Mam…

Ik kan jou niet missen
de schok het ongeloof,

Zijn
we nog lang niet te boven
Verdoofd, verslagen, strijden wij met overleven en tranen
het verdriet is groot, Mama
Ook al was dat het laatste wat je wilde
En die wil, daar heb jij nogal mee gestreden in je leven
Wat jij wilde, dat deed je, of speelde je wel klaar
Perfectie tot in de puntjes, was jou wel toevertrouwd
Je had stijl, je had klasse
Mijn Mama , met haar sportieve rode auto
Alles was snel in jouw leven
Evenzo snel was jouw afscheid
Nooit meer zal ik iemand Mama noemen
het woordje Mama , is nu voorbij
Mijn Mama is nu heengegaan
Naar een land hier ver vandaan
Naar huis,zei je
Een leven na dit aardse leven
Je zei nog ik heb geleefd zoals ik wilde
Ik heb geen spijt
Evenzo bedoelde ze te zeggen, heb nooit spijt van al je keuzes , geniet van al wat je wilt doen
Leef je leven, tot je naar huis mag gaan
En dat heeft mijn Mama maandag gedaan
Mijn Mama is terug naar waar ze vandaan kwam
Mama ik zal je zo missen
Ik hou van jou

~*~

Voorbij
niets meer te zeggen

voorbij is niet het juiste woord

voorbij is over en afgelopen

voorbij gaat het leven echter nooit
voorbij gaat geen verdriet en geen herinnering

voorbij onze grenzeloze gedachten

is het wonder dat wij niet verwachten
voorbij de einder van de horizon
gaat leven verder
dat hier begon

 »-(¯`v´¯)-»AnGeL_WinGs»-» | 25/2/2002

Ik vond ze terug… vandaag. Geschreven in zwaar verdrietige tijden… Te zwaar om alleen te dragen en toch doe je het…speel je dat klaar..
Hoe?
Geen idee… Been there, done that, and so much more…
Voorgelezen tijdens de crematie… het blijft zwaar, het blijft moeilijk, het gaat nooit meer over…