Nog wat gedichtsels
Ik schreef zo wat schrijfsels op, gewoon ergens op de dag, en dan komt dat zomaar in mij op… bv. na het lezen van nieuws of wat mensen zoal meemaken en dan probeer ik me in te leven, in te tunen.
Hier enkele van afgelopen maand en het is echt niet alles persoonlijk ofzo…sommige wel 😉 Maar welke dat is, is een geheim van mijzelf 😉
Het hoeft niet meer
Het is al te laat
Je kunt niet meer
Komen
De deur is gesloten
Het is voorbij
Voor jou
Bij mij
Je kon niet kiezen
De keus is duidelijk
Als je niet kunt kiezen
Is dat je antwoord
En ben je niet sterk genoeg
Voor mij
De ijzige kou
Omvat de ziel
Draait aan het levenswiel
Sneeuwvlokken
Die de warmte opslokken
Een bevroren hart
Kapot door smart
Een dode ziel
Gestorven
Witte sneeuw
IJzige kou
Kerstmis
De warmte die er niet meer is
Gemis
Proberen we het nog
Er het beste van te maken
In al die treurnis overal onderling
Gedoe ellende
In die bende
Chaos dat leven heet
Pijnlijk is, zoals ieder weet
Kerstmis zonder jou
Is als een heel jaar in de kou
En dat al jarenlang
Voelt het leven als een gevang.
Zwijg maar
Zeg maar niets
Het doet er niet meer toe
Je hebt mijn hart toch al gebroken
Ik ben toch al moe
Wat je nu nog doet
Kost moed
En als het zo moeizaam moet gaan
Is alles van de baan
Ik hoef niet
Ik zoek niet
Ik wil niet
Persé!
In de verte
Zie ik je nog steeds stralen
Gelijk de zon
Zie ik je zijn
Hoe aantrekkelijk ik je vind
Nog steeds
En ik weet niet waarom
Ik dat zo vind en voel
Niet dat je snapt wat ik bedoel
En er is niets of niemand die mij
Bevrijd
Mij benijdt
Mij verlossen kan
Van deze mooie man
Niet dat het erg is
Maar het is wel een groot gemis
