Spooky laat in de nacht
Als het laat is dan heb je heel soms ineens de kriebels… als in een vaag soort gevoel van angst, een aanvoelen van iets in je kamer.
Afgelopen week had ik dat dus ook.
Ik keek de kamer rond waar het gevoel vandaan kwam en het enige dat ik zag in het schemerige licht was een bureaustoel van mijn zoon.
De stoel stond er best scary bij, richting het raam zeg maar.
Niks raars ofzo, maar toch dat gevoel bleef me gewoon bij.
Iets ondefinieerbaars was daar en keek naar mij.
En ineens bewoog hij zich iets…
Als een klein beeldje, stond hij mij aan te staren.
”LUL”, riep ik uit, ik moest lachen.
Hij doet dit vaker, hij is dan net een standbeeld heel stil zit hij dan ergens en kijkt je aan.
Alsof hij het weet, alsof hij je plagen wil…
Mijn grappige Chihuahua vent, dat lekkere ”knappe” wollige ding…keek naar mij, opzettelijk in het duister, vanaf het bureau van mijn zoon.
Mijn gevoel was dus toch juist… alleen niet zoals ik bijna zou verwachten…
En hij flikt me dit vaak, in de tuin in het halfduister… hij is prachtig getekend ook, dus je ziet hem bijna niet, maar uiteindelijk toch ook weer wel.
Gewoon even het vrouwtje plagen, heerlijk vind hij dat.
Ik kan er wel om lachen, maar vond het ook weer frappant hoe je dingen gewoonweg kunt voelen, ook al is het je hondje…
🙂
