Wat is er mis met de kaak van de Habsburgers?
Wat is er mis met de kaak van de Habsburgers?
De Habsburgers waren een van de machtigste dynastieën van Europa: Oostenrijk, Bohemen, Kroatië, Hongarije, Slowakije en Slovenië, delen van Polen, Roemenië en Italië stonden ooit onder hun invloed. Ze bepaalden eeuwenlang de politiek van hun domeinen, dienden als keizers van het Heilige Roomse Rijk en speelden een belangrijke rol in de internationale arena.
De geschiedenis van de familie gaat terug tot de 13e eeuw: de Habsburgers hadden Duitse en Oostenrijkse wortels, maar in de 16e eeuw leidde een voordelig huwelijk ertoe dat ze Spanje gingen domineren. En tegen de 17e eeuw bevond de dynastie zich op het hoogtepunt van haar koninklijke macht en begon de ‘Gouden Eeuw van Spanje’: de kolonisatie van Zuid-Amerikaanse landen was actief, schilderkunst, literatuur en architectuur bloeiden. Maar zeer binnenkort zal de staat in een diepe politieke crisis terechtkomen. En dat allemaal vanwege incest.
Tegen het einde van de 15e eeuw werd een sterk vooruitstekende onderkaak een onderscheidend kenmerk van het uiterlijk van de Habsburgers. Er is herhaaldelijk geprobeerd dit fysieke kenmerk vanuit medisch oogpunt te verklaren; er is zelfs een speciale term voor een dergelijk defect: mandibulaire prognathie.
Deze eigenschap vervormt de vorm van het gezicht, de tanden staan niet goed op één lijn en ontmoeten elkaar niet. (Bij honden kan dit ook voorkomen een overbeet, komt door inteelt) Over het algemeen leidt een dergelijke structuur tot disfunctie van het kaakgewricht.
Het was waarschijnlijk om deze reden dat de Habsburgers last hadden van spraakgebrek, moeite hadden met het kauwen van voedsel en last hadden van neuromusculaire pijn door het hele lichaam als gevolg van onjuist verdeelde spanning op de gewrichten en beknelling van de aangezichtszenuw.
De eerste leden van de dynastie hadden een overbeet, maar het begin van de Habsburgse beproevingen moet in 1496 als een huwelijk worden beschouwd: Filips I ( bijgenaamd de knappe ), zoon van de tweede Habsburgse Heilige Roomse keizer, trouwde met Juana van Castilië.
Juana van Castilië zou later bekend worden als de Waanzinnige. Ze was de dochter van de beroemde koningen Isabella en Ferdinand. Een voordelig huwelijk bracht de erfgenamen van het echtpaar op de Spaanse troon.
De Habsburgers begrepen dat ze, nadat ze de Spaanse troon door huwelijk hadden ontvangen, deze konden verliezen. Daarom begonnen ze binnen het gezin te trouwen om de macht van de dynastie te behouden. Dus, de zoon van Filips en Juana, Karel V trouwde met Isabella van Portugal, zijn nicht. Je zult verrast zijn, maar hun huwelijk was gelukkig – ze kregen 7 kinderen (3 overleefden) en waren erg aan elkaar gehecht.
Trouwens, met de leeftijd begon Karel V zijn kaak te verbergen met een modieuze baard. En in latere portretten is het moeilijk om hem te herkennen
Je moet ook rekening houden met de ernstige psychische stoornis waaraan Juana leed : na de dood van haar man reisde ze met zijn lichaam door Castilië, stond niet toe dat hij begraven werd en opende periodiek de kist om naar Philip te kijken. Waarschijnlijk leek het risico op het ontwikkelen van psychose bij nakomelingen, “dankzij” haar genen.
Er werden enkele tekenen van milde stoornis waargenomen bij zowel haar zoon, de reeds genoemde Karel V, als haar kleinzoon, Filips II, die vier keer getrouwd was en al zijn vrouwen overleefde. Filips II was getrouwd met Maria van Portugal ( een nicht ), met de Engelse koningin Mary Tudor (de nicht van zijn vader) , met Elizabeth van Valois en met de dochter van de Oostenrijkse keizer, Anne (zijn eigen nicht).
Al snel beviel de nicht van Filips II van zijn erfgenaam, Don Carlos, die van kinds af aan sadistische neigingen had. Volgens tijdgenoten zwierf de troonopvolger door de straten op zoek naar jonge meisjes die hij liet geselen. Tot grote vreugde van Spanje slaagde Don Carlos er niet in koning te worden – Filips II verklaarde hem incompetent en beroofde hem van het recht op troonopvolging, waarvoor de baby zijn vader haatte. Na een mislukte poging tot rebellie werd Don Carlos onder bewaking naar het kasteel gestuurd, waar hij zes maanden later stierf.
De volgende erfgenaam van Filips II is Filips III , die de echtgenoot werd van Margaretha van Oostenrijk. Deze keer is de mate van verwantschap niet zo nauw – hun vaders waren slechts neven. In dit huwelijk werden 8 kinderen geboren, maar slechts 5 overleefden, en de oudste dochter, Anna van Oostenrijk , zou de vrouw van koning Lodewijk worden XIII van Frankrijk.
De Spaanse Habsburgers waren gemakkelijk in de omgang als het om incest ging. Bijna alle huwelijken die tussen 1516 en 1700 werden gesloten, waren tussen familieleden. Dus naast de kroon werden recessieve genen van generatie op generatie doorgegeven, wat leidde tot aangeboren afwijkingen. (VAn adel, blauw bloedigen, waren rhesus negatieve bloedgroepen verbonden met het koningschap, daarom moesten zij met elkaar trouwen om hun bloedlijn “zuiver” te houden
En als Filips I de bijnaam ‘knap’ kreeg, werd zijn afstammeling, de laatste vertegenwoordiger van de dynastie op de Spaanse troon, Karel II, lelijk genoemd en werd aangenomen dat hij betoverd was door heksen.
Bovendien leed hij aan epileptische aanvallen en had hij ontwikkelingsachterstanden: hij begon te spreken op 4-jarige leeftijd, te lopen op 8-jarige leeftijd en te lezen op 10-jarige leeftijd. Een verkeerde beet en een te grote tong, die bijna de hele mondholte besloeg, zorgden ervoor dat Charles II niet normaal kon eten of duidelijk kon spreken. De koning had zelfs naar huidige maatstaven een indrukwekkende lengte: 192 cm, maar zijn lichaam was onevenredig. De arme koning stierf kinderloos op 38-jarige leeftijd, omdat hij met geen van zijn twee vrouwen een erfgenaam kon verwekken…
