Als je niets mag zeggen
Of voelen
Eigenlijk
En je het toch wel zielig vindt
Allemaal
Je toch even daar bent
De planten water geeft
De dode bloemen knipt
Je toch even was
Waar je nooit meer zou komen immers
Maar hij was er niet
Neem je weer afscheid net als toen
Het te laat was lang geleden
En stopt de pijn nooit
Van een verleden dat in het heden
Tevoorschijn komt
En je niet anders kunt
Dan zijn wie je bent
Ook al zal de ander het niet begrijpen
De ander is niet als jij
Even vergevingsgezind
Gemakkelijk als in vriendschap
Je wenst geen enkel kwaad
Ook al gedroeg die ander zich als je vijand
En was het nooit een geliefde, achteraf
Waren de kosten zoveel hoger
Dan nodig!?
Begrijp je geen waarom
Maar weet je
Dat al wat een keus was
Diegene brengt naar het nu
Is het al te laat?
Je brengt een groet en sterkte naar
Dat zo onbewust labiel aanwezig was al die jaren
Want dat gun je hem echt niet toe.
