Narcis

Verdrietig
Teken ik met een potlood
Een traan
op Papier
Voelde ik me
weer
even
eenzaam
Door jouw getier
En ik wist wel
Dat het mij niet aan ging
Dat het niets van doen had
Met mijzelf
Toch wist je mij weer te raken
Heel stiekem
Als een valse hond
Beet je mij
In de hand
Tijdens het voeden
Lachend keerde jij je om
Narcissus
Met je geest zo krom

Gerelateerde berichten:

Woorden van mensen… Chem Trails Toen ze mijn hand loslieten Eenzelfde bloed