Sprinter
Hoe jij, schoonheid ontstaan kon zijn
Vanuit een wilde ruige haarbal
Als moeder
Was een groot wonder
Zo verfijnd en elegant
Zwart met
Een wit kraagje in je nek
En je voetjes
Wit met zwarte stipjes
Als een verfkwast
Die druipend van geluk
Zijn laatste druppels liet vallen op
Dat wat jij ging worden
Zo klein en slank
Zo teer en rank
Het hele nest klopte al niet zoveel van
Maar jij stal onze harten
Vanaf het eerste begin
Je rende niet
Je sjeesde
Van hot naar her
Oh jouw teerheid te mogen omvatten
Als je ranke pootjes
Op onze armen leunden
Als een veertje
Je hartje voelden kloppen als
jij, een levend wezentje
Bij ons,
zomaar aan kwam waaien
In korte tijd
En wij na enige tijd
Verlieten moesten
Verlaten
Zocht je ons daar
Waar wij even niet meer woonden
Een weg
De weg die jou wegnam van ons
Door de auto op de weg
Verloren wij een kleine Godin
Sprinter
Uit grote ouders en ongekend verfijnd sterrenstof dna
Wat waren wij verloren
Na het verlies
Van jou sterrenkindhond
Van stof
Naar ster gekeerd
En werd langzaamaan door van alles
Ons hart verweerd
In de loop der jaren
Toch bracht jij puur geluk
Verfijndheid
In ons leven
En ben je na al die jaren ”vermissing”
nog nooit vergeten
