Liefdesvibraties sturen naar verloren geliefden
Als we een dierbare verliezen, voelen we de hulpeloosheid en hartverscheurende pijn van verdriet. We worden plotseling alleen gelaten.
Jarenlang is de persoon aan onze zijde, een ouder, grootouder, broer of zus, vriend, en houdt plotseling op te bestaan. De leegte die in iemands leven achterblijft, is te groot om te helen. We worden een schaduw van ons vroegere zelf. Het voortdurende leven ontvouwt zich als een ziekelijke klus. In de afgelopen maanden hebben veel mensen dierbaren verloren onder de meest wrede omstandigheden. Bezoekers waren niet toegestaan aan het bed of bij graven. We leven in angst voor dit ”dodelijke” virus dat onder ons grote schade aanricht.
Maar ik zeg u, een geliefde wordt niet gedoofd als een vuur. De carrosserie (lichaam) houdt misschien op te bestaan, maar de subtiele vibratie van de geest blijft gloeien in hemelse rijken. De essentie van je geliefde die in de hemelse sfeer leeft, of gereïncarneerd in de fysieke wereld, behoudt de gouden draad die verbonden is met voorbijgaande relaties. Liefdesvibraties kunnen naar onze geliefde verloren persoon worden gestuurd die ze voelen door middel van lichte trillingen. Ze kunnen worden gecontacteerd op de plaats waar hun spirituele licht woont. Ik heb het niet over het opwekken van geesten, dus je ziet de geest van een geliefde, maar ik zeg wel dat de subtiele lichtvibraties tastbaar zijn. Het is een prachtig gevoel om een liefdesvibratie naar een verloren persoon te sturen. Als er vaak liefde wordt gestuurd, kunnen de pulsen van een verloren persoon ook worden ontvangen.
Een keer in je vroege leven was je je niet bewust van het bestaan van je geliefde, maar hij / zij schitterde in hetzelfde rijk als jij. Nu hij / zij weg is, ben je je misschien niet bewust van hun bestaan, maar ze stralen nog steeds, alleen op een andere plaats dan jij. De gouden draad wordt nooit doorgesneden. U kunt uw geest op de proef stellen als u in uw geheugen aan uw geliefde denkt. Je kunt teruggaan naar een gedeeld evenement en het opnieuw beleven. Zie je, ze zijn er nog steeds, alleen in verschillende vormen. We kunnen etherische verbindingen met de geliefde verloren gaan door meditatie.
Probeer dit:
Zit rustig met gesloten ogen. Denk hier eens over na als je je kalm voelt. Het inschakelen van de radio kan ruis veroorzaken als u interferentie passeert om bij een duidelijk station te komen. Dit is hoe het communiceert met het astrale gebied. Stel je een lichtstraal voor die door de lucht flitst en stuur de boodschap op deze subtiele trilling. ‘Ik stuur je mijn liefde.’ ‘Ik ben nog steeds hier bij jou.’ Ik ‘zal je ooit weer zien’.
Toen ik met mijn overleden vrouw communiceerde, zag ik mijn gezicht en de wang van mijn vrouw over de met sneeuw bedekte bergen in een fluweelzachte sterrenhemel. Ik voelde de subtiele vibratie van onvoorwaardelijke liefde samensmelten. Het vervulde mijn hart met vreugde en bracht me een verbondenheid voor die momenten. Het lijdt geen twijfel dat we op subtiele wijze, door de vibraties van eeuwig licht, kunnen communiceren met verloren geliefden. Oefen met het sturen van het subtiele liefdeslicht naar je verloren geliefde (n). U zult veel plezier en comfort krijgen.
Meditatie: bezoek een geliefde
Ik astrale projectie naar een sterrennacht die fonkelt over met sneeuw bedekte bergen van de Himalaya. Naast de hoge dennenbomen, diepe sneeuw en een eenzame huilende wolf, verwonder ik me over glinsterende sterpatronen en de zilverachtige wassende maan, terwijl ik me EEN voel met het universum. Een gouden gloed stijgt pal naar het oosten terwijl de sterren een voor een uitpuilen met de bliksem op de nieuwe dag. Ik reisde de berghelling af met steeds afnemende sneeuwlagen. In een bos met bloemen en dieren verzamel ik zoete bessen en fruit. Bij het verste bereik van het bos drink je bij een sprankelende beek.
‘S Nachts komen sterren tevoorschijn om te spelen en vallen sneeuwvlokken stilletjes op aarde. Ik ga een blokhut binnen. Al snel zit ik voor een brandend haardvuur, te mediteren in de rust van de afgelegen regio. Ik realiseer me dat Robert (ik als 7-jarige jongen) bij me is. Hij speelt glazen knikkers en telt zijn theekaarten. Ik voel het geluk van Robert om door zijn volwassen zelf te worden verzorgd en mijn genoegen om hem te beschermen. Liefde stroomt tussen ons in als kristalhelder water dat wegloopt van de met sneeuw bedekte toppen. Het is een zeer plezierige en bevredigende gelegenheid.
Als ik klaar ben, keer ik terug naar mijn lichaam en hervat het leven, wetende dat ik niet gekluisterd ben door vlees en botten. Dat ik een vrije geest ben die overal kan reizen.
