18 verhalen van mensen die in een spookhuis woonden

Voor sommigen is wonen in een spookhuis een droom die uitkomt; voor anderen is het een nachtmerrie. Echte spookhuisverhalen zijn niet zo zeldzaam als je zou denken – en ze zijn vaak zo griezelig dat zelfs sceptici kunnen toegeven dat er iets vreemds aan de hand is. En voor iedereen die kan zeggen dat hij of zij in een spookhuis heeft gewoond, is het idee dat geesten of poltergeists echt bestaan ​​niet zo moeilijk te verteren.

1
Er woonde een klein blond meisje in het huis

Toen ik jonger was, deed ik altijd een dutje boven, maar tegen de tijd dat ik acht was, weigerde ik pertinent om naar boven te gaan. Boven waren er twee grote kasten… Ze liepen aan beide kanten van de ene kant van de bovenverdieping helemaal door naar de andere kant. Het was in feite een kruipruimte van ongeveer negen meter lang.

Het begon op een dag toen een vriendin en ik met zaklampen van de ene naar de andere kant kropen, zoals kinderen dat normaal doen. Toen zag ik een meisje in een hoekje zitten en doen alsof ze met ons wilde spelen.

Ik weet dat veel mensen zeggen dat ze niet bang zijn als ze een geest zien. Gewoon geïnteresseerd. Nee, ik was doodsbang. Dit meisje zag er normaal uit, had blond haar, een mooie jurk en leek vriendelijk. Ik bleef stil, kroop steeds achter mijn vriendin aan en kwam uit de kast. Ik vertelde hem wat ik daar zag, en hij zei dat hij het niet zag, maar dat hij er niet meer in wilde.

Dan stuurden mijn ouders me af en toe naar boven om iets te halen, en als ik dan boven was, zag ik de deuren openzwaaien. Alsof ze me naar binnen wilden lokken. Ik raakte speelgoed kwijt en kon het nergens vinden. Opeens visten mijn ouders kerstcadeautjes van zolder en vonden we daar wat van mijn speelgoed.

Ik herinner me dat ik acht jaar oud was, mijn ouders lagen ’s ochtends nog te slapen en ik had mijn hond aangelijnd om het monster op zolder te verslaan. Mijn hond, die normaal gesproken overal voor in was, weigerde de bovenste trede naar zolder af te gaan.

Mijn ouders geloofden me nooit met al die rare dingen die er in dat huis gebeurden. Ik kreeg de schuld van dingen die overal in huis gebeurden. Lichten aan laten staan, overal speelgoed, dingen waarvan ik wist dat ik ze niet gedaan had.

Nou ja, hoe dan ook, we verhuisden daar toen ik 10 was. Er ging geen week voorbij voordat de nieuwe eigenaren ons belden en vroegen of het huis spookte. Hun dochter slaapt boven en zegt dat ze ’s nachts met een blond meisje heeft gespeeld.

Mijn ouders lachten om hoe gek die nieuwe huiseigenaren wel niet moesten zijn. Om een ​​lang verhaal kort te maken: het meisje begon ook in andere delen van het huis te verschijnen (ze hielden contact met ons). Ze keken tv en zagen het meisje op de schoot van hun dochter zitten, enzovoort. Ze zochten op de computer naar de vorige huiseigenaren, vonden een oude naaister die er woonde en jawel, een foto van het kleine meisje in een van de jurken van de dames.

2
Het huis van hun oom wordt geplaagd door het voormalige schoonmaakpersoneel

Het huis van mijn oom in het uiterste oosten van New York zou spookachtig zijn… [De oude stalknecht] en de meid zouden er spookten. We maakten altijd grapjes dat je ’s nachts mensen of dingen hoorde bewegen, maar omdat het huis zo oud is, lachten we het gewoon weg.

De vriendin van mijn oom had haar en haar zus op een nacht bij haar laten logeren en toen ze wakker werd, zag ze een schoonmaakster handdoeken naar beneden brengen. Ze zag de schoonmaakster weer, met iets wat leek op een percolator, naar beneden. Ze was zo onder de indruk dat mijn oom personeel aannam (hij is neuroloog in New York, dus hij had de gewoonte om iets meer uit te geven). Ze ging weer naar bed en werd later beneden wakker en zag mijn oom en zijn vriend gewoon gezellig kletsen.

Ze vroeg waar de meid was en ze dacht dat ze ontbijt aan het koken was. Mijn oom had geen idee waar ze het over had en vroeg hoe ze eruit zag. De zus legde het uit en hij lachte. Hij liep met haar mee naar de woonkamer en wees naar een oude foto. Ze zei dat dat de vrouw was.

Mijn oom antwoordde: “Ja, ze is al ongeveer 100 jaar dood.”

 

3

Ik woonde vroeger alleen in een groot huis. Ik was daar als extraatje en om het huis te onderhouden voor mijn baas, die buiten de staat woonde, maar wel eigenaar was van het huis. Echt een win-winsituatie. De eerste paar maanden ging het prima, maar toen de winter aanbrak, begon ik dingen te horen van de eerste verdieping. (Ik woonde vrijwel uitsluitend op de begane grond.) Het begon met lichte stoten en knallen van boven, waar mijn computer stond, en ging over in duidelijke voetstappen die over de eerste verdieping kwamen en gingen.

Ik was af en toe naar de tweede verdieping gegaan om te kijken hoe het er daar aan toeging en ik wist dat er daarboven nog onafgemaakte ruimtes waren. Eén plek viel altijd op: een onafgemaakte kamer die als een soort inloopkast diende voor een van de slaapkamers boven. Deze was verbonden met de zolder van de garage (helemaal onverlicht). Hij stond open toen ik naar boven ging om de geluiden te onderzoeken. Ik deed de deur dicht en deed hem op slot.

Twee nachten later, meer geluiden. Voetstappen – van de onafgemaakte kamer naar de badkamer – en toen niets meer. Het ergste… de deur naar de onafgemaakte kamer bleef niet dicht of op slot. Ik heb van alles geprobeerd. Uiteindelijk heb ik het bed tegen de deur aangedrukt zodat hij niet open kon. Dat leek te werken. Een paar maanden gingen voorbij zonder dat de deur openging, maar ik merkte dat hij steeds ontgrendeld was.

Naarmate de tijd verstreek, hoorde ik overal in huis geluiden. Meestal voetstappen, maar af en toe ook een “BOEM” zonder enige verklaring. Ik kan niet uitleggen hoe afschuwelijk het is om tijdens je ochtenddouche aan de andere kant van de badkamerdeur een tikje op en neer door de gang te horen.

Uiteindelijk vertrok ik, maar een andere werknemer nam mijn plaats in. Hij bleef er maar ongeveer een maand. Hij vertelde me dat hij zich op een ochtend voor zijn werk aan het scheren was en een klap hoorde, alsof iemand een zware stapel boeken voor zijn slaapkamerdeur liet vallen, en daarna zware voetstappen alsof iemand door de gang rende. Hij zal daar niet meer blijven en niemand van het bedrijf zal er meer wonen.

4
Hun huis werd geplaagd door dubbelgangers

Ik was toen een tiener en ik chatte met mijn vriendin terwijl mijn webcam aan stond. Ik had de kijker omhoog staan, zodat ik mezelf in de webcam kon zien. Achter me was de trap naar boven (links van de camera) en de ingang naar de woonkamer (rechts van de camera). Mijn jongere zusje viel meestal elke avond op de bank voor de tv in slaap en ging midden in de nacht naar bed.

Op een gegeven moment zag ik via mijn webcam mijn zus de woonkamer uitlopen en de trap opgaan. Wat me vreemd leek, was dat ik niets hoorde. Het was een oud Victoriaans huis, dus de houten vloer en de trap waren luidruchtig. Zonder iets tegen mijn vriendin te zeggen, stond ik op en keek de woonkamer in. Daar lag mijn zus bewusteloos op de bank. Ik ging weer zitten en vroeg mijn vriendin of ze iets op mijn camera had gezien. Ze zei: “Ja, ik zag je zus net de trap opgaan.”

 

5
De vorige eigenaar heeft ze mogelijk gered van een vreemd incident

Toen ik tiener was, woonde ik in [een spookhuis], samen met mijn ouders…

Op een dag lag ik onder mijn pick-uptruck, die alleen op een krik rustte (dom, ik weet het). Ik was er midden in aan het werk, zonder goede reden om er op dat moment uit te stappen. Plotseling [kreeg ik] de overweldigende drang om eronder vandaan te komen. Nauwelijks was ik eruit, of de pick-uptruck viel op de grond, de krik was weggegleden. Papa schrok zich rot, hij dacht dat ik eronder lag. Toen mama thuiskwam, vertelden we het, en ze begon te huilen, flink te snikken. Het bleek dat de vorige eigenaar op die plek op de oprit was overleden, onder een auto.

Ik zag vaak bewegende schaduwen en hoorde vreemd genoeg muziek van boven. De ramen van het oude huis waren dichtgekit, en merels kwamen vaak tussen de ruiten terecht. Uiteindelijk hebben we alle ramen vervangen , maar we moesten drie binnenruiten breken om ze eruit te krijgen. Een van de meest verontrustende dingen gebeurde toen mijn moeder ontbijt aan het koken was: ze draaide zich om om iets uit de kast te pakken en toen ze zich omdraaide, waren alle vorken recht omhoog gebogen.

6
De geest sprak tot hen via de stereo

Op een zaterdagochtend zat mijn man in een andere kamer achter zijn computer, en ik zat in het appartement met een Tamagotchi-app op mijn iPad te spelen, toen ik de stereo voor me hoorde aanklikken en een meisjesstem hoorde praten. Ik dacht dat hij de stereo vanaf zijn computer bediende, dus ik negeerde het, omdat hij vaak muziek opzet om te sporten voordat de les begint (hij geeft ’s ochtends les). Ik weet nog dat ik dacht: “Wat voor rare indiemuziek luistert hij eigenlijk?”, want de stem zei alleen maar: “Hoi, mijn naam is (ik dacht dat ik Katie hoorde, maar ik weet het niet zeker omdat ik niet oplette), ik ben ___ jaar oud… Ik kom uit ____…”, enz. Ik hoorde de details niet omdat ik niet echt luisterde, maar dat ging zo’n twee of drie minuten door totdat het plotseling klonk: “Er doet iets met me.” En toen ik dat hoorde, keek ik op en tuurde naar de stereo…

“Er is iets dat me doodt. Iets heeft me gedood.”

Op dat moment gaan mijn nekharen recht overeind staan ​​en sta ik op van de bank om beter te kijken. “Alsjeblieft, iemand, vertel het mijn ouders, vertel het de leraren, vertel het de gevangenisbewaker…” Bij het woord “gevangenisbewaker” ren ik naar de andere kamer en begin tegen mijn man te schreeuwen en hem uit te schelden, omdat ik er zeker van was dat hij me voor de gek hield. Ik zei tegen hem: “Wij maken verdomme geen grappen over dode mensen.” En hij keek me natuurlijk aan van: WTF? Toen hij me eindelijk lang genoeg had gekalmeerd om te horen wat ik had gehoord en waarvan ik hem beschuldigde, zei hij dat het onmogelijk was en leidde me naar de stereo. Hij is niet aangesloten. Ik dacht dat de stereo misschien de signalen van een e-book of zoiets had opgepikt.

7
Ze gebruikten vriendelijkheid om een ​​verontrustende aanwezigheid te kalmeren

[Ik] verhuisde van de VS naar het VK en onze ouders kochten een oud, vervallen huis. Er waren nog steeds loden waterleidingen… Hoe dan ook, er werd aan het huis gewerkt terwijl we er woonden. We begonnen ’s nachts felle lichten in de hoeken van kamers te zien. Voetstappen op de vloerplanken, er lag tapijt in het huis. Ik was toen ongeveer zes en werd ’s nachts wakker gemaakt door een klein meisje, dat voor me op mijn ladekast danste. Ik was doodsbang. Mijn moeder deed het af als een droom. Werklieden klaagden over vreemde dingen, zoals het verplaatsen van gereedschap, en het vreemde gevoel alsof ze werden bekeken.

Na ongeveer een jaar bleef de vriendin van mijn oudste zus een nachtje slapen. Ze maakte het hele huis schreeuwend wakker en zei dat er een klein meisje in haar kamer was geweest, dat ze haar blijkbaar uit bed had getrokken. De vriendin verliet het huis en weigerde ooit nog terug te komen. Mijn moeder besloot dat ze er misschien iets aan moest doen en vroeg om advies. Hij stelde voor dat mijn moeder en de hele familie de aanwezigheid als onderdeel van de familie moesten beschouwen. Dus als we thuiskwamen, riepen we: “Hoi, we zijn thuis, heb je een fijne dag gehad?”

Na verloop van tijd stabiliseerde het huis en kregen we geen problemen meer. We ontdekten ook dat er een klein meisje in het huis aan astma was overleden.

Mijn ouders wonen er nog steeds en het is nu een prachtige, huiselijke plek.

8
Kevin redde hun leven

Twee weken voordat we verhuisden, liepen mijn vader en ik door ons huis en zag ik dat die man de boiler aan het schilderen was. Ik vond het raar, maar ik was 10, dus ach ja. Hoe dan ook, we verhuisden op een woensdag en mijn ouders lieten me thuisblijven van school tot de volgende maandag en hielden me bezig met kleurboeken en een nieuw poppenhuis. In mijn gloednieuwe kleurpotlodenpak zat letterlijk geen blauw kleurpotlood, alsof het een pak van 64 was, maar er zaten maar 63 kleurpotloden in.

Op een dag ging ik naar beneden, naar de kelder. Mijn blauwe krijtje lag naast de boiler en ik krabbelde erop: “Hoi fitnurse6 – Kevin.” Ik was helemaal in de war. Ik ging naar school en mijn nieuwe klasgenoten zeiden: “OMG, woon je bij Kevin thuis?! Je huis gaat spoken!!” Het bleek dat Kevin een jongetje van 8 was dat vóór ons bij ons woonde en hij was aangereden door een auto in de voortuin.

Hij maakte aantekeningen als je pen en papier was vergeten, opende en sloot deuren, zette de thermostaat aan (zo eentje waarbij je aan een knop moest draaien) en zette altijd kerstmuziek aan als het die tijd van het jaar was. We hadden een schommel in de achtertuin en zelfs op de warmste, rustigste zomerdagen bewoog alleen de linkerschommel heen en weer.

We hadden een kat die ik ’s nachts opsloot in mijn slaapkamer. Elke ochtend deden mijn ouders de deur open om hem eruit te laten en deden hem daarna weer dicht. Op een nacht werd ik wakker en miauwde de kat naar de deur. Ik werd er wakker van, maar de deur ging open en de kat siste en rende heel snel naar buiten. De volgende ochtend vroeg ik mijn moeder waarom ze mijn deur niet dicht hadden gedaan en ze zeiden dat ze hem niet open hadden gedaan.

Het laatste verhaal gaat over toen ik een jaar tijdens de kerstvakantie erg overstuur was en bijna zelfmoord wilde plegen. De politie kwam zomaar bij mijn huis langs. De agent zei dat hij in onze buurt patrouilleerde en het gevoel had dat er iets mis was met ons huis. Ik ben er absoluut zeker van dat Kevin er iets mee te maken had.

9
Hun studentenhuis zou door een oude geest zijn achtervolgd

Ik woonde in een oud spookhuis tijdens mijn studententijd. De situatie werd zo vreemd dat iedereen vertrok, behalve ik en een huisgenoot. Hier zijn er een paar:

1) Ik werd om 3 uur ’s nachts wakker omdat de deur van mijn huisgenoot steeds open en dicht sloeg. Vanuit bed schreeuwde ik hem dat hij moest stoppen, maar toen besefte ik dat ik dat weekend de enige thuis was. Zodra ik schreeuwde, hield het dichtslaan op, maar de hippiekralen die ik buiten mijn gesloten deur had hangen, begonnen een half uur lang perfect, maar heftig, tegen de deurpost te zwaaien, terwijl ik twijfelde of ik mijn airconditioning eruit moest halen en uit het raam moest springen. Ik bleef in foetushouding in bed liggen [tot] het stopte.

2) Ik werd om 3 uur ’s nachts wakker, weer alleen, en hoorde de Nintendo op de veranda luid spelen. Ik dacht dat er een dronken jongen binnen was gekomen en was gaan spelen. Ik pakte een knuppel en liep naar de achterkant van het huis terwijl de muziek steeds harder werd. Zodra ik de deur opendeed, was het muisstil, al was het hard genoeg om me wakker te maken.

3) Ik had vrienden uitgenodigd en vertelde hen dat het huis spookte. Niemand geloofde me, dus vroeg ik de geest om iets te doen om te bewijzen dat hij er was. Zodra ik het vroeg, begonnen alle lichten in huis ongeveer een minuut lang te flikkeren. Het was midden op de dag, iedereen was er getuige van.

4) Bijna iedereen die bij mij logeerde, had minstens één keer last van slaapverlamming.

5) Iedere keer dat er iets engs gebeurde, rook het huis naar een oude dame, naar bloemen en een sterke parfum.

10
Hun schoonvader wilde zijn kleinkind niet missen toen hij opgroeide

Mijn schoonvader [overleden] voordat mijn zoon geboren werd, dus hij heeft hem nooit ontmoet. Toen we naar ons nieuwe huis verhuisden, lag mijn zoon vaak midden in de nacht alleen te lachen. Geen probleem, kinderen spelen met alles.

Op een dag waren we eindelijk bezig foto’s in huis op te hangen. Toen ik een keer een foto van mijn schoonvader ophing, zei hij: “Oh mama, waarom heb je een foto van de man die ’s nachts met mij komt spelen?”

Hij had nog nooit een foto van mijn schoonvader gezien.

11
Hun geest toonde vaak geen respect voor hun spullen

Ik kwam thuis en zag dat de ramen op de tweede verdieping open stonden terwijl het regende. En dat er voedselcontainers in de koelkast open stonden die ik nog niet had aangeraakt.

Het ergste was dat de “geest” een hekel had aan klokken. Zij haatte ze. Ik had antieke koekoeksklokken die het al 50 jaar deden en er steeds mee stopten. Gloednieuwe wandklokken die batterijen leeg aten alsof het snoep was. Mijn horloge belandde op een ochtend op de grond, het glas was kapot, ook al wist ik dat ik ermee had geslapen. Wat me het meest frustreerde, was dat ik een gloednieuwe Kit-Kat-klok voor Kerstmis had gekregen – en de [geest] gooide hem van de muur. Ik was aan het koken en uit mijn ooghoek zag ik de klok verdomme vliegen. Ik draaide me om en hij lag aan de andere kant van de keuken. Kapot. Hij was gloednieuw!

12
Hun vriend was zo van streek dat hij weigerde ooit nog naar huis terug te gaan

Ik ben opgegroeid in een enorm huis uit de 17e eeuw… In de negen jaar dat ik daar woonde, ontdekte ik het volgende: ooit was het een bordeel, ooit was het een pestziekenhuis, ooit was het een gewoon ziekenhuis, ooit was het een mortuarium, tijdens de Tweede Wereldoorlog was het een post van de Duitse SS, Napoleon heeft er een paar dagen geslapen (wat best bijzonder is) en er waren drie families waar meerdere moorden in het huis plaatsvonden…

Als kind zag ik veel schaduwen, hoorde ik veel vreemde geluiden, de gebruikelijke. Mijn zus, die op de derde verdieping woonde, kwam ’s nachts vaak naar mijn kamer om me aan te staren (slaapwandelend) en sliep soms in mijn kamer en vergat het de volgende nacht. De deuren kraakten en gingen vaak vanzelf open en dicht. Wat in een oud huis kan gebeuren door tocht. Dit zijn allemaal dingen die elk kind zich kan voorstellen vanwege de suggestieve sfeer die een oud huis iemand kan geven; niets echt engs. Ook ging de wekker ’s nachts vaak af…

Een keer; mijn ouders waren voor zaken in China. Mijn broer, zussen en ik sliepen ergens anders omdat mijn ouders een tijdje weg waren. Ik moest naar de hockeytraining, maar ik was wat spullen vergeten, dus mijn vriend en ik gingen die halen.

Het huis was in duisternis gehuld [en] doodstil. Toen we mijn kamer uitliepen, hoorden we voetstappen op zolder. Twee van mijn broers en zussen hadden daar hun slaapkamers, dus ik dacht dat een van hen thuis was. Ik schreeuwde naar ze, waardoor de voetstappen stopten. Na ongeveer 5 seconden hoorden we de voetstappen dichter bij de trap komen en zelfs voet zetten op de oude houten, krakende treden. Stap voor stap. Ik voelde echt een “gewicht” op mijn voet. Heel vreemd. Maar ik zag niets. Hoe dan ook, we waren met z’n twaalfen, dus we gingen er snel vandoor.

Buiten kreeg mijn vriend een totale zenuwinzinking toen hij een eng gezicht/vorm zag die voor hem op een alien leek. Hij heeft nooit meer een voet in mijn huis gezet.

Ik schrijf het allemaal toe aan de griezeligheid van het huis, maar die ene nacht met mijn vriendin bezorgt me nog steeds de rillingen.

13
Hun kat bleef nog een tijdje rondhangen nadat hij was overleden

Ik groeide op met een kat, Boots, die slechts een jaar jonger was dan ik. Boots werd alleen gemotiveerd door eten en bracht zijn laatste jaren slapend door op het bed van mijn ouders totdat er iemand thuiskwam. Dan sprong hij van het bed, met een “bonk-bonk” van zijn voor- en achterpoten die op de grond vielen, en rende naar zijn voerbak om te bedelen. Hij moest worden ingeslapen toen ik 18 was.

Mijn ouders verhuisden uit mijn ouderlijk huis tijdens mijn eerste jaar op de universiteit. Ik ben er een paar keer teruggegaan voordat het verkocht werd. Elke keer voelde ik de aanwezigheid van een kat. Ik aarzelde, omdat ik er zeker van was dat er een kat onder mijn benen liep. En als ik binnenkwam, hoorde ik altijd een “boem-boem”, alsof Boots naar beneden sprong om te bedelen om eten.

Mijn moeder en ik gingen terug voor de laatste dag dat mijn familie ooit in dat huis zou verblijven, en onderweg vertelde ik haar wat ik had meegemaakt. Tot mijn verbazing had ze precies hetzelfde gevoel. Toen we het huis binnenliepen: boem-boem. We wisselden geschokte blikken uit en bevestigden dat we het allebei gehoord hadden.

Ik ging in mijn lege kamer zitten terwijl mijn moeder de laatste dingen bij elkaar zocht. Hoewel ik mijn ogen dicht had, moest ik mezelf dwingen om de kat die naar me toe kwam niet te aaien, omdat ik logischerwijs wist dat hij er niet was.

Voordat we weggingen, stonden we in de gang voor de slaapkamer van mijn ouders… Ik zei dat ik dacht dat Boots er nog was, en stelde voor om zijn geest mee te nemen naar het nieuwe huis. Ze stemde toe, dus riep ze: “Bootsy!” Vanuit de kamer van mijn ouders: “thunk-thunk.”

Wij hebben het allebei gehoord.

Ik denk niet dat hij met ons meekwam. Hij hield nooit van autorijden. Maar ik hoop dat de baasjes sinds ons veel plezier hebben gehad met hun spookpoes. Hij was een brave jongen.

14
Hun geest wilde met de kat spelen

Ik zag hoe een van onze katten ongeveer anderhalve meter aan haar staart naar achteren werd getrokken. Ze liep door de eetzaal en gleed plotseling naar achteren, alsof iemand haar aan haar staart trok. Alleen was er [niemand]. Ze raakte in paniek en probeerde weg te rennen, maar dat lukte niet. Ik denk dat dit het werk was van een vier- of vijfjarig spookmeisje dat rondhangt en gewoon met de kat wil spelen.

15
De oude bewoners bewonen blijkbaar nog steeds het huis

[Eén man bezweek] in de garage en de [andere] werd ziek en [stierf] ​​in zijn bed in de kelder [van mijn huis]. Ik woonde in de kelderkamer en had vaak het gevoel dat ik constant in de gaten werd gehouden. De slaapkamer in de kelder heeft een geheime berging achter een boekenkast met een slot. Ik werd altijd wakker en zag dat de deur wijd openstond. Het gebeurde zo vaak dat ik koud wakker werd en midden in de nacht de deur routinematig dichttrok en op slot deed. Lange tijd dacht ik dat mijn vader of stiefbroer me dwarszat, maar dat was niet zo. Mijn stiefbroer woont nu in die kamer en hij zegt dat het hem nog steeds overkomt en dat hij hem zelfs wel eens vanzelf open heeft zien gaan! Er zijn geen ventilatieroosters of iets dergelijks, dus ik heb de wind uitgesloten.

Ook in de garage zie ik altijd licht onder de deur door de kier vandaan komen, om vervolgens de deur te openen en het pikkedonker te worden. Ik heb wel eens geluiden uit de garage gehoord, maar dan hoorde ik zaagbladen tegen elkaar kletteren en lichtjes draaien op hun plek op de hele bergingswand. [Ik] dacht er eerst niet bij na, maar als je [dingen] meer dan eens ziet bewegen, kijk je toch wel eens over je schouder…

16
Hun huis overleefde beide wereldoorlogen

Ik woon in een huis uit de 19e eeuw. Het heeft de twee wereldoorlogen overleefd en het heeft wel wat meegemaakt, denk ik. Een van de vorige eigenaren had twee zoons, die allebei [een einde aan hun leven hebben gemaakt].

Er gebeuren veel vreemde dingen. De dieren (hond en papegaaien) worden wakker uit hun dutje en volgen iets met hun kop, net zoals ze mij zouden volgen als ik rondliep. Bovendien had mijn broer, voordat ik van kamer wisselde, een kamer en hij weigerde daar te slapen omdat hij stemmen hoorde. Hij sliep bij mijn ouders (hij was nog een kind) tot de dag dat hij mijn oude kamer kreeg en sindsdien slaapt hij zonder problemen in die kamer.

Er is ook een hele verdieping die we niet gebruiken en ik slaap op zolder. Ik ga via die verdieping naar mijn zolder (vreemde uitleg, maar het is een raar huis) en daar heb ik een bewegingsgeactiveerde lamp die aangaat als ik de trap op loop naar die ongebruikte verdieping. Hij gaat ook midden in de nacht aan als er niemand onder de bewegingsmelder doorloopt. Bovendien zijn er koude plekken.

17
Ze lijden aan door geesten veroorzaakte slaapverlamming

Ik sliep vroeger op de tweede verdieping en mijn zus [sliep] op zolder. Ze had vaak last van slaapverlamming. Toen is ze verhuisd en nu heb ik haar oude kamer.

Zij heeft geen last meer van slaapverlamming, maar ik nu wel.

18
Ze hebben een geest die om je geeft

Ik was ’s nachts in slaap gevallen met mijn ventilator aan en werd ijskoud wakker – ik zette hem uit. Niet lang daarna werd ik wakker met een hete lucht en zette hem weer aan. Dit gebeurde meerdere keren. De laatste keer werd ik weer warm wakker, en zodra ik mijn ogen opendeed, hoorde ik de ventilator aanslaan en keek ik omhoog om te zien hoe hij langzaam sneller begon te draaien.

Ik zei: “Dank u wel” en viel weer in slaap.