Camille Marie Monfort Vampier van de Amazone

Camille Marie Monfort, een prachtige operazangeres, die de geschiedenis inging voor de zwarte legende die haar als hoofdpersoon zag. Ze werd de vampier van de Amazone genoemd.

@marisolfmarquez 27’s Club started in the #19thCentury! IN 1896, #Belém became rich with the sale of Amazonian rubber to the world, making farmers rich overnight, who built their rich mansions with materials from #Europe. #TheatroDaPaz was the center of cultural life in the #Amazon, with concerts by European artists. Among them, one caught special attention from the public, that of the beautiful French lyrical singer #CamilleMonfort (1869 – 1896), who caused unbridled desires in rich lords of the region, and atrocious jealousy in their wives due to her great beauty. #CamilleMonfort also caused outrage for her behavior free from the social conventions of her time — she was seen, half naked, dancing through the streets of Belém, while cooling off in the afternoon rain; she was also seen on lonely night walks, with her long flowing black dresses, on the banks of the #GuajaraRiver ♬ Vampire – In The Dark

Camilles verhaal.

Brazilië 1896.

De stad Belém werd rijk door rubber uit het Amazonewoud over de hele wereld te exporteren. Belém was de eerste Europese kolonie in  het Amazonegebied geweest . De stad staat tegenwoordig ook bekend als de “Stad van de Mango’s” (Cidade das Mangueiras in het Portugees), vanwege de hoeveelheid van deze bomen die in de straten te vinden zijn.

Van de ene op de andere dag zeiden ze dat de boeren van Belém dankzij de rubberhandel rijk werden. En ze bouwden hun rijke huizen met marmer, stucwerk en glas uit Europa. Terwijl hun vrouwen en dochters hun kleren naar het oude continent stuurden om gewassen en opgeknapt te worden. En ze importeerden mineraalwater uit Londen voor hun baden.

(Ze was bijzonder knap en heeft een soort kantachtige hoed op, al lijkt het alsof het haar is)

Het Theatro da Paz was het centrum van het culturele leven in het Amazonegebied, met concerten van Europese artiesten.

Eén ervan trok vooral de aandacht van het publiek. De mooie Franse operazangeres Camille Marie Monfort (1869 – 1896), die ongebreidelde verlangens opwekte bij de rijke heren van de regio. En een gruwelijke jaloezie bij hun vrouwen. Camille stond namelijk bekend om haar grote schoonheid, maar ook om haar mooie  serene stem.

Ook veroorzaakte Camille Monfort verontwaardiging vanwege haar vrije gedrag. Te vrij voor de sociale conventies van die tijd.

Volgens de legende werd ze verschillende keren halfnaakt gezien, dansend in de straten van Belém, terwijl ze afkoelde in de middagregen. Haar solo-nachtwandelingen brachten de lokale bevolking nog meer aan het praten. Men zag haar voortgaan, gehuld in lange zwarte en golvende jurken, in het enige licht van de volle maan, aan de oevers van de rivier de Guajará, richting de Igarapé das Almas.

Al snel ontstonden er geruchten rond haar en kwamen kwaadaardige opmerkingen tot leven.

Ze zou de minnares zijn van Francisco Bolonha (1872-1938), die haar uit Europa had meegenomen. En dat ze baadde ondergedompeld in dure champagne geïmporteerd uit het oude continent. Ze zou ook in Londen zijn beschuldigd van vampirisme vanwege haar bleekheid en ziekelijke uiterlijk.

En ook dat zij dit ‘grote kwaad’ naar de Amazone had gebracht. Er gingen aanhoudende geruchten over haar, over haar vermeende dorst naar menselijk bloed. Tot het punt dat zij tijdens haar concerten jonge vrouwen met haar stem hypnotiseerde, waardoor ze in de kleedkamer bij haar in slaap vielen, zodat ze hun nek kon bereiken. Wat, merkwaardig genoeg, samenviel met berichten over flauwvallen in het theater tijdens haar concerten, simpelweg verklaard als een gevolg van de sterke emotie die de muziek in de oren van het publiek teweegbracht.

Er werd ook gezegd dat hij het vermogen had om met de doden te communiceren en de geesten te materialiseren in dikke etherische nevels van ectoplasmatische materialen die uit haar eigen lichaam werden gedreven, tijdens mediamieke sessies.

Zonder twijfel waren dit de eerste manifestaties in het Amazonegebied van wat later spiritualisme zou worden genoemd, beoefend in mysterieuze sekten in de paleizen van Belém, zoals het Palacete Pinho. Eind 1896 verwoestte een verschrikkelijke cholera-epidemie de stad Belém. Camille Monfort was een van de slachtoffers. Ze werd begraven op de Soledade-begraafplaats.

Tegenwoordig ligt haar graf er nog steeds, bedekt met modder, mos en droge bladeren, onder een enorme mangoboom die het doet wegzinken in de duisternis van zijn schaduw.

Alleen verlicht door een paar zonnestralen die door de groene bladeren projecteren. Het is een neoklassiek mausoleum met een deur afgesloten door een oud roestig hangslot, van waaruit je een vrouwelijke buste in wit marmer kunt zien op het grote deksel van het verlaten graf.

En aan de muur een kleine ingelijste foto van een vrouw in het zwart gekleed. Op haar grafsteen lezen we de inscriptie:

“Hier ligt Camille Marie Monfort (1869 – 1896) De stem die de wereld betoverde.”

Maar er zijn mensen die zelfs vandaag nog zeggen dat het graf leeg is, dat haar dood en begrafenis niets meer waren dan een daad om een ​​geval van vampirisme te verdoezelen. En dat Camille Monfort nog steeds in Europa woont. En zij is nu 154 jaar oud.

We zullen nooit de waarheid over haar weten. Maar één ding is zeker: haar schoonheid heeft haar niet geholpen een vredig leven te leiden, en haar onmiskenbare lyrische talent ook niet. Want Camille was verre van een vampier, maar gewoon een vrije vrouw, heel mooi en ook heel goed, volgens de getuigenissen van die tijd.

Haar enige gebreken waren haar grote ogen, prachtig haar en een betoverende stem. En jaloezie schond haar, waardoor haar leven onmogelijk werd. Cholera maakte een einde aan haar aardse leven, maar niet uit jaloezie. Ongelooflijk? Helaas niet.