Toen je haar hand losliet
Toen je haar hand losliet
In de eeuwigheid
Heb je een band gesmeed
Welke al snel weer wegstierf
in alle eerlijkheid
Mogen we wel zeggen
Dat je niet gespeend was van
enig
Niveau
Of Besef
Maar ook dat wist je al lang
Langer dan je had willen beseffen
Enkel het treffen
trefzeker
met die pijl
Van haat
In harten
puur en eerlijk
Stak je
en draaide je het nogmaals om
en om
en om
Zodat je hart minder overuren
hoefde te maken
In je heilige geestesdom
Rende je wachtte jij
Gelijk de spin
met tentakels
vanuit je verrotte ziel
Zieke krochten
spelonken deden je drijven
op hoop en verlangen naar
genoegdoening
voorwaar
verloren
heb je alweer
maar voor jou is er geen eind
In zicht
Want dat licht bereiken
zul je nooit meer!
Dat is voorbij
de tijd dat je karma nog
gered had kunnen worden!
Voorbij die vrede
overbleef
nog enkel zeer
Lost so lost
Maar aan het eind besef je
Wat je deed
aangericht hebt
Wat onnodig was!
Maar niemand,
niemand nog
zal je bijstaan!
Niemand…
alleen jijzelf……zult
je daden aanschouwen!
