Het vreemde verhaal van de Chronovisor-machine die een foto van Jezus Christus maakte
Het concept van tijdreizen wordt door de meeste mensen als een zeer fascinerend onderwerp beschouwd. Het vermogen om heen en weer te gaan in de tijd kan aanleiding geven tot vele mogelijkheden die niet in de ware zin kunnen worden begrepen. Dit mysterie wordt echter waarschijnlijk nog mysterieuzer als iemand beweert getuige te zijn geweest van een belangrijke historische gebeurtenis door terug in de tijd te gaan met behulp van een tijdreismachine.
We hebben het over een bepaalde uitvinding genaamd Chronovizor, met behulp waarvan naar verluidt scènes uit het leven van Jezus Christus op fotografische film werden vastgelegd. En nu wordt dit apparaat, zoals wordt aangenomen, in het Vaticaan bijzonder strikt geheim gehouden.
Dit verhaal begon met een man genaamd Marcello Pellegrino Ernetti (1925-1992), geboren in Italië. Hij was een gerespecteerd katholiek die zijn hele leven aan de dienst van de kerk wijdde. Hij had veel volgelingen en studenten. Hij stond ook bekend als een exorcist, een van de meest populaire in Venetië, een muzikant, een bijbelstudent en ook een wetenschapper, hoe vreemd het ook mag klinken.
En op een dag, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, deed hij de vreemde bewering dat hij deel uitmaakte van een groep die een tijdreismachine had gemaakt die ze de Chronovisor noemden. Andere leden van de 12-koppige groep zouden Enrico Fermi en Wernher von Braun zijn geweest, de beroemde Italiaanse natuurkundige en niet minder beroemde Duitse raketwetenschapper.
Ernetti verklaarde verder dat hij door de chronovisor, die uiterlijk leek op een televisie met een scherm en een speciaal toetsenbord, met eigen ogen de toespraken van Cicero, Napoleon en scènes met de deelname van Jezus Christus zag. Ter ondersteuning van zijn verklaring liet hij een bepaalde foto met Jezus zien, die naar verluidt door de Chronovisor was gemaakt. Het nieuws over de tijdreismachine verspreidde zich als een lopend vuurtje. Veel gelovigen geloofden oprecht dat het Vaticaan nu een mysterieus en krachtig apparaat bezit waarmee mensen niet alleen kunnen terugkeren naar het verleden, maar ook kunnen filmen en observeren wat er in realtime gebeurt.
Deze foto is in 1972 gepubliceerd in het Italiaanse tijdschrift La Domenica del Corriere als dezelfde foto van de Chronovisor. En al snel werd bewezen dat het nep was, omdat de afbeelding exact de oude ansichtkaart kopieerde.
Dit deed het vertrouwen in Ernetti’s woorden en het bestaan van de Chronovisor ernstig wankelen, hoewel Ernetti zelf aangaf dat de gepubliceerde foto geen verband hield met de Chronovisor, aangezien hun machine niet zo’n duidelijk beeld gaf. In een poging zijn punt te bewijzen, publiceerde Ernetti ook een transcriptie van een verloren toneelstuk van Quintus Ennius in het Latijn, waarvan ook beweerd werd dat het verkregen was met de Chronovisor.
En een vriend van Ernetti genaamd François Brunet zei dat echt bewijs van het bestaan van de chronovisor, inclusief een echte foto van Christus, werd vernietigd tijdens de Tweede Wereldoorlog, kort na de verklaringen van Ernetti, toen paus Pius XII en Benito Mussolini besloten dat dit poseerde een bedreiging voor de samenleving.
Volgens Brunet heeft Ernetti onder hun druk het Chronovisor-project stopgezet en waarschijnlijk het apparaat ontmanteld. Maar Brunet zelf geloofde niet echt in dat laatste, in de overtuiging dat de Chronovisor ergens in de archieven van het Vaticaan zou kunnen worden opgeslagen en dat ze hem misschien nog steeds in het geheim gebruikten. Veel van wat we weten over de Chronovisor is gepubliceerd in het boek Le Nouveau Mystère du Vatican uit 2002 van Brunet.
Aangezien Ernetti 10 jaar eerder stierf, is het helaas niet bekend welke hiervan waar kan zijn en welke fictie is.
