Spiritualiteit rondom de Geboorte

Spiritualiteit rondom de Geboorte
Coby de Jong
Het besef van spiritualiteit geeft een nieuwe dimensie aan de beleving van zwangerschap, geboorte en de opvoeding van kinderen.
Spiritualiteit is het besef dat wij leven vanuit een geestelijke oorsprong en dat onze ziel meerdere levens kiest om zichzelf te vervolmaken via allerlei ervaringen in het leven.
Onze ziel doet in elk leven ervaring op.

Het besef dat een kind ook een volwassen ziel heeft geeft implicaties voor de opvoeding.
Een kind hoeft zich alleen maar te ont – plooien, te ont- wikkelen, zich te her – inneren.
Wij – als ouders, opvoeders – lopen naast hen op hun pad om hen hierin te begeleiden.
De ziel is vaak al aanwezig voor de conceptie en communiceert met de ouders, om zich in te leven in de relaties tussen de gezinsleden als voorbereiding op het komende leven.
A.s. ouders kunnen dit ervaren als een aanwezigheid van de ziel, een bepaald gevoel, een sterk verlangen naar een kind.
Een kind kan reeds voor de conceptie zodanige liefdesvibraties naar de ouders zenden dat er in de relatie een verzachting, een bepaalde openheid ontstaat.
De ziel heeft vlak voor de conceptie en vlak voor de geboorte een overzicht van het komende leven en overziet ook de thema’s die in dit leven aan bod gaan komen.
De ziel wordt hierin begeleid door helpers en gidsen, meestal naar zijn/haar eigen wens maar vaak ook een beetje geduwd.
Bijvoorbeeld iemand die in een leven veel schuld opgelopen heeft, door in een oorlog mensen om te brengen vanuit een gevoel van superioriteit, machtswellust etc. moet om weer in het reine te komen met zichzelf bewust aan de andere kant van de medaille ervaringen opdoen om zo in zichzelf de waarden te kunnen ervaren van zelfrespect, mededogen en liefde.

Deze ziel kan zo tegen een leven opzien omdat dit hem zoveel herinneringen aan schuld kan geven dat hij zich verzet tegen deze incarnatie, terwijl hij innerlijk wel voelt dit te moeten doen. Hier is de geestelijke begeleiding op gericht om deze ziel toch te duwen dit leven aan te gaan. Besef hebbende van de diepe processen die als basis liggen aan een incarnatie kunnen we het kind hier veel meer in steunen.
Elke incarnatie heeft als doel beschadigingen (opgedaan in vorige levens) te transformeren.
De ziel kiest (bewust – onbewust) die ouders uit die bij deze levensopdracht passen. Bijvoorbeeld ouders die veel verzachting geven of ouders die de pijn juist extra aanraken..
De levensopdracht is een verzamelnaam voor een aantal items die jouw richting geven in je leven. Je ziel wordt voortgestuwd een bepaalde richting uit te gaan.
Die voortstuwing vindt plaats vanuit je ziel; denk maar aan de rode draad in je leven, of de uitdrukking; ik ben van mijn weg afgedwaald.
Op je levensweg kom je vaak dezelfde thema’s weer tegen die bij jou passen bijvoorbeeld; omgaan met zelfrespect, minachting, liefde – miskenning, geduld – ongeduld, leiderschap- slachtoffer, discipline – vrijheid.

Tijdens de zwangerschap wordt je stoffelijke lichaam gevormd, dit stoffelijke lichaam is een eindstation en een uitdrukking van je voorgenomen leerprocessen.
Lichamelijke processen die met de vrucht plaatsvinden hebben een relatie met de gevoelsmatige verbinding tussen moeder/vader en kind.
Aangeboren afwijkingen en handicaps zijn er niet voor niets.
Ook een miskraam, een stuitligging of een vroeggeboorte niet.
Voordat het stoffelijke lichaam gevormd werd is het energielichaam gevormd; je astrale lichaam en je etherisch lichaam, mede in samenwerking met de voorouders.

Het kind voelt zich ‘godgelijk’.
Het kind is zich bij aanvang van het leven bewust van zijn goddelijke oorsprong.
Het kind is vooral nog geestelijk en maakt ook uittredingen en ziet bijvoorbeeld zijn eigen geestelijke begeleiding; hiervoor hoeft het kind niet – zoals wij dat benoemen – paranormaal begaafd te zijn. Het kind heeft diep in zichzelf nog een gevoel van eenheid met al wat leeft en voelt ook innerlijk de verbinding met zijn oorsprong.
Ook heeft het kind een eigen innerlijke sturing door het contact met het eigen * hoger zelf. *

Het kind heeft ook vaak herinneringen aan de geestelijke wereld en ook aan vorige levens en kan die ook beschrijven aan de ouders als het kind iets ouder is.
Omdat wij hier niet voor open staan, luisteren we vaak niet goed naar wat het kind vertelt.
Het kind heeft (doordat het een wijze ziel is) ook vaak veel inzichten in de persoonlijkheid van de ouders. Het kind wil ons ook helpen in onze persoonlijke ontwikkeling en ons daarin liefde en steun geven.
Het kind is in dat opzicht -geestelijk- vaak verder ontwikkeld dan wij zijn.
Omdat wij hier vaak niet voor open staan en denken dat wij vanuit onze rol als opvoeder het kind moeten opvoeden en stimuleren is het meestal een eenrichtingsverkeer; vanuit ons naar het kind toe.
Wij kunnen het kind hierin heel erg betuttelen.
Het kind kan zich hierin erg verlaten voelen omdat het zich niet gehonoreerd voelt in wie het wezenlijk is. Kinderen kunnen zich bijvoorbeeld heel diep vanuit een sterk gevoel van liefde verbonden voelen met hun ouders terwijl de ouders zich dat niet altijd realiseren.

Vanuit het besef van spiritualiteit en de diepere zin van incarnatie ga je ook je kinderwens anders beleven.
Meestal is onze kinderwens gebaseerd op het vermijden van eenzaamheid, of omdat iedereen kinderen krijgt, of het doorgeven van leven, of een verlangen naar liefde geven en ontvangen of het opvullen van een leegte.
Als je jezelf bewust wordt van de diepere betekenis van mens-zijn krijgt zwangerschap een geheel nieuwe inhoud. Je begrijpt bijvoorbeeld dat het krijgen van een kind jou kan aanzetten tot bepaalde leerprocessen en dat het kind jou in bepaalde pijnen zal aanraken.
Het uiteindelijke doel van ouderschap is niet is dat je kind hoge cijfers haalt of carriPre maakt en een groot huis koopt, maar dat het innerlijke vervulling vindt in zijn leven en hopenlijk ook met jou samen deze vervulling zal kunnen ervaren.
Omdat het krijgen van kinderen voor veel ouders zo confronterend is onttrekken velen zich aan hun verantwoordelijkheid door niet aanwezig te zijn of door confrontaties uit de weg te gaan of te blijven hangen in emoties van falen of onvermogen.
Het kan ook zijn dat je geen partner ontmoet of dat je niet in verwachting raakt of dat je kindje gehandicapt is.

Waarom zou deze ziel een gehandicapt lichaam of verstand kiezen om zichzelf mee uit te drukken?
Wat wil de ziel hiermee zeggen?
Welk leerproces wil de ziel hiermee in zichzelf en in relatie tot zijn medemens doormaken?
In een leven met een verstandelijke of lichamelijke handicap komen we zoveel leermomenten tegen dat dit een voorbereiding kan vormen voor een volgend leven waarin veel geduld of overgave of liefde nodig is.
In ons streven naar perfectie, macht en kennis neemt soms de (medische) techniek een te grote vlucht boven de menselijke kwaliteiten van het leven zoals; medemenselijkheid, acceptatie en mededogen.
Aan de andere kant vind ik dat ouders zelf moeten kunnen kiezen of zij wel of niet het leven aan willen met een gehandicapt kind, maar dan wel met afweging van de gevoelsmatige en verstandelijke redenen en in contact met de ziel.

In bijvoorbeeld Amerika , Zwitserland en Italië worden er bijna geen baby’s meer geboren met het syndroom van Down of een andere vorm van verstandelijke handicap en zelfs in Nederland wordt de discussie gevoerd over uitbreiding van de abortuswetgeving; dat ouders tot abortus kunnen overgaan in een meer verdergevord stadium in de zwangerschap dan nu het geval is en ook met uitbreiding van de redenen waarom abortus toegestaan wordt. (er wordt zelfs gesproken over het toestaan van abortus vanwege een lichamelijke handicaps zoals een bepaalde oogafwijking)
Als we uitgaan van de keuze van de ziel voor een bepaald leven hebben wij dit als (a.s.) ouders te respecteren..
Als je als mens met een bepaalde handicap geboren wordt houdt dat een bepaald leerproces voor je in.
Dit geldt in bepaalde mate ook voor handicaps die je tijdens je leven oploopt, waardoor je bijvoorbeeld ineens hulp moet vragen, of moet rusten, of rustiger aan moet doen waardoor je meer tijd krijgt voor andere dingen.
Betreffende de ontwikkeling van de baby tijdens de zwangerschap kun je niet zeggen: “O, de baby ligt in een stuit, dus dat zal wel betekenen dat er sprake is van angst”.

Dat is heel liefdeloos en helemaal niet spiritueel om dat zo te zeggen!”
Je kunt wel invoelen (als vader, moeder van dit kind) waardoor die complicaties zijn ontstaan. En je afstemmen op de baby in een gevoel van acceptatie en met begeleiding van de medische kennis ten dienste van moeder, vader en kind en niet zoals het nu is: de medische wetenschap die bepaalt wanneer en hoe er ingegrepen wordt tijdens een zwangerschap en bevalling.
Dit geldt bijvoorbeeld ook voor genetische manipulatie in relatie tot erfelijke afwijkingen.
In hoeverre beVnvloedt je karma?

Ouderschap heeft in diepte te maken met jezelf te openen voor de kinderen die bij je komen en de processen aan te gaan die deze kinderen je brengen en te vertrouwen dat hetgeen wat er in jouw leven gebeurt dat dat voor jou een positieve ontwikkeling zal brengen die je diep in je ziel verlangt en nodig hebt om te groeien, zonder voorwaarden te stellen.
Op een dieper niveau heeft dit met overgave aan het leven te maken.
Dat je je openstelt voor het leven zoals dat zich aan je voordoet en vandaar uit creatief met deze levenslessen omgaat. Je schenkt een kind het leven en je schenkt jezelf in overgave aan het leven. Zoals we er nu vaak mee omgaan is dat we nu wel graag een kind willen, maar dan een kind onder bepaalde voorwaarden: dat niet gehandicapt is, en bijzondere talenten heeft en misschien hebben we qua uiterlijk ook nog bepaalde wensen. In onze hang naar perfectie verliezen we onze menselijke waardigheid, onze menselijke natuur, onze vriendelijkheid.
We discussieren nu heel veel over het milieu, en of het wel zin heeft om op deze wereld nog kinderen te ‘zetten’ met alle oorlogen en milieurampen en voedselschaarste en onrechtvaardige welvaartsverdeling.
We twijfelen ook heel erg aan onze eigen capaciteiten als opvoeders.
Uitgaande van een spirituele visie krijgt alles een heel nieuw perspectief.
Wij zijn scheppers van ons eigen leven en onze kinderen die bij ons komen zijn dit dus ook.
Wij zijn de perfecte ouders voor dit kind; wij hebben die mogelijkheden in onszelf die zij nodig hebben om zich optimaal te kunnen ontwikkelen.

Wat betekent deze zienswijze nu voor jou als je naar je eigen ouders kijkt?
En ook als je kijkt naar hoe je geboren bent en hoe je je in je leven ontwikkeld hebt?
Tijdens een lezing die ik bijwoonde vertelde een jongen een verhaal dat hij zich steeds weer aan getrokken voelde om naar de plek toe te gaan waar hij geboren was en hij vroeg zich af hoe dat kwam.
De leraar die de lezing hield gaf als antwoord dat hij zichzelf tijdens de geboorte heel erg bewust was van zijn geestelijke oorsprong en dat hij tijdens de geboorte ook in die eenheid van geest en lichaam had kunnen blijven en omdat dit in het ‘normale’ leven heel moeilijk te realiseren is had deze jongen als het ware een stukje heimwee naar dat gevoel van ‘eenheid’.

De baby bereidt zich tijdens de zwangerschap voor op het komende leven en neemt afscheid van de geestelijke wereld.
Hoe kun je je als a.s. ouders tijdens de conceptie en zwangerschap zo bewust mogelijk openstellen voor een kind wat bij jou geboren wil worden?
Als eerste is onbevangenheid een belangrijk item in processen van zwanger willen worden.
Het is een misvatting om te denken dat je relatie eerst heel harmonisch moet zijn voordat je zwanger kunt raken.
Het is ook een vergissing om te denken dat je vanaf het moment dat je zwanger bent je thuis op de bank moet gaan zitten en je vooral niet op te winden of je over te geven aan allerlei emotionele escapades.
Dat zou de baby negatief beVnvloeden en traumaatjes veroorzaken.
Als je ervan uitgaat dat de baby bij jou en je partner komt om een bepaald leerproces door te maken en daarvoor een gezamenlijke weg met jou kiest dan ben jij precies geschikt voor je baby zoals je bent op dat moment.
Dus het hele proces van zwanger worden heeft veel te maken met zelfbewustwording en zelfacceptatie.
Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat als jij en je partner een relatie hebben met veel conflicten en af en toe harmonie dat je baby (een volwassen ziel) ook een aantal leerprocessen wil doormaken die raken aan het thema “conflicten”.
Dit wil ook niet zeggen dat je er maar onverantwoordelijk op los moet leven; en al je problemen onder het hoofdstukje “karma” kan wegmoffelen.

Wat gebeurt er nu eigenlijk tijdens de conceptie ?
De man en vrouw vormen tijdens de seksuele gemeenschap gezamenlijk een energieveld wat reikt tot in de *sferen, waardoor een ziel wordt aangetrokken die hiermee resoneert.
De periode voor de geboorte waarin de ziel nog vertoeft in de geestelijke wereld – oftewel in een geestelijk volwassen sfeer, oftewel in een kinderhemel – is een plek die bij de ontwikkelingsweg van de ziel past; afhankelijk van het vorige leven, de periode van verwerking die de ziel nodig heeft, de wijze van sterven in het voorgaande leven, de tijdspanne tussen twee levens in en het verlangen van de ziel om een nieuw leven te beginnen.
De levensopdracht van de ziel is afhankelijk van hetgeen de ziel tot ontwikkeling wil brengen in zichzelf – in de wereld – in relatie tot anderen.
En vlak voor de conceptie en de geboorte krijgt de ziel hier een overzicht van in samengaan met de geestelijke begeleiding.
Omdat de ziel alle kwaliteiten die nodig zijn om deze levensopdracht aan te gaan nog dient te ontwikkelen kan de ziel behoorlijke processen van ontmoediging, eenzaamheid en machteloosheid ervaren die zich kunnen uiten in onverwachte bewegingen van de baby of juist het niet bewegen, het zich ongemakkelijk voelen van de moeder en allerlei zwangerschapskwaaltjes. (zoals hoge bloeddruk, harde buiken, zwangerschapsvergiftiging)
Wat hierbij helpend kan zijn is o.a. de baby geruststellen, het wiegen van het lichaam, de tijd nemen om naar je dromen te luisteren, de tijd nemen om je even op je partner af te stemmen voordat je gaat slapen, te neuriën zodat je kindje zich welkom ontvangen kan voelen.
Praten en innerlijk communiceren met je kindje. Je eigen gevoelens accepteren.
Je voorbereiden op je ouderschap.
Tijd nemen om beelden, gedachten en gevoelens die je hebt omhoog te laten komen.
Vrij uit te spreken met anderen over je gevoelens en gedachten.

De ziel heeft volwassen en kinderlijke behoeften aan communicatie tijdens de zwangerschap. Dit kun je ervaren door ingevingen in je gevoelsbeleving.
Je baby is via een etherisch netwerk verbonden met jouw energielichaam en jullie vangen elkaars gevoelens en gedachten op via allerlei lijntjes die tussen jullie lopen, misschien krijg je hele andere ingevingen dan toen je nog niet zwanger was.
Je wilt bijvoorbeeld ineens veel in de natuur zijn, of je bent heel assertief tegen mensen, of je gaat intensiever naar muziek luisteren, of je wordt ineens heel gevoelig.
Dat zijn niet alleen je hormonen, maar ook de aanwezigheid van je baby die jouw aanraakt in jouw etherisch lichaam.
Tijdens de zwangerschap vindt er een verwevenheid plaats tussen de aura van de moeder/vader en baby.
De baby voedt zich ook met zowel mannelijke als vrouwelijke energieën om hierdoor zichzelf te vormen. De vader vormt ook een energetische bescherming om de moeder heen met zijn energieveld.
Door je open te stellen voor je baby in je zwangerschap voelt die zich reeds gezien door jou en bevestigd in zijn/haar hele kleine persoonlijkheid.
De aanwezigheid van de baby kan ook hele onprettige associaties bij je oproepen; zoals het besef dat je je vrijheid kwijtraakt, het gevoel dat je lichaam in dienst staat van een ander mens die wil groeien, je veranderende lichaam waar je blij en minder blij mee kunt zijn, je bent minder mobiel en flexibel en op je werk kunnen ze niet meer alle grote opdrachten aan jou geven; kortom een zwangerschap heeft veel consequenties voor jouw persoonlijke leven.

Ongemakken die je ervaart tijdens je zwangerschap en bevalling kunnen ook ingegeven worden doordat je in elkaars energieveld pijnplekken aanraakt die nog om nadere uitwerking vragen.
Dit beseffende zou betekenen dat er tijdens de zwangerschap en bevalling meer aandacht zou moeten komen voor de baby die zich voorbereidt om het leven aan te gaan.
De medici, verpleegkundigen, vroedvrouwen en omstanders zouden zich veel meer kunnen realiseren wat de geboorte werkelijk betekent voor ouders en baby: een werkelijke geestelijke en gevoelsmatige verbinding wensen aan te gaan van de ziel met het stoffelijke leven.
Tijdens de geboorte vindt de eerste integratie plaats van de ziel met het lichaam.
Als er zich complicaties voordoen tijdens de zwangerschap en geboorte wordt er medisch gelijk handelend opgetreden, zonder afstemming op de moeder/vader en de baby.
Dit zou uitgebreid kunnen worden.
Bijvoorbeeld als de ontsluiting niet vordert zou er contact gelegd kunnen worden met het kindje door het bewust uit te nodigen om te komen, of naar de moeder toe om meer in haar overgave te komen.

Ook de wijze waarop de baby zich ontwikkelt in de eerste 7 dagen – 6 weken, 3 maanden en het eerste levensjaar toe, zou niet alleen via lichamelijke maatstaven gemeten moeten worden, ook de geestelijke en gevoelsmatige aspecten vragen om aandacht.
De eerste 7 dagen na de geboorte zijn de geestelijke begeleiders nog aanwezig bij het kind en de ouders om de baby te helpen met het aangaan van het leven.
De eerste 6 weken zijn belangrijk voor de gevoelsontwikkeling.
De baby opent zich naar buiten toe.
Als er teveel lawaai om de baby heen is, kan dit proces onvoldoende plaatsvinden.
De baby doet een beroep op ons om op non-verbale wijze te communiceren :
In de eerste weken na de bevalling is het belangrijk om veel oogcontact te maken en te praten met de baby; de baby maakt ook geluidjes terug, door dit serieus te nemen en te herhalen krijgt de baby een erkenning om hiermee door te gaan.
Door het oogcontact voelt de baby zich gezien. In de communicatie kun je je richten op het volwassen deel van de ziel en het kinderlijke deel van de ziel.
Door vanuit gelijkwaardigheid met de baby om te gaan – en hierin bijvoorbeeld ook de wijsheid van de baby te ontmoeten – ontstaat er een geheel nieuwe relatie.
Ook door in de dagelijkse verzorging niet alle problemen voor de baby op te lossen maar in je communicatie naar de baby toe mee te nemen dat de baby zelf ook een eigen verantwoordelijkheid aangegaan is voor zijn eigen leven.
Door ook aandacht voor de geestelijke ontwikkeling van de baby te hebben geef je de baby de tijd om te acclimatiseren in zijn nieuwe omgeving.
Aandacht te hebben voor de geestelijke ontwikkeling van de baby betekent bijvoorbeeld dat je veel stille momenten inbouwt in de loop van de dag, dat je communiceert met de baby, niet alleen over de wandeling maar ook over je gevoelens en gedachten en ook met open aandacht naar de baby bent.
Dat je momenten in de natuur doorbrengt, waarin de baby een eenheid kan ervaren.
Dat je in plaats van allerlei klank/muziekdoosjes ook je eigen stem gebruikt om voor de baby te zingen. En bovenal door je werkelijke gevoel van gelijkwaardigheid.
Je baby zal je er enorm dankbaar voor zijn.
Dit betekent niet dat we “soft” moeten worden of ‘soft’ zijn.
De baby leeft in 2 werelden: de geestelijke wereld (waar hij vandaan komt) en de stoffelijke wereld (waar hij nu is aangekomen)
Als mens probeer je die 2 werelden in jezelf in balans te brengen in je hele leven. (en dat doe je niet door een deel te ontkennen!)
Vooral voor de baby is de periode na de geboorte een moeilijke periode.
De baby is een pasgeboren engeltje. (zonder vleugeltjes)
Etherisch is de baby nog heel verfijnd, een kind tussen twee werelden; de baby komt net uit de hemel en hoort nog niet bij de aarde.
Je kunt het energieveld en de verschillende energie lagen daarin van de baby vergelijken met de blaadjes van een klaproos, heel teer.
De baby is nog heel transparant is; doorzichtig.
Alle laagjes van zijn persoonlijkheid zijn nog transparant en nog niet gevormd.
Daarom kan de baby ook zo gemakkelijk van stemming veranderen.
De baby glijdt van de ene gevoelsstemming naar de andere en ook van het onderbewuste naar het hoger bewustzijn en weer terug.
Bij een baby van nog geen 3 maanden oud kun je dit heel goed waarnemen in de ‘stuipjes’ die ze hebben – zoals dit door de nuchtere Hollandse kraamverzorgster genoemd wordt- maar in India wordt het genoemd: “the baby dreams of God”, en in Frankrijk zeggen ze: “de baby lacht naar een engel”.
Deze “stuipjes” ontstaan doordat de fontanel nog open is, de baby nog erg hemels is en veel uittredingen maakt en de hersengolven grotendeels “alpha”, hetgeen wij alleen ervaren na lange meditatie, en tijdens momenten van gelukzaligheid.

In de eerste drie jaren begint de baby met de vorming van zijn kleine persoonlijke “ik” in relatie met de ouders en andere gezinsleden in verbinding met zijn eigen “goddelijke vonk”.

Over de auteur:
Coby de Jong is in haar dagelijks leven moeder van 2 kinderen (14 en 17 jaar) en werkzaam vanuit haar praktijk ‘Het Sterrenkind”; een praktijk voor zwangerschapsyoga, babymassage en spirituele hulpverlening.
Ze verzorgt cursussen zwangerschapsyoga, baby massage en thema-avonden ‘Spiritualiteit rondom de geboorte’.
In het najaar 2001 start een opleiding docent(e) baby massage.

Vanuit de Stichting B.I.S. (Bewustzijn en Integratie van Spiritualiteit) geeft Coby in samenwerking met co-trainers workshops “Spiritualiteit rondom geboorte”.
Coby is lid van de werkgroep S.H.A.K. (Spirituele Hulpverlening aan Kinderen)
Coördinatie: 010-4221730B.I.S.

Literatuur:
Een boek over geboorte – OIBIBIO
Herboren – Inzicht in de betekenis van vroeggeboorte en leven en sterven van een pasgeboren kind – Lieneke Schotanus – Uitg. Akasha ISBN90-73798-58-2
De goddelijke vrouw – Manuela Dunn Mascetti – Uitg. Elmer b.v.
Rozemarijn Roes: Mama, luister je? Wat je van je kind kunt leren.
Uitg: Ankh Hermes ISBN 90-202-8105-4
Johanna Klink: Vroeger toen ik groot was (Uitg. ?)
Hallo meneer God, met Anna. Uitg. Bosch en Keuning b.v. ISBN 90-246-4207-8
Anne en Daniel Meurois – Givaudan: de negen maanden –
een verhaal over geboorte en wedergeboorte Uitg: Ankh Hermes ISBN 90-202-5603-3
Ramar, een spirituele vertelling- Darrel T. Hare. Uitg. Luitingh-Sijthoff. ISBN 90-245-2733-3
Wijsheid van een sterrenkind – Phoebe Lauren – Uitg. Ankh Hermes – ISBN 90-202-81444-5
Van geest tot lichaam – spirituele anatomie en fysiologie van het menselijk lichaam –
Paulus Rijntjes & Magnolia Heijboer: – uitg: Ankh Hermes – ISBN 90-202-5210-0
Mona Lisa Boysen: the infant and the Alpha

https://www.sterrenkind.com/index.php/coby-de-jong/artikelen/spiritualiteit-rondom-de-geboorte