Waarom hij nog in leven was…

Angel, een jood, eigenaar van de beroemdste bakkerij van Duitsland, zei vaak: “Weet je waarom ik vandaag leef?

Ik was nog een tiener toen nazi’s in Duitsland joden genadeloos vermoordden. Nazi’s brachten ons met de trein naar Auschwitz. Het was toen dodelijk koud. We bleven vele dagen achter in de wagons zonder eten, zonder bedden, wat betekent, zonder de mogelijkheid je  op een of andere manier op te warmen. Het sneeuwde toen overal.

De koude wind bevroor onze wangen elke seconde. We waren met honderden op die koude, vreselijke nachten. Geen eten, geen water.

Het bloed was als bevroren in de aderen.

Naast mij zat een bejaarde jood die erg geliefd was in mijn stad. Hij trilde en zag er verschrikkelijk uit. Ik omarmde hem  om hem op te warmen. Heb hem stevig geknuffeld om hem wat warmte te geven. Ik wrijf zijn handen, benen, gezicht, nek. Ik smeekte hem om in leven te blijven. Ik heb hem opgevrolijkt.

Zo heb ik deze man de hele nacht warm gehouden.

Zelf was ik moe en bevroren.

Fingers crossed, maar ik bleef het lichaam van deze man masseren om hem op te warmen.

Er zijn zoveel uren verstreken. Eindelijk is de ochtend aangebroken, de zon is gaan schijnen. Ik keek om mij heen om de andere mensen te zien. Tot mijn afgrijzen zag ik alleen bevroren lijken.

Alles wat ik kon horen was de stilte van de dood.

‘Frosty Night’ heeft iedereen gedood.

Ze stierven van de kou.

Slechts twee mensen hebben het overleefd: de oude man en ik.

De oude man overleefde het omdat ik hem niet liet bevriezen, en ik overleefde omdat ik hem warm maakte.

Mag ik je het geheim van overleven in deze wereld vertellen?

Als je het hart van anderen verwarmt, dan verwarm je jezelf.

“Wanneer je anderen ondersteunt, versterkt en aanmoedigt, dan ontvang je steun, versterking en aanmoediging in je leven. “