Gedichten van Angel-Wings
De zon en de tijd
De zon scheen
Op bomenbladeren
In het bos
Zag ik jou
Weer intens overdreven
Jezelf zijn
Zo aanwezig
Zo arrogant
Zoals gewend
keek ik plots door een filter
Van oneindigheid
En eindigheid
En dacht ik
Al die haat en nijd?
Wat is het zinloos
En als je weer vraagt voor je ego
Voor die foto
Denk ik plots
Waarom maak ik die dan niet
Je kwetste mij jarenlang en deed mij zo intens veel verdriet
Waarom kan ik dit niet even
Achter mij laten
Ook al zeg ik niks?
Want
Wat als je niet meer bent?
Dan krijg ik spijt
Dat ik niet voldeed
Aan je vraag
Omdat je nu eenmaal zo bent
Als je bent
En daar
ook niets aan
kunt doen