web analytics
11:11 Dubbele getallen
Maatschappij & Psyche

Damanhur: reis uit de tijd

Photobucket
Damanhur: reis uit de tijd 
Onderaardse rotstempel van commune-groep 
In Noord-Italie, vlak bij Ivrea en in de voetheuvels van de Alpen ligt een verborgen, onderaardse tempel: Damanhur. Deze tempel is in het geheim gebouwd, door een commune onder leiding van Oberto Airaudi. Onder een heuvel, die zich precies op het krui spunt van de belangrijkste leylijnen in Europa bevindt zich een heel stelsel van gangen, zalen, laboratoria en rituele ruimtes. 

Commune bouwt geheim onderaards tempelcomplex 
De naam Damanhur komt uit Egypte, het was in het grij ze verleden een stad van Magiers. Door de keuze van de naam wil deze Italiaanse commune uitdrukken, dat ook bij hen het verlangen leeft om magiers te worden. Magiers in de zin van mensen die zich bewustzijn van natuurkrachten en daarmee kunnen werken, vaak in een context met veel symboliek. 
Over deze symboliek praat men in Damanhur veel en het is ook overal zichtbaar aanwezig. Alle symboliek is echter afkomstig uit de inspiratie van ”n man: Oberto Airaudi. Deze leider van Daman hur is een rustige veertiger, die niet erg kosmopolitisch overkomt, eerder een provinciaal met erg eigen ideeen. Wat er in Damanhur ge beurt draagt wel erg duidelijk zijn stempel; hij vertelt hoe alles moet en wijst daarbij op inspiraties van gene zijde. Een eigen taal, die alleen hij perfect beheerst, eigen rituelen en symbolen, die nog uit Atlantis afkomstig zouden zijn, maar op ons overkomen als een mix van Egyptische, Nepalese en astrologische symboliek. Hoewel duidelijk wordt dat Airaudi misschien wel een 20e-eeuwse magi%r is, vinden we het moeilijk de bewoners van Damanhur tot duidelijke stellingname te verleiden. Sommigen zeggen niet alles te geloven wat Airaudi hen leert, maar hem wel te accepteren als praktisch en spiritueel leider, terwijl anderen zich bij let terlijk elke vraag die we stellen verschuilen achter de wijsheid van hun ‘goeroe’. Waar al zijn wijsheid vandaan komt blijft wat onduidelijk. Of Airaudi het allemaal via channeling heeft doorgekregen (de Atlantische periode wordt genoemd) of zelf een alternatief potje heeft gebrouwen blijft in het midden. Uit toespelingen over bijvoorbeeld het `vliegen’ krijg je de indruk dat men niet helemaal zonder drugservaringen is. 

8c4c5662 AnGel-WinGs.nl

De commune 
De sociale organisatie van de commune is – voor zover het gaat om alternatieve leefgemeenschappen – niet uitzonderlijk. Men woont in een aantal gebouwen op het terrein en in het nabijgelegen dorp. De communeleden, waaronder enkele buitenlanders, werken deels aan de eigen projecten, maar zijn ook actief in de buitenwereld, zo is het hotel-restaurant in het dorp van een van de leden van de gemeenschap. De meeste mensen die we zien lijken allemaal ge lukkig te zijn, of ze nu in de fabriek werken, in de tuin zitten of de administratie doen. Eigenlijk zijn ze opvallend gewoon en het feit dat ze dieren- of plantennamen dragen komt op ons eerder over als een aardige bijkomstigheid dan een manier om met magie bezig te zijn. Op het terrein van Damanhur vinden we naast woonruimtes, enkele kantoortjes, een kantine en een schooltje. Het is prettig toe ven op het autovrije terrein dat tegen een heuvel aan ligt. Er lopen voetpaden, er is een beekje en een soort openluchttempel waar op zomerse dagen de gehele commune bij elkaar kan komen om ritue len of feesten te houden. Ook hier weer veel schilderingen, maskers en beelden. De school voor de kinderen van Damanhur is heel interessant, met name het niveau waarop men jonge kinderen onderwijst is uitzonderlijk. Men leert aan kinderen tussen de 5 en 10 jaar engels, wiskunde, fysica en dergelijke op het niveau van een middelbare school. Toch leken de kinderen niet te leiden onder dit zware programma. Integendeel, de sfeer kwam op ons uitermate vrolijk en enigszins rommelig over. Het feit dat de leerlingen elke dag aan meditatie doen en het, naar verhouding, grote aantal leerkrachten zullen hier debet aan zijn. 
Geheim 
De mensen van Damanhur hebben heel lang gebouwd aan hun onder aardse tempel/stad, al meer dan vijftien jaar zijn ze ermee bezig. Tot een paar jaar geleden werd dat in het geheim gedaan, omdat er angst leefde voor de afkeuring van de politiek, onder aanvoering van de machtige katholieke kerk. Deze angst bleek terecht; er ontstond een ruzie en toen heeft een van de communeleden de zaak verklikt aan de autoriteiten. Toen die eenmaal in de gaten kregen dat er een heel onderaards complex was gebouwd, begonnen ze moeilijk te doen. Er werd plotseling gevraagd om bouwvergunningen en er ontstond een gespannen sfeer. Op het moment dat wij er waren was de tempel officieel afgesloten, maar bij de gratie gods mochten wij er toch in. Via een verborgen ingang met, net zoals in een pyramide, een valse tempelzaal om indringers op een dwaalspoor te brengen, komen we in een vrij nauw, maar uitgebreid stelsel van gangen, trappen en gangetjes, die als een doolhof toegang geven tot een aantal ruimtes. We knijpen elkaar steeds harder in de hand; is dit echt of dromen we? De ene tempelruimte is nog overweldigender dan de andere, met schitterend glas-in-lood plafonds, beschilderingen, beelden en indringende architectuur. In wat voor wereld zijn we beland en wat heeft een groep mensen ertoe gebracht al hun (vrije) tijd te besteden aan het bouwen van deze tempel? We moeten hierbij niet vergeten dat dit complex, met de inhoud van een flink flatgebouw, geheel met de hand uit de harde rots is gehouwen en met relatief eenvoudige middelen is gerealiseerd; de weggehakte rots moet emmertje voor emmertje naar boven gebracht worden. 

308a83bd AnGel-WinGs.nl
Alchemistisch laboratorium 
Een van de ruimtes is helemaal met echt goud afgewerk en dat geeft een wonderbaarlijk effect. Goud is natuurlijk een goede elec trische geleider en zo’n ruimte werkt als een Kooi van Faraday. Maar de gewaarwording in die zaal ging wel wat verder dan een soort elektromagnetisch niemandsland. Het voelde alsof je eigen ener gie tegen de muren en het plafond weerkaatste en je je eigen tril lingen gingen resoneren, een bijzondere ervaring. In deze ruimte ston den ook een aantal kristallen bollen en waren er op de muren magi sche symbolen aangebracht. De ruimten ernaast zijn een soort laboratorium, met potten met allerlei mineralen en stoffen, het leek wel of je zo in de werkkamer van Paracelsus terugstapte. Dit is de plek waar men alchemische proeven doet, terwijl de tweede ruimte bestemd is voor experimenten met electriciteit of in ieder geval iets waarbij koperen spoelen en ingewikkelde gedraaide vormen een rol speel den. Er was een opstelling, waarbij een persoon temidden van een heel stel van deze omvormers kon gaan staan, het deed denken aan een wat exuberantere vorm van Startrek’s teleportatie systeem. Was dit de plek waar men experimenteert men reizen in de tijd? We wisten daar toen we werden rondgeleid nog niet genoeg van, we bekeken het alleen met stijgende verbazing, dit was `weird’. Airaudi is al heel lang bezig met het maken van dit soort omvormers, die in de verte doen denken aan wat men bij KGB-experimenten in Rusland met massa-beParanoide 
Als je het hele complex bent doorgegaan en even voorbijgaat aan de rituele functie krijg je toch het idee, dat dit ook een heel aardige schuilplek is, met eigen water-, warmte- en stroomvoorziening, een soort atoomschuilkelder voor de groep. Toch een apocalyptische visie van Airaudi? Alles lijkt om het verbergen te draaien, want zelfs wanneer je eenmaal binnen bent is de doorgang naar een andere ruimte li stig verborgen met draaideuren, valluiken en geheime wegschuivende wanden. Het precieze doel van dit tempelachtige complex wordt ons niet duidelijk. We worden w’l ge%erd met een rondleiding, maar verder worden we een beetje zoet gehouden en we worden vooral geacht verbaasd te zijn over de pracht en praal, het verfijnde handwerk en de smaakvolle inrichting van het complex. We kunnen geen ‘chte vragen stellen; de bewoners en de leider Airaudi verbergen zich achter hun Italiaans. Toch vinden we het anno 1994 wat vreemd dat in een commune met onder andere computerprogram meurs bijna niemand gevonden kan worden die Engels spreekt. Deze onderaardse tempel waar soms in kleine groepen gezongen of gedanst wordt, met een mengelmoes van Egyptische, qua- si-Atlantische en eigengereide stijlen en invloeden laat vooral een magische smaak na, de diepere mystieke betekenis ervan ligt misschien onder de oppervlakte, maar konden wij er niet echt uithalen. De Neder lander Arie Taal, die meerdere malen in Damanhur op bezoek is geweest ziet in de opzet een manier om door de tijd te reizen. Maar of het gaat om de magische atmosfeer waarin men de `Akasha records’, ofwel de diep in ieder van ons verankerde historische erfenis, makkelij ker kan benaderen, danwel een meer technische (alchemische), echte reis door de tijd is niet duidelijk. 

9dfac062 AnGel-WinGs.nl
Toeristen-attractie? 
De mensen van Damanhur hebben een soort underdog-politiek be dacht, men schildert de overheid en vooral de Kerk als een soort overmachtige en slechte kongsi af, die Damanhur wegens gebrek aan een bouwvergunning willen sluiten, afbreken of misschien zelfs omvormen tot een toeristen-attractie. Damanhur is dus in de verdediging gegaan en heeft ook wel wat bereikt met die poli tiek. Publiciteit is daarbij het belangrijkste wapen, maar het blijkt dat de grote media huiverig zijn het verhaal te brengen. Ik kan dat wel begrijpen; de mensen van Damanhur zijn niet echt open over de werkelijke bedoeling van de symboliek en de rituelen en als journalist heb je dan het gevoel dat er wat vuiltjes worden weggepoetst. Journalisten zijn bang dat er later misschien ander, ongunstiger nieuws over naar buiten komt en dat ze dan als te goedgelovig voor schut gaan. Dit is wel een frustrerend dilemma voor de mensen van Damanhur; ze hebben de openheid aan de ene kant nodig heeft, aan de andere kant willen ze de zaak toch niet te veel laten zien. 
Inkomsten 
Hoe is dit allemaal betaald? De investeringen in tijd en mate rialen in de commune zelf en de onderaardse tempel zijn behoorlijk, dit project heeft in de loop der jaren miljoen verslonden. De vraag is waar dat allemaal vandaan is gekomen. De leden van de commune dragen een deel van hun inkomsten af en vanaf het begin hebben er leden van de gemeenschap geld verdiend door onder meer in de computerindustrie te werken. De commune gaat verder prat op het feit dat ze eigen produkten leveren; er is een fabriekje voor (zelfverbouwde) alternatieve landbouwprodukten die fraai worden verpakt en er is een glas-in-lood werkplaats. Maar de schaal daarvan lijkt zeker niet voldoende om al dat geld bijeen te brengen en zoveel mensen vrij te stellen om te werken aan de tempel. Ook de steun uit het land -men heeft een netwerk van sympathisanten- kan niet erg substantieel zijn, gezien de kwaliteit van het blaadje dat men uitgeeft. Erg spraakzaam is men hier ook niet over. Dit zet echter wel de fantasie aan het werk, want het verhaal van de reizen door de tijd zou bepaalde rijke lieden wel eens heel wat waard kunnen zijn. 
Onder de oppervlakte 
Wat we misten in Damanhur is de spirituele verdieping die je mag vermoeden achter al die uiterlijke symboliek. Deze voelden we niet in de manier waarop men met elkaar en buitenstaanders omging. De diepe acceptatie en wijsheid die je bijvoorbeeld in een kloo ster kunt voelen misten we. Eigenlijk is men tamelijk paranoide bezig met de bedreiging van buitenaf. Anderzijds is geheimhouding wel een beetje inherent aan magie, je hangt het niet allemaal aan de grote klok. Een enkel bezoek aan Damanhur kan niet meer opleveren dan een impressie en meer vragen dan je zonder goed Italiaans te spre ken beantwoord krijgt. De onderaardse stad is indrukwekkend, maar de wezenlijke uitgangspunten van de gemeenschap blijven vaag. Wat deze mensen samenbindt in een sociale en prettige, maar niet opzienbarende gemeenschap blijft onduidelijk. In eerste instan tie lijken slechts de wijsheid, inspiratie en spiritualiteit van leider Airaudi de lijm die de boel bij elkaar houdt. We kunnen slechts vermoeden dat onder de oppervlakte meer te doen is dan men aan een buitenstaander laat zien en dat maakt ons niet zonder meer enthousiast over Damanhur. Wie meer wil weten over Damanhur, Arie Taal (020-6241121) heeft geregeld contact met hen en geeft ook lezingen. auteurs: Luc Sala/Kyra Kuitert 

Ik wil met U spreken over de tempel. Over het kennelijke belang van een tempel voor ieder mens.

Laat ik het volgende voorbeeld gebruiken: Ik heb een huisje in Frankrijk. En je kunt die huizenbezitters niet spreken of ze hebben het met een bepaalde glans in hun ogen over dat heiligdom, dat paradijsje daar. Dat geldt natuurlijk evenzeer voor booteigenaars, caravanbezitters enz.

Letterlijk of figuurlijk lopen ze rond met het beeld van die plaats. Zoals de Lappen het hebben over “Det Heuere Landet” het gebied waar de rendieren heentrekken als het voorjaar wordt. En als Lappen  elkaar ontmoeten, dan vragen ze aan elkaar: Waar is jouw heuere landet?

Iets in ons, iets in mij, reikt naar die plaats, die plaats waar ik meer kan zijn, meer ben, dan hier en nu.

 

Blooming people, zingeving wandeling. Op bezoek bij mensen en organisaties die op een eigen manier zingeving gevonden hebben. En ze hebben allemaal een kerk, een kapel een meditatieruimte.

 

Ik kom daar straks op terug.

 

Op ons tableau ligt er iets tussen mij en de Tempel; Een trap, een trap met zeven treden.  Over dit symbool valt op zich veel te zeggen en is veel over gezegd en geschreven. Wat ik wil vanmiddag is, U vertellen hoe ik die trap met haar treden beleef. Hoe ik mijn gang, tempelwaarts, zie. Hoe deze treden ieder op zich mij doen inzien en beleven dat het op mezelf aankomt.

 

Deepak Chopra – De zeven spirituele wetten van succes, is een boekje dat in een enorme oplage over de wereld is verspreid. Miljoenen mensen hebben het bestudeerd. Deepak Chopra  is een Indiase arts  die in Amerika woont.

 

Het bleek me, dat deze zeven spirituele wetten ieder op zich mij heel veel geven, als ik ze projecteer op die trap met zeven treden. Ik neem ze even met U door:

 

Wet 1 – De Wet van pure Potentialiteit.

Wet 2 – De Wet van het Geven.

Wet 3 – De Wet van het Karma, ofwel oorzaak en gevolg.

Wet 4 – De Wet van de Minste Weerstand.

Wet 5 – De Wet van Intentie en Wens.

Wet 6 – De Wet van het Afstand nemen.

Wet 7 – De Wet van het ‘Dharma’, ofwel doel in het leven.

 

 Wet 1 – De Wet van pure Potentialiteit.

 

1.
Ik zal in contact treden met het veld van pure potentialiteit door elke dag tijd te reserveren om stil te zijn, om te zijn en niets anders. Ook zal ik minstens tweemaal per dag alleen en in stilte mediteren.

 

2.
Ik zal de tijd nemen om één te worden met de natuur en in stilte getuige te zijn van de intelligentie in alles wat leeft. Ik zal stil naar een zonsondergang kijken, of naar het geluid van de oceaan of een rivier luisteren, of de geur van een bloem opsnuiven. In de vervoering van mijn eigen stilte en door één te worden met de natuur, zal ik genieten van de eeuwenoude klop van het leven, het veld van pure potentialiteit en onbegrensde creativiteit.

 

3.

Ik zal niet oordelen. Ik zal mijn dag beginnen met het voornemen: ‘Vandaag zal ik over niets dat gebeurt, oordelen,’ en de hele dag door zal ik mezelf eraan herinneren geen oordeel te vellen.

 

Wet 2 – De Wet van het Geven.

 
1.

Waar ik ook ga en wie ik ook tegenkom, ik zal hem of haar iets geven. Dat kan een complimentje zijn, een bloem, of een gebed. Vandaag zal ik iedereen met wie ik in contact kom iets geven, en zo zal ik het proces in gang zetten van de circulatie van vreugde, rijkdom en overvloed in mijn leven en in het leven van anderen.

 

2.

Hier zal ik dankbaar alles in ontvangst nemen wat het leven te bieden heeft. Ik zal de geschenken van de natuur aannemen: zonlicht en het geluid van de zingende vogels, of lenteregen of de eerste sneeuw van de winter. Ik zal ook openstaan voor de geschenken van

anderen, of dat nu materiële zaken, geld, complimentjes of gebeden zijn. Ik zal mijn best doen om de rijkdom in mijn leven te laten circuleren door het geven en ontvangen van de kostbaarste geschenken van het leven: zorg, affectie, waardering en liefde.

Elke keer dat ik iemand ontmoet, zal ik hem of haar in stilte geluk, vreugde en plezier wensen.

 

 

Wet 3 – De Wet van het Karma, ofwel oorzaak en gevolg.

 

1.

Ik zal van een afstand kijken naar de keuzen die ik op elk moment maak. En alleen al door naar deze keuzen te kijken wordt ik me ervan bewust. Ik zal beseffen dat de beste manier om me voor te bereiden op de toekomst is om me in het heden volledig bewust te zijn van mijn keuzen.

 

2.

Elke keer dat ik een keuze maak, zal ik mezelf twee vragen stellen: ‘Wat zijn de consequenties van de keuze die ik maak?’, en: ‘Zal de keuze mij en degenen die erdoor beïnvloed worden voldoening en geluk brengen?’

 

3.

Dan zal ik in mijn hart om raad vragen en me laten leiden zoor zijn aangename of onaangename boodschap. Als deze keuze me een aangenaam gevoel geeft, zal ik enthousiast die weg inslaan. Als die keuze me een onaangenaam gevoel geeft, zal ik met mijn innerlijke oog naar de consequenties van mijn actie kijken. Als ik me hierdoor laat leiden, zal ik in staat zijn spontaan de juiste keuzen voor mezelf en anderen te maken.

 

Wet 4 – De Wet van de Minste Weerstand.

 

1.

Ik zal me toeleggen op acceptatie. Ik zal de mensen, situaties, omstandigheden en gebeurtenissen accepteren zoals ze zich voordoen. Ik zal weten dat dit moment is zoals het moet zijn, omdat het hele universum is zoals het moet zijn. Ik zal me niet verzetten tegen het heden. Mijn acceptatie is volledig en totaal. Ik accepteer de dingen zoals ze op dit moment zijn, niet zoals ik zou willen dat ze waren.

 

2.

Als ik de dingen heb geaccepteerd zoals ze zijn, zal ik verantwoordelijkheid nemen voor mijn situatie en voor alle gebeurtenissen die ik als problemen zie. Ik weet dat het nemen van verantwoordelijkheid betekent niets of niemand de schuld geven van mijn situatie (ook niet mezelf). Ik weet ook dat er in elk probleem een gelegenheid schuilt, en door alert te zijn op gelegenheden, kan ik dit moment transformeren tot iets gunstigers.

 

3.

Mijn bewustzijn zal geworteld blijven in weerloosheid. Ik zal afstand nemen van de behoeften mijn standpunt te verdedigen. Ik zal niet proberen anderen te overtuigen of over te halen tot mijn standpunt. Ik zal open blijven staan voor alle standpunten en niet star vasthouden

aan één ervan.

 

Wet 5 – De Wet van Intentie en Wens.

 

1.

Ik zal een lijst maken van al mijn wensen. Ik zal deze lijst altijd bij me dragen. Ik zal naar deze lijst kijken voordat ik aan mijn periode van stilte en meditatie begin. Ik zal er naar kijken voordat ik ’s avonds ga slapen. Ik zal er naar kijken als ik ’s morgens wakker wordt.

Ik zal deze lijst met wensen loslaten en overgeven aan de schoot der schepping, en erop

 

2.

vertrouwen dat als zaken voor mij niet goed lijken te gaan, dat daar een reden voor is, en dat het kosmische stelsel plannen voor me heeft die veel weidser zijn dan datgene dat ik zelf had bedacht.

 

Ik zal mezelf eraan herinneren alles wat ik doe te doen vanuit een op het heden gericht

bewustzijn.
 
3.
Ik zal weigeren de kwaliteit van mijn aandacht in het heden te laten aantasten en vervliegen door obstakels. Ik zal het heden accepteren zoals het is, en de toekomst met behulp van mijn diepste, dierbaarste intenties en wensen verwezenlijken.

 

Wet 6 – De Wet van het Afstand nemen.

 
1.

Ik zal  me wijden aan het afstand nemen. Ik zal mezelf en de mensen om me heen de vrijheid geven te zijn zoals ze zijn. Ik zal mijn mening over hoe de dingen zouden moeten zijn niet rigide opleggen. Ik zal problemen niet op een geforceerde manier oplossen, omdat ik daarbij nieuwe problemen schep. Ik zal in alles een afstandelijke betrokkenheid handhaven.

 

2.

Ik zal onzekerheid beschouwen als een essentieel ingrediënt van mijn ervaringen. In mijn bereidheid onzekerheid te accepteren, zullen oplossingen spontaan volgen uit het probleem, uit de verwarring, wanorde en chaos. Hoe onzekerder de dingen lijken, hoe veiliger ik me zal voelen, want onzekerheid is mijn weg naar de vrijheid. Met behulp van de wijsheid van de onzekerheid zal ik mijn zekerheid vinden.

 

3.

Ik zal in het veld van alle mogelijkheden stappen en me verheugen op de opwinding die zich kan voordoen als ik me open stel voor een oneindig aantal keuzen. Als ik in het veld van alle mogelijkheden stap, zal ik al het plezier, het avontuur, de magie en het mysterie van het

leven leren kennen.

 

Wet 7 – De Wet van het ‘Dharma’, ofwel doel in het leven.
 
1.

Ik zal de god die in embryonale vorm diep in mijn hart huist, liefderijk voeden. Ik zal aandacht besteden aan de ziel in mij die zowel mijn lichaam als mijn geest leven geeft. Ik zal me bewust zijn van deze diepe stilte in mijn hart. Ik zal het bewustzijn van het tijdloze, eeuwige Zijn met me meedragen te midden van tijdgebonden ervaringen.

 

2.

Ik zal een lijst maken van mijn unieke talenten. Dan zal ik alle dingen opschrijven die ik graag doe terwijl ik mijn unieke talenten gebruik. Als ik mijn unieke talenten gebruik ten dienste van de mensheid, raak ik mijn gevoel voor tijd kwijt en creëer ik weelde in mijn leven

en in het leven van anderen.

 

3.

Ik zal mezelf elke dag vragen: ‘Hoe kan ik van dienst zijn?’ en ‘Hoe kan ik helpen?’ De antwoorden op deze vragen zullen me in staat stellen mijn medemensen met liefde te helpen en van dienst te zijn.

 

Steeds meer kom ik tot de ontdekking dat de trap niet statisch is. Het gaat voor mij niet om zeven treden die ik moet beklimmen om voor altijd boven te kunnen zijn. Ik voel meer aan dat het om een trap  inde vorm van een lemniskaat gat. Geen jakobsladder, die gaat maar rond en rond maar meer zo:

Laten we dit even laten rusten en het over de tempel van Damanhur hebben. Dat heb ik beloofd. Ik kom straks terug op dit onderwerp.

 
In de herfst van 2008 hebben Lia en ik de reis gemaakt naar Damanhur. Met de camper. We hebben er drie dagen doorgebracht en deze dagen afgesloten met een bezoek aan de ondergrondse tempels.

In Noord-Italie, 40 km boven Turijn en in de voet-heuvels van de Alpen ligt een verborgen, onderaardse tempel: Damanhur. Deze tempel is in het geheim gebouwd, door een commune onder leiding van UMberto Airaudi. Onder een heuvel, die zich precies op het kruispunt van de belangrijkste leylijnen in Europa bevindt zich een heel stelsel van gangen, zalen, laboratoria en rituele ruimtes.

 

De naam Damanhur komt uit Egypte, het was in het grijze verleden een stad van Magiërs. Door de keuze van de naam wil deze Italiaanse commune uitdrukken, dat ook bij hen het verlangen leeft om magiërs te worden. Magiërs in de zin van mensen die zich bewustzijn van natuurkrachten en daarmee kunnen werken, vaak in een context met veel symboliek.

 Oberto Airaudi

 

 

Alle bewoners hebben hun naam ingewisseld voor die van een vogel of een plant. Airaudi heet nu Falco. Valk.

Overal zijn symbolische afbeeldingen. Alles is door hem aangegeven. Vaak zeer kundig geschilderd en gebeeldhouwd.

Als objecten lelijk of amateuristisch overkomen zijn gaat het bijna altijd om een product van een trainingsbijeenkomst.

 

De commune

De vaste bewoners, merendeels Italianen, wonen en werken op een groot terrein, ik denk z0’n 25 hectare. Maar men heeft ook tientallen grotere en kleinere panden in de wijde omgeving.

Men is maatschappelijk actief. Vervullen bestuursfuncties in de gemeentes waar ze wonen (burgemeester en wethouders) Ook neemt de commune de brandweer en de ambulancezorg op zich voor de wijde omtrek ( inclusief traumahelikopter)

De commune kocht de oude olivetti fabriek en daarin bevinden zich werkplaatsen, winkels en een restaurant.

 

Het is prettig op het autovrije terrein, een beekje, een openluchttheater, een labyrint, een een school

 

Geheim

Meer dan 25 jaar geleden begonnen met het maken van hun tempel.

Kruispunt van leylijnen.

Nu komt men steeds dichter bij het doel: Groter dan de Sint Pieter.

De mijnwet.

Net als in Nederland is mijnbouw onderhevig aan de mijnwet. De staat greep in en legde de activiteiten stil. Enerzijds door de publiciteit maar ook en vooral door de kwaliteit van hun werk werd speciaal voor dit project de mijnwet aangepast en mochten ze doorgaan.

Via een verborgen ingang met, net zoals in een piramide, een valse tempelzaal om indringers op een dwaalspoor te brengen, komen we in een vrij nauw, maar uitgebreid stelsel van gangen, trappen en gangetjes, die als een doolhof toegang geven tot een aantal ruimtes. We knijpen elkaar steeds harder in de hand; is dit echt of dromen we? De ene tempelruimte is nog overweldigender dan de andere, met schitterend glas-in-lood plafonds, beschilderingen, beelden en indringende architectuur. In wat voor wereld zijn we beland en wat heeft een groep mensen ertoe gebracht al hun (vrije) tijd te besteden aan het bouwen van deze tempel?

Alchemistisch laboratorium

Een van de ruimtes is helemaal met echt goud afgewerkt en dat geeft een wonderbaarlijk effect. Goud is natuurlijk een goede geleider en zo’n ruimte werkt als een Kooi van Faraday. Maar de gewaarwording in die zaal ging wel wat verder dan een soort elektromagnetisch niemandsland. Het voelde alsof je eigen energie tegen de muren en het plafond weerkaatste en gingen resoneren, een bijzondere ervaring. In deze ruimte stonden ook een aantal kristallen bollen en waren er op de muren magische symbolen aangebracht. De ruimten ernaast zijn een soort laboratorium, met potten met allerlei mineralen en stoffen, het leek wel of je zo in de werkkamer van Paracelsus terug stapte. Dit is de plek waar men alchemistische proeven doet, terwijl de tweede ruimte bestemd is voor experimenten met elektriciteit of in ieder geval iets waarbij koperen spoelen en ingewikkelde gedraaide vormen een rol speel den. Er was een opstelling, waarbij een persoon te midden van een heel stel van deze omvormers kon gaan staan, het deed denken aan een vorm van Startrek’s teleportatie systeem. Was dit de plek waar men experimenteert men reizen in de tijd? Volgens het meisje dat ons begeleidde wel. We bekeken het met stijgende verbazing, dit was `weird’. Airaudi is al heel lang bezig met het maken van dit soort omvormers.  Hij heeft een groot aantal van deze apparaten gebouwd en de commune verkoopt ze ook als product, het ligt een beetje in de lijn van de aardstralenkastjes, ze zouden bepaalde velden beïnvloeden.

 

De mensen van Damanhur hebben een soort underdog-politiek be dacht, men schildert de overheid en vooral de Kerk als een soort overmachtige en slechte kongsi af, die Damanhur wegens gebrek aan een bouwvergunning willen sluiten, afbreken of misschien zelfs omvormen tot een toeristen-attractie. Damanhur is dus in de verdediging gegaan en heeft ook wel wat bereikt met die politiek. Publiciteit is daarbij het belangrijkste wapen, maar het blijkt dat de grote media huiverig zijn het verhaal te brengen. Ik kan dat wel begrijpen; de mensen van Damanhur zijn niet echt open over de werkelijke bedoeling van de symboliek en de rituelen en als journalist heb je dan het gevoel dat er wat vuiltjes worden weggepoetst. Journalisten zijn bang dat er later misschien ander, ongunstiger nieuws over naar buiten komt en dat ze dan als te goedgelovig voor schut gaan. Dit is wel een frustrerend dilemma voor de mensen van Damanhur; ze hebben de openheid aan de ene kant nodig heeft, aan de andere kant willen ze de zaak toch niet te veel laten zien.

Inkomsten

Hoe is dit allemaal betaald? De investeringen in tijd en materialen in de commune zelf en de onderaardse tempel zijn behoorlijk, dit project heeft in de loop der jaren miljoen verslonden. De vraag is waar dat allemaal vandaan is gekomen. De leden van de commune dragen een deel van hun inkomsten af en vanaf het begin hebben er leden van de gemeenschap geld verdiend door onder meer in de computerindustrie te werken. De commune gaat verder prat op het feit dat ze eigen producten leveren; er is een fabriekje voor (zelfverbouwde) alternatieve landbouwproducten die fraai worden verpakt en er is een glas-in-lood werkplaats. Maar de schaal daarvan lijkt zeker niet voldoende om al dat geld bijeen te brengen en zoveel mensen vrij te stellen om te werken aan de tempel. Ook de steun uit het land – men heeft een netwerk van sympathisanten  kan niet erg substantieel zijn.

Onder de oppervlakte

Wat we misten in Damanhur is de spirituele verdieping die je mag vermoeden achter al die uiterlijke symboliek. Deze voelden we niet in de manier waarop men met elkaar en buitenstaanders omging. De diepe acceptatie en wijsheid die je bijvoorbeeld in een klooster kunt voelen misten we. Eigenlijk is men tamelijk paranoïde bezig met de bedreiging van buitenaf. Anderzijds is geheimhouding wel een beetje inherent aan magie, je hangt het niet allemaal aan de grote klok. Een enkel bezoek aan Damanhur kan niet meer opleveren dan een impressie en meer vragen dan je zonder goed Italiaans te spreken beantwoord krijgt. De onderaardse stad is indrukwekkend, maar de wezenlijke uitgangspunten van de gemeenschap blijven vaag. Wat deze mensen samenbindt in een sociale en prettige, maar niet opzienbarende gemeenschap blijft onduidelijk. In eerste instantie lijken slechts de wijsheid, inspiratie en spiritualiteit van leider Airaudi de lijm die de boel bij elkaar houdt. We kunnen slechts vermoeden dat onder de oppervlakte meer te doen is dan men aan een buitenstaander laat zien en dat maakt ons niet zonder meer enthousiast over Damanhur.

Wel zijn we diep onder de indruk van de tempels als gebouwencomplex. Het enorme karwei en de schitterende vormgeving, die echter soms afgewisseld wordt met ongelooflijke kitsch.

De plafonds, enorme koepels van glas in lood zijn ronduit fantastisch. Omdat er licht achter schijnt voel je je nooit claustrofobisch.

Het meest is mij bijgebleven de spiegelzaal.

Een grote lege ruimte in de vorm van een gigantische honingraat . Gevormd van enorme spiegels met in het midden  een gong. Toen ik daar een tik op gaf resoneerde de klank minutenlang door en zag je als het ware het geluid weerkaatsen.

 

Waar je ook komt op aarde; Overal kom je tempels tegen. Er is geen God of er is keihard gewerkt aan een tempel voor hem of haar. Kosten noch moeite sparen mensen zich om een plek te maken waar die Godheid vereerd wordt.

Wat beweegt mensen toch om dat te doen. Natuurlijk kan ik me voorstellen dat priesters de gelovigen willen overdonderen. Staatshoofden hebben die neiging ook. Kijk maar in Parijs, geen president of hij liet iets na. In Weimar de monsterlijke gebouwen die Hitler liet zetten.

 
Toch denk ik dat er meer is. Mensen maken hun huis tot een tempel. Richten die in met meubels en huisaltaartjes.

 Het huisje in Frankrijk, het huis waarin we wonen, ze vormen een “hoger land”een plaats waar we meer denken te vinden. Waar we de sfeer van het volmaakte hopen te beleven. We kunnen volmaaktheid bedenken, maar zij is moeilijk voor te stellen. Hoe ziet de volmaakte boom, de volmaakte mens er uit? Plato dacht dat hij de volmaaktheid kende. Niet als een begrip dat we in het dagelijks spraakgebruik hanteren, maar als realiteit.

e7abc37a AnGel-WinGs.nl

De volmaaktheid zetelde in een eigen wereld, in dat wat we de ideeënwereld noemen. Dat was geen wereld van denkbeelden en illusies, maar een wereld van bestaande objecten. Die objecten kon je weliswaar niet direct zien, ruiken, voelen, maar je kon ze wel ervaren. Want in alle ronde voorwerpen zie je meteen de ideale cirkel.

En in alle verschillende paarden van de zichtbare wereld herken je feilloos het paard-ideaal. Als je maar intensief bij jezelf te rade gaat kun je de wereld van de volmaaktheid proeven. Voor Plato was de volmaaktheid even reëel als de lelijke, lawaaierige, stinkende onvolmaakte wereld van het dagelijks leven. Ik vind het wel eens jammer dat we hem tegenwoordig in die overtuiging niet meer kunnen volgen. In ons denken kunnen we wat we in werkelijkheid niet kunnen: we kunnen gedane zaken ongedaan maken, we kunnen verschillende mogelijkheden uitproberen zonder echt iets aan de wereld te veranderen. We kunnen ideeënwerelden bouwen.  En die ideeënwerelden zijn voor ons vaak mooier dan de werkelijkheid.  Volmaaktheid zit in ons hoofd, niet in de wereld. We zijn niet gelukkig met onze wereld. Die wereld kan ons niet bieden wat wij zoeken en we proberen de wereld te veranderen in plaats van onszelf in de wereld in te passen. Ons denken maakt ons ongelukkig. Ons verstand maakt ons onaangepast.

 Het eten van de appel van de boom der kennis heeft ons uit het aardse paradijs verdreven. En sindsdien proberen we ons eigen paradijs te bouwen. We ontwerpen, we plannen, we construeren. En in die gebouwen, in ons huis, waar dan ook waar we proberen contact te hebben met dat hogere, kunnen we dat door rituelen manifest laten worden.

Er is een stijgende behoefte, na het wegvallen van de kerken, aan rituelen. En ze zijn er; Stille tochten na een ramp of een moord, bloemen langs de weg met waxinelichtjes, foto’s en teksten op de plek waar iemand verongelukt is. Jongerencultuur, denk maar aan Gothic. De artiest voor zijn optreden, ik heb dat vaak gezien, verricht een aantal rituele handelingen.

Laten we niet denken dat wij vrijmetselaars het alleenrecht hebben op rituelen. Het barst er van. Rituelen helpen je  door de onvolmaaktheid heen en geven je de geur van veiligheid, harmonie,inzicht,  wijsheid, kracht en schoonheid.

 

En blijft het bij die geur? Is er niet meer? Ik denk het wel, maar dan moeten we teruggaan.

Terug naar mijn treden. Alle 7. Aangereikt door Deepak Chopra.

De eerste trede:   Van pure Potentialiteit.

De tweede trede:  Van het Geven.

De derde trede:    Van het Karma, ofwel oorzaak en gevolg.

De vierde trede:   Van de Minste Weerstand.

De vijfde trede:    Van Intentie en Wens.

De zesde trede:     Van het Afstand nemen.

De zevende trede: Van het ‘Dharma’, ofwel doel in het leven.

 

Ik had het al over de lemniscaat. Het zijn op die trap kan, en soms voel ik dat ook echt, onze dualiteit opheffen.

Ik denk dat we waarschijnlijk het enige levende wezen zijn die duaal denkt. Twee hersenhelften, verbonden door een brug, die ons in staat stellen onszelf te bezien. Onszelf te objectiveren. Maar die objectivering leidt tot misverstand en eenzaamheid. Immers als je jezelf tot subject maakt , ben je tegelijkertijd object en subject. De treden op de trap kunnen leiden tot heelheid. Heelheid, als mens in relatie tot zichzelf komt alswel tot zijn omgeving.

 

En daar in de tempel ligt de heiligheid. De heiligheid tussen de passer en de winkelhaak. En hoe omschrijven we die? Heel voorzichtig.

Hoe kan ik de geur, de kleur van een roos benoemen? Hoe kan ik het blauw van de hemel omschrijven? Hoe kan ik de vreugde van het spelende kind in woorden omzetten? Hoe kan ik woorden vinden voor de ontroering  die de geliefde kan oproepen Laat staan uit te leggen wat liefde is. Hoe kan ik dan  de universele liefde omschrijven?  Want daar heb ik het over als ik op die zevende trede de embryonale God noem.

 3fe7fc8f AnGel-WinGs.nl

 

Ik probeer het:

Persoonlijke liefde, waarbij je uit kan vallen, of zelfs grof worden, tegen de mensen waarvan je zegt dat je om ze geeft of persoonlijk lief hebt,

is bekend terrein, maar het idee van een Liefde die alle grenzen van onze persoonlijkheid overstijgt,

lijkt moeilijk te bevatten.

 

Persoonlijke liefde kan net zo krachtig geuit worden bij een waardevol voorwerp of een begeerde nieuwe auto als wanneer het gaat om een mens! Persoonlijke liefde is een uiting van emoties en als zodanig kan het geuit worden op manieren die ver verwijderd zijn van de ware betekenis van Liefde. Universele Liefde is niet een emotie en het wordt ook niet geuit door emoties. Universele Liefde is bewust scheppen.

Universele Liefde is onvoorwaardelijk; het is ook ware Vrijheid. Universele Liefde gaat ver boven de betekenis en uiting van persoonlijke liefde uit; het komt vanuit een hogere staat van bewustzijn. Het is vanuit deze hogere staat van bewustzijn dat we Universele Liefde beleven.

Onze verhouding met het Zelf is onze verhouding met het leven. Onze uiting van deze wezenlijke verhouding vormt de werkelijke grondslag van bewustzijn en terwijl we ons dagelijkse leven beleven, zijn we bezig met onze eigen staat van bewustzijn te verlagen of te verhogen.
We leven in tijden waarin het ‘Kennen van het Zelf als Liefde’ nooit een grotere betekenis of waarde heeft gehad. We leven in een tijd waarin velen zingeving zoeken Utrecht koopzondag meer dan 100 mensen jong en oud….

 

En kan ik dat alleen? Ik ben bang van niet. Maar de eenzaamheid van de dualiteit delen we.Nee, daar heb ik de ander voor nodig. Daarvoor heb ik mijn omgeving nodig. Mijn geliefde , mijn kinderen, kleinkinderen, mijn vrienden, en last but not least: Mijn broeders……

 

Leo Vroman zei het zo: En daar kan ik me helemaal in vinden:

 

Voor wie dit leest

Gedrukte letters laat ik je hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan je niet bereiken.

O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg je hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.

Menige verzen heb ik al geschreven,
ben menigeen een vreemdeling gebleven
en wie ik griefde weet ik niets te geven:
liefde is het enige.

Liefde is het meestal ook geweest
die mij het potlood in de hand bewoog
tot ik mij slapende vooroverboog
over de woorden die jij wakker leest.

Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken naar je lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van je pijn.

Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
en laat je blik hun innigste niet raken
tenzij je door de liefde zijt gedreven.

Lees dit dan als een lang verwachte brief,
en wees gerust, en vrees niet de gedachte
dat U door deze woorden werd gekust:
Ik heb je zo lief.

 
Hiermee, kom ik aan het einde van mijn bouwstuk.

Rest mij nog een gedachte. Geleend van Herman van Veen:

 

Al was het, dat ik met de taal van engelen sprak;

Ik had de liefde niet.

 

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥