• De bevindingen onthullen een nieuw vroegtijdig waarschuwingssysteem in je lichaam dat niet afhankelijk is van bloedsuiker. 

 Wetenschappers hebben darmontstekingen bij muizen veroorzaakt met behulp van een chemische stof die een lekkende darm of een aangetaste darmwand veroorzaakt. Zelfs zonder gewichtstoename of een verhoogde glucosespiegel te veroorzaken, activeerde deze ontsteking een stressreactie in de lever en leidde tot een toename van bètacellen in de pancreas.

Toen ze de darmontsteking stopten – of de zenuwsignalen tussen de lever en de alvleesklier onderbraken – stopten de insulineproducerende cellen met vermenigvuldigen.

Dat betekent dat de darmontsteking op zichzelf al voldoende was om deze reactie te activeren.

• Deze uitbreiding van bètacellen is een poging van je lichaam om de schade voor te blijven.  De alvleesklier reageert op dit door de darmen veroorzaakte zenuwsignaal door de massa van bètacellen te vergroten – de cellen die verantwoordelijk zijn voor de insulineproductie. De studie gebruikte markers die delende cellen markeren om te laten zien hoe snel bètacellen groeiden.

Wat belangrijk is om te begrijpen, is dit: de dieren hadden nog niet eens een hoge bloedsuikerspiegel. Hun lichamen reageerden al op de dreiging van  insulineresistentie  voordat de aandoening in de laboratoriumresultaten zichtbaar werd.

• Darmontsteking was aanwezig, zelfs zonder veranderingen in dieet of gewicht —  In deze studie werd darmontsteking chemisch geïnduceerd, onafhankelijk van  obesitas  of suikerinname. Dat betekent dat zelfs als u geen overgewicht heeft, chronische darmontsteking uw lichaam nog steeds richting insulineresistentie duwt.

Verkorte dikke darmen, een afname van de hoeveelheid eiwitten in de darmwand en verhoogde niveaus van lipopolysacchariden (LPS), een giftig type endotoxine, in de poortader waren allemaal duidelijke tekenen van een lekkende darm.

• Uw lever ziet een darmontsteking als een waarschuwingssignaal:  wanneer uw dikke darm ontstoken is, lekken schadelijke stoffen, zoals het endotoxine lipopolysaccharide (LPS) en andere ontstekingsboodschappers, in uw bloedbaan en gaan rechtstreeks naar uw lever.

Je lever behandelt dit als een noodgeval en schakelt een stressreactie in, de zogenaamde ERK-route. Dat signaal is niet afhankelijk van bloedsuiker. Het geeft je zenuwstelsel de opdracht om een bericht rechtstreeks naar je alvleesklier te sturen, met de opdracht om meer insulineproducerende cellen aan te maken.

• Het uitschakelen van het stresssignaal van de lever pakt het probleem bij de bron aan.  Onderzoekers testten wat er zou gebeuren als ze de ERK-stressreactie van de lever zouden uitschakelen. En het werkte. Hoewel de darmen nog steeds ontstoken waren, kreeg de alvleesklier geen signaal om meer insulineproducerende cellen te produceren. Dit bewees dat de lever het controlecentrum is in deze kettingreactie.

• Een vetrijk dieet veroorzaakt dezelfde schade —  Muizen die een vetrijk dieet kregen, vertoonden dezelfde darmschade en pancreasreactie als muizen die een chemische stof kregen die de dikke darm ontsteekt. Hun darmwand werd afgebroken, schadelijke gifstoffen kwamen in de bloedbaan terecht en de lever schakelde zijn stresssignaal in. Maar toen onderzoekers de darm kalmeerden met een antilichaam dat de ontsteking verminderde, stopte de alvleesklier met overreageren.

• Gifstoffen zoals LPS belasten je lever direct —  Ontstekingen in de darmen zenden toxische signalen uit zoals LPS en een molecuul genaamd IL-23. Deze komen in de lever terecht en activeren direct het stresssysteem. Laboratoriumtests toonden aan dat alleen al het blootstellen van levercellen aan deze gifstoffen voldoende was om de ERK-route te activeren. Dat is een direct verband tussen darmontsteking en leveroverbelasting.

• Dit gaat niet alleen over je bloedsuikerspiegel – het is een stresscyclus in je hele lichaam.  Wat er in je darmen gebeurt, veroorzaakt een kettingreactie in je hele systeem. Lang voordat je  bloedsuikerspiegel stijgt  of diabetes zich manifesteert, bevindt je lichaam zich al in de schadebeperkingsmodus.

Als je darmen lekken of ontstoken zijn, staat je alvleesklier al onder druk en draait hij overuren om je bloedsuikerspiegel onder controle te houden. Daarom ontstaat insulineresistentie vaak in stilte, zelfs als je bloedwaarden er nog normaal uitzien.

• Hoe u uw HOMA-IR-score kunt bepalen —  Vraag uw arts of laboratorium om een nuchtere glucosetest en een nuchtere insulinetest. U moet dit ’s ochtends als eerste doen, voordat u iets anders dan water eet of drinkt.
(Soms is het suikerlevel in de ochtend verhoogd!) Zodra u de resultaten hebt, voert u ze in deze formule in:

HOMA-IR = (nuchtere glucose in mg/dL × nuchtere insuline in μU/mL) / 405

• Wat uw score betekent:  een resultaat onder de 1,0 geeft aan dat uw lichaam insuline efficiënt gebruikt. Maar zodra u boven de 1,0 komt, is dit een teken dat uw systeem het moeilijk heeft, zelfs als uw glucose er “normaal” uitziet. De meeste mensen met een HOMA-IR boven de 1,0 zijn al op weg naar insulineresistentie, of ze het nu weten of niet.

1. Begin met koolhydraten die mild zijn voor je darmen –  De meeste volwassenen hebben 250 gram gezonde koolhydraten per dag nodig. Maar als je een opgeblazen gevoel, winderigheid of verstopping hebt, zal overstappen op vezelrijk voedsel de situatie alleen maar verergeren. Begin met milde koolhydraten zoals witte rijst of heel fruit. Deze geven je cellen de glucose die ze nodig hebben zonder je darmen te overbelasten. Zodra je darmen tot rust komen, kun je beter meer vezels toevoegen.

2. Introduceer resistente zetmelen en wortelgroenten zodra ze stabiel zijn.  Voeg vervolgens kleine hoeveelheden gekookte en afgekoelde witte aardappelen of  groene bananen toe  – beide rijk aan resistent zetmeel. Als je deze verdraagt, voeg dan voedingsmiddelen toe zoals knoflook, uien en prei, die de butyraatproducerende bacteriën voeden. Dit is het moment waarop veel mensen zich stabieler voelen, minder trek hebben en hun bloedsuikerspiegel beter reguleren.

3. Wissel af met gekookte groenten, bonen, peulvruchten en volkoren granen – maar doe het rustig aan.  Naarmate je darmen veerkrachtiger worden, kun je kleine porties wortelgroenten afwisselen voordat je overstapt op bladgroenten of volkoren granen. Zodra je spijsvertering in balans is – wat betekent dat je stoelgang, een opgeblazen gevoel en je algehele welzijn onder controle zijn – kun je je vezelbronnen diversifiëren.

Introduceer langzaam niet-zetmeelrijke groenten, zetmeelrijke opties zoals zoete aardappelen of pompoen, peulvruchten en uiteindelijk volkoren granen. Eet ze alleen niet meteen elke dag. Je darmbacteriën hebben tijd nodig om zich aan te passen.

4. Stop met de voedingsmiddelen en gewoonten die je darmwand beschadigen.  Het toevoegen van gezonde voeding helpt niet als je nog steeds plantaardige oliën consumeert, die rijk zijn aan  linolzuur , alcohol drinkt of ultrabewerkt voedsel eet. Deze beschadigen je darmwand en voeden de verkeerde bacteriën. Ik raad aan om je te beperken tot verzadigde vetten zoals grasgevoerde boter, ghee of reuzel. Deze helpen je darmen te genezen in plaats van ze te beschadigen.