de mistige waas, die paddestoelen nodig hebben om te kunnen groeien.
Het verdiend zo goed hé al die ouders die dit maar aannemen als zoete koek.
Jammer…