Hoe de hel en hemel werkt: een korte gids voor het hiernamaals

Hoe de hel en hemel werkt: een korte gids voor het hiernamaals
Vroeg of laat is dit voor iedereen. Het zou belachelijk zijn te denken , dat na dit leven we in staat om op een bepaalde manier te glijden door de poorten van het paradijs of bedriegen ze bewaken van de aartsengel zal zijn. Het is de moeite waard om het onvermijdelijke te accepteren: het zijn niet de cabines en de goeroes die op ons wachten , maar het donkere landschap van de hel. En om niet in de war te raken bij het graf , is het de moeite waard dit van tevoren voor te bereiden. Hoe meer dat de gezaghebbende bewijs over hoe , hoe om te navigeren in een helse terrein , kunt u een hele hoop te vinden. Het belangrijkste is zonder paniek.

Waar is hij, het hiernamaals? Sommige oude volkeren hebben de doden verbrand: dit is een zeker teken dat de ziel naar haar nieuwe verblijfplaats in de hemel moet ascenderen. Als het in de grond werd begraven, dan zal het naar de onderwereld gaan. Als het op de laatste reis met de boot wordt gestuurd, zweeft het land overzee, aan de uiterste rand van de aarde. De Slaven hadden zeer verschillende meningen over deze score, maar ze waren het allemaal over één ding eens: de zielen van die mensen die niets in de buurt van hun voormalige woningen houden, vallen in het hiernamaals en ze leiden daar ongeveer hetzelfde bestaan ​​- ze oogsten, jagen … Degenen die vanwege een vloek, of een onvervulde belofte, of iets anders dat ze hun lichaam niet kunnen verlaten, blijven ze in onze wereld, ofwel in hun vroegere schelpen wonen, soms het uiterlijk aannemen van dieren, natuurverschijnselen of gewoon spoken van falen.

Egyptische hel
Alles zal erger worden als je je in het hiernamaals van de oude Egyptenaren bevindt, waar Osiris regeert. Tijdens zijn aardse incarnatie werd hij gedood en uiteengereten door zijn eigen broer Seth. Dit kon niet anders dan het karakter van de heer van de doden beïnvloeden. Osiris ziet er walgelijk uit: hij ziet eruit als een mummie die de tekenen van faraonische kracht in zijn handen houdt. Zittend op de troon zit hij een hof voor dat de acties van nieuwkomers van zielen weegt. De god van het leven Chorus introduceert ze hier. Houd zijn hand stevig vast: het sokologolovy-koor is de zoon van de ondergrondse koning, dus hij kan heel goed een woord voor u zeggen.

Egypte
De rechtszaal is enorm – dit is het hele gewelf van de hemel. Volgens de instructies van het Egyptische Dodenboek moet een aantal regels worden gevolgd. Maak een lijst van de zonden die je in je leven niet had kunnen begaan. Daarna wordt u gevraagd om een ​​herinnering aan uzelf achter te laten en familieleden te helpen door een hofscène op een papyrusrol af te beelden. Als je artistieke talent op zijn best is, zul je de rest van de eeuwigheid hier doorbrengen en deelnemen aan de zaken van Osiris en zijn vele goddelijke familieleden. De rest wordt wreed geëxecuteerd: ze worden gegooid om Ammatu te eten, een monster met een nijlpaard, poten en manen van een leeuw en de mond van een krokodil. De gelukkigen kunnen zich echter in zijn mond bevinden: van tijd tot tijd zijn er ‘sweeps’ waarin de zaken van de afdelingen van zielen opnieuw worden bekeken. En als de familieleden niet de juiste amuletten verstrekten,

Griekse hel
Het is nog gemakkelijker om in het hiernamaals van de Grieken te komen: je wordt meegenomen door de god van de dood Thanatos zelf, die hier alle ‘frisse’ zielen brengt. Tijdens grote veldslagen en veldslagen, waar hij blijkbaar alleen het niet aankan, wordt Thanatos bijgestaan ​​door de gevleugelde Kerrs, die de gevallenen meenemen naar het koninkrijk van de altijd donkere Hades.

In het uiterste westen, aan de rand van de wereld, strekt zich een levenloze vlakte uit, op sommige plaatsen bedekt met wilgen en populieren met zwarte schors. Daarachter, aan de onderkant van de afgrond, opent het modderige moeras Acheron. Het versmelt met het zwarte water van Styx, negen keer rond de wereld van de doden en scheidt het van de wereld van de levenden. Zelfs de goden zijn op hun hoede voor het breken van de eden gegeven in de naam van Styx: deze wateren zijn heilig en meedogenloos. Ze stromen in Kotsit, de huilende rivier die aanleiding geeft tot de zomer, de vergetelheid rivier.

Griekenland
Je kunt het kanaal van de Styx oversteken in de boot van het oude Charon. Voor zijn werk neemt hij van elk een kleine koperen munt. Als je geen geld hebt, kun je alleen wachten tot het einde van de tijd bij de ingang. De boot van Charon kruist alle negen stromen en ontschepen passagiers in het klooster van de doden. Hier ontmoet je een enorme driekoppige hond Cerberus, veilig voor inkomende, maar meedogenloos en meedogenloos voor degenen die proberen terug te keren naar de zonnige wereld. Op een uitgestrekte vlakte, onder een ijzige wind, onder andere schaduwen, wacht je rustig af. Een ongelijke weg leidt naar de hal van Hades zelf, omringd door een stroom vuur Phlegheton. De brug erboven grenst aan de poorten op diamantkolommen. Buiten de poorten is een enorme hal van brons, waar Hades zelf en zijn assistenten, rechters Minos, Eak en Radamant zitten. Trouwens, alle drie waren ooit mensen van vlees en bloed, zoals wij zijn.

Met een grote waarschijnlijkheid zullen eerlijke rechters je nog lager in Tartar werpen – het rijk van pijn en gekreun, diep onder het paleis. Hier zul je de drie oude zusters moeten ontmoeten, de godinnen van de wraak Erinnii, die Hades op de zondaars wilde voorbereiden. Hun uiterlijk is verschrikkelijk: blauwe lippen, waaruit giftig speeksel druppelt; zwarte mantels als vleermuisvleugels. Met ballen van slangen in hun handen rennen ze door de kerker, fakkels verlichten hun eigen pad en zorgen ervoor dat iedereen de beker van de straf dronk die hem werd opgelegd. Onder de andere ‘inheemse mensen’ van Tartarus zijn de kinderen steelende Lamia, de driekoppige Hekate, de nachtmerrie-demon en de lijk-eter Evrin. Hier ontmoet je vele mythische persoonlijkheden. Tyrant Ixion is voor altijd vastgeketend aan een rad van vuur. Geketende reus Titius, die de tedere zomer heeft beledigd, pikt twee gieren. De godslasteraar Tantalus wordt throated ondergedompeld in vers, schoon water, maar zodra hij, gebogen door dorst, zich voorover buigt, gaat ze achteruit. Danaïden die hun man hebben vermoord, worden gedwongen een eindeloos vat te vullen. De eigenzinnige Sisyphus, die ooit de geest van de dood van Thanatos had bedrogen, en de hardnekkige Hades en Zeus zelf, rolt een steen de heuvel op, die telkens wordt afgebroken wanneer hij de top nadert.

Christelijke hel
De afbeeldingen van de christelijke hel zijn grotendeels geïnspireerd door de oude Grieken. Het is onder christenen dat de geografie van de hel in meer detail is bestudeerd. Er geraken is een beetje lastiger. Reeds in apocriefe boeken – die niet in de Heilige Schrift waren opgenomen of later ervan werden uitgesloten – werden verschillende meningen over de locatie van de hel geuit. Zo plaatst het Boek van Henoch de duivel zelf in de oostelijke levenloze woestijn, waar Rafaël “een gat maakt” waarin hij hem laat zakken, hand en voet bindt en het op een steen rolt. Volgens dezelfde apocriefen gaat de ziel echter in de tegenovergestelde richting, naar het westen, waar ze zal “kreunen” in de uitsparingen van een hoog gebergte. Aan het einde van de VI eeuw plaatste paus Gregorius de Grote, die twee hellen onderscheidde – de bovenste en de onderste – een op de grond, de tweede eronder.

In zijn boek over de aard van de hel, gepubliceerd in 1714, plaatste de Engelse occultist Tobias Swinden de hel in de zon. Hij motiveerde zijn veronderstelling tegelijkertijd door de toen bestaande noties van onze luminary als een bal van vuur en een citaat van de Apocalyps (“De vierde engel schonk zijn beker uit op de zon: en het werd hem gegeven om mensen met vuur te verbranden”). En zijn tijdgenoot en volgeling, William Whiston, verklaarde alle hemelse kometen als de hel: in de bijna zonne-hete gebieden vallen, bakken ze zielen en bevriezen ze weg. Het is echter onwaarschijnlijk dat je op een komeet zou moeten hopen. Het meest geaccepteerde idee is dat de hel zich in het midden van de aarde bevindt en ten minste één uitgang naar de oppervlakte heeft. Hoogstwaarschijnlijk bevindt deze uitgang zich in het noorden, hoewel er andere meningen zijn. Bijvoorbeeld,

De zon

En in de hemel, en onder de aarde, en op de aarde zelf, wordt de hel geplaatst in de apocriefe ‘Walk of the Virgin by the agony’. Dit boek staat vol met gedetailleerde beschrijvingen van straffen. Terwijl ze God vraagt ​​om de volledige duisternis te verdrijven die het lijden in het westen omhult, ziet Maria hoe hete teer over ongelovigen stroomt. Hier, in een wolk van vuur, worden degenen die “slapen als dood bij zonsopgang op zondag” gekweld, en zij die niet in de kerk staan ​​tijdens hun leven, zitten op roodgloeiende banken. In het zuiden worden andere zondaars ondergedompeld in de rivier van vuur: die vervloekt door hun ouders – taille-diep, ontuchtigen – borst-diep en keel – “degenen die menselijk vlees aten”, dat wil zeggen verraders die hun kinderen aan beesten overlieten of hun broers aan de koning verraden. Maar de diepste van allemaal, tot de kroon, zijn de eedcriminelen. Onze-Lieve-Vrouw ziet hier en andere straffen vanwege liefhebbers van winst (hangend aan de benen), zaaiers van vijandschap en de christelijke adepten (opgehangen aan de oren). In de ‘linkerkant van het paradijs’, in de woedende golven van kokende teer, lijden de door Christus gekruisigde Joden lijden.

In het rijk van eeuwige chaos, hel John Milton, auteur van The Lost Paradise. Volgens zijn concept werd Satan omvergeworpen voordat de aarde en de hemel werden geschapen, wat betekent dat de hel zich buiten deze gebieden bevindt. De duivel zelf zit in Pandemonium, de ‘briljante hoofdstad’, waar hij prominente demonen en demonen ontvangt. Pandemonium – een enorm kasteel met zalen en portieken, gebouwd door dezelfde architect als het paleis van de Koning van de Hemel. Een architectengel, die de krachten van Satan bundelde, werd met hem uit de hemel verdreven. Talloze geesten snellen door de gangen van het paleis, zwermend in de grond en in de lucht. Er zijn er zoveel dat alleen satanische hekserij hen toelaat.

De middeleeuwse christelijke theoloog Emanuel Swedenborg is nog meer in de war. Hij onderscheidde drie verschillende hellen die overeenkomen met de drie niveaus van de hemel. En omdat God over alles heerst, worden alle drie hellen door hem geregeerd door speciaal gedelegeerde engelen. Naar zijn mening bestaat Satan helemaal niet als de heer van het koninkrijk van het kwaad. In het begrip van Swedenborg is de duivel de collectieve benaming van de gevaarlijkste “kwade genieën”; Beëlzebub verenigt geesten die zelfs in de hemel streven naar overheersing; Satan betekent de geesten van ‘niet zo slecht’. Al deze geesten zien er vreselijk uit en zijn, net als lijken, beroofd van het leven. De gezichten van sommigen zijn zwart, anderen vurig, anderen ‘lelijk door acne, abcessen en zweren; nogal wat gezichten zijn niet zichtbaar, terwijl anderen slechts één tand uitsteken. ” Swedenborg formuleerde het idee dat hoe de hemel één persoon vertegenwoordigt, op dezelfde manier is de totale hel slechts een weerspiegeling van één duivel en kan in deze vorm worden weergegeven. De Devil’s Maw die naar de stinkende onderwereld leidt – dit is het pad dat zondaars wacht.

hemel
Vertrouw niet overdreven op de mening van sommige auteurs die beweren dat de toegang tot de hel kan worden afgesloten. Christus in de Apocalyps zegt: “Ik heb de sleutels van hel en dood.” Maar Milton beweert dat de sleutels tot de hel (blijkbaar namens Jezus) worden bewaard door een vreselijke halfvrouw, halfslang. Op het aardoppervlak kunnen de poorten vrij onschadelijk lijken, zoals een gat of een grot, of als de mond van een vulkaan. Volgens Dante Alighieri, auteur van de Divine Comedy, geschreven aan het begin van de 14e eeuw, kunnen zielen naar de hel gaan door een dicht en somber bos.

Dit gedicht is de meest gezaghebbende bron over de helse structuur (zie voor details het einde van het artikel). De structuur van de onderwereld wordt in al zijn complexiteit beschreven. De hel van de “Divine Comedy” is het lichaam van Lucifer, binnenin heeft het een trechtervormige structuur. Nadat ze de reis door de hel zijn begonnen, dalen Dante en zijn gids Virgil dieper en dieper af, keren zich nergens heen en bevinden zich uiteindelijk op dezelfde plaats van waaruit ze zijn binnengekomen. De vreemdheid van deze helse geometrie werd opgemerkt door de beroemde Russische wiskundige, filosoof en theoloog Pavel Florensky. Hij bewees redelijk dat de hel van Dante gebaseerd is op niet-euclidische geometrie. Zoals het hele universum in de ideeën van de moderne fysica, heeft de hel in het gedicht een eindig volume, maar kent geen grenzen, wat (theoretisch) werd bewezen door de Zwitserse Weil.

Moslim hel
Vergelijkbaar met de christelijke hel en de onderwereld die op moslims wacht. Onder de verhalen van de Duizend-en-een-nacht worden zeven van haar kringen verteld. De eerste is voor de gelovigen die een onrechtvaardige dood stierven, de tweede voor afvalligen, de derde voor heidenen. De geest en afstammelingen van Iblis zelf bewonen de vierde en vijfde cirkels, christenen en joden – de zesde. De binnenste, zevende cirkel wacht op de huichelaars. Voordat ze hier komen wachten zielen op de grote Dag des Oordeels, die aan het einde der tijden zal komen. Het wachten lijkt hen echter niet lang.

Net als de meeste andere zondaars worden bezoekers van de islamitische hel altijd in brand geroosterd en elke keer als ze hun huid verbranden, groeit deze weer. De Zakkum-boom groeit hier, waarvan de vruchten, zoals de hoofden van de duivel, het voedsel vormen van de gestrafte. Probeer de lokale keuken niet: deze vruchten sudderen in de maag, zoals gesmolten koper. Ondraaglijke dorst kwelt hen, maar de enige manier om het te lessen is door kokend water te drinken dat zo stinkend is dat ze “de binnenkant en de huid smelten”. Kortom, dit is een zeer, zeer hete plaats. Bovendien verhoogt Allah zelfs de lichamen van kafirs, waardoor hun kwelling wordt geïntensiveerd.

***
Eerlijk gezegd veroorzaakt geen van de beschreven hellen ons goede gevoelens, vooral in vergelijking met onze krappe, maar over het algemeen gezellige wereld. Dus waar je precies naartoe gaat, is aan jou. Het is natuurlijk niet mogelijk om volledige hulp te geven over het apparaat van de hel op de pagina’s van het tijdschrift. We hopen echter dat onze vluchtige beoordeling iedereen die er is zal helpen om snel te navigeren en hun nieuwe eeuwigheid te begroeten met de woorden van John Milton: “Hallo, onheilspellende wereld! Hallo, Gehenna the Beyond! ”

https://www.popmech.ru/science/6564-kak-ustroen-ad-kratkiy-putevoditel/