Hoe is het toch mogelijk
Is dit herkenbaar?
Altijd als ik iets moet repareren in huis dan ga ik vol goede moed, met lood in den schoenen, dat dan weer wel, aan de slag.
Ik ga naar boven bv met hamer en schroef en spijkers…
Ben ik boven, moet ik weer terug natuurlijk naar beneden voor de schroevendraaier…
Ben je net lekker op gang, moet je weer naar beneden voor een andersoortige spijker!
Ik heb nu echt een blauwe nagel, omdat ik mijzelf op mijn duim hamerde…
Serieus!
Nou nu heb ik ook nog een kastje in mijn slaapkamer die uit elkaar wil vallen!
Geen idee waarom, maar het heeft er geen zin meer in.
Nou ik heb al 1 laatje wat kunnen herstellen, de la kon er niet uit dus je moest helemaal in die la kruipen zo ongeveer en dan schuin timmeren etc nou een heel gedoe!
Natuurlijk waar een vent zo een schroef ergens injast lukt dat bij mij niet…
Dus die schroef zit er een beetje scheef in en half eruit, nou ja het zit!
De onderste la kan ik niet maken, kan er niet bij!
De ene kastdeur… nou met moeite 1 schroefje eruit kunnen draaien en die andere blijft meer lekker zitten, met als gevolg,… je kan niet verder!!!!!!!!
Ik heb zo vaak vol goede moed iets geprobeerd, met soms echt tranen in mijn ogen omdat het niet lukte!
En waar een man dingen in no time doet, ikke nie…
Rolgordijntje ooit in de douche, wat een hel…uren mee bezig geweest, hard hout o.i.d.
Ik was echt heel boos op meneer God die dag!
Ik wilde erna ook echt een tijdje niet meer met hem praten!
Dusss…
Het verbaast me echt hoe een man iets gewoon heel snel kan maken en een vrouw blijkbaar niet zo snel…
En nu zit ik met mijn kastje verdorie!
🙁
En nu?
