Als iemand die zelf een spirituele reis heeft gemaakt, kan ik beamen dat het vaak een eenzaam pad kan zijn. Je merkt misschien dat je niet meer op dezelfde golflengte zit als je vrienden en familie en dat je constant twijfelt aan de overtuigingen en denkpatronen waar je zo lang aan hebt vastgehouden.

Maar hier komt het punt: alleen zijn tijdens je spirituele reis is niet slecht. Sterker nog, het is een essentieel onderdeel van het proces. Er zijn verschillende redenen waarom dit zo is, en als je die begrijpt, kun je je eenzaamheid omarmen en er het beste van maken.

Alleen zijn stelt je in staat om los te komen van de invloed van anderen

We worden allemaal beïnvloed door de maatschappij waarin we leven, en door de mensen om ons heen. Het is normaal dat we de overtuigingen en denkwijzen overnemen van de mensen met wie we tijd doorbrengen. Maar als we echt ons eigen pad willen bewandelen, moeten we afstand nemen van die invloed en onze eigen weg vinden. Alleen zijn geeft je de ruimte om dat te doen en je af te vragen waarom je gelooft wat je gelooft.

Alleen zijn dwingt je om naar binnen te kijken

De antwoorden op al onze problemen en vragen liggen in onszelf, maar we negeren ze vaak ten gunste van externe afleidingen. Als je alleen bent, heb je geen andere keuze dan je diepste gedachten en gevoelens onder ogen te zien. Het kan een pijnlijk proces zijn, maar het is ook ongelooflijk bevrijdend. Je zult jezelf op een manier gaan begrijpen die je nog nooit eerder hebt gedaan.

Alleen zijn zorgt ervoor dat je je energie terugkrijgt

We geven allemaal onze energie weg aan anderen, of we ons dat nu realiseren of niet. Giftige relaties kunnen onze levenskracht wegzuigen, waardoor we ons uitgeput en waardeloos voelen. Maar wanneer we alleen zijn, kunnen we die energie terugwinnen en leren hoe we erin kunnen blijven, wat er ook gebeurt. Dit is vooral belangrijk voor empathen, die er bijzonder vatbaar voor zijn om de energie van anderen te absorberen.

Alleen zijn is een teken dat je bent uitgekozen

Niet iedereen maakt in zijn leven een spirituele ontwaking mee. Het is een zeldzaam en kostbaar geschenk waar je dankbaar voor mag zijn. Ja, de reis kan moeilijk zijn, maar de beloning is onmetelijk. Je krijgt een dieper begrip van jezelf en de wereld om je heen, en je ervaart een gevoel van verbondenheid met het goddelijke dat werkelijk transformerend is.

Alleen zijn laat je beseffen dat je nooit echt alleen bent geweest

Wanneer je je verbinding met het goddelijke verdiept, zul je begrijpen dat je liefde bént en dat alle bevestiging en het geluk die je bij anderen zocht, al die tijd al in je aanwezig waren. Je zult een gevoel van volledigheid en zelfredzaamheid ontdekken dat werkelijk bevrijdend is.

Dus, als je je alleen voelt op je spirituele reis, weet dan dat je niet de enige bent met dat gevoel. Omarm je eenzaamheid en vertrouw erop dat het een essentieel onderdeel van het proces is. Je staat op de rand van iets werkelijk buitengewoons, en het universum spant samen om je daar te helpen.Bron

Op een keer verbleef een zekere monnik, een Vajjiaanse prins, in de buurt van Vesali in een dicht struikgewas. Bij die gelegenheid werd er een nachtelijk festival gehouden in Vesali. De monnik – klagend toen hij het luide lawaai van blaasmuziek, strijkinstrumenten en gongs uit Vesali hoorde komen – reciteerde bij die gelegenheid dit vers:

Toen kwam de devata die in het struikgewas van het bos woonde, op hem af en voelde sympathie voor de monnik. Hij wenste hem voordeel en wilde hem tot bezinning brengen. Hij sprak hem aan met het volgende vers:

De monnik, berispt door de devata, kwam tot bezinning.