Waarom sommige mensen je energie leegtrekken (en hoe dat niets over jou zegt)

Waarom sommige mensen je energie leegtrekken (en hoe dat niets over jou zegt)

Soms kom je iemand tegen, en na tien minuten voel je je alsof je drie dagen door een storm bent gelopen.
Je bent niet boos. Niet verdrietig. Alleen… leeg.
Alsof iets je uit het stopcontact heeft getrokken.
En je denkt: “Ligt dit aan mij? Ben ik zwak? Heb ik iets verkeerds gedaan?”

Nee, lief mens.
Je bent niet zwak.
Je bent gevoelig — in de mooiste zin van het woord. Je zintuigen reiken verder dan de huid. Je vangt niet alleen woorden op, maar ook stiltes, spanningen, onuitgesproken woede, manipulatie verpakt in vriendelijkheid.
Dat maakt jou geen spons.
Dat maakt jou een stemvork van waarheid.

– Energie is geen sprookje

Je hoort mensen wel eens zeggen: “dat is zo’n energievreter.”
Maar het is geen beeldspraak.
Er zijn mensen die zélf zo ver van hun gevoel verwijderd zijn, dat ze zich — onbewust — voeden met het jouwe.

Ze zijn altijd op zoek naar een publiek.
Naar iemand die lacht, luistert, redt, verplaatst, begrijpt.
En als jij een helper bent…
Als jij van nature zacht bent, begrijpend, warm,
dan ben je precies wat zij nodig hebben.

Maar niet alles wat iemand nodig heeft, is jouw taak om te geven.

 Jij hoeft het niet te dragen

Sommige mensen komen met een loodzwaar koffertje verdriet, woede of chaos. En zonder iets te zeggen zetten ze dat koffertje op jouw schoot.

En wat doe jij?

Jij probeert het op te lossen.
Te troosten.
Te dragen.

Maar weet je… het is niet jouw koffertje.
Jij mag zeggen: “Ik zie je, ik voel met je mee, maar dit hoort jou toe.”

Je hoeft jezelf niet op te offeren om een ander te laten bestaan.
Dat is geen liefde.
Dat is eerder zelfverlating.

Wat het over jou zegt

Dat jij je zo uitgeput voelt, zegt niet dat je zwak bent.
Het zegt dat je aanstaat. Dat je afgestemd bent.
Dat je een open kanaal bent — en dat is zeldzaam.

Maar zelfs het mooiste kanaal moet af en toe dicht.
Even stil zijn. De stekker eruit. De ramen dicht.
Terug naar jou. Naar je adem. Naar je kern.

Het is niet jouw taak om iedereen te helen.
Soms is het al genoeg dat jij jezelf niet kwijtraakt in het helen van een ander.

Tot slot — voor jou die dit herkent

Je bent niet te gevoelig.
Je voelt misschien wel echt wat anderen niet durven voelen.
Je ziet wat stil is. Je hoort wat fluistert.
En dat is geen last. Dat is je licht.

Laat je niet wijsmaken dat je te veel bent.
Of dat je je aanstelt.
Je voelt zo veel, omdat je zó echt bent.

En dat mag.
Dat is mooi.
Dat is genoeg. Je mag er zijn in jouw hoedanigheid want dat is een hele mooie. Maar geeft niet teveel van jezelf anders kun je, jezelf kwijtraken.