Mark & de 40 rovers

In een stad in Nederland leefden eens twee broers. De ene heette Mark en de andere Diederik. Dietje was met een rijke vrouw getrouwd geweest en leidde toen best een gemakkelijk leventje. Maar Mark moest voor zijn ouders de kost verdienen door in de regering van het land veel geld te verdienen. Op zekere dag, toen Mark bezig was met frauduleuze praktijken, zag hij een troep mannen aankomen met maskers op in dure zwarte wagens die in een grote stofwolk naderden. Het was nml zomer en het was tijdens een hittegolf.

Hij was bang dat het de Amerikanen waren en daarom klom hij snel een paar trappen hoger en verstopte zich in het torentje. Toen ze vlakbij waren gekomen, sprongen de mannen uit hun wagens en -bonden ze vast aan de bomen. En nu kon Mark de mannen gemakkelijk tellen: het waren er veertig.

De mooist geklede man, die Mark voor de aanvoerder hield, liep de toren in en riep zo hard “Sesam, open u!”, dat Mark het duidelijk kon horen. Bij deze woorden ging er een deur in de toren open. De hoofdman liet zijn mannen naar binnen gaan en volgde zelf als laatste. De deur ging vanzelf weer dicht.

Zolang de mannen binnen bleven, durfde Mark niet uit zijn schuilplaats te komen, uit angst dat de mannen hem zouden zien als ze onverwachts weer naar buiten kwamen. Maar tenslotte ging de deur weer open en de mannen stapten naar buiten. De aanvoerder die het laatst naar binnen was gegaan, kwam het eerst weer buiten en liet ze allemaal passeren. Toen riep hij: “Sesam, sluit u!” en de deur ging weer dicht. De mannen sprongen weer in hun dure wagens en reden weg zoals zij waren gekomen, de aanvoerder voorop.

Zodra alles veilig was, klom Mark naar beneden en net zoals de hoofdman had gedaan; riep hij “Sesam, open u!” De deur ging onmiddellijk open. Mark had verwacht, dat hij een sombere, vieze schuilplaats te zien zou krijgen en hij was dan ook heel verbaasd toen hij zag, dat het hol heel ruim en schoon was. Mensenhanden hadden er een soort gewelf van gemaakt, dat verlicht werd door een opening in de muur. Hij zag grote balen koopwaar liggen, stapels zijde en brokaat, zilver en goud in hopen en geld in leren zakken. Hij ging naar binnen en de deur ging achter hem dicht.

Naar het zilver keek Mark niet om. Maar hij laadde net zoveel zakken met goud in zijn auto, die buiten stond. Hij verborg de zakken thuis in een schuur. Nadat hij de deur in de toren had gesloten door “Sesam, sluit u” te roepen, ging hij tevreden naar huis.

Daar aangekomen, bracht hij de zakken met goud naar binnen en deed de deur achter zich op slot. Toen maakte hij de zakken leeg waar zijn moeder bij stond. Hij vertelde haar wat er gebeurd was. Hij drukte haar op het hart, dit alles goed geheim te houden. Daarna wilde hij het goud gaan begraven, maar zijn vader zei: “Ik wil wel eens weten hoe rijk we nu zijn. Terwijl jij het gat graaft, ga ik even een korenmaat lenen.”

Hij holde naar de exvrouw van Diederik en leende een korenmaat. Ze wist natuurlijk heel goed, dat Mark geldproblemen had, want zijn ouders wilden altijd rijkelijk leven en dat kon hij niet echt in zijn eentje opbrengen. Heel slim smeerde zij ongemerkt een beetje vet op de bodem van de korenmaat.

De vader van Mark ging blij en vlug terug naar huis. Daar telde hij zorgvuldig hoeveel keer hij de maat met goudstukken kon vullen voordat alle zakken leeg waren. Dat was een heleboel keer en hij was dan ook heel tevreden. Blij bracht hij de korenmaat terug naar de exvrouw van Diederik, maar had niet in de gaten dat er een goudstuk op de bodem was blijven plakken. Zodra hij weg was, zag de exvrouw van Dietje dat echter wèl. Natuurlijk was zij heel verbaasd. Toen haar exman die avond op bezoek kwam, zei ze boos: “Dietje, je broer is veel rijker dan jij; die kan zijn geld niet eens tellen; die moet het wegen!”

Dietje vroeg wat ze bedoelde. Zij liet hem het goudstuk zien en vertelde, welke list zij had gebruikt om achter het geheim van Mark te komen. Nu werd Dietje verschrikkelijk jaloers. Hij kon er die nacht niet van slapen. Nog voordat de zon opkwam, ging hij naar zijn broer. Hij liet hem het goudstuk zien en zei: “Mark, jij doet altijd net alsof je arm bent. Hoe komt het dan dat je je goud moet wegen in plaats van het te tellen?”

Toen begreep Mark dat Diederik en zijn exvrouw zijn geheim hadden ontdekt, doordat zijn eigen vader zo dom was geweest. Daarom vertelde hij zijn broer precies wat er was gebeurd en hij bood Diederik aan de schat met hem te delen, op voorwaarde dat hij het geheim niet verder zou vertellen. “Ik zou niet anders verwachten,” zei Diederik, “maar ik wil zelf ook weten waar de schat is. Anders ga ik er naar zoeken en als ik hem vind, krijg jij er niets meer van.”

Meer uit vriendelijkheid dan uit angst, vertelde Mark hem waar het te vinden was en welke woorden je moest zeggen om de deur te openen. Diederik ging vlug naar huis. Hij nam zich voor zijn broer vóór te zijn. Hij wilde de hele schat zelf in de wacht slepen. De volgende morgen ging hij al vroeg met zijn auto naar zijn werk.

Het duurde niet lang of Diederik vond de ingang van de toren. “Sesam, open u!” riep hij. De deur zwaaide onmiddellijk open, maar toen Diederik binnen was, ging hij ook weer dicht.

Diederik was verrukt over de schatten die hij zag. Hij sleepte vlug zoveel zakken goud naar de deur als in zijn grote auto paste. Hij moest er steeds maar aan denken dat hij nu geweldig rijk was geworden. Daardoor wist hij niet meer, welke woorden hij moest zeggen om de deur weer open te maken. Toen hij weg wilde gaan, riep hij: “Geert, open u,” in plaats van “Sesam, open u,” maar natuurlijk bleef de deur dicht. Hij riep ook nog de namen van allerlei andere soorten graan – want sesam is ook een graansoort – maar geen enkele keer was het de goede, zodat de deur niet in beweging kwam. Diederik werd bang dat hij nooit meer veilig uit de toren zou komen. Daardoor liet zijn geheugen hem steeds meer in de steek.

Omstreeks het middaguur kwamen de mannen terug naar de toren. Vanuit de verte zagen zij de auto van Diederik staan. En voor de deur lag wat uitgevallen haar.
Daardoor kregen zij argwaan. Zij trokken hun pistolen en renden naar de deur. “Sesam, open u!” riep de aanvoerder en de deur zwaaide open.

Dietje, die de mannen hoorde aankomen was vastbesloten, zijn leven zo duur mogelijk te verkopen. Dus toen de deur open was, sprong hij naar buiten, en sloeg de aanvoerder tegen de grond. Dat hielp echter niet veel, want de andere gemaskerde mannen sloegen hem neer met hun pistolen. Toen zij de toren binnen gingen, vonden de mannen de zakken die Diederik bij de deur had klaargezet. Ze begrepen niet hoe hij binnen was gekomen, zonder hun geheim te kennen. Zij bonden Diederik vast en legden hem neer bij de deur van de toren. Ze moesten nadenken wat ze met hem gingen doen.
Daarna gingen zij weer weg.

Tegen het vallen van de avond werd de exvrouw van Diederik erg ongerust, hij belde altijd naar zijn kinderen voor ze gingen slapen, maar ditmaal niet, en zij ging naar haar zwager om hem te vertellen, wat haar exman was gaan doen. Mark deed zijn best om haar te troosten en zodra het dag was geworden ging hij naar het werk om Diederik te zoeken. Toen hij de toren binnen was gegaan, vond hij natuurlijk zijn broer. Hevig geschrokken maakte hij zijn broer los. Samen namen ze zoveel mogelijk zakken goud mee.

Thuis gekomen bij Mark brachten ze eerst de zakken met goudstaven naar binnen en daarna bracht hij zijn broer naar huis, ze verdeelden de goudstaven en munten eerlijk zover dat mogelijk was.
Diederik eiste dat ze hier nooit iets over zouden zeggen, maar de andere regeringslieden kregen argwaan, omdat ze zo rijkelijk leefden ondanks hun al riante inkomens dat ze er al snel achter kwamen dat zij van de goudberg stalen, dat deed in principe iedereen.
De hele regering bestond uit de veertig mannen, die continu roofden uit de schatkamer.
Daarom waren er zoveel problemen in het land, want al die mannen namen veels teveel weg en de mensen in het land kregen het steeds zwaarder.
Maar dat kon de mannen niets schelen. Zolang zij het maar goed hadden immers en daar weten wij alles van!
Mark en de 40 rovers.

Persiflage verhaal door AngelWings